Bokt.nl

Rebel_Jits schreef:

Kokhalsneigingen Jullie kregen als kind ook een boterham met choco als jullie de spruitjes niet lustten zeker? Puur aangeleerd gedrag (kan je nu niets aan doen, komt door je ouders) en hoogst onnodig.

Ik eet alles wat ik aangeboden krijg, ongeacht of ik het lust of niet. En het bord gaat leeg. Een tweede keer zou ik wel afslaan, maar je gaat niet onbeleefd zitten doen met lustikniet of de helft laten staan (net zo onbeleefd in mijn ogen, je vindt het nogsteeds niet te vreten blijkbaar..)
Als ik zelf kan opscheppen, pak ik gewoon wat minder.

Ik lustte genoeg niet als kind hoor, maar het was eten of met honger toekijken hoe de rest een heerlijk dessert naar binnen werkte. Dan eet je wel.

Valerie_91 schreef:

Paar jaar terug van een collega wel een stuk taart aangenomen waarvan de bovenkant volledig met suikerpasta gemaakt was. Dat heb ik toch laten liggen, zo veel suiker kon ik niet aan en was ook niet lekker. Binnenkant heb ik wel netjes opgegeten, maar ik voelde me best wel ongemakkelijk door die suikerpasta te laten liggen.

Magrathea schreef:

Ik snap inderdaad niet zo goed dat je iets aangeboden na 1 hapje weggooit omdat je het niet lekker vindt. Leuk, als je met veel moeite iets in elkaar hebt geknutseld...

Ik heb het zelf amper, sowieso eet ik geen dierlijke producten dus reguliere gebakjes gaan vaak aan me voorbij. Toen ik het nog wel at en als het dan een keer iets was wat ik niet lustte vroeg ik meestal gewoon aan iemand anders of die het nog wilde. Gelukkig zijn er veel van dat soort vuilnisbakken in mijn omgeving dus er is altijd wel iemand die nog een half gebakje/broodje/bordje lust

Verder eet ik wel altijd mijn bord leeg. Vroeger was ik een moeilijke eter dus ik zou een half voedseltrauma moeten hebben onderhand maar zeker sinds ik veganistisch eet laat ik nooit meer iets staan (qua vegan eten dan hè )
Ik werk in een lunchcafé en ik lijk toch wel een uitzondering. Ik eet ook altijd dat slaatje aan de zijkant gewoon op maar dat doet bijna niemand Of laatst een tafel met vier volwassenen waarvan er twee de korstjes van hun brood niet aten. Wut?

Bloodymary schreef:

Rare instelling vind ik dat om maar tegen heug en meug iets op te eten wat je niet lust. Juist wel goed dat die collega het toch in ieder geval probeert.
En als ik zelf eters heb, heb ik liever dat ze zeggen als ze iets niet lekker vinden dan dat ze het toch maar kokhalzend opeten. Dan kan ik er ook achter komen of het een kwestie is van smaken verschillen, of dat er aan mijn kookkunsten nog iets te verbeteren is. ik vind het namelijk erg leuk om voor anderen te koken en hoor dan ook graag hun eerlijke mening.
Dus wat mij betreft komt eerlijkheid voorop. En ik snap eigenlijk niet wat er zo beleefd aan is om het toch op te eten.

Rebel_Jits schreef:

Kokhalsneigingen Jullie kregen als kind ook een boterham met choco als jullie de spruitjes niet lustten zeker? Puur aangeleerd gedrag (kan je nu niets aan doen, komt door je ouders) en hoogst onnodig.

Ik eet alles wat ik aangeboden krijg, ongeacht of ik het lust of niet. En het bord gaat leeg. Een tweede keer zou ik wel afslaan, maar je gaat niet onbeleefd zitten doen met lustikniet of de helft laten staan (net zo onbeleefd in mijn ogen, je vindt het nogsteeds niet te vreten blijkbaar..)
Als ik zelf kan opscheppen, pak ik gewoon wat minder.

Ik lustte genoeg niet als kind hoor, maar het was eten of met honger toekijken hoe de rest een heerlijk dessert naar binnen werkte. Dan eet je wel.

Rebel_Jits schreef:

Kokhalsneigingen Jullie kregen als kind ook een boterham met choco als jullie de spruitjes niet lustten zeker? Puur aangeleerd gedrag (kan je nu niets aan doen, komt door je ouders) en hoogst onnodig.

Rebel_Jits schreef:

Kokhalsneigingen Jullie kregen als kind ook een boterham met choco als jullie de spruitjes niet lustten zeker? Puur aangeleerd gedrag (kan je nu niets aan doen, komt door je ouders) en hoogst onnodig.

Ik eet alles wat ik aangeboden krijg, ongeacht of ik het lust of niet. En het bord gaat leeg. Een tweede keer zou ik wel afslaan, maar je gaat niet onbeleefd zitten doen met lustikniet of de helft laten staan (net zo onbeleefd in mijn ogen, je vindt het nogsteeds niet te vreten blijkbaar..)
Als ik zelf kan opscheppen, pak ik gewoon wat minder.

Ik lustte genoeg niet als kind hoor, maar het was eten of met honger toekijken hoe de rest een heerlijk dessert naar binnen werkte. Dan eet je wel.

Magrathea schreef:

Bloodymary schreef:

Rare instelling vind ik dat om maar tegen heug en meug iets op te eten wat je niet lust. Juist wel goed dat die collega het toch in ieder geval probeert.
En als ik zelf eters heb, heb ik liever dat ze zeggen als ze iets niet lekker vinden dan dat ze het toch maar kokhalzend opeten. Dan kan ik er ook achter komen of het een kwestie is van smaken verschillen, of dat er aan mijn kookkunsten nog iets te verbeteren is. ik vind het namelijk erg leuk om voor anderen te koken en hoor dan ook graag hun eerlijke mening.
Dus wat mij betreft komt eerlijkheid voorop. En ik snap eigenlijk niet wat er zo beleefd aan is om het toch op te eten.

Maar zoals vaak gezegd is er echt wel een verschil tussen "lustiknie" en kostneigingen ergens van krijgen. Bij het verhaal uit de OP krijg ik meer het eerste idee.

Frummels schreef:

Nogmaals, ik vind het helemaal niet raar als iemand iets niet lust. Maar het is toch niet teveel gevraagd om daar een beetje discreet mee om te gaan? Thuis met eters vind ik dat nog anders, maar op kantoor met een traktatie zou ik daar echt niet van gediend zijn als iemand dat zo loopt te verkondigen en onder mijn neus weggooit. Kan best wat subtieler.

julius_juut schreef:

Ik zou het echt niet waarderen als ik iets maak wat iemand niet lust maar diegene eet het gewoon op. Nee hoor, zeg alsjeblieft dat je het niet lust, dan krijg je wat anders als ik dat heb, en anders zorg ik dat het niet weer gemaakt wordt wanneer je er bent.

Beleefdheid is leuk, eerlijkheid nog leuker.