Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-01-22 20:17

Geplaatst: 11-01-22 20:17

Allereerst heb lk geregeld dat NIEMAND komt en is ookal geregeld waar mijn dieren gaan als zij nog leven en ik niet

Maar verder tja hoe doe je dat dood gaan ?
K hoop vooral dat ik er weinig van merk en dat het niet lang duurt. Zonder mij draait de wereld echt wel door wellicht nog wel beter dan met mij

**Geplaatst**: 11-01-22 20:22

Geplaatst: 11-01-22 20:22

Onali schreef:
Mindim schreef:
Ik heb iemand aan een hartstilstand verloren, wat mij persoonlijk de fijnste manier van wegvallen lijkt. Mijn zus heeft na een lang bed euthanasie gepleegd. Ging niet helemaal zoals het hoort. Thuiszorg komt af en toe kijken en de iets bijstellen. Mijn zus werd weer wakker en dan wordt huisarts geroepen en komt de thuiszorg, die waren er niet constant bij. Mijn schoonmoeder ligt nu op sterven en heeft een heel ander vooruitzicht.

Je kan je dood niet regisseren, de laatste momenten zijn voor een ieder anders en vaak niet zoals van te voren bedacht. Ik snap de OP dan ook helemaal niet. Ik ken niemand die als het moment daar is, daar mee bezig is, dat is meestal al op voorhand gebeurd. Vaak is op het moment van euthanasie alles al gezegd en rest alleen het vertrek.

Je zus heeft palliatieve sedatie gehad, geen euthanasie. Dan is het mogelijk dat iemand weer wakker wordt, sedatie is dan ws te licht en de HA (thuiszorg is alleen uitvoerend) moet dan de dosis ophogen.

Palliatieve sedatie; het in slaap brengen van iemand. Bewustzijn wordt verlaagd, iemand kan wakker worden, dingen meekrijgen.
Middel; midazolam (dormicum) vaak in combinatie met morfine vanwege pijn (vaak bij kanker, orgaanfalen)
Duur; enkele uren tot enkele dagen
Vaak ingezet bij levensverwachting minder dan 14 dagen.
Opdrachtgever: HA/ HAP, uitvoerend: thuiszorg

Euthanasie; het hart stopzetten zodat iemand komt te overlijden.
Eerst wordt een slaapmiddel toegediend, daarna het middel om het hart stop te zetten.
Ambulance komt vantevoren een infuus plaatsen.
HA is degene die actief euthaniseert.
Na goedkeuring van SCEN arts, voldoet persoon aan de criteria.
Meestal na goedkeuring van SCEN arts kan het nog 24 tot 48 uur duren in verband met klaarmaken van de medicatie bij de apotheek.

Klopt hoor wat je zegt. Denk dat velen het ook wel gewoon gemakkelijk euthanasie noemen. Je hebt het moment van afscheid en na het prikje word je niet weer wakker. De huisarts heeft dit gedaan en niet de thuiszorg echter? Misschien dat de ene praktijk het anders doet dan de andere? Haar morfinepomp was niet goed aangebracht en lekte op haar rug, is later goed geplaatst, maar je schrikt wel even. Vond het ook een naar gezicht, de manier van slapen.

**Geplaatst**: 11-01-22 20:27

Geplaatst: 11-01-22 20:27

De thuiszorg voert het wel uit, maar een huisarts is degene die het voorschrijft.
Zonder zijn orders gebeurd er niks.

De eerste keer/ dosis wordt vaak door de HA gegeven omdat je niet weet hoe een cliënt er op reageert.

Ik wil niet zeggen dat je direct doodgespoten wordt, maar soms heb je nu eenmaal doodzieke mensen en dan is net die ene dosis morfine of midazolam genoeg om ze over het randje heen te helpen.
Bij palliatieve sedatie is bij ons het protocol dat de HA de eerste gifte geeft.

Laatst bijgewerkt door Onali op 11-01-22 20:30, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 11-01-22 20:29

Geplaatst: 11-01-22 20:29

Onali schreef:
De thuiszorg voert het wel uit, maar een huisarts is degene die het voorschrijft.
Zonder zijn orders gebeurd er niks.

Klopt, ik bedoel, de huisarts deed ook de handelingen, niet de thuiszorg. De huisarts diende de dormicum toe, de morfinepomp had ze al eerder.

**Geplaatst**: 11-01-22 22:53

Geplaatst: 11-01-22 22:53

SusanH schreef:
Cinnepin schreef:

Hoezo eerst beangstigend?

Ik had hele hoge koorts en lag te ijlen.

Oh dat is naar ja

**Geplaatst**: 11-01-22 23:26

Re: Doodgaan: hoe doe je dat?

Geplaatst: 11-01-22 23:26

Hoe het gaat weet niemand van te voren helaas.

Mijn opa had eerst meegewerkt aan een nieuw te testen medicijn voor zijn hart.
De testen deden niet wat ze moesten doen, dus alles werd stop gezet. Dit ziekenhuis was niet zijn eigen ziekenhuis. Hij is door zijn eigen ziekenhuis veel naar het "test" ziekenhuis gestuurd en weer terug. Ene ziekenhuis wist niet wat ze met hem aanmoesten en de andere tja voor hun was hij niet meer interessant.
Zijn overlijden is een hel geweest en hij daardoor een vreselijke man.
Euthanasie werd er niet gedaan enkel pijnbestrijding.
Overal doorlegplekken, organen die uitvielen maar zijn hart stopte maar niet ( oorzaak, het testmedicijn).
Hij heeft aan zijn eigen kinderen gesmeekt of ze er een einde aan wilde maken.
De morfine was al zo ver opgehoogd dat wanner dat wanneer je de spuit op de pomp in 1x handmatig zou leegspuiten hij er niet aan zal overlijden. Hooguit eventjes lekker op slapen.
Hij heeft geen afscheid genomen, was vreselijk boos op alles en iedereen.
Deze ellende heeft 2 maanden geduurd.

Mijn andere opa wilde graag iedereen bij hem hebben en ondanks hij al redelijk weg was toch vaak paniekerig. Zwaar copd patiënt en altijd bang geweest voor verstikking.
Maar toen iedereen er was, toen kwam de berusting en werd hij heel rustig.

Mijn oma ver uitgezaaide darmkanker. Het traject van euthanasie op gezet. Oma was bang dit niet te krijgen. Maar de ha garandeerde haar dat er dan ook andere oplossingen waren.
Idd het stoppen met eten en drinken enkel pijnbestrijding.
Gelukkig voor haar werd het goed gekeurd en een datum gepland.
Eigenlijk had ze het liefst een pil gehad en deze ingenomen terwijl er niemand bij was. Maar haar kinderen konden dat niet verdagen. Doodgaan behoor je niet alleen te doen.
Maar oma wilde geen afscheid, niemand (enkel haar eigen kinderen) mochten er die dag komen.
Ik heb dat best moeilijk gevonden, geen afscheid meer kunnen nemen. Al was het maar even snel in-uit geweest om haar een kusje te geven.
Gelukkig is ze heel vredig gegaan.

Een oud klasgenoot zijn oma zou ook euthanasie krijgen. Leven was een hel met haar copd.
Het is de dagen ervoor erg druk geweest met veel mensen die afscheid kwamen nemen.
De dag ervoor had ze van alles geregeld voor kinderen en klein kinderen. Spelletjes, pony rijden in de straat.
Ze is die dag met moeite nog buiten geweest. Maar haar gezichtsuitstraling staat me nog het meeste bij. Wat was ze gelukkig, ze genoot om dit nog één keer te zien.

Voor me zelf? Als ik het zou kunnen plannen, dan met een mooi en waardige dag met zijn alle bij elkaar. Zeggen wat we zeggen willen. Met de mensen om me heen die me lief zijn.

**Geplaatst**: 12-01-22 00:03

Re: Doodgaan: hoe doe je dat?

Geplaatst: 12-01-22 00:03

Wat een intens verhaal Kiki, mooi om te lezen. Dankjewel.

Heel veel dingen in het leven moet je laten gebeuren, heb je geen invloed op. Maar de dood.. Ik vind het wat.

**Geplaatst**: 12-01-22 00:16

Geplaatst: 12-01-22 00:16

Tja niemand weet hoe en wanneer.
Maar goed ook!

Ik vond afgelopen zomer mijn topfitte moeder dood in de slaapkamer. (Een dag later) Hartstilstand, ze had haar val niet eens opgevangen. Je bent direct bewusteloos en 6 min later is het einde verhaal.
Ze was gewoon met de grote schoonmaak bezig in huis, poetsdoek nog in de hand.
Ze heeft dus denk ik vooraf het niet voelen aankomen.

Mijn vader is in het ziekenhuis gestorven, die was fysiek op (79)
Hart stopte er mee en wij hadden aangegeven niet meer te reanimeren.
Kwaliteit van zijn leven was het laatste jaar slecht.

Gelukkig hebben wij als gezin wel altijd gepraat over de dood en wat iedereen wil tijdens de opbaring/dienst/crematie en met de as daarna. Dus dat regelen was makkelijk.

Voor mezelf leg ik een draaiboek en handleiding voor daarna klaar wat er moet gebeuren als ik ga. Ik vertel dat ook tegen mijn broer en vrienden.

Het is enorm veel geregel trouwens zo'n erfenis. Ik ben nu curator en ben al vanaf augustus bezig. 27e zitten we bij de Notaris (huis verkocht), in februari moeten we zelf bij de Notaris zitten voor de erfbelasting. En dan is alles nog snel gegaan en geregeld.
Meestal duurt de afwikkeling 1 tot 2 jaar

**Geplaatst**: 12-01-22 00:18

Geplaatst: 12-01-22 00:18

Iedereen overlijdt op zijn of haar eigen manier op zijn of haar eigen tempo met meer of minder of geen mensen om zich heen en meer of minder (door de omstanders) ervaren lijden.

Ik heb zeker afgelopen 'corona tijd' veel mensen zien overlijden (werk in zorg en welzijn) en vind het nooit vanzelfsprekend dat iemand gaat en hoe. En bij bepaalde cliënten / patiënten heb ik het er echt moeilijk mee.

Ik zeg wel eens 'doodgaan is nog een hele klus', want het is niet altijd eenvoudig.

Ik wil voor mezelf ook vastleggen hoe en wat voor als het opeens gebeurt. Mijn buurvrouw is 2 maanden terug heel plotseling overleden en daar ben ik flink van geschrokken. En dan vooral van de gedachte dat mijn zoon het dan allemaal zou moeten regelen, dat moet toch hel zijn als je daar opeens voor staat (zoon is bijna 20).

**Geplaatst**: 12-01-22 20:43

Re: Doodgaan: hoe doe je dat?

Geplaatst: 12-01-22 20:43

Wat mij dus heel eng lijkt is om dat moment in te gaan.

Bedankt voor jullie input. Heel mooi om te lezen. Het geeft toch even meer inzicht hierover te kunnen praten met elkaar.

**Geplaatst**: 12-01-22 21:06

Re: Doodgaan: hoe doe je dat?

Geplaatst: 12-01-22 21:06

Ik raad mensen op leeftijd en ook alleenstaande mensen (maar eigenlijk zou dat voor iedereen gelden) wat ze willen op het moment dat ze overlijden (en vlak daarna uiteraard). Ik heb bij het overlijden van mijn moeder gemerkt hoe lastig het is dat je niet weet wat de overledene had gewild. Dat je je het schompes zoekt naar adressen van vrienden en kennissen, verzekeringen etc.etc.

De tweede vrouw van mijn vader heeft dat in overleg mijn vrouw en mij heel uitvoerig beschreven en dat vinden we alle drie een rustgevende gedachte.

**Geplaatst**: 12-01-22 21:11

Re: Doodgaan: hoe doe je dat?

Geplaatst: 12-01-22 21:11

Aan een dier kun je het niet vragen. Dat maakt het ook lastig vind ik. Wel probeer ik aan te voelen wat ik denk dat hij of zij zou willen. Maar bij mijn hond was ik zo in de stress geschoten. Dat had ik achteraf anders willen doen. Zijn laatste dag had echt anders gemoeten.

**Geplaatst**: 13-01-22 11:58

Geplaatst: 13-01-22 11:58

Doodgaan, tja. Iedereen ze het anders doen.

Na mijn tweede hersenbloeding ben ik doodgegaan. Die hersenbloeding deed onwijs pijn (je kop knalt uit elkaar, niks was pijnlijker dan dat.) maar toen ik doodging, was alles vredig, stil.. zo fijn..

Dus ben absoluut niet bang om dood te gaan.

Mijn moeder heeft palliatieve sedatie gehad. Zij dacht ook dat ze het leven los kon laten na een kort ziekbed. Maar haar hart was sterk, en het leek dat ze bleef ‘vechten’. Maar iemand die altijd alles zelf in de hand heeft gehad, laat m.i. op het laatste moment ook niet makkelijk los.
Dus vandaar dat ik nu wel weet: je kan bedenken hoe je iets wil of zal doen, maar pas als het moment daar is weet je het pas..

**Geplaatst**: 13-01-22 12:11

Re: Doodgaan: hoe doe je dat?

Geplaatst: 13-01-22 12:11

Je bent dood gegaan, maar leeft nog?

**Geplaatst**: 13-01-22 12:37

Re: Doodgaan: hoe doe je dat?

Geplaatst: 13-01-22 12:37

Ja, ik was dood maar gereanimeerd. Dus met een schok weer terug gekomen.

**Geplaatst**: 13-01-22 12:38

Geplaatst: 13-01-22 12:38

Marocje schreef:
Ja, ik was dood maar gereanimeerd. Dus met een schok weer terug gekomen.

Dan ben je niet dood hoor, maar buiten bewustzijn

Dood is hartdood en hersendood, daar kan je niet van terugkomen.

**Geplaatst**: 13-01-22 12:39

Geplaatst: 13-01-22 12:39

Oké ik was hartdood. Hersendood nog niet.

**Geplaatst**: 13-01-22 12:44

Geplaatst: 13-01-22 12:44

Mijn opa (vaders kant) had verschillende soorten kanker en zeer regelmatig naar het ziekenhuis moest voor zijn nieren wist hij van te voren al dat hij niet oud zou worden. Hierdoor was het een hele spontane man. Zo ging hij na een opname in het ziekenhuis gelijk naar Luxemburg omdat wij daar waren en hij ons wilde zien. Of ging hij een rondje met zijn zeilboot (bouwer geweest) Of stond hij opeens voor ons huis om mij op te halen voor naar de dierentuin. Hij wilde echt herinneringen opbouwen. Niet voor hem, maar voor ons. Ik denk nog met een lach terug aan zijn fratsen en dat heeft er wel voor gezorgd dat ik weinig verdriet had (al was nog net 14 toen hij overleefd)

Mijn oma (moederskant) was altijd al een voorzichtige vrouw met haar leven en was heel bang om ernstig ziek te worden. Toen zij zich op een gegeven moment niet lekker voelde volgden er natuurlijk allemaal onderzoeken. Op een gegeven moment werd duidelijk dat het heel misschien leukemie kon zijn omdat die waarden iets verhoogd waarden. Omdat ze zo zwak bleef, ondanks medicatie, blijf ze nog in het ziekenhuis. Na week kwamen we er achter dat ze eigenlijk niks tot nauwelijks at. Dit doorgegeven aan het ziekenhuis. Uiteindelijk is ze ook overleden door gebrek aan voeding.

Mijn vader is overleden aan longkanker, 9 weken tussen constatering en overlijden. Hij heeft zelf alles geregeld. Financieel, zijn dienst, na zijn overlijden. Wij (moeder en ik) mochten daar niet bij aanwezig zijn. Hij had zelf met de uitvaartbegeleider grapjes geregeld voor tijdens de crematie. Op de dag van zijn overlijden viel hij al de hele tijd weg (in slaap vallen, maar heel diep) en op een gegeven moment stuurde hij ons weg, dat wij moesten gaan slapen en douchen. 5 uur later werden wij gebeld dat hij in zijn slaap was overleden.

Mijn opa (moederskant) is overleden aan een serie van problemen. Hij kreeg na gebruik van medicatie een delier, in het ziekenhuis een delirium en daarvan kreeg hij dementie. Binnen een half jaar was het van een actieve man naar een baby gegaan. Kan je zeggen, dat is geen fijne manier om te overlijden. Ziekenhuis wilde het hem eerst ontslaan en naar huis sturen. Mijn moeder heeft haar pot stijf gehouden en voor elkaar gekregen dat hij naar een herstel verzorging huis (voor mensen waar thuis herstellen van ziekenhuis opname niet mogelijk is) Daar waren ze geschrokken hoe mijn opa eraan toe was, ze konden zien dat mijn opa hier alleen nog maar zou sterven en niet herstellen. Moeilijk voor het personeel want die hadden dat nog nooit meegemaakt.

Mijn moeder is overleden aan darmkanker. Haar overlijden ging niet makkelijk. Ten eerste had het ziekenhuis een gezwel over het hoofd gezien met de operatie. Die ging groeien, operatiewond werd dicht gedrukt. Chemo werd opgestart. Gezwel werd kleiner, wond ging open waardoor haar darmen gingen lekken en ik haar midden in de nacht naar de 1ste hulp kon rijden. Dit werd 3x herhaalt en toen pas zagen ze dat gezwel op de foto's. Ondertussen was haar buik te vaak open gemaakt en konden ze hem niet verwijderen. Daarna ging het hard. Laatste dagen kwam daar een delirium bij op. En trok ze haar infusen en voedingssondes eruit. De laatste konden we niet meer inbrengen. Ze vocht er teveel tegen, en zelfs als we hem erin kregen trok ze hem eruit als we even een minuutje niet opletten.
Uiteindelijk, ook om ons wat rust te geven, en haar lijden te verminderen overgestapt op palliatieve sedatie. Na de 3de dosis is ze overleden.

Zij had helemaal niks geregeld. En het heeft mij zeker 3 jaar gekost om alles te regelen en af te handelen. Ik wist van sommige dingen waar ze lid van was, ze betaalde alles online en via de mail. Waar ik geen toegang tot had. Ik heb zelfs deurwaardes aan de deur gehad. Natuurlijk acte van overlijden lost daarin tonen alles op. Maar toch, was echt niet fijn.

Daarom raad ik iedereen tegenwoordig aan, bereid voor wat je voor kan bereiden. Ben je niet ziek, en veranderd er weinig dan kan je prima 1x in de zoveel je zaken updaten. Maar ben je ziek, laat het echt goed vastleggen, met behulp van een notaris. Die mensen zijn echt hun geld waard. Je voorkomt er zoveel problemen mee. Om maar even na te gaan. Als je een huurwoning hebt mag je kind er niet in blijven wonen na je overlijden (al hebben sommige wel aangepaste regels) En wie gaat er voor je kind zorgen na jou overlijden. En waar kunnen mensen die dit voor jou gaat uitvoeren alles terug vinden?

Mijn beste vriendin heeft toegang tot mijn laptop. Op het bureaublad staat een map genaamd overlijden. Hier staat alles in wat ze nodig heeft indien ik overlijd. Wachtenwoorden, abbo's, bankzaken, mijn crematie wensen, enz enz enz.

**Geplaatst**: 13-01-22 12:57

Geplaatst: 13-01-22 12:57

listiglistje schreef:
Marocje schreef:
Ja, ik was dood maar gereanimeerd. Dus met een schok weer terug gekomen.

Dan ben je niet dood hoor, maar buiten bewustzijn

Dood is hartdood en hersendood, daar kan je niet van terugkomen.

Je bent dan klinisch dood, door reanimatie kan biologische dood voorkomen worden.

Evamarie schreef:
Doodgaan lijkt mij het meest vreselijke wat je kan overkomen..

Dit vind ik een interessante zin...

Dat je dood gaat is de allergrootste zekerheid in je leven, het lijkt me super vervelend als je dat je hele leven ziet als het meest vreselijke wat je ~~kan~~ gaat overkomen.

Afhankelijk van de manier waarop denk ik dat er voor de dood zelf geen angst hoeft te zijn.
Vaak is het meer de angst voor verlies of om niet alles uit het leven gehaald te hebben.
Laat dat een les of trigger zijn om je leven te (blijven) leven! Geniet, leef, lach, huil, speel en heb schijt. Die dood gaat sowieso komen, maak de weg er naar toe dan in ieder geval onvergetelijk

**Geplaatst**: 13-01-22 13:06

Geplaatst: 13-01-22 13:06

Klopt Vesceron, klinisch dood werd het genoemd.

Buiten bewustzijn is iets heel anders, dat was ik voor de coma.

**Geplaatst**: 13-01-22 13:17

Geplaatst: 13-01-22 13:17

Mijn moeder had zware COPD en heeft eind vorig jaar besloten niet meer te willen vechten.
Ze lag op dat moment in het ziekenhuis en we hebben toen een gesprek gehad met de Palliatieve verpleegkundige.

En dan gaan je tijdens zo'n gesprek proberen te verwoorden hoe je het einde voor je ziet.

Wat wil je nog doen?
Mijn moeder wilde bijvoorbeeld nog een uitje met het hele gezin. Met behulp van Stichting Ambulance Wens zijn we naar Preston Palace geweest.

Waar wil je overlijden? Hospice, ziekenhuis, thuis.
Mijn moeder wilde graag naar huis. Dus er is 24 uurs zorg geregeld, zodat ze de laatste weken in haar eigen omgeving kon zijn. Met haar katjes.

Huisdieren, wat gaat daarmee gebeuren?
Wij hebben van te voren gekeken naar nieuwe huisjes voor mijn moeder haar katten. Deze hebben beide een warme mand gekregen en mijn ma weet waar ze naartoe zijn gegaan.

Wat als je echt niet meer kunt? Wanneer stop je met je medicatie en behandeling? Wil je dan actieve Euthanasie of palliatieve sedatie? Dat moet van te voren besproken worden met de huisarts. Deze moet hier achter staan.

Eventueel alvast de papieren opzoeken van uitvaartverzekering, alles wat stop gezet moet worden enzovoort.

Mijn moeder is eind 26 nov 2021 uit het ziekenhuis gekomen. Wij zijn van 29 nov t/m 1 dec naar Preston Palace geweest. (toen was net de lockdown van alles om 17.00 dicht ingegaan. Maar we konden gewoon niet uitstellen en het is een hele intiem uitje geworden)
En op 7 dec is ze om 00.30 overleden.
Echte palliative sedatie heeft ze niet gehad. 1 klein beetje morfine van de huisarts was genoeg om haar te doen slapen en niet meer wakker te laten worden. Alles was klaar om meer sedatie toe te dienen.

Dit is wel wanneer je weet dat door ziekte de dood dichterbij komt en je dus nog enigszins tijd hebt om over dingen na te denken en te regelen.

**Geplaatst**: 13-01-22 13:30

Geplaatst: 13-01-22 13:30

listiglistje schreef:
Marocje schreef:
Ja, ik was dood maar gereanimeerd. Dus met een schok weer terug gekomen.

Dan ben je niet dood hoor, maar buiten bewustzijn

Dood is hartdood en hersendood, daar kan je niet van terugkomen.

Je krijgt voor de lol een schok met electriciteit.

Als je gereanimeerd wordt betekent het dat je dood bent, geen pols, geen ademhaling.

Alleen als er geen ritme opgewekt kan worden is het echt over en uit en word je dood verklaard.

**Geplaatst**: 13-01-22 14:02

Re: Doodgaan: hoe doe je dat?

Geplaatst: 13-01-22 14:02

Ik zie dat niet als dood. Je hart fibrilleert nog en je hersenen zijn nog niet dood.

Maar wel heftig natuurlijk.

Ik ben zelf totaal niet bang voor de dood. Soms zie ik er zelfs naar uit. Hoewel ik dit leven prima vind en veel mooie momenten heb.

Zorg in ieder geval als je een gezin hebt dat je alles goed geregeld heb. Ik heb gewoon vaststaan en ingevuld hoe ik wil dat mijn begrafenis er uit ziet, scheelt een hoop regelen voor nabestaanden. Alhoewel, mijn vader is begrafenisondernemr en als ik eerder overlijd dan hem valt er niet zo veel bijzonders te regelen

**Geplaatst**: 13-01-22 14:06

Geplaatst: 13-01-22 14:06

Amado7 schreef:
Ik zie dat niet als dood. Je hart fibrilleert nog en je hersenen zijn nog niet dood.

Dat is afhankelijk van de reden waarom je hart stopt natuurlijk.

**Geplaatst**: 13-01-22 15:02

Geplaatst: 13-01-22 15:02

Bedankt voor de mooie verhalen @Sabientje,wat hebben jullie dit fijn gedaan met elkaar! Sterkte met het verlies, zo lang geleden is het niet. :knuffel:

De dood vind ik dus echt niet leuk, het komt naar mijn idee ook veel te snel. Het overgeven aan de dood, daar kan ik niet eens over nadenken. Zoiets lijkt mij helemaal niet fijn. Er tegen vechten ook niet uiteraard. Maar toch..