Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-02-22 17:54

Re: Even de weg kwijt, angst en gebrek aan toekomstperspectief?

Geplaatst door de TopicStarter : 24-02-22 17:54

Ik heb net een afspraak achter de rug met de studie trajectbegeleider en wil graag even jullie mening weten. Ik had naar voorkeur liefst 2 vakken uitgesteld naar volgend jaar, dit zorgt ervoor dat ik dus 3 jaar zou doen over mijn master ipv 2 jaar maar wel zo dat mijn laatste jaar redelijk 'rustig' is qua vakken en ik dan eventueel mijn masterthesis (wetenschappelijk onderzoek) ook kan schrijven met alle tijd en ruimte.
De begeleider stelde twee opties voor:

1) Methodologie (6stp) vak laten vallen + nog een theorievak naar keuze (6stp) = 12 studiepunten minder
2) Onderzoekspaper laten vallen (9stp) + Etnografisch onderzoek (6stp) + Methodologie (6stp) = 21 studiepunten minder

De studiebegeleider neigde meer naar optie 2. Ikzelf ook, maar ik vind 21 studiepunten plots wel veel om te laten vallen, ik krijg deze wel terug maar moet ook rekening houden dat ik die dan doorschuif naar volgend jaar en neem dan wel een groter risico of ik het echt ga kunnen afronden op 3 jaar. Het is ook zo dat etnografisch onderzoek en de onderzoekspaper twee jaarvakken zijn die samenhangen, dus ik heb voor beide vakken vorig semester al opdrachten moeten indienen waar ik ook op geslaagd ben. Ik heb geïnformeerd bij de prof die dit vak geeft, en hoef normaal die taken die ik al gemaakt heb volgend jaar niet over te doen. Maar doordat deze samenhangen kan ik (het mag, maar is niet aangeraden) dus niet één van de twee kiezen. Op zich maakt dit de werkdruk een pak aangenamer en wel zeker haalbaar. Methodologie wou ik sowieso laten vallen omdat dat een vak is dat iedere week taken eist plus een redelijk zwaar examen heeft. Dus daar heb ik weinig speling in. Als ik voor optie twee kies, heb ik ook een extra dag vrij. Maar dus, wat denken jullie?

**Geplaatst**: 24-02-22 18:37

Re: Even de weg kwijt, angst en gebrek aan toekomstperspectief?

Geplaatst: 24-02-22 18:37

Het gaat nu moeilijk, misschien voel je je tegen volgend schooljaar wel een stuk beter, dan heb je mogelijk meer aan nu een dag vrij/meer ademruimte? Is moeilijk zonder er zelf in te staan, maar mijn stem gaat dan naar optie 2.

**Geplaatst**: 24-02-22 19:02

Re: Even de weg kwijt, angst en gebrek aan toekomstperspectief?

Geplaatst: 24-02-22 19:02

Als je studiebegeleider al aangeeft voor optie 2 te gaan zou ik dat volgen.

**Geplaatst**: 24-02-22 19:27

Re: Even de weg kwijt, angst en gebrek aan toekomstperspectief?

Geplaatst: 24-02-22 19:27

Waarom moet je het in 3 jaar afronden? Beter afronden en nog overeind staan dan niet afronden of wel afronden en totaal uitgeblust zijn…
Het doet er niet toe dat je er 1 of 2 jaar langer over doet. Ok, ik weet uit ervaring dat dat gevoelsmatig anders is. Maar uit eigen ervaring kan ik alleen maar zeggen: neem nu tijd voor jezelf en doe het op studievlak rustiger aan.
Ik heb zo 8jaar over mijn studie (bachelor + master) gedaan ipv 5 jaar. Bedoeling was oorspronkelijk 6 jaar, maar dat was toch nog te veel van het goede.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-02-22 12:19

Re: Even de weg kwijt, angst en gebrek aan toekomstperspectief?

Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-22 12:19

Ik heb inderdaad besloten om voor optie 2 te gaan. Ik denk dat dat nu gewoon het beste is, ik ben altijd een beetje de voorbeeldstudent geweest (klinkt misschien wat elitair, maar het is wel zo) en vind dan het idee dat ik er een jaar langer over zou doen voelen als een mislukking, al weet ik dat dat niet zo is. Ik ben gewoon wat bang voor wat er mij dan nog te wachten staat. Ik heb er intussen ook met mijn ouders over gesproken, ze staan gelukkig wel achter mijn keuze.

**Geplaatst**: 25-02-22 12:44

Geplaatst: 25-02-22 12:44

CalipsoLover schreef:
Ik ben gewoon wat bang voor wat er mij dan nog te wachten staat.

Hoe bedoel je precies dat je bang bent voor wat je te wachten staat? Waar ben je precies bang voor?

Ik weet niet waar je precies bang voor bent, maar mijn ervaring is dat er een jaar (of enkele jaren langer) over doen geen impact heeft op je baankansen, je studiekrediet, mogelijkheden om vervolgopleidingen te volgen,... Ik heb een richting gevolgd waarin weinig werk te vinden is, behoor tot een doelgroep die sowieso al meer moeite heeft om aan werk te raken en ik heb dus meerdere jaren extra over mijn studie gedaan. Ik had werk nog voor ik volledig afgestudeerd was, als eerste van de groep studenten waartoe ik behoorde en heb itt veel studiegenoten eigenlijk ook altijd wel op masterniveau gewerkt, (min of meer) in de richting waarin ik afgestudeerd was.
Door nu een stap terug te doen, werk je ook heel erg aan je toekomst.

**Geplaatst**: 25-02-22 15:07

Re: Even de weg kwijt, angst en gebrek aan toekomstperspectief?

Geplaatst: 25-02-22 15:07

Er een jaar langer over doen is absoluut geen mislukking en maakt je niet minder een ideale student. Je combineert het met werken bijvoorbeeld, dat is gewoon niet evident. Als je bepaalde verantwoordelijkheden moet opnemen is het verre van een mislukking dat je er iets langer over doet dan het "normale" traject voorziet. Wat is een jaar ook in een mensenleven? Zelf 2 jaar verloren tijdens mijn studies, daar heeft achteraf nooit een haan naar gekraaid, ook door factoren die niks met die studies zelf te maken hadden maar die het niet mogelijk maakten er genoeg op te focussen.

Probeer vooral te genieten van de extra tijd. Je hebt een keuze gemaakt voor jezelf, om een beter gevoel te krijgen, terug vaste grond onder je voeten te voelen. Ik denk dat je al wel een tijdje bezig was met jezelf te veel en te hard te pushen, dat kan je wel een tijd volhouden maar de muur om tegenaan te lopen komt er vroeg of laat toch. Dus net heel verstandig dat je even gas terug neemt, er niet te veel over piekeren, vooral stoom aflaten, genieten van de kleine dingen en het gejaagde wat uit je leven proberen te krijgen.

Misschien is het een idee om een leuke hobby te zoeken? Pilates of iets in die zin is bv goed om naast te bewegen ook vat te krijgen op ademhaling, ... Veel mensen die moeilijk rust in het hoofd vinden voelen zich daar beter bij. Is maar een idee he, ik wil mij zeker niet bemoeien met wat je doet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-02-22 12:30

Geplaatst door de TopicStarter : 26-02-22 12:30

pateeke schreef:
CalipsoLover schreef:
Ik ben gewoon wat bang voor wat er mij dan nog te wachten staat.

Hoe bedoel je precies dat je bang bent voor wat je te wachten staat? Waar ben je precies bang voor?

Ik weet niet waar je precies bang voor bent, maar mijn ervaring is dat er een jaar (of enkele jaren langer) over doen geen impact heeft op je baankansen, je studiekrediet, mogelijkheden om vervolgopleidingen te volgen,... Ik heb een richting gevolgd waarin weinig werk te vinden is, behoor tot een doelgroep die sowieso al meer moeite heeft om aan werk te raken en ik heb dus meerdere jaren extra over mijn studie gedaan. Ik had werk nog voor ik volledig afgestudeerd was, als eerste van de groep studenten waartoe ik behoorde en heb itt veel studiegenoten eigenlijk ook altijd wel op masterniveau gewerkt, (min of meer) in de richting waarin ik afgestudeerd was.
Door nu een stap terug te doen, werk je ook heel erg aan je toekomst.

Dat ik dan minder houvast heb, en bang ben dat ik er misschien dan toch nog langer over doe. Merk dat ik dat toch heel moeilijk vind om los te laten.

Callisto04 schreef:
Er een jaar langer over doen is absoluut geen mislukking en maakt je niet minder een ideale student. Je combineert het met werken bijvoorbeeld, dat is gewoon niet evident. Als je bepaalde verantwoordelijkheden moet opnemen is het verre van een mislukking dat je er iets langer over doet dan het "normale" traject voorziet. Wat is een jaar ook in een mensenleven? Zelf 2 jaar verloren tijdens mijn studies, daar heeft achteraf nooit een haan naar gekraaid, ook door factoren die niks met die studies zelf te maken hadden maar die het niet mogelijk maakten er genoeg op te focussen.

Probeer vooral te genieten van de extra tijd. Je hebt een keuze gemaakt voor jezelf, om een beter gevoel te krijgen, terug vaste grond onder je voeten te voelen. Ik denk dat je al wel een tijdje bezig was met jezelf te veel en te hard te pushen, dat kan je wel een tijd volhouden maar de muur om tegenaan te lopen komt er vroeg of laat toch. Dus net heel verstandig dat je even gas terug neemt, er niet te veel over piekeren, vooral stoom aflaten, genieten van de kleine dingen en het gejaagde wat uit je leven proberen te krijgen.

Misschien is het een idee om een leuke hobby te zoeken? Pilates of iets in die zin is bv goed om naast te bewegen ook vat te krijgen op ademhaling, ... Veel mensen die moeilijk rust in het hoofd vinden voelen zich daar beter bij. Is maar een idee he, ik wil mij zeker niet bemoeien met wat je doet.

Een jaar is inderdaad niks. Ik weet dat ik het gewoon nog wat moeilijk vind om aan het idee te wennen. Ik moet maandag mijn definitief besluit doorgeven, en zit toch nog wat in de twijfel om methodologie toch niet te laten vallen. Dan zou het neerkomen op mijn thesis en dat ene vak, 15 studiepunten ipv 21. Enerzijds omdat ik schrik heb dat ik dan misschien net te weinig vakken ga hebben en wat in een zwart gat val, anderzijds ben ik bang dat het misschien net iets te zwaar is dan.

Ik ben inderdaad twee weken geleden met yoga begonnen en met zwemmen. Yoga vind ik leuk, maar zwemmen vind ik eigenlijk nog leuker. Is iets actiever en merk dat ik sneller mijn hoofd daarmee kan leegmaken. Dat zijn ook dingen die ik doe voor mezelf, niet voor iemand anders (en dat voelt echt heel goed).

**Geplaatst**: 26-02-22 12:47

Re: Even de weg kwijt, angst en gebrek aan toekomstperspectief?

Geplaatst: 26-02-22 12:47

Probeer ook je perfectionisme eens wat los te laten. En langer over studie doen dus geen perfecte robot zijn is geen probleem. Een van onze kids, de slimste ging niet naar uni, te veel in de boeken ipv praktijk. Deed hbo, eerste drie en half jaar in die tijd met twee vingers in de neus. Daarna vijfenhalf jaar over scriptie gedaan. En hij heeft het met een 8 afgesloten en nu een baan al een paar jaar waar hij helemaal happy mee is. Er zijn geen foute keuzes, belangrijkste is dat je ze maakt en ja, achteraf kun je spijt hebben maar geen keuzes maken is veilig en ook gevolgen ontwijkend. Dan heb je een veilig leven maar kom je vaak ook geen steek verder.
En onderschat het vit B tekort aub niet. Maak daar zo snel mogelijk werk van.

**Geplaatst**: 27-02-22 13:46

Geplaatst: 27-02-22 13:46

Mijn psycholoog zei tegen mij dat je meerdere mensen in je hoofd hebt zitten. (Een beetje zoals de film inside out)
Je hebt een kritische, een kind, een volwassenen enzovoort. Deze zijn allemaal nodig om je behoeftes te vervullen.
Maar ik hoor bij jouw vaak de kritische spreken, enkel draaft die wat door.
"een jaar extra, terwijl ik een normaal een voorbeeld student ben. Ik ben een mislukking"
leer luisteren naar de andere stemmen.
De volwassenen die zegt dat je eigenlijk wel wat meer rust aan je hoofd mag hebben.

Een jaar extra voor je studies en voor aan je eigen ik te werken.
Ben je dan afgestudeerd sta je zoveel sterker en draag je dat mee in je werk.
Zolang je blijft ontwikkelen is er niets verloren.

Eigenlijk weet je al perfect wat je moet doen, enkel ben je te kritisch op jezelf.
Ga actief luisteren naar wat er in je hoofd zit. Is de kritische aan het spreken, leg deze het zwijgen op en vindt je volwassenen stem.
(Let op kritisch zijn mag, maar jij legt de lat heel hoog voor jezelf)
Misschien ook geen slecht idee om er achter te komen waar dat vandaan komt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-02-22 17:36

Re: Even de weg kwijt, angst en gebrek aan toekomstperspectief?

Geplaatst door de TopicStarter : 27-02-22 17:36

Jullie hebben gelijk, ik heb net mijn definitief besluit doorgegeven, dus toch optie 2. Nu kan ik er ook niet meer over piekeren...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-03-22 12:36

Re: Even de weg kwijt, angst en gebrek aan toekomstperspectief?

Geplaatst door de TopicStarter : 01-03-22 12:36

Voor degene die nog nieuwsgierig waren naar het hele B12 verhaal: Ik krijg vanaf deze week injecties. Ben gisteren op controle geweest bij de HA en bloed laten prikken. B12 is wel wat gestegen maar helaas niet voldoende dus zal op regelmatige basis injecties nodig hebben. Begin nu met 2 injecties per week voor 3 weken lang en daarna weer controle.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-04-22 17:11

Geplaatst door de TopicStarter : 04-04-22 17:11

Ik wou eventjes nog een update geven omdat het nu wel al even geleden is.

De breuk met mijn ex slaat er nog steeds redelijk hard in. Het was ook moeilijk om afstand te nemen, hij respecteerde mijn keuze ook niet helemaal maar heeft me vorige week beloofd dat nu wel te doen. Ik mis hem verschrikkelijk, maar ik weet wel dat het zo beter is en sta nog steeds 100% achter mijn keuze. Ik heb in de tussentijd ook een kat in huis genomen

Nog steeds heel blij daarmee. Mijn huisje voelt nu een pak meer als 'thuis'.

Ik heb het hier volgens mij ook al kort vernoemd, maar de band met mijn familie is op dit moment niet top. Dit is helaas nog steeds het geval, ik merk dat ik het daar enorm moeilijk mee heb. Ik probeer 1x per week langs te gaan, maar familiedagen zijn voor mij echt ontzettend frustrerend. Mijn paarden staan dichtbij mijn ouderlijk huis, ik merk ook daar dat het schoentje wringt. Ik ben compleet mijn voeling kwijt met de paarden en wil er liefst zo snel mogelijk vanaf. Langs een kant vind ik dat ook zo ontzettend erg dat ik daar zo tegenover sta, omdat ik al heel m'n leven zo dol ben op paarden en mijn leven eigenlijk bijna altijd in functie daarvan was. Ik ga volgende week nog een keer gaan rijden met een vriendin, hoop dat dit me wel wat de ontspanning geeft die ik vroeger altijd zo vond in paarden.

Anderzijds moet ik helaas de stemmen die hier zeiden dat mijn klachten konden komen van B12 te kort gelijk geven. Ik ben nu al een tijdje aan het behandelen met injecties, ik heb dus wel degelijk een auto-immuunprobleem en vrijdag heb ik een afspraak in het ziekenhuis met een specialist. Ik vind het idee dat ik op 23 jarige leeftijd al afhankelijk ben van spuiten nog heel moeilijk, zeker omdat dit waarschijnlijk wel voor de rest van mijn leven zo is. Aan de andere kant, 'gelukkig' is het dat maar.

Ik heb een reisje naar Portugal geboekt met vrienden voor deze zomer, daar kijk ik enorm naar uit. De keuze om vakken te laten vallen en het wat rustiger aan te doen heeft mij ook ontzettend veel rust gebracht. Ik geniet nu ook veel meer van mijn studie sinds het geen grote stress-factor meer vormt. Voor de rest gaat het met ups en downs, de ene week ben ik te vinden voor alle leuke dingen, de andere week kan ik m'n bed niet uit.

**Geplaatst**: 06-04-22 19:20

Re: Even de weg kwijt, angst en gebrek aan toekomstperspectief?

Geplaatst: 06-04-22 19:20

Is het paarden en familie dat lastig is of is het doordat het gerelateerd is? Dat je het ene associeert met het andere?
Wel goed dat je een leuke vakantie in het vooruitzicht hebt! Dat B12 tekort is zeker niet aangenaam, maar als je het onder controle kan krijgen blijft het balen maar kan het wel helpen. Dat de studies geen stress factor meer zijn is ook fijn. Toch al veel vooruitgang, dat is leuk om te lezen. Goed voor jezelf blijven zorgen en je grenzen blijven bewaken!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-10-22 10:45

Geplaatst door de TopicStarter : 01-10-22 10:45

Sorry Callisto, ik had even helemaal over jouw reactie gekeken.

Ik wou hier deze zomer nog reageren dat alles echt heel goed ging, ik eindelijk alles op een rijtje had en het gevoel had eindelijk weer sterk in mijn schoenen te staan, maar dacht nog 'nah, het boeit toch niemand' en dan gebeurd dit, wat ik even serieus van me moet afschrijven.

Paard is intussen verkocht dus een financiële stress minder. Maar deze zomer kreeg ik ook het nieuws dat ik uit mijn appartement moest dat ik huurde voor een prikje van een familielid. Geen drama, echt heel graag woonde ik er toch niet en had toevallig een vriend die een huisgenoot zocht, zal wel wat meer moeten betalen maar dat ging wel lukken. Vorige week dus alles verhuisd en deze week contract tekenen, bij het tekenen van het contract blijkt de huur on the spot geïndexeerd te worden en dit stond vermeld in het vorige huurcontract van die vriend dat dit kon gebeuren. Hij had mij hier niet van op de hoogte gebracht en was dit zelf ook vergeten, maar dit zorgde ervoor dat ik bijna 100 euro per maand meer mocht gaan betalen en dat kan ik niet, zeker niet met de stijgende energieprijzen die we allemaal in rekening moeten houden, dan maak ik het mezelf weer heel moeilijk en ik wil dit jaar echt niet stressen over rondkomen of geld. Ik moet dus binnen de maand een nieuwe huurder vinden (wat niet zo'n probleem zal zijn) en zelf ook een nieuwe woning vinden. Helaas zal dit tweede heel moeilijk worden om op zo'n korte tijd te regelen. Ik moet dus waarschijnlijk even terug naar mijn ouders tot ik een oplossing heb, maar dit is voor mij echt de hel want onze relatie is nog steeds niet heel goed.

Ik heb het gevoel dat alles waarvoor ik dit jaar zo hard gewerkt heb plots helemaal in duigen valt. Mijn ouders wonen wel een eindje van de stad waar ik woon, dus lessen volgen wordt lastiger maar ook mijn (avond)job waar ik intussen een vast contract heb is hier. Ik ga dus elke dag dat ik moet werken een slaapplaats moeten regelen want een rijbewijs heb ik niet en de treinen rijden zo laat niet meer. Heel mijn sociaal leven is hier waar ik ook zoveel energie uithaal en bij mijn ouders heb ik zero sociale contacten. Ik weet even helemaal niet wat ik moet doen, er is ook een deel van mij dat gewoon wil opgeven nu en gewoon alles wil stopzetten en gewoon maar naar het buitenland wil vertrekken. Ik ben echt helemaal kapot op dit moment...

**Geplaatst**: 01-10-22 14:10

Re: Even de weg kwijt, angst en gebrek aan toekomstperspectief?

Geplaatst: 01-10-22 14:10

Is het mogelijk dat je wellicht tijdelijk, voor een maandje of 2 een vakantiebungalow huurt/stacaravan op een camping ofzo. Zodat je wat adempauze hebt en meer tijd hebt om opzoek naar een woning te gaan.
Toen mijn relatie met mijn ex uitging wilde ik ook absoluut niet bij mijn ouders gaan wonen. Ik heb toen tijdelijk bij familie van mijn stagebegeleider in kunnen wonen. En omdat ik al een tijdje bij de woningbouw ingeschreven stond had ik na 2 maanden een woning. Je kunt eventueel ook op spoedwoningen reageren wanneer je og niet zo lang ingeschreven staat. In echt geval van nood kun je misschien een paar maandjes wat extra geld lenen van duo als je daar recht op hebt? Zou ik liever doen dan mijn psychische gesteldheid de afrond in helpen door weer bij mijn ouders te gaan wonen.

**Geplaatst**: 01-10-22 16:13

Re: Even de weg kwijt, angst en gebrek aan toekomstperspectief?

Geplaatst: 01-10-22 16:13

Wat vervelend TS. Is er iemand die met je mee kan kijken wat betreft je financiële situatie? Misschien zie je nog iets over het hoofd wat je kan helpen. Er zijn regelingen voor mensen met weinig inkomen.
Sterkte in ieder geval.

**Geplaatst**: 01-10-22 16:21

Re: Even de weg kwijt, angst en gebrek aan toekomstperspectief?

Geplaatst: 01-10-22 16:21

Jeetje meid, wat een puinhoop momenteel...
Heb je geen familie of vrienden in de buurt van je werk waar je tijdelijk terecht kunt?
Of idd een regeling?

**Geplaatst**: 02-10-22 08:18

Geplaatst: 02-10-22 08:18

Jeetje wat een ontzettend nare situatie.

Klinkt misschien heel stom, maar een vriendin van mij vond haar huisgenoot via marktplaats. En wie weet kun je een oproep op Instagram plaatsen? Misschien is er iemand net als jij opzoek naar een nieuwe huisgenoot. Antikraak? Of kom je in aanmerking voor sociale huur of subsidies? Crowdfundingplatform?
Is het mogelijk dat je meer kunt werken/verdienen? Of zelf iets te starten, klusjes doen ergens? Al is het maar voor die €100 extra per maand.

Anders toch even terug naar ouders, al is het maar voor heel eventjes en te kunnen sparen? Dan heb je misschien meer financiële ruimte?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-10-22 16:36

Geplaatst door de TopicStarter : 02-10-22 16:36

Ik ben officieel nog student, in België kan je geen lening aangaan maar heb ik wel recht op een studiebeurs. Helaas weet ik nooit op voorhand hoeveel dit is en krijg je dit ook pas na een X aantal maanden toegewezen. De huurprijzen zijn in deze stad te vergelijken met Amsterdam, hier zitten studenten al op hotel omdat het goedkoper is dan iets huren. De huur van dit appartement is gewoon al belachelijk, dat is het ook gewoon niet waard, dus hier blijven voor die prijs wil ik sowieso niet, ook al valt er misschien ergens wel een mouw aan te breien. Ik heb nu een legale manier gevonden om vanonder het huurcontract uit te komen, dus die kans ga ik ook nemen. Het huurcontract was dus al getekend, met de nieuwe prijs, maar op het moment van het tekenen werden daar geen gemeenschappelijke kosten bij gerekend waardoor wij dachten dat de huur niet met zoveel gestegen was. Het staat dus ook verkeerd in het contract en daardoor heb ik me er ook nog van tussen kunnen wurmen. Mijn ouders steunen ook, maar met dat geld zou ik net de huur en de kosten kunnen betalen. Paard, eten, onverwachte kosten, kleren, dingen voor mezelf, telefoon abonnement etc zou ik dan allemaal zelf moeten betalen en dan hou ik gewoon amper iets over. Ik heb door het verkopen van mijn paard en nog wat spaarcentjes wel een leuke buffer opgebouwd, maar daar wil ik ook gewoon liever afblijven.

Met nog meer werken moet ik opletten, dan zou ik nog een extra job moeten zoeken en ik mag ook gewoon niet veel extra uren draaien omdat ik anders weer meer belastingen moet betalen en kindergeld verlies. Ik werk nu al onder een “werkstudenten” statuut omdat ik meer werk dan eigenlijk is toegelaten onder de normale norm. Daardoor verdien ik ook minder. En dan zit ik weer met dezelfde stress als vorig jaar, waar ik echt gewoon niet naar terug wil.

Ik ben aan het rond kijken op facebookgroepen en online, maar het aanbod is klein. Ik heb gelukkig wel wat vrienden die me uit de nood willen helpen voor de dagen dat ik moet werken, maar dat zijn natuurlijk tijdelijke oplossingen. Iedereen zegt hier ook dat het moeilijk gaat zijn om op zo’n korte periode iets te vinden. Dat kan wel een paar maanden duren. Ik kan wel aanvraag doen bij de universiteit voor een studentenhuis, dan kom je op een wachtlijst, maar daar voel ik me gewoon te oud voor en zeker omdat ik al 2 jaar alleen woon/samenhuis, daar ga ik ook niet gelukkiger van worden. De moed is mij een beetje in de schoenen gezakt, ik doe mijn studierichting heel graag en had er ontzettend veel voor over maar twijfel nu ook of dit het wel allemaal waard is en ik niet gewoon beter op zoek ga naar een vaste job of gewoon dus even naar het buitenland wil gaan. Om dan ook weer te gaan verhuizen naar een plek waar ik niemand ken weet ik ook niet of ik daar zin in heb. Het idee van “heiligt het doel de middelen nog wel” speelt nu heel hard.

**Geplaatst**: 02-10-22 20:49

Geplaatst: 02-10-22 20:49

En zou je de studie misschien kunnen voortzetten in het buitenland? Ik weet niet precies wat je studeert en hoelang je nog moet, maar soms kun je een bachelor of master in het buitenland volgen?
Volgens mij krijg je daar ook subsidie voor en is het misschien goedkoper?

Ik heb tijdens mijn 2e studie bij een hospita gewoond. Daar betaalde ik niet veel, maar zal wel op een kamer bij iemand in huis. Misschien is dat iets?

En anders inderdaad afwegen of je het de moeite waard vindt? Wat vind je belangrijker? Een studie is zo voorbij. (Ikzelf als de eeuwige student. Twee bachelors en nu tweede master :')

)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-10-22 11:42

Re: Even de weg kwijt, angst en gebrek aan toekomstperspectief?

Geplaatst door de TopicStarter : 03-10-22 11:42

Mijn studierichting nu is een redelijk unieke richting, 70% van de mensen die dit volgen komen uit het buitenland omdat je dit nergens anders kan volgen. Nu heb ik ook al een volwaardig diploma op zak hoor, dus het is niet dat ik nog niks heb maar dit had mijn CV wel helemaal afgemaakt en ik doe het ook wel heel graag. Mijn universiteit voorziet helaas ook geen uitwisselingen naar het buitenland voor deze studierichting.

Ik heb geen idee wat een hospita is, maar samenhuizen is hier dus wel heel populair omdat het hier zo duur is en in die groepen ben ik wel al aangesloten en actief aan het zoeken.

**Geplaatst**: 03-10-22 13:19

Geplaatst: 03-10-22 13:19

En een jaartje er tussenuit, werken, je leven een beetje op de rit krijgen en dan je studie weer oppakken?

**Geplaatst**: 04-10-22 17:46

Geplaatst: 04-10-22 17:46

CalipsoLover schreef:
Ik heb geen idee wat een hospita is, maar samenhuizen is hier dus wel heel populair omdat het hier zo duur is en in die groepen ben ik wel al aangesloten en actief aan het zoeken.

Een hospita is iemand waarvan je een kamer of woonruimte huurt. Dat betekent dat je bij iemand in huis woont, maar wel zelfstandig. Ik heb uiteindelijk 6 jaar bij een hospita gewoond en zelfs later goed met haar bevriend geraakt. En ik ging ook pas op mijn 22e op kamers.

Wij noemen dat ‘op kamers’ bij iemand in huis. Het is dacht ik wel anders dan ‘op kot’.

**Geplaatst**: 04-10-22 17:58

Geplaatst: 04-10-22 17:58

Dat bestaat in België niet meer. Geloof dat er nog eentje is is Leuven maar het is zeldzaam. Je huurt dus een kamer/appartement of studio.

Ik heb overigens al mijn jaren volbracht in een studentenhome. Eerst de Vermeylen en dan de Fab. Ik wou er voor geen goud weg. Dus ga er misschien toch eens kijken als je de kans hebt.