Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-03-18 09:17

Geplaatst: 22-03-18 09:17

Om te beginnen gecondoleerd.

Maar verder heb ik medelijden met je broer. Wat stel jij je ontzettend jaloers en naar op. Wat heeft zijn vriendinnetje jou misdaan? Dat ze bij je ouders thuis eet? Als je daar last van hebt ga je maar mooi op jezelf wonen.

Jij hebt de keuze van je familie te respecteren, je oma wil dit meisje op de kaart, je broer wil haar er graag bij. Gun je het je broer niet om in deze moeilijke periode iemand te hebben waar hij op kan steunen?

Echt, je moet je schamen dat jij je druk maakt om een meisje en niet je familie steunt.

**Geplaatst**: 22-03-18 09:19

Geplaatst: 22-03-18 09:19

Gecondoleerd met het verlies van je Oma.

Ik heb al behoorlijk vaak op een crematie/begravenis gestaan zoner dat ik de overledene in kwestie zelf kende. Niet om zelf afscheid te nemen van de overledene maar om steun te bieden aan de nabestaande.

En het kan heel goed zijn dat de vriendin van je broer nu voor je broer steun kan bieden aan hem. Door gewoon er daar bij hem te zijn. Zijn hand vast te houden en troost te bieden.
Dat kan voor hem nu belangrijk zijn. Zelfs als ze over 2 maanden weer uit elkaar zouden zijn.
En voor hetzelfde geld blijven die 2 de rest van hun leven bij elkaar....dat weet je nu niet.

**Geplaatst**: 22-03-18 09:20

Geplaatst: 22-03-18 09:20

Hikarii schreef:
Als steun - ik vind dat hij daar ons nog voor heeft. ]

TS, vind je het lastig dat je broer een relatie heeft? Ben je misschien jaloers.

**Geplaatst**: 22-03-18 09:22

Geplaatst: 22-03-18 09:22

Ik begrijp ts ergens wel om eerlijk te zijn. Het verlies van en verdriet om opa is heel intiem. Zo'n samenzijn in de familiekamer voorafgaand aan het afscheid is wat mij betreft echt een hele intiem moment om nog even te delen met directe naasten. Ik begrijp dat een vriendinnetje erbij hoort, maar zou het ook lastig vinden als die daarbij zou zijn omdat zij geen enkel persoonlijk verdriet om de overledene heeft. Zelfde met condoleren.
Aanwezig zijn als steun voor jouw broer; super! Zal je broer heel blij mee zijn en je oma en ouders duidelijk ook.

**Geplaatst**: 22-03-18 09:24

Geplaatst: 22-03-18 09:24

Autisme of niet.. ik vind dat je ook wel wat meer respect naar je broer en zijn vriendin mag tonen inderdaad. Hij is blij met haar. Ze hoort nu gewoon bij de familie, hoe kort de relatie ook is en hoe jong ze zogezegd in jouw ogen nog mag zijn. Zeis de (extra) steun voor je broer. Natuurlijk heeft hij ook steun aan jullie, maar als hij het fijn vindt dat zijn vriendin er voor hem is dan heb je dat maar te accepteren en respecteren.

**Geplaatst**: 22-03-18 09:25

Geplaatst: 22-03-18 09:25

Goof schreef:
Ik begrijp ts ergens wel om eerlijk te zijn. Het verlies van en verdriet om opa is heel intiem. Zo'n samenzijn in de familiekamer voorafgaand aan het afscheid is wat mij betreft echt een hele intiem moment om nog even te delen met directe naasten. Ik begrijp dat een vriendinnetje erbij hoort, maar zou het ook lastig vinden als die daarbij zou zijn omdat zij geen enkel persoonlijk verdriet om de overledene heeft. Zelfde met condoleren.
Aanwezig zijn als steun voor jouw broer; super! Zal je broer heel blij mee zijn en je oma en ouders duidelijk ook.

Maar is wel zijn steun.
Onze zwager is 1,5 jaar geleden zijn hele gezin in 1 keer verloren (vader, broer, schoonzusje en neefje van 3)
Ik had deze mensen nog nooit gezien maar wij als schoonfamilie zijn de gene geweest die bij hem waren in de familiekamer.

Laatst bijgewerkt door x_Anne_x op 22-03-18 09:53, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-03-18 09:31

Geplaatst: 22-03-18 09:31

Je oma vindt het goed. Je broer vindt het goed. Zijn vriendin vindt het goed. Je ouders hebben er geen probleem mee haar beslissing te volgen. Je dènkt, vermoédt dat ze het niet oprecht meende adhv een voorval decennia terug. Maar eigenlijk staat het niemand tegen dat je broer zijn vriendin meeneemt als steun.

Ik vind je ook heel negatief klinken en vergelijken met jezelf. Je begint al met argumenten als ik heb tenminste moeite gedaan om op bezoek te gaan, en zij konden dat ook maar hé hebben ze niet gedaan hé en nu willen ze toch op hetzelfde plaatsje gaan staan bij de begrafenis.

Laat zulke gedachten los. Ze zijn het niet waard om op momenten als dit je boos over te maken of om discussies over uit te lokken. Het is geen strijd van wie kent je oma het beste, het langste, wie heeft de meeste moeite gedaan. Je oma is helaas overleden, en je broer zal ook zijn eigen rouwproces doormaken. En ik kan me eigenlijk niet inbeelden dat zijn vriendin voor de lol en omdat ze graag in the picture staat mee zal gaan. Ik durf te wedden dat het nog veel ongemakkelijker voor haar gaat zijn om erbij te staan. Maar haar broer en je oma willen het graag en eigenlijk siert het haar juist dat ze er wil zijn.

Het leven kan je toch niet voorspellen. Het is lang geleden maar als ik mij goed herinner sta ik ook op het kaartje van een oom van mijn nu ex. We waren ook "maar" een half jaar samen en ik zag zijn familie nauwelijks, maar ik was gewoon op dat moment vriendin van en een deel van de familie.
Ik heb geen heftige dingen meegemaakt tijdens relaties, maar op de foto's van de gouden bruiloft van mijn grootouders staat mijn toenmalig vriendje ook te pronken en op de bruiloft van mijn zus staat mijn ex ook gewoon mee op foto's. Nu zijn het dus exen, dus ze zijn beide al lang geen deel meer van de familie. Maar toen op dat moment waren ze dat wel en ik ben heel blij dat ze zo ook gewoon aanzien werden en niet in een hoekje moesten gaan staan "voor het geval dat het uit zou geraken dan staan er vreemden op de foto's". Of relaties blijven of veranderen heb je toch nooit in de hand, al ben je 20 jaar samen.

**Geplaatst**: 22-03-18 09:35

Geplaatst: 22-03-18 09:35

Gecondoleerd TS.

Je geeft aan dat het niet zo is dat je d’r niet aardig vindt ofzo, maar dat maak ik niet helemaal op uit je eerste bericht:

Citaat:
Nou moet ik zeggen dat ik totaal niet van "vreemden" hou en al geirriteerd raakt dat ze 2/3 keer per week hier eet en bijna elke dag hier is, maar dat ter zijde.

Prima als je het vervelend vindt dat ze vaak over de vloer is, maar ze is de vriendin van je broer. Je broer is 20 (waardoor ik er voor het gemak vanuit ga dat het dus geen ‘vakantieliefde’ gevoel is) en als hij steun haalt uit haar aanwezigheid en dit als een serieus iets ziet, dan is dat aan hem.
Jij kan niet bepalen voor je broer aan wie hij steun moet hebben en wanneer hij daar steun aan moet hebben.

Ik zou het laten rusten en je op je eigen afscheid van je dierbare focussen. Voor hetzelfde geld blijft deze vriendin z’n vriendin. Ze heeft je toch niks misdaan?

**Geplaatst**: 22-03-18 09:37

Geplaatst: 22-03-18 09:37

Allereerst gecondoleerd TS en heel veel sterkte.

Wat je vraag betreft, ik kan me voorstellen dat je je zo voelt. Maar die vriendin zal waarschijnlijk meegaan als steun voor je broer. Ik ben als goede vriendin van iemand ook wel eens meegegaan naar de uitvaart van zijn moeder. Op verzoek van die vriend, met de goedkeuring van de familie, terwijl ik de moeder nog nooit had gezien. Dat kan dus wel.

Ik kan me zo voorstellen dat het voor die vriendin ook moeilijk is. Ben je nog maar zo kort bij elkaar, ken je de familie nog nauwelijks en dan gebeurt er zoiets. Ze wil er waarschijnlijk zijn voor haar vriend, maar het zal voor haar best een pittige dag worden.

Heel veel sterkte en ik hoop dat de negatieve gevoelens voor de vriendin van je broer niet het afscheid van je opa zullen overschemeren.

**Geplaatst**: 22-03-18 09:41

Geplaatst: 22-03-18 09:41

Gecondoleerd ts :(:)

Toen ik nog met mijn ex in een prille relatie zat van +/- 1 maand overleed zijn opa. Ik heb de beste man nooit ontmoet. Maar ben wel mee geweest naar de crematie niet voor de opa. Maar als steun voor mijn ex. En dat werd door oma en overige familie heel erg gewaardeerd. Oma was blij dat ik een arm om haar heen sloeg en dat ze even kon huilen. Dat ik ook haar steun gaf en dat werd erg goed opgenomen.

Is het misschien met je autisme moeilijk te verwerken dat de gezinsstructuur is veranderd? En dat je nu de aandacht van je broer moet delen? Ik denk dat het probleem inderdaad meer bij jezelf ligt als bij het meisje. En dat je wel wat meer respect voor hun relatie mag hebben. Ze is 16, maar dat betekend niet dat ze geen steun voor je broer is. Je bent zelf 19 dus niet veel ouder. Dat er voor gekozen is dat zij op de kaart staat is een besluit van je oma. En dat heb je ook gewoon te respecteren. Dat de relatie misschien maar tijdelijk is, is met elke relatie een gok. Als 16 jarige kan je ook gewoon een lange serieuze relatie hebben. Je behandeld haar echt alsof ze heel veel minder is dan jij. En dat vind ik persoonlijk echt heel kwalijk.

**Geplaatst**: 22-03-18 09:45

Geplaatst: 22-03-18 09:45

Cayenne schreef:
Gecondoleerd met het verlies.

Als ik jou was zou ik je energie steken in het afscheid en het steunen van je familie. Jouw broer zal ongetwijfeld steun halen uit de aanwezigheid van zijn vriendin.
Gun hem dat. Andersom had jij dat vast ook gewild.

Misschien vindt het meisje het ook moeilijk maar vind je broer het belangrijk dat zij erbij is en doet ze dat voor hem. Dan is het nog extra moeilijk als ze zich niet welkom zou voelen of "erbuiten" zou voelen staan.

**Geplaatst**: 22-03-18 09:45

Geplaatst: 22-03-18 09:45

Allereerst: gecondoleerd met het verlies van je opa

Maar eerlijk gezegd vind ik dat je je druk maakt om iets waar jij gewoon niet zo veel mee te maken hebt. Natuurlijk was het jouw opa, maar het was de man van jouw oma, zij beslist dus. Zij heeft er geen problemen mee (en nee, het is niet aan jou om te bepalen dat ze dat wel zou moeten hebben, omdat ze dat zoveel jaar geleden ook had), dus dan heb je het maar gewoon te nemen zoals het is.

Toen ik mijn man net kende overleed mijn oom, die hij nog nooit ontmoet had. Hij vond het ontzettend ongemakkelijk, maar is wel meegegaan, als steun voor mij en mijn ouders. Het was ontzettend fijn om hem erbij te hebben, dat vond de hele familie (die hij grotendeels ook nog niet kende). Gelukkig maar, wat had ik het rot gevonden als iemand zo jaloers zou reageren

Daarnaast, wie ben jij om te zeggen dat de relatie niet serieus is, omdat ze nog zo jong is? Ik had op die leeftijd een behoorlijk serieuze relatie, en ja die is uiteindelijk over gegaan, maar dat kan net zo goed gebeuren als je ouder bent, dat had echt niets met leeftijd te maken. Mijn broer is wel nog samen met degene waar hij al sinds zijn 15e geloof ik mee samen is.
Je klinkt ontzettend jaloers, en het siert je niet bepaald.

**Geplaatst**: 22-03-18 09:52

Geplaatst: 22-03-18 09:52

Gecondoleerd.

Ik vind het absoluut niet raar eigenlijk. Ik ben juist vaak naar crematies gegaan voor de nabestaanden. Een crematie is zeker niet alleen voor de persoon zelf, maar net zo goed voor de nabestaanden die er verder mee moeten leven. Dan kan het erg fijn zijn om iemand bij je te hebben “waar je zelf voor kiest” (als in geen familie, familie kies je niet voor en vrienden/ relatie als het goed is wel). Vaak zitten ze dan inderdaad achterin, maar het is normaal om relaties naast je te hebben zitten. Dan wel aan dit geval misschien wel aan de buitenkant.

Ik zelf ben zelfs naar de crematie van de oma van Mn beste vriendin geweest. En ik zat dus ook bij de familie! Mijn beste vriendin wilde dat heel graag (ze vond het fijn om mijn steun te hebben), en haar familie vond het prima. Ik heb haar oma nooit gezien, maar ik was er gewoon voor Mn vriendin en haar familie..
ik ben overal bij geweest. het condoleren (voor de crematie), crematie zelf, naar het graf van haar opa en daarna nog wat drinken. Alleen dus niet bij het diner.
Volgens mij zat niemand er mee dat ik er bij was

**Geplaatst**: 22-03-18 10:00

Geplaatst: 22-03-18 10:00

Ook ik wil je condoleren met het verlies van je opa en je heel veel sterkte wensen.

Ik vind het eerlijk gezegd wel een beetje vreemd hoe je spreekt over de vriendin van je broer. Ja, ze is 16 en ja ze zijn pas kort samen, maar niemand weet wat de toekomst gaat brengen. Misschien zijn ze over 40 jaar nog samen, misschien ook niet. Maar dat is niet anders voor mensen van bijvoorbeeld 40 die al 20 jaar samen zijn. Zij houden van elkaar en willen op dit moment waarschijnlijk oud worden met elkaar. Ze willen dingen delen die leuk zijn, maar bij het hebben van een relatie hoort nou eenmaal ook het delen van dingen die niet leuk of zelfs verdrietig zijn. Ik vraag me ook eerlijk gezegd een beetje af wat je had gedacht/gezegd als jij in dit verhaal het onderwerp was geweest en jij de vriendin van was (19 is nog steeds niet erg oud) van een jongen van een paar jaar ouder en nog kort bij elkaar. Zou jij jouw vriend, waar je helemaal gek van bent, van houdt, door zoiets alleen laten gaan?
Daarnaast vind ik het omgedraaide een beetje raar...als partner van ergens achteraan moeten gaan zitten, niet bij je partner mogen staan, maar ergens een beetje alleen in een hoekje wachten tot alles voorbij is. Dat zou voor mij erg raar zijn, je bent daar uiteindelijk uit respect voor de overledene, maar nog meer om je dierbare te steunen. En dat doe je naast je partner (en eventueel ook naast die familie).

En dan nog kort over de leeftijd. Mijn broertje van 20 heeft ook een vriendin van 16. Zij zijn al een paar jaar samen, maar ook toen ze pas samen waren, hoorde zij bij de familie. Ze hoort bij mijn broertje. Nu hebben wij eigenlijk geen mensen meer die op korte termijn zouden kunnen overlijden (gaan we dan maar van uit, je weet het natuurlijk nooit), maar zij zou zeker op de kaart komen en bij ons staan bij het afscheid. En ook als het een aantal jaar geleden gebeurd was. Net als de vriendin van mijn andere broertje.
Ik vind het condoleren zoals in Nederland vaak gebeurd ook een beetje vreemd, een hele rij die langs komt om een hand te geven, waar je vaak de helft niet van kent (en andersom ook niet). Ik vind het verschrikkelijk in ieder geval. Alleen al dat mensen gekomen zijn, laat mij zien dat ze geven om de overledene en van de mensen die komen om mij te steunen, weet ik dat ook zonder dat ze mij een handje komen geven. Voor mij heeft dat 'lopende band' condoleren dus ook weinig toegevoegde waarde, maar dat is natuurlijk mijn mening.

En tot slot, ik zou proberen dit van je af te zetten. Ja, je vindt het niet leuk, maar je veranderd er niets aan. Het zou zonde zijn dat je door dit niet op een fijne manier afscheid zou nemen van je opa. Je kunt dit maar 1 keer doen, dus richt je op je opa, het afscheid en de dingen die jij daar in wil betekenen. Daar ga je echt meer aan hebben, dan je vervelend voelen over of de vriendin van je broer wel thuishoort waar ze nu geplaatst is...

**Geplaatst**: 22-03-18 10:21

Geplaatst: 22-03-18 10:21

Ik wil je ten eerste veel sterkte wensen, gecondoleerd :(:)

.

Citaat:
En vooral omdat ze nog zo jong is. Als ze nou wat jaartjes ouder was geweest en opa misschien iets vaker had gezien had ik het al anders geweest. Daarbij heb ik nou niet echt het idee dat de relatie echt serieus is, vooral omdat ze zo jong nog is

Ik struikel een beetje over je laatste zin, een relatie kan prima serieus zijn als je 16 bent in een relatie met een 20 jarige jongen. Zijn vriendin heeft je opa dan niet zo vaak gezien, maar kan er inderdaad wel een grote steun voor je broer zijn. Gun hem dat. Probeer je er niet zo druk over te maken, kost heel veel energie en dat kan je, denk ik, beter ergens anders insteken.

**Geplaatst**: 22-03-18 10:34

Geplaatst: 22-03-18 10:34

Ik begrijp wel hoe je je voelt, TS. Ik heb me ooit bij een uitvaart boos gemaakt (van binnen hoor, niet naar mensen toe) omdat mensen in 'de verkeerde volgorde' achter de rouwauto aanreden. En omdat er mensen bij de dienst aanwezig waren waarvan ik vond dat ze er niks te zoeken hadden, geen recht op hadden.

Sloeg nergens op natuurlijk. Die volgorde is volstrekt onbelangrijk, en iederéén heeft recht op afscheid. Het was niet aan mij om te bepalen hoe die mensen geraakt werden door dit verlies. Maar ik zocht houvast. Ik wilde dat alles volgens de regels (mijn regels) verliep, dat het klopte, want dan had ik iets om me aan vast te klampen. Boos zijn omdat mensen verkeerd reden was makkelijker dan het intense verdriet om het overlijden van m'n beste vriendinnetje.

Met autismeklachten zal jij dat misschien nog sterker hebben, dat je houvast zoekt. Zou dat het kunnen zijn?

De vriendin van je broer vindt het zelf vast ook een beetje ongemakkelijk. Zij kende opa immers nauwelijks, kent jouw familie ook niet zo goed. Ze vindt het zelf waarschijnlijk ook raar om bij de condoleance te gaan staan. Maar ze doet het toch, voor je broer. Omdat ze om hem geeft en hem graag wil steunen. Ik durf te wedden dat jullie je allebei onprettig voelen over haar aanwezigheid.

Net zoals zij tóch komt als steun voor je broer, kan jij je over dit gevoel heenzetten voor je broer. Omdat hij het prettig vindt als zijn vriendin erbij is, zodat zij hem kan troosten. Natuurlijk kunnen jullie als familie dat ook, maar bij rouw kan je nooit genoeg troost hebben denk ik. Je wil al je geliefden om je heen, juist bij een afscheid.

Laat het los. Accepteer dat jij het misschien anders zou regelen, maar dat je er toch niks aan kunt veranderen. Het is eeuwig zonde als jij je straks de hele dienst ergert aan haar en daardoor geen goed/fijn afscheid kunt nemen. Onthoud dat zij het vast ook ongemakkelijk vindt. En dat jullie er met z'n allen zijn om opa een mooie afscheidsgroet te geven en om elkaar in dit verdriet te steunen.

**Geplaatst**: 22-03-18 10:40

Geplaatst: 22-03-18 10:40

Dani schreef:
Ik begrijp wel hoe je je voelt, TS. Ik heb me ooit bij een uitvaart boos gemaakt (van binnen hoor, niet naar mensen toe) omdat mensen in 'de verkeerde volgorde' achter de rouwauto aanreden. En omdat er mensen bij de dienst aanwezig waren waarvan ik vond dat ze er niks te zoeken hadden, geen recht op hadden.

Sloeg nergens op natuurlijk. Die volgorde is volstrekt onbelangrijk, en iederéén heeft recht op afscheid. Het was niet aan mij om te bepalen hoe die mensen geraakt werden door dit verlies. Maar ik zocht houvast. Ik wilde dat alles volgens de regels (mijn regels) verliep, dat het klopte, want dan had ik iets om me aan vast te klampen. Boos zijn omdat mensen verkeerd reden was makkelijker dan het intense verdriet om het overlijden van m'n beste vriendinnetje.

Met autismeklachten zal jij dat misschien nog sterker hebben, dat je houvast zoekt. Zou dat het kunnen zijn?

De vriendin van je broer vindt het zelf vast ook een beetje ongemakkelijk. Zij kende opa immers nauwelijks, kent jouw familie ook niet zo goed. Ze vindt het zelf waarschijnlijk ook raar om bij de condoleance te gaan staan. Maar ze doet het toch, voor je broer. Omdat ze om hem geeft en hem graag wil steunen. Ik durf te wedden dat jullie je allebei onprettig voelen over haar aanwezigheid. Net zoals zij tóch komt als steun voor je broer, kan jij je over dit gevoel heenzetten voor je broer. Omdat hij het prettig vindt als zijn vriendin erbij is, zodat zij hem kan troosten. Natuurlijk kunnen jullie als familie dat ook, maar bij rouw kan je nooit genoeg troost hebben denk ik. Je wil al je geliefden om je heen, juist bij een afscheid.

Laat het los. Accepteer dat jij het misschien anders zou regelen, maar dat je er toch niks aan kunt veranderen. Het is eeuwig zonde als jij je straks de hele dienst ergert aan haar en daardoor geen goed/fijn afscheid kunt nemen. Onthoud dat zij het vast ook ongemakkelijk vindt. En dat jullie er met z'n allen zijn om opa een mooie afscheidsgroet te geven en om elkaar in dit verdriet te steunen.

$_/-\o_$

Hier sluit ik me bij aan.

Op de crematie van mijn moeder was ik een moment erg druk met een bepaalde bloem in één van de vele bloemstukken en boeketten, die bloem zat niet goed en dat maakte me woest.... Dat gaat natuurlijk nergens over, maar dat is iets in je onderbewuste, dan hoef je even niet te dealen met de grotere zaken, waar het wél om gaat.

Probeer het eens om te draaien, super fijn dat zij er ook is om jouw broer te steunen, daardoor heb jij iets meer ruimte voor jezelf en misschien oma en je moeder?
Het is ook jouw broer zijn opa, hij is ook verdrietig. Jij zou jouw eventuele vriendje er toch ook graag bij gehad hebben?

**Geplaatst**: 22-03-18 10:49

Geplaatst: 22-03-18 10:49

Dani schreef:
De vriendin van je broer vindt het zelf vast ook een beetje ongemakkelijk. Zij kende opa immers nauwelijks, kent jouw familie ook niet zo goed. Ze vindt het zelf waarschijnlijk ook raar om bij de condoleance te gaan staan. Maar ze doet het toch, voor je broer. Omdat ze om hem geeft en hem graag wil steunen. Ik durf te wedden dat jullie je allebei onprettig voelen over haar aanwezigheid. Net zoals zij tóch komt als steun voor je broer, kan jij je over dit gevoel heenzetten voor je broer. Omdat hij het prettig vindt als zijn vriendin erbij is, zodat zij hem kan troosten. Natuurlijk kunnen jullie als familie dat ook, maar bij rouw kan je nooit genoeg troost hebben denk ik. Je wil al je geliefden om je heen, juist bij een afscheid.

Laat het los. Accepteer dat jij het misschien anders zou regelen, maar dat je er toch niks aan kunt veranderen. Het is eeuwig zonde als jij je straks de hele dienst ergert aan haar en daardoor geen goed/fijn afscheid kunt nemen. Onthoud dat zij het vast ook ongemakkelijk vindt. En dat jullie er met z'n allen zijn om opa een mooie afscheidsgroet te geven en om elkaar in dit verdriet te steunen.

Ik heb exact dit meegemaakt. Oma van mijn (nu ex-)vriend was overleden, ik had haar één keer gezien. Ik heb niet zelf aangedragen dat ik erbij wilde zijn, zijn moeder en hij wilden graag dat ik op de kaart zou staan en dat ik bij de crematie was. Nou, prima. Ik kende bijna niemand van de familie (het was een kleine uitvaart met zo'n 20 man), en heb ook aangegeven dat haar niet per se nog wilde zien voor de kist dicht ging. Was allemaal prima. Toevallig sprak ik mijn ex laatst en uit het niets begon hij er ineens over dat hij zo blij was dat ik toch mee was. Het is inmiddels bijna 3 jaar geleden.

Ik wil hier niet mee zeggen dat jij het niet vervelend mag vinden, maar probeer je ook te bedenken wat voor een enorme steun het voor jouw broer kan zijn

**Geplaatst**: 22-03-18 10:52

Geplaatst: 22-03-18 10:52

MairiMacBran schreef:
Mijn vader is een maand geleden overleden. Mijn stiefbroer is een half jaar geleden in het buitenland getrouwd met een uit dat land afkomstige vrouw. Ze was koud twee dagen in Nederland(ze moest eerst haar emigratie en inburgeringscursus regelen) toen mijn vader volkomen onverwacht overleed. Ze hebben elkaar alleen bij de aankomst op Schiphol gezien.
Er was geen enkele twijfel over wel of niet op de kaart en natuurlijk was ze gewoon op de crematie en werd ook zij gecondoleerd met het verlies van haar schoonvader. Sterker nog, zelfs mijn vaders ex-vrouw, ze waren al ruim 45 jaar gescheiden, stond op de kaart en was op de crematie.
Omdat mijn moeder dat graag wilde. Omdat mijn vader een hele verwelkomende man was die dat ook fijn had gevonden. Omdat mijn broer haar steun goed kon gebruiken. En zij het ook fijn vond. En daar gaat het om. Bij overlijden, begrafenissen en crematies is er wat mij betreft even geen plek voor je eigen kleinzieligheden, maar gaat het om wat de direct nabestaande, degene uit wiens naam het allemaal geregeld wordt, wil. En in dit geval wil oma dit en is het nu eenmaal zo.
Denigrerende praatjes en (ver)oordelen passen daar niet bij. Focus je op jezelf, op je eigen verwerking. Je hier zo druk over maken dient geen enkel doel.

Mooi

**Geplaatst**: 22-03-18 11:54

Geplaatst: 22-03-18 11:54

Gecondoleerd.

Ik heb niet alles gelezen maar toen mijn opa overleed vorig jaar, stond mijn vriend ook op de kaart en zat hij bij de familie tijdens de begrafenis, ook al had hij mijn opa nog nooit gezien. Mijn oma wilde dat graag omdat ze vond dat hij bij de familie hoort en daar ben ik erg blij mee geweest. Ik heb veel steun aan hem gehad en ondanks dat het soms een beetje gek was, dat hij ook werd gecondoleerd, heeft niemand daar iets geks over gezegd.
En dit was andersom net zo toen zijn opa overleed. Ik mocht ook bij de familie zitten en daar was ik ze heel dankbaar voor, zo voelde ik me echt deel van de familie. Ik had het verschrikkelijk gevonden als ik niet bij mijn vriend had mogen zitten om hem te steunen terwijl hij brak tijdens de dienst.

**Geplaatst**: 22-03-18 15:40

Re: Vriendin van broer mee naar crematie

Geplaatst: 22-03-18 15:40

Gecondoleerd.

Zoals Dani schrijft, het is zonde als jij je de uitvaart alleen maar gaat ergeren aan de vriendin van je broer.
Ondanks dat dit niet jouw keuze is, probeer hem te respecteren.

Ik vind een uitvaart lastig.
Toen de opa van mijn man overleed hadden we nog geen 2 maanden een relatie.
Ik ben toen niet meegeweest. Dit was overlegd.

Een paar maanden later stierf mijn opa en is mijn man, toen vriend wel meegeweest.
Maar hij had mijn opa weleens gezien.

**Geplaatst**: 22-03-18 15:49

Geplaatst: 22-03-18 15:49

kleinvosje schreef:
Als eerst: gecondoleerd met het verlies van je grootvader.

Verder, en dan hoop ik niet dat ik hard overkom: ik ben van mening dat je wel erg negatief denkt over je broer, zijn vriendin en hun relatie. 'De meid' is nog maar 16, je broer is 20 maar erg naief, ze zijn nog maar 4 maanden samen. Ik zou niet zo blij zijn als mijn familie zo over mij en mijn relatie zou praten/denken.
Zelf was ik ook 16 toen ik verkering kreeg met een toen 23-jarige student. Zijn oma stierf een paar maanden nadat we verkering kregen, en ja, ik stond ook op het kaartje. En nee, ik stond niet in het condoleance-rijtje. Ik heb aangegeven dat ik dat erg moeilijk vond, eerste major sterfgeval in de familie, en het was geen enkel probleem dat ik me daarvoor terug trok.
Die 23-jarige student is trouwens al ruim 24 jaar mijn partner, waarvan 18 jaar als echtgenoot.

Om dit nou onder de noemer autisme weg te schuiven vind ik ver gaan, ok, jij hebt het er moeilijk mee maar is dat dan meteen te relateren aan autisme? Dan kun je alles wel ergens aan toewijzen. Laat het los, het is het in deze emotionele tijd niet waard om je daar zo druk om te maken, stop je energie in het er zijn voor elkaar, net zoals de vriendin van je broer dat zal doen. Zij hoort bij hem, hij hoort bij de familie, hoe lang of hoe kort dat ook is.

Ik sluit me hier bij aan

**Geplaatst**: 22-03-18 16:03

Geplaatst: 22-03-18 16:03

Ik sluit me aan bij de meestgenoemde reacties dat ik het ook niet zo erg aardig van jou vind hoe je je opstelt. Waarom mag je haar niet? En daarbij, ik denk niet dat je broer dit heel erg zou waarderen dat jij hier een probleem van maakt. Je komt niet erg aardig over TS, sorry. Iets van "ikke, ikke, ikke, en de rest kan stikken" gevoel krijg ik hierbij. Want jij wilt haar er niet bij hebben en dan moet iedereen maar schikken? Niemand heeft er een probleem mee behalve jij?? Come on girl.. Sterker nog, ik ben op de begravenis geweest van de moeder van mijn beste vriendin. Mensen hebben mij zelfs gecondoleerd.. Tuurlijk kende ik die moeder ook, maar ik was er voornamelijk voor mijn vriendin om haar te steunen.

Even ontopic: ja ik vind dat ze erbij mag zijn. Je gaat toch niet alleen naar een begrafenis om de overledene te eren? Maar ook steun te bieden aan degene die het verlies lijden, zoals jouw broer. Je broer wordt volwassen, doe jij dat dan ook

**Geplaatst**: 22-03-18 16:11

Geplaatst: 22-03-18 16:11

Gulpje schreef:
kleinvosje schreef:
Als eerst: gecondoleerd met het verlies van je grootvader.

Verder, en dan hoop ik niet dat ik hard overkom: ik ben van mening dat je wel erg negatief denkt over je broer, zijn vriendin en hun relatie. 'De meid' is nog maar 16, je broer is 20 maar erg naief, ze zijn nog maar 4 maanden samen. Ik zou niet zo blij zijn als mijn familie zo over mij en mijn relatie zou praten/denken.
Zelf was ik ook 16 toen ik verkering kreeg met een toen 23-jarige student. Zijn oma stierf een paar maanden nadat we verkering kregen, en ja, ik stond ook op het kaartje. En nee, ik stond niet in het condoleance-rijtje. Ik heb aangegeven dat ik dat erg moeilijk vond, eerste major sterfgeval in de familie, en het was geen enkel probleem dat ik me daarvoor terug trok.
Die 23-jarige student is trouwens al ruim 24 jaar mijn partner, waarvan 18 jaar als echtgenoot.

Om dit nou onder de noemer autisme weg te schuiven vind ik ver gaan, ok, jij hebt het er moeilijk mee maar is dat dan meteen te relateren aan autisme? Dan kun je alles wel ergens aan toewijzen. Laat het los, het is het in deze emotionele tijd niet waard om je daar zo druk om te maken, stop je energie in het er zijn voor elkaar, net zoals de vriendin van je broer dat zal doen. Zij hoort bij hem, hij hoort bij de familie, hoe lang of hoe kort dat ook is.

Ik sluit me hier bij aan

+ 1, helemaal goed zo. Maak je druk om zaken die er toe doen, het naderende afscheid van je opa en bied steun aan oma, voor haar is het heel moeilijk dus stop met klagen (zo zie ik het) zorg voor een waardig afscheid en laat vooral je broer en zijn vriendin in hun waarde. Je hebt moeite met verandering maar dit zal vaker gebeuren in je leven dus zoek een manier om hier mee om te gaan.

**Geplaatst**: 22-03-18 16:16

Geplaatst: 22-03-18 16:16

Gecondoleerd.

Ik ga mee met de adviezen die al gegeven zijn..

Daarnaast zou je misschien fijn voor iedereen zijn als je juist zorgt dat ze zich welkom voelt.. Het is niet niks voor zo'n jong meisje allemaal vreemde mensen een handje te moeten geven die je niet eens kent. Voor een persoon die je niet eens kent. Ik vind het juist heel erg dapper van dit meisje dat ze dit voor jouw broer wil doen.

Maar ik kan je frustratie en irritatie ook wel begrijpen.
Mijn opa is vorige week overleden.. En nog geen 5 uurtjes nadat hij zijn adem had uitgeblazen, vroeg mijn stiefnichtje (die nooit bij opa kwam, en hem misschien 4 x in 20 jaar tijd heeft gezien) om de auto sleutel, want zei vond dat ze daar wel recht op had. (uiteindelijk heeft ze de auto ook gekregen, en toen ze de auto zag was ze alles aan het afkraken).

Ook tijdens de dienst stond ze al voor bij de kist om kaarsjes aan te steken voor dat gezegd werd. Daar heb ik verder niet op gereageerd, maar ik vond dat ook helemaal niet leuk.
Dus ik kan jouw gevoelens ergens ook wel begrijpen

Wil je erg veel sterkte wensen TS. Y;(