Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-11-21 18:00

Geplaatst: 11-11-21 18:00

Al zou ik zelf ook nooit zo'n surprise doen...

Situatie 1 vind ik hartstikke bizar. Zoiets doe je inderdaad niet als een "surprise" bij een vriendin die niet zwanger kan worden. Voelt enorm alsof ze iets in haar gezicht wil wrijven al was het waarschijnlijk niet zo bedoelt.

Situatie 2 vind ik anders omdat 1) Als ik het goed begrijp niemand op de hoogte was van het feit dat koppel 1 geen kinderen kon krijgen en koppel 2 het cadeau al had voorbereid? 2) Het is ook een verassing naar opa en oma toe (die dat volgens mij een hele leuke verassing vinden). Ik vind het ook altijd zeer jammer dat mensen die kinderen willen, maar er geen kunnen krijgen bitter gaan doen tegen mensen die dat wel kunnen. Wees toch eens blij voor mekaar. Nu is het niet de bedoeling dat je zoiets in iemand's gezicht gaat wrijven en had koppel 2 inderdaad misschien beter de verassing gecanceld op dat moment. Maar ik vind ook niet dat koppel 2 het handje van koppel 1 moet gaan vasthouden en zoals hierboven wordt aangegeven als eerste moeten weten dat ze in verwachting zijn, dat is gewoon hun verantwoordelijkheid niet. Ik vind de intentie hier dus niet verkeerd, maar de aanpak wel. Bij situatie 1 vind ik alles verkeerd.

**Geplaatst**: 11-11-21 18:04

Geplaatst: 11-11-21 18:04

secricible schreef:
Die eerste is asociaal en ik zou een vriendschap daarom kunnen verbreken. Echt, totaal geen stijl.

De tweede is nogal een ongelukkige samenloop. Als ongewenst kinderloze zou mijn dag flink verziekt zijn, maar rationeel zou ik beseffen dat het knullig is gelopen zonder echte schuld.
Ze hadden even het ongewenst kinderloze stel apart kunnen nemen na de melding en kunnen uitleggen hoe en wat en samen kunnen overleggen wat gepast was in deze maar ik kan me ook voorstellen dat je in een soort paniek schiet en daar niet meer aan denkt.

Ik heb aan beide kanten gestaan. Jaren ongewenst kinderloos geweest. Dankbaar dat ik het shirtje zag liggen op de commode bij vrienden met "hoera ik word grote broer" zodat ik me kon voorbereiden. Babyshowers overgeslagen. Me opgesloten op het toilet op het werk bij de zoveelste aankondiging.

En in die tijd veel mensen leren kennen die ook door het medische traject gingen dus toen wij eindelijk een gezin mochten krijgen stonden we aan de andere kant.

Wat ik beide keren heb ervaren: het doet gewoon zeer, wat je ook doet. Maar in alle gevallen, probeer subtiel te blijven en het niet van de daken te schreeuwen in die gevallen. Er zijn genoeg mensen die dolgelukkig met je kunnen zijn, dus een beetje inhouden bij mensen met zoveel verdriet helpt ze enorm. En niet voor het blok zetten.

Ik sluit mij hier helemaal bij aan. 3 jaar ongewenst kinderloos, ene zwangerschaps aankondiging na de andere. Met kerst altijd de vraag krijgen 'en wanneer krijgen we een aankondiging van jullie?' Toen heb ik ook gewoon de bom neergedropt met 'sommige moeten daar voor naar het ziekenhuis'

Toen werd het stil aan tafel, maar kregen we wel meteen steun en vonden ze het heel vervelend. Daarna altijd open en eerlijk geweest tegen iedereen. Waardoor je merkt dat er met aankondigingen rekening word gehouden.

Behalve 1x maar dat was mijn nichtje van 5 die dicht tegen me aan kwam zitten en zei ' papa zegt dat mama een baby in de buik heeft, wat een gekkie is papa'

Toen ik haar ouders aankeek bleek het zo te zijn, schattigste aankondiging ooit en dat terwijl we 2 dagen ervoor te horen hadden gekregen dat we uitbehandeld waren in Nederland.

Daarna volgde nog een zwangerschaps aankondiging van mijn broer en goede vriendin. En heb ik mij in de maand november toen ze allemaal geboren werden echt even bij elkaar moeten rapen.

Het is gewoon een moeilijk en gevoelig onderwerp en weet gewoon dat er altijd wel iemand in je omgeving is die niet zo 1,2,3 zwanger kan worden.

Bij ons is het na al die jaren gelukt dankzij kansen in Duitsland.

**Geplaatst**: 11-11-21 18:19

Geplaatst: 11-11-21 18:19

De vriendin in situatie 1 is erg onnadenkend bezig en laat geen empathie zien.

Situatie 2 ligt anders. Op basis van hetgeen in de OP staat lijkt het het dat het stel dat de zwangerschap bekend maakte met een cadeau onder de boom niet eerder op de hoogte was dat het andere stel geen kinderen kon krijgen. Of het nog mogelijk was om het cadeau onder de boom weg te halen is ook niet te beoordelen. Dit komt mij meer over als een erg ongelukkige samenloop van omstandigheden. Het is wel erg triest dat dit heeft geleid tot een lange vete in de familie.

Respect voor en rekening houden met elkaar werken twee kanten op. Als je weet dat je mensen in je nabije omgeving hebt die geen kinderen kunnen krijgen is het voor hen vaak fijn om op een rustig moment geïnformeerd te worden over de zwangerschap voor er een feestelijke onthulling wordt gedaan of het bekend wordt gemaakt aan iedereen. Maar het kan niet zo zijn dat omdat er je zelf geen kinderen kunt krijgen dat anderen hun blijdschap over een zwangerschap niet met hun naasten mogen delen of dit op een ludieke manier aan de toekomstige opa/oma/ooms/tantes bekend mogen maken. Want de gevoelens van gemis en verdriet om een onvervulde kinderwens mogen er zijn maar ook de gevoelens van geluk en blijdschap vanwege een zwangerschap/geboorte mogen er zijn.

**Geplaatst**: 11-11-21 18:44

Re: Zwangerschap/geboorte aankondiging vs ongewenst kinderloos.

Geplaatst: 11-11-21 18:44

Ik vind dat situatie 1 wel iets hard wordt aangepakt op basis van weinig info.

Je kan wel allebei al een tijdje proberen zwanger te worden. Als je echte vrienden bent, kan ik me ook voorstellen dat de ene denkt, dat de andere het haar dan gunt en het leuk vindt voor haar.

Geen kinderen kunnen krijgen als je dat graag zou willen is heel naar, maar je hoeft daarom niet een ander zijn geluk te minderen of af te nemen. Er worden nou eenmaal overal baby's geboren en die kom je bijna overal tegen.
Juist een vriendin die het wel lukt, zou je het dan gunnen.

Iedereen is anders, maar de vriendin hoeft zich niet rot te voelen, dat het bij haar wel gelukt is en zij op een grote roze wolk zit.

Hoe het werkelijk is gegaan, op welke manier, met welke toon etc, weet niemand hier. Er zit een groot verschil in vrij onschuldig denken dat mensen blij voor je zijn, of het iemand echt in de wonden smeren. Ik denk echt niet dat iemand dat laatste expres doet.

Toen het bij ons de eerste keer mis ging, heeft niemand ons hoeven ontwijken, op zijn woorden hoeven te letten en mocht iedereen blij zijn met zijn of haar kinderen. Die mensen zijn er niet schuldig aan. Ik wilde niet dat iemand weg liep, baby's zou verstoppen etc.

Wees trots, geniet ervan. Juist! Jouw kind, zou nooit mijn kind zijn, dus al krijgt iemand er 10, heb je daar niks aan, als het niet lukt. Het verandert helemaal niks. Maar dat mensen er niet blij mee of om mogen zijn, omdat het bij anderen niet lukt, gaat me wel echt te ver.

**Geplaatst**: 11-11-21 18:59

Geplaatst: 11-11-21 18:59

superpony schreef:
Hoe het werkelijk is gegaan, op welke manier, met welke toon etc, weet niemand hier. Er zit een groot verschil in vrij onschuldig denken dat mensen blij voor je zijn, of het iemand echt in de wonden smeren. Ik denk echt niet dat iemand dat laatste expres doet.

Denk dat je dat wel verkeerd denkt. Er zijn mensen.......

Mijn vader had een hartinfarct en ik moest met mijn zus naar hem toe. Ik heb geen goed contact met mijn zus en later bleek waarom niet.

We hadden een goed gesprek in de auto en we kwamen op het onderwerp dat ik de weg naar en in het ziekenhuis wel goed kende. Ik ben een open boek en vertelde dus dat we daar liepen omdat wij nooit natuurlijk zwanger zouden raken.

Ik vertelde haar dat we met een poging bezig waren en als die poging lukte wij het op papa zijn verjaardag konden vertellen.

Mijn zus vertelde dat ze graag kinderen wou maar aan de pil zat en dat haar 1 kamer appartement te klein was voor een kleine.

Zo ver was het contact tussen ons weer berg opwaars. Totdat ik op mijn vaders verjaardag zat ( onze poging was gestaakt) Mijn zus vertelde doodleuk dat ze zwanger was.

Ik rolde zo weer van die berg af, wist weer waar mijn zus toe in staat was. Want ze had altijd gezegd eerder kinderen te willen.

Ze is abrupt met de pil gestopt, heeft 1 dag voor mijn vaders verjaardag over een stokje geplast en die was positief en heeft het verteld.

Op zo een moment vind ik dat iemand het express doet. Prima dat ze eerder zwanger wil zijn en het lukt. Als ze het een week later had verteld ook prima. Maar dit was gewoon een in your face actie.

Week later kregen we een appje dat ze toch ongesteld was geworden......

**Geplaatst**: 11-11-21 19:23

Geplaatst: 11-11-21 19:23

superpony schreef:
Ik vind dat situatie 1 wel iets hard wordt aangepakt op basis van weinig info.

Maar toch duidelijk, al kan elk persoon weer anders reageren op zo’n “kado” het is gewoon geen goed idee.
Dat je een keer vertelt dat je zwanger bent moet wel maar dan kan je ook een stuk intiemer doen, niet op een verjaardag, zodat de vriendin die blij zal zijn voor haar vriendin ook haar verdriet kan tonen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-21 01:20

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-21 01:20

Maar stel nou het was in situatie 2 andersom gegaan. Het zwangere stel had hun aankondiging eerst kunnen doen… had dan het stel dat niet zwanger kon worden ook niets mogen/moeten zeggen?

Ik denk dat iedereen begrijpt dat het kinderloze stel daarna waarschijnlijk meteen hun mededeling gedaan zou hebben en dat was prima geweest. Waarschijnlijk geen familie vete of ruzie, maar begrip en medeleven en toch blijdschap voor het zwangere stel. Waarschijnlijk dan…

Waarom zou in de omgekeerde situatie het wel mogen/kunnen, maar als de aankondiging van niet zwanger kunnen worden eerst komt, er geen ruimte meer mogen/kunnen zijn voor het zwangere stel?

Ik vind het lastig hoor. Mijn zus heeft er letterlijk 15 jaar over gedaan om een kind te krijgen. In een heftige periode voor haar ben ik ook ongepland zwanger geworden. Er was telkens geen goed moment om het te vertellen, alles draaide om haar verdriet dat het telkens niet wilde lukken met haar en haar man om zwanger te worden. En daar was ik, geen serieuze relatie, maar een vaste lat relatie en totaal niet gepland voor het kind dat op komst was.

Ik heb het weken stil gehouden, elke keer als ik het voorzichtig ter sprake wilde brengen draaide het weer uit op haar en haar verdriet, dus het kwam er niet van.
Toen ik met 15 weken een miskraam kreeg heb ik het ook niemand van de directe familie verteld, het was over, wat zou het nut nog zijn om te vertellen?

Pas enkele jaren later heb ik het verteld, zus was inmiddels gescheiden van haar man, pas toen was er ruimte om mijn verhaal te doen. Het heeft zus achteraf nog gekwetst, niet dat ik zwanger was geweest, maar dat ik het gevoel had gehad dat nieuws van de zwangerschap en mijn verdriet (en opluchting achteraf), niet te kunnen delen met haar.

Voor mij was het gevoel van opluchting dat ineens een tijdje na mijn miskraam kwam opzetten een hele vreemde gewaarwording, ik heb me daar eerst heel schuldig over gevoeld en later het een plek kunnen geven dat ik eigenlijk helemaal geen kinderen wou/wil.

Zus is hertrouwd en heeft met haar 2e man een kind gekregen op hun eerste IVF poging. Ik ben dol op mijn neefje en vind het super leuk om tante te zijn. Ik ben ook heel erg blij dat ik zelf geen kinderen heb. Elke keer als mijn zus nu eens over moederschap en gebrek aan vrije tijd klaagt zeg ik “leuk he kinderen?”

**Geplaatst**: 12-11-21 04:37

Geplaatst: 12-11-21 04:37

Jis_ schreef:
superpony schreef:
Ik vind dat situatie 1 wel iets hard wordt aangepakt op basis van weinig info.

Maar toch duidelijk, al kan elk persoon weer anders reageren op zo’n “kado” het is gewoon geen goed idee.
Dat je een keer vertelt dat je zwanger bent moet wel maar dan kan je ook een stuk intiemer doen, niet op een verjaardag, zodat de vriendin die blij zal zijn voor haar vriendin ook haar verdriet kan tonen.

Nee, alles valt of staat met de toon en net de manier waarop. Iedereen denkt dat het nu op een bepaalde manier is gegaan, naar daar zitten heel veel nuance in, hoe zoiets gaat en dan over kan komen.

Ik vind het heel naar voor de mensen waar het niet lukt, maar de wereld gaat wel verder. Je kan ondanks je eigen verdriet niet alles om jou laten draaien.

Er zijn mensen die hun eigen kinderen vreselijke dingen aandoen en dan is dat ook niet te bevatten voor mensen die geen kinderen kunnen krijgen en een hart vol liefde hebben. Maar je moet ook ergens accepteren dat ook dat de wereld is waarin we leven.

Mijn ouders kregen in 1977 mijn broer die dus gehandicapt was. Je wil niet weten wat mensen durfden te zeggen.........Het is hard, soms keihard, maar dat nam de liefde niet weg.

**Geplaatst**: 12-11-21 07:48

Geplaatst: 12-11-21 07:48

Daphara: ik vind dat ook echt heel hard, dat zo'n onvervulde kinderwens een bittere schaduw over iedereen in de omgeving schijnt te moeten werpen waardoor andermans sores en geluk ineens als "ongepast" worden gezien. Ik vind dat echt niet fair, hoe goed ik ook begrijp hoe diep de pijn gaat voor degenen die het betreft :(:)

En superpony: inderdaad kan ik me bij situatie 1 ook nog wel voorstellen dat als je het de bewuste persoon vraagt waarom ze in hemelsnaam zo'n horkerige actie had gepland, dan kan het nog best zijn dat diegene er (ontzettend onhandige

) goede bedoelingen mee had.

Een kijk eens mij is het gelukt, dan kan het bij jou ook lukken. Of dit kindje is ook een beetje van jou, ik wil graag dat je peter/meter o.i.d. wordt. Of weet ik wat.... maar dan moet er wel zo'n soort band en diepere bedoeling zijn juist om iemand een lichtpuntje te geven.
En doe het dan verdorie ook niet en plein public op zo'n verjaardag

Zomaar een vriendin zo'n cadeau geven vind ik al WTF want wat heeft die aan jouw zwangerschap

Maar helemaal als je weet dat het iemand is voor wie dat een zwaar beladen onderwerp is :(:)

Ik ben echt benieuwd wat de gedachte er achter was en vind het super rot voor die arme meid die het kreeg.... want dat is wel heel keihard confronterend alle ogen op jou gericht terwijl je je rot schrikt :(:)

**Geplaatst**: 12-11-21 08:00

Geplaatst: 12-11-21 08:00

Daphara schreef:
Maar stel nou het was in situatie 2 andersom gegaan. Het zwangere stel had hun aankondiging eerst kunnen doen… had dan het stel dat niet zwanger kon worden ook niets mogen/moeten zeggen?

Ehm, jawel. Omdat slecht nieuws gewoon altijd voorrang krijgt op goed nieuws, dat is toch altijd zo?

Als iemand verteld dat hij ongeneeslijk ziek is en nog 3 maanden heeft ben je daarna toch ook iets meer ingetogen als je verteld dat je gaat trouwen?
Terwijl als je verteld dat je gaat trouwen niemand daarna van de ongeneeslijk zieke verwacht zich in te houden.

En Ja het werpt een schaduw. Net zoals het een schaduw werpt als iemand ongeneeslijk ziek is of verteld nooit meer te kunnen lopen. Daar kijk je de zieke toch ook niet op aan? Infertiliteit/subfertiliteit is gewoon een medische aandoening, niks meer.

**Geplaatst**: 12-11-21 09:02

Geplaatst: 12-11-21 09:02

Wat een lastige situaties maar laten er beginnen met het feit dat is die hele show met cadeautjes, filmpjes en feestjes niet zo snap. Ik snap dat je blij bent maar tegenwoordig lijkt het wel een sport om zo groots mogelijk uit te pakken..

Ik kan zelf helaas geen kinderen krijgen, de enige weg is doormiddel van een draagmoeder met onze embryo's maar die weg is heel moeilijk tot bijna onmogelijk.. De ene dag kan je daar beter mee omgaan dan de ander.. Ik kan soms in tranen uitbarsten als ik met de hond wandel en de derde ooievaar in de straat voorbij zie komen. Een cadeautje bij de prenetal kopen en met maatje 36 een verkoopster op je af krijgen, ben je zwanger!? Toch realiseer ik mij ook dat ik hun verhaal niet ken, mensen dat niet bewust doen maar soms is dat lastig..

Voor vriendinnen ben ik blij en doe ik graag mee in hun baby blijdschap, showers en andere voorpret. Op hun beurt begrijpen zij mij ook en komen ze het vaak even 1 op 1 vertellen, dat waardeer ik erg. Situatie 2 kan ik dan ook best inkomen dat het moeilijk is. Had toch die cadeautjes terug gepakt en, het in een ander jasje gestopt. Situatie 1 begrijp ik niet goed maar zo zou ik het zelf ook niet brengen..

**Geplaatst**: 12-11-21 09:09

Re: Zwangerschap/geboorte aankondiging vs ongewenst kinderloos.

Geplaatst: 12-11-21 09:09

Ik snap dat het willen krijgen/ hebben van een kind een droom is voor sommige.
En dat als het om wat voor reden niet lukt je als het ware door een rouwproces gaat.

Maar dat rouwproces zal toch ook een keer overgaan, of zeg ik nou iets raars?
Ik bedoel ik mis mijn opa nog steeds en ik vraag me met regelmaat af hoe hij op bepaalde dingen zou hebben gereageerd. Maar verdrietig ben ik al heel lang niet meer, dat gedeelte is afgesloten.

**Geplaatst**: 12-11-21 09:14

Geplaatst: 12-11-21 09:14

Onali schreef:
Ik snap dat het willen krijgen/ hebben van een kind een droom is voor sommige.
En dat als het om wat voor reden niet lukt je als het ware door een rouwproces gaat.

Maar dat rouwproces zal toch ook een keer overgaan, of zeg ik nou iets raars?
Ik bedoel ik mis mijn opa nog steeds en ik vraag me met regelmaat af hoe hij op bepaalde dingen zou hebben gereageerd. Maar verdrietig ben ik al heel lang niet meer, dat gedeelte is afgesloten.

Ik heb het gelukkig nooit hoeven ervaren, maar wat ik om me heen hoor is dat voor veel stellen niet zo. Ze vinden een andere invulling in hun leven maar de pijn blijft. En ik hoor nu van mijn moeder (die net oma is) hoe ongewenst kinderloze vrouwen (en wellicht ook mannen) er nu opnieuw doorheen gaan omdat ze geen oma worden. Maar dat zal ook per persoon en stel verschillen wellicht.

**Geplaatst**: 12-11-21 09:38

Geplaatst: 12-11-21 09:38

Onali schreef:
Ik snap dat het willen krijgen/ hebben van een kind een droom is voor sommige.
En dat als het om wat voor reden niet lukt je als het ware door een rouwproces gaat.

Maar dat rouwproces zal toch ook een keer overgaan, of zeg ik nou iets raars?
Ik bedoel ik mis mijn opa nog steeds en ik vraag me met regelmaat af hoe hij op bepaalde dingen zou hebben gereageerd. Maar verdrietig ben ik al heel lang niet meer, dat gedeelte is afgesloten.

Dat is echt anders.
Opa's en oma's, of vaders en moeders vullen een andere rol in in je toekomstdromen. Die mis je, soms meer dan een andere keer, en dat krijgt uit eindelijk een plekje.
Terwijl geen kinderen kunnen krijgen iets is waar je steeds met je neus op gedrukt word. Eerst krijgt iedereen om je heen kinderen, gepland en ongepland (been there, done that). Het niet krijgen van een gezin, die kinderkamer in je grotere huis die rommelhok word, niet je kinderen op zien groeien, dromen die nooit uit zullen gaan komen hoe graag je ook zou willen.
Daarna word het (hopelijk) rustiger. Maar de volgende stap is zoals secrible zegt de tijd dat iedereen om je heen opa en oma word, ik kan mij heel goed voorstellen dat het dan weer opnieuw begint. Geen tafel vol met familie om mooie herinneringen mee te maken.

**Geplaatst**: 12-11-21 09:55

Geplaatst: 12-11-21 09:55

Hier jaren geworsteld om zwanger te mogen raken. Veel verdriet gehad en we hadden al een einddatum afgesproken waarna het klaar was.
Geen kliniek meer. Geen pogingen meer.

Het besef dat het nooit zou lukken was er al zeker. Veel verdriet van gehad. Maar wel wetende dat het een slechte fase moest zijn en dat ik daarna een ander doel zou zoeken.

En toen kwam mijn schoonzusje vertellen dat ze een kleine verwachten. Vele echo’s waren rond de feestdagen en alles stond in het teken van het eerste kleinkind.

Vond ik het lastig? Jazeker. Heb er ook om gejankt. Heel erg zelfs. Maar nooit met hun erbij.

Hun geluk moet los staan van mijn verdriet.
Ik heb ze daarom nooit verteld hoe lastig ik het vond. Omdat ze zich nooit in hoeven te houden als het gaat om hun kindje.

Een ouder mag toch trots zijn? Dus in de familie app werd alles gedeeld. En in real life was het baby voor en baby na. Ik heb mijn tandjes op elkaar gedaan…

Voor mijzelf wel gekozen niet op te passen. Maar verder wel aan alles mee te doen.

Zou niet willen dat ze zich anders moeten gedragen om mij.

Inmiddels zelf ruim 8 weken zwanger. En hoop nu zelf onbezorgd het nieuws te mogen brengen. Voor zover ik weet waren wij de enige met dit probleem.

Dus ik heb mijzelf wat weggecijferd maar daar heb ik geen spijt van gehad. Wellicht wel als ik inderdaad nooit zwanger was geworden.

**Geplaatst**: 12-11-21 10:43

Geplaatst: 12-11-21 10:43

Over het tweede geval is al veel gezegd denk ik. Daar waag ik me dan ook niet meer aan. Over het eerste punt wil ik mijn eigen verhaal even delen.

Van huis uit zijn we met 4 zussen. We schelen best veel in leeftijd (oudste en jongste schelen 18 jaar) en dat maakt sommige dingen best lastig. Op mijn 18e verjaardag kwam zus #2 op bezoek, heel gek eigenlijk want ik had haar al zeker 2 jaar niet meer gezien, maargoed. Ik dacht echt dat ze voor mij kwam maar ze was nog geen 15 minuten binnen en gaf een cadeautje aan "onze" vader. Wat het precies was weet ik niet meer maar het was dus een aankondiging van haar eerste zwangerschap.. ze had niks voor mij meegenomen verder en heeft de hele avond over allerlei babydingen gepraat. Uiteindelijk is ze naar huis gegaan zonder me te feliciteren en was mijn verjaardag compleet verpest voor mijn gevoel.

Inmiddels hebben alle zussen (1, ik en 4) haar kinderen (inmiddels meervoud) nog nooit gezien en tja, haar ook niet meer. Alleen onze vader gaat er heel sporadisch wel eens heen. Onze moeder wil ook niks meer te maken hebben met haar.

Leuk als je aan je ouders wil vertellen dat je zwanger bent maar doe dat dan even op een andere manier. Ze had ons ook allemaal uit kunnen nodigen bij haar thuis op een tactischer moment.

Edit: misschien dat dit ook wel meespeelt in waarom ik bewust kindvrij ben.

**Geplaatst**: 12-11-21 11:02

Geplaatst: 12-11-21 11:02

Onali schreef:
Ik snap dat het willen krijgen/ hebben van een kind een droom is voor sommige.
En dat als het om wat voor reden niet lukt je als het ware door een rouwproces gaat.

Maar dat rouwproces zal toch ook een keer overgaan, of zeg ik nou iets raars?
Ik bedoel ik mis mijn opa nog steeds en ik vraag me met regelmaat af hoe hij op bepaalde dingen zou hebben gereageerd. Maar verdrietig ben ik al heel lang niet meer, dat gedeelte is afgesloten.

Dat is wel degelijk anders, het hoort een beetje bij het leven dat oudere mensen wegvallen.

Ik kan geen kinderen krijgen en ben hier echt niet elke dag meer mee bezig maar het blijft een rol spelen. Mijn zussen zijn nu zwanger, alles wordt nu anders want er zijn kindjes in de familie. De confrontatie met dingen, vriendschappen die anders worden of eindigen want mensen met kinderen zoeken elkaar eerder op. Wij worden ook nooit opa en oma, later in een verzorgingstehuis hebben wij geen kinderen die ons op komen zoeken..

Het speelt je hele leven mee waar ik mijn oma nog vaak enorm mis maar zij heeft mij veel gebracht, geleerd en is op een mooie leeftijd overleden en dat hoort bij het leven..

**Geplaatst**: 12-11-21 11:10

Geplaatst: 12-11-21 11:10

Al doe je het nog zo voorzichtig, het is en blijft voor sommige mensen echt een k*t boodschap. Dus het maakte mij nooit uit. Nu ben ik in de bijzondere positie dat ik na de 10 jaar en een al opgeheven droom opeens zwanger bleek te zijn. En jeetje wat vond ik het lastig om dat tegen sommige mensen te zeggen. Mensen die, net als ik ooit, hun droom niet zagen uitkomen, en een ander waarbij het wel lukte. Voor ik het op social media gooide heb ik deze mensen bericht of gebeld, omdat ik niet wilde dat ze het daar te weten kwamen. En ja, ik heb me zelfs een tijd schuldig gevoeld, natuurlijk volkomen onterecht, maar toch was het er.

**Geplaatst**: 12-11-21 11:49

Geplaatst: 12-11-21 11:49

Caira schreef:
Al doe je het nog zo voorzichtig, het is en blijft voor sommige mensen echt een k*t boodschap. Dus het maakte mij nooit uit. Nu ben ik in de bijzondere positie dat ik na de 10 jaar en een al opgeheven droom opeens zwanger bleek te zijn. En jeetje wat vond ik het lastig om dat tegen sommige mensen te zeggen. Mensen die, net als ik ooit, hun droom niet zagen uitkomen, en een ander waarbij het wel lukte. Voor ik het op social media gooide heb ik deze mensen bericht of gebeld, omdat ik niet wilde dat ze het daar te weten kwamen. En ja, ik heb me zelfs een tijd schuldig gevoeld, natuurlijk volkomen onterecht, maar toch was het er.

Herkenbaar, ik heb bij bepaalde mensen een handgeschreven briefje bij het geboortekaartje gedaan. Om ook even bij hun stil te staan.

**Geplaatst**: 12-11-21 11:55

Re: Zwangerschap/geboorte aankondiging vs ongewenst kinderloos.

Geplaatst: 12-11-21 11:55

Wat ontzettend lief deze twee posten boven mij. Dat had ik zeker kunnen waarderen, in de tijd dat ik ook zo in de stress/verdriet zat.

Ergens gun je het die ander wel. Het is maar net hoe het aankomt.

**Geplaatst**: 12-11-21 11:56

Re: Zwangerschap/geboorte aankondiging vs ongewenst kinderloos.

Geplaatst: 12-11-21 11:56

Ik vraag me wel een beetje af wat je dan op zo'n briefje zet.... lijkt me een typisch geval van 50 keer iets bedenken en dan toch denken "nee dit kan misschien verkeerd overkomen" :(:)

**Geplaatst**: 12-11-21 12:05

Re: Zwangerschap/geboorte aankondiging vs ongewenst kinderloos.

Geplaatst: 12-11-21 12:05

Gevoel volgen denk ik. Ik heb liever een briefje en per ongeluk een ‘foutje’ dan dat mensen niets zeggen omdat ze bang zijn fouten te maken.

Hoeft ook geen langdradig briefje te zijn.

Iets van dat je intens gelukkig bent met de kleine en ook stilstaat bij de onvervulde kinderwens van diegene. Dat je diegene veel liefde wenst en altijd mee voelt in het verdriet van die ander en het die ander ook gegund had. Dat ze haar gevoel moet volgen als het gaat om bijwonen van kraamschudden en baby dingen, ze niets verplicht is maar uiteraard altijd welkom blijft.

**Geplaatst**: 12-11-21 12:23

Geplaatst: 12-11-21 12:23

superpony schreef:
Jis_ schreef:

Maar toch duidelijk, al kan elk persoon weer anders reageren op zo’n “kado” het is gewoon geen goed idee.
Dat je een keer vertelt dat je zwanger bent moet wel maar dan kan je ook een stuk intiemer doen, niet op een verjaardag, zodat de vriendin die blij zal zijn voor haar vriendin ook haar verdriet kan tonen.

Nee, alles valt of staat met de toon en net de manier waarop. Iedereen denkt dat het nu op een bepaalde manier is gegaan, naar daar zitten heel veel nuance in, hoe zoiets gaat en dan over kan komen.

Ik vind het heel naar voor de mensen waar het niet lukt, maar de wereld gaat wel verder. Je kan ondanks je eigen verdriet niet alles om jou laten draaien.

Er zijn mensen die hun eigen kinderen vreselijke dingen aandoen en dan is dat ook niet te bevatten voor mensen die geen kinderen kunnen krijgen en een hart vol liefde hebben. Maar je moet ook ergens accepteren dat ook dat de wereld is waarin we leven.

Mijn ouders kregen in 1977 mijn broer die dus gehandicapt was. Je wil niet weten wat mensen durfden te zeggen.........Het is hard, soms keihard, maar dat nam de liefde niet weg.

Je geeft je vriendin die geen kinderen kan krijgen en daar veel verdriet van heeft geen kado (voor haar verjaardag) met jouw babyecho er in. Dat is niet goed doordacht naar mijn idee.

Damber2 schreef:
Wat ontzettend lief deze twee posten boven mij. Dat had ik zeker kunnen waarderen, in de tijd dat ik ook zo in de stress/verdriet zat.

Ergens gun je het die ander wel. Het is maar net hoe het aankomt.

Meen eens, wat dat betreft is het ook de toon die de muziek maakt.

**Geplaatst**: 12-11-21 13:00

Geplaatst: 12-11-21 13:00

Damber2 schreef:
Gevoel volgen denk ik. Ik heb liever een briefje en per ongeluk een ‘foutje’ dan dat mensen niets zeggen omdat ze bang zijn fouten te maken.

Hoeft ook geen langdradig briefje te zijn.

Iets van dat je intens gelukkig bent met de kleine en ook stilstaat bij de onvervulde kinderwens van diegene. Dat je diegene veel liefde wenst en altijd mee voelt in het verdriet van die ander en het die ander ook gegund had. Dat ze haar gevoel moet volgen als het gaat om bijwonen van kraamschudden en baby dingen, ze niets verplicht is maar uiteraard altijd welkom blijft.

Mooi

**Geplaatst**: 12-11-21 13:13

Geplaatst: 12-11-21 13:13

Situatie 1 vind ik gewoon ronduit een rotstreek.

Situatie 2 vind ik een heel ander verhaal.
Ik kan me goed voorstellen dat beide partijen gedacht hebben we zien elkaar toch allemaal met kerst dus dan Is iedereen bij elkaar en een goede gelegenheid om het te vertellen.

Overigens zou ik denk het cadeautje wel subtiel hebben weggehaald of iig iets gezegd in de trant dat het nogal een klote situatie is maar dat ik het ook niet voor me wil houden want wanneer is wel een goed moment voor een stel wat nooit zwanger kan worden?

Ik weet nog dat me broertje apte we zien elkaar niet veel ,gewoon door de drukte en als we elkaar nodig hebben weten we elkaar te vinden....die apte ben je thuis dan komen we even langs en het eerste wat ik zei je vriendin is zwanger!
Daar ging zn verrassing :')

Dus ja had hij t met kerst oid gedaan was de verrassing er wel geweest