Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Suzanne F. schreef:Persoonlijk vind ik sowieso het ‘liegen’ tegen kinderen voor zoiets echt heel onzinnig en zielig maar dat terzijde. Mijn dochter was een jaar of 4, ze zat in de kleuterklas, toen ze aan mij vroeg: Mama, legt Sinterklaas de cadeautjes nou neer of doe jij dat? En toen heb ik gewoon gezegd dat ik dat deed en toen was het prima. Ze zei: dat dacht ik al.
Ik zou dit echt zo snel mogelijk uit de wereld helpen. Vreemd dat hij zelfs met hints de link niet legt. Hij ziet niet dat het inpakpapier dat om de cadeaus zit hetzelfde is wat jullie in de kast hebben liggen ofzo?
ikheetesmee schreef:Ik kwam er zelf achter toen ik best wel jong was, nog in die leeftijd dat je bij de sint op schoot ging als kind op de basisschool. Ik wilde toen de baard van de sint eraf trekken om het 100% zeker te weten. Dat vond school niet zo leuk. Mijn ouders zijn daarna met me in gesprek gegaan dat mijn vermoeden inderdaad waarheid was maar dat ze het fijn zouden vinden dat ik wel mee wilde spelen voor mijn zusje en mijn klasgenootjes, gezien zij nog niet de leeftijd hadden om het echt al te gaan vertellen. Dat vond ik als kind prachtig.
Ik denk dat je inderdaad het beste na deze Sinterklaas, als hij er dan nog niet zelf achter is, een keer kunt gaan vertellen. De boeken die eerder gedeeld zijn hier lijken me hier ook ontzettend geschikt voor.
Sizzle schreef:Dat vind ik dus het bijzondere.
Mijn kind weet heus waar de cadeautjes vandaan komen maar Sinterklaas bestaat toch![]()
Doe me denken aan een experiment op een school waar ik wel eens van gehoord heb lang geleden.
De juf verkleede zich in de klas voor de neus van de kinderen (kleuterschool dacht ik) en toch was ze daarna echt die verkleede persoon en niet meer de juf. Bijzonder hoe die hersentjes kunnen werken.
Het ene kind zal daar vlugger uitgroeien dan het andere.
Sizzle schreef:Dat vind ik dus het bijzondere.
Mijn kind weet heus waar de cadeautjes vandaan komen maar Sinterklaas bestaat toch![]()
Doe me denken aan een experiment op een school waar ik wel eens van gehoord heb lang geleden.
De juf verkleede zich in de klas voor de neus van de kinderen (kleuterschool dacht ik) en toch was ze daarna echt die verkleede persoon en niet meer de juf. Bijzonder hoe die hersentjes kunnen werken.
Het ene kind zal daar vlugger uitgroeien dan het andere.
Soepblik schreef:Hij zal er iig weinig aan overhouden; ik ken persoonlijk niemand in mijn leefomgeving die nog kwaad is op zijn ouders omdat ze in het verleden verteld hebben dat Sinterklaas niet bestaat.
AMCM schreef:Ik heb soms wel spijt van het hele sinterklaasverhaal tegenover de kinderen.
Het voelt echt niet goed om te 'liegen', terwijl ik alles van het leven gewoon eerlijk uitleg.
Maar voor mijn oudste dochter (6) is het gewoon zo leuk allemaal, zij houdt ook nog echt van fantasie.
Een wandeling door het bos = een avontuur door een sprookjesbos waar we dan allerlei dingen verzinnen, dus ook over kabouters, elfjes en eenhoorns. Ik weet niet of ze dat dan ook echt gelooft of het gewoon leuk vindt.
Het enige gekke aan de sint vindt ze dat iedereen sterfelijk is, behalve de sint. Maar ze neemt het voor lief(heb haar verteld dat dat komt omdat hij een soort van tovenaar is, dat heeft wellicht niet geholpen
)
Is het goed of slecht, het hele sintverhaal?
Ik weet het niet.
Voor mij zou het mogen worden vervangen door een jaarlijks feest met cadeautjes, zonder de leugen.
Maar anderzijds: hoe leuk is het om in spanning af te wachten wat hij brengt?
superpony schreef:Ik heb een groot deel van mn jeugd geen schoorsteen gehad, dus ik was sowieso altijd aan het nadenken hoe dat allemaal moest.
Aan de ene kant is het een leuke tijd, maar kinderen zijn vaak echt gespannen en maken zich druk om van alles.
En dan was er vroeger nog de roe, mee in de zak naar Spanje etc.
Nu nog vertellen is misschien wat zonde voor de aankomende periode. Maar als de rest het al weet en blijft herhalen, grapjes maken etc, moet je straks midden in deze periode om de tafel.
De kleintjes zijn nog wel te foppen vaak, maar als ze groter worden en de rest het echt allemaal weet en daarover praat, wordt het wel lastiger.
Misschien durft een kind er niet naar te vragen, bang geen kadootjes meer te krijgen. Dat hoeft geen toneel te zijn. Misschien heeft ene kind oprechte twijfels, maar weet niet wie in vertrouwen te nemen? Kinderen kunnen iets groter maken dan het is.
Relaxed schreef:nicole_floor schreef:Jaa bij mij ook en volgens mij mijn klasgenootjes ook.
Hier ook, mijn vriendinnetje geloofde nog toen we naar groep 5 gingen en in die klas begonnen we met surprises, dus toen hebben ze het haar verteld, ze was de enige in de klas die nog geloofde