Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-06-16 20:57

Geplaatst: 16-06-16 20:57

Wat een verhaal.

Hoeveel je ook van iemand hou en hoe hard je er ook voor wilt vechten hou jezelf en je kinderen op de eerste plaats.

Sterkte in deze strijd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-06-16 21:32

Geplaatst door de TopicStarter : 16-06-16 21:32

Loretteeee schreef:
Ik vind het heel knap hoe je erin staat! Ik hoop echt voor je dat jullie samen kunnen blijven en (opnieuw) gelukkig kunnen worden samen met de kinderen. Hoe zijn zij er eigenlijk onder? Weten/begrijpen zij de situatie?

Nogmaals heel veel sterkte gewenst..

In onze situatie was het zo dat praten met de verslaafde eigenlijk nooit effect heeft gehad. Je kon prima praten, maar de drugs praatte voor hen.. ik hoop echt dat de hulp je genoeg kan helpen. Probeer vooral aan jezelf te denken en de kinderen.. Hoe moeilijk dit ook is..

Het is dat ik het zelf ook ervaren hebt, en er is geen enkel goed advies wat je kan geven.. Maar echt, het loslaten is het enige wat werkt.

De mensen die zeggen, ik zou mijn spullen pakken en vertrekken. Ik denk dat je dat niet kan.. Je houdt toch van die persoon en je weet dat hij momenteel niet zichzelf is. Je blijft hoop houden dat het goed komt, en steeds verder beschadigd je vertrouwen en hoop.. Er gaat een punt komen waarop TS zelf zal ervaren dat het genoeg is voor haar en dat de knoop wordt doorgehakt.. Al is het wel het beste advies wat je kan geven..

Dat laatste stuk is echt zo waar. Iedereen zegt: Laat hem los. Ook lotgenoten. In verhalen van lotgenoten lees ik terug dat iedereen die uiteindelijk breekt met een verslaafde, dit op zijn eigen moment doet. Ik hou zelf ook in mijn achterhoofd: Misschien wordt het niks, lukt het hem niet. Maar dan nog heb ik tijd nodig om zelf de overtuiging te vinden om voor mijzelf en de kinderen te kiezen. Nu is het allemaal nog 'nieuw', en ik heb inderdaad nog hoop. Misschien denk ik er over een tijd anders over, maar nu vind ik nog dat hij een kans verdient. Ook al ben ik nog zo gekwetst, de liefde zit diep. En juist doordat hij niet rationeel meer kon handelen, kan ik niet alleen maar boos zijn. Hij is ziek, en ik zou het heel laag van mezelf vinden om hem, nu hij op zijn zwakst is, keihard te laten vallen, zonder dat hij de kans heeft gehad om weer op te krabbelen.

Misschien denk ik naief... maar het is heel moeilijk om objectief te kijken als je er middenin zit.

Missverynice, ik heb een paar goede vriendinnen waarmee ik kan praten.

Loretteee, de kinderen weten van niks. Doordat mijn vriend gewoon werkt en de afgelopen jaren al weinig bemoeienis met ze had, is er nu niks anders voor ze. Daarbij zijn ze nog klein, ik zou niet weten hoe ik het zou moeten uitleggen. Ik wil ze er ook buiten houden, ik denk dat het meer kwaad dan goed zou doen om ze hierin te betrekken.

Timokyana, ik probeer zoveel mogelijk zelf voor de kinderen te zorgen. Ik wil mijn vriend liever niet alleen met ze laten, ook al is hij dat de afgelopen jaren vaak genoeg geweest. Op mijn werk denken ze gelukkig enorm met me mee. Deze week heb ik mijn diensten aan collega's gegeven, omdat ik mijn vriend niet stabiel genoeg vond om voor de kinderen te zorgen.en boven allen wil ik dat ze hier thuis veilig zijn.

**Geplaatst**: 16-06-16 21:48

Re: Leven met een verslaafde

Geplaatst: 16-06-16 21:48

Wat een nachtmerrie zit je in.
Ik vind je heel dapper en je klinkt heel sterk.
Ik hoop dan ook echt dat jullie er samen goed uitkomen.

Ik zou echter wel je kinderen er bij betrekken. Natuurlijk niet: je pa is verslaafd, maar eerder iets in de zin dat papa ziek is en daarom regelmatig naar de docter moet.
Wellicht snappen ze (vooral die van 5) dan ook beter dat hij soms niet zo'n aardige papa is.

**Geplaatst**: 16-06-16 21:49

Geplaatst: 16-06-16 21:49

Het feit dat hij een baan en een gezin heeft maakt zijn kansen ook bovengemiddeld. En je zou het jezelf nooit vergeven als je weggaat als je nog het gevoel hebt dat er nog een kans in zit, dat maakt het ook zo dubbel...

Het is goed dat je hulpverlening gaat krijgen, dat zal jou helpen er niet aan onderdoor te gaan. En he - wie weet kijk je over vijf jaar terug en ben je ongelofelijk trots op hoe jullie dit samen overwonnen hebben.

Ik wens je heel veel sterkte, en moed, en kracht, en wijsheid. Jij komt hier hoe dan ook wijzer uit.

**Geplaatst**: 16-06-16 22:02

Re: Leven met een verslaafde

Geplaatst: 16-06-16 22:02

Wat een rot situatie zeg. Alles wat je tot nu toe onderneemt klinkt als stappen in de goede richting, en hoe het uit gaat pakken, dat zal de tijd leren.
Ik hoop dat je binnenkort weer wat meer rust in je hoofd krijgt.
Gedeelde smart is halve smart dus het is goed dat je het hier neerzet en het tegen de belangrijke mensen in je leven hebt verteld.

**Geplaatst**: 16-06-16 22:16

Geplaatst: 16-06-16 22:16

Knap dat je 'het gevecht' met hem aan wil gaan. En ik begrijp je gevoel. Ik heb ooit wat jaartjes samengewoond met de liefde van mijn leven (dacht ik).
Zijn vader had enkele winkels waarin hij en een paar personeelsleden werkte. Steeds vaker ontbrak er geld bij het afstorten. Steeds vaker smoesjes dat zijn salaris er nog niet was omdat zijn vader het nog niet overgemaakt zou hebben en ik geloofde het allemaal. Noooooit gedacht dat hij verslaafd was aan coke..... Op een avondje stappen ging hij met een vriend even naar buiten maar bleef zolang weg dat ik ben gaan kijken. En daar stond hij, met zo'n stom idioot envelopje in zijn hand. Lijkwit dat ik hem had betrapt.
Ik sloeg het uit zijn hand en daarop werd hij voor het eerst agressief.
Ik ben naar huis gegaan en heb er een nachtje over geslapen en de volgende dag al besloten dat ik niet verder wilde in zo'n leugen. Want het geld wat steeds verdween uit de winkel en het loon wat niet gestort zou zijn ging gewoon naar die troep... En alle vrienden wisten dit behalve ik.
Ook hij zou beteren en had spijt en bla bla bla... Ik wist dat ik hem nooit meer zou vertrouwen en het huis stond diezelfde week nog te koop.
De beste keus die ik heb kunnen maken. Jaren heeft hij het nog goed willen maken maar als hij dan bij mij aan de deur stond was hij nooit nuchter. Hij zei van wel natuurlijk maar zijn gedrag en ogen zeiden anders.
Vertrouwen kon ik echt niet meer...
Wens jou veel sterkte!

**Geplaatst**: 16-06-16 23:24

Re: Leven met een verslaafde

Geplaatst: 16-06-16 23:24

Wat een verschrikkelijke nachtmerrie zit jij in ts ! Dit moet vreselijk voor je zijn.

Ik snap dat je naïef bent. Maar helaas weet ook ik dat er een punt komt waarop je denkt; en nou is het genoeg geweest. Dat punt komt helaas vaak te laat. Je partner zal zijn leven lang ziek blijven en daarmee leven is heel erg lastig. Je dringt vaak pas bij dat soort mensen door door ze even een tijd erin te laten stikken (uitzonderingen daargelaten natuurlijk).

Als ik in zo'n situatie zou zitten zou ik echt maken dat ik weg kom. Liever gister als vandaag bij wijze van. Heb het in mijn familie namelijk ook meegemaakt. En desbetreffende persoon is clean maar zal altijd 'verslaafd' blijven en dus terugvallen hebben.

Ik wens jou alle wijsheid toe en denk alsjeblieft aan jezelf en aan de kinderen.

**Geplaatst**: 16-06-16 23:32

Re: Leven met een verslaafde

Geplaatst: 16-06-16 23:32

Echt elke situatie is anders. Je kan niet zomaar zeggen dat hij er nooit vanaf zal komen. Wat je wel kan doen is jouw grenzen duidelijk stellen zodra hij onder behandeling is/fysiek afgekickt. Zolang ze nog gebruiken zal een verslaafde alles beloven om zijn zin te krijgen maar de drugs is veel sterker dan de wil.

**Geplaatst**: 20-06-16 15:16

Re: Leven met een verslaafde

Geplaatst: 20-06-16 15:16

TS hoe is het nu met je?

**Geplaatst**: 20-06-16 18:41

Re: Leven met een verslaafde

Geplaatst: 20-06-16 18:41

Wat ben jij dapper TS! Echt mijn respect.
Ik hoop op een wonder voor jullie en dat jullie er samen uit gaan komen met een happy ending!

**Geplaatst**: 20-06-16 19:22

Geplaatst: 20-06-16 19:22

Ts, ik zou toch echt even aan jezelf je kinderen gaan denken op de eerste plaats. Je kinderen krijgen veel meer mee dan je denkt. Ze zien alles en voelen zoveel.

De tip van latten vind ik wel erg goed. Dan heb je je eigen "veilige" thuisbasis voor jou en je kinderen en niet constant de onrust van je man eromheen. En zo neem je nog niet de beslissing om er volledig mee te stoppen oid.

Ik heb jaren met een verslaafde een relatie gehad. En elke keer wordt er weer beloofd dat het beter zal gaan en hij nu echt zal stoppen.
Hij blowde dagelijks. En als hij het niet kon, dan was hij al helemaal niet te genieten.
Uiteindelijk bleek dat hij ook coke gebruikte. Snuiven. En hij leefde eigenlijk in de nacht en sliep overdag. Hij werkte niet want bij geen enkele baas hield hij het vol.
Hij was egoïstisch, agressief, laks, ongeduldig en had totaal geen doorzettingsvermogen.

Na 6 jaar ben ik weg gegaan. En ik heb geen dag spijt van de beslissing. M'n dochtertje was toen net een paar weken 1 jaar. En ik ben ongelooflijk blij dat ik haar uit die situatie gehaald heb.
Hij had haar al een keer laten vallen waardoor ze een hersenschudding had. Iedere ouder maakt fouten. Maar op dat moment greep hij niet in. Hij is niet naar de arts gegaan en heeft het voor me verzwegen. Toen ik na m'n werk thuis kwam merkte ik het direct dat er iets niet klopte en ben naar de huisartsenpost gegaan.
Ook heeft hij een keer haar slabbetje wat met klittenband vast zat van haar nek getrokken. Heel haar nek was blauw. Nou dan breekt je moederhart echt. Ik heb erom zitten huilen.
Ze wilde nooit een flesje bij hem drinken en huilde alleen maar bij hem. En dat terwijl hij maar 1 dag in de week haar thuis had. De andere dagen was ze bij de bso. En daar ging het wel allemaal goed.

Ik heb door hem echt vertrouws problemen gekregen. En ik ben blij dat ik er weg ben. M'n leven is nu zoveel leuker. We konden nooit wat leuks doen omdat er geen geld was. En alles draaide om hem. Er was totaal geen gelijkheid in de relatie. Vreselijk!

Als ze nu aan me vragen wat ik leuk aan hem vond weet ik het echt niet. Wat was ik toen blind als ik nu in m'n huidige relatie zie hoe het hoort.

**Geplaatst**: 28-06-16 15:47

Geplaatst: 28-06-16 15:47

Ts hoe is het nu met jullie?

**Geplaatst**: 29-06-16 16:28

Geplaatst: 29-06-16 16:28

Ik heb alleen jouw berichten gelezen TS..

helaas zijn verslaafden meesters in manipuleren.

Je hoeft niet bij hem weg maar ik denk dat het voor iedereen beter is als hij een poosje opgenomen wordt. Zo lukt het blijkbaar niet.
Mijn ervaring met veel ambulante instellingen is dat ze nogal 'soft' zijn.. een hardere aanpak werkt in mijn beleving veel beter.
Ze (jouw man) hebben namelijk een keuze.. gebruiken zonder jou en zijn kinderen in zijn leven of niet gebruiken en jou en zijn kinderen houden. En hij moet heel goed weten dat dat zijn enige opties zijn.

In een kliniek (vaak in buitenland) gaat het er wat harder aan toe. Er werken veel ervaringsdeskundigen die hem volledig begrijpen en weten hoe moeilijk het is, daarnaast zullen ze zijn leugens direct doorzien.

Dit wordt een hele moeilijke tijd voor jullie, waar jullie alleen maar samen uit gaan komen als hij stopt. En zijn baan is dan het minst belangrijke, want als hij zo doorgaat raakt hij die vanzelf kwijt, zo gaat dat met heroïne nou eenmaal.

sterkte! :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-06-16 16:51

Geplaatst door de TopicStarter : 29-06-16 16:51

Het gaat hier met up's en downs.

Hij heeft nog twee keer een terugval gehad. De eerste keer vertelde hij het de dag erna, de laatste keer stond hij op het punt van weggaan 's avonds laat, toen ik uit bed kwam om naar het toilet te gaan. Hij vertelde toen het niet meer vol te houden en dus naar de dealer te gaan. Hoe moeilijk ook, ik probeer dit wel te zien als vooruitgang. Hij is er namelijk voor het eerst eerlijk over. Het zijn kleine stapjes...maar wel stapjes in de goede richting.

Ik heb vandaag een gesprek gehad met de leerkracht van mijn oudste kind. Verteld van de omstandigheden thuis, de leerkracht had ook niet het idee dat mijn kind er onder lijdt, maar juist goed 't vel zit de laatste tijd. Dat is dan wel een geruststelling.

Het is moeilijk om te horen dat de meeste mensen aanraden om bij hem weg te gaan. Rationeel gezien snap ik dat wel, ik zou het zelf bij een ander waarschijnlijk ook als advies geven. Maar het is wel de man waarmee ik een leven heb opgebouwd, met wie ik kinderen heb, van wie ik hou. En ik probeer het los van elkaar te zien; De persoon van wie ik hou aan de ene kant, en aan de andere kant de ziekte, met daarbij het gedrag (het liegen, manipuleren etc).

Zo lang ik zie dat hij zijn best doet, en vecht voor zichzelf en ons gezin, geef ik hem nog een kans.

Voor mijzelf is het wat rustiger momenteel. De emotionele rollercoaster is wat tot stilstand gekomen en nu voel ik vooral berusting. Nog steeds af en toe een boze of verdrietige bui, maar mijn wereld staat niet meer zo op zijn kop.
Op mijn werk heb ik kunnen regelen dat ik zo min mogelijk nachten werk, en zoveel mogelijk in de weekenden (hulpverlening). Die momenten zijn de kinderen bij opa's en oma's, puur voor mijn eigen gemoedsrust. Zo kan ik, als ik werk, me focussen en even niet bezig zijn met me zorgen maken of het wel goed gaat thuis.

Ook al is het soms niet het advies wat ik graag wil horen, toch bedankt voor alle lieve berichten!

**Geplaatst**: 29-06-16 17:16

Geplaatst: 29-06-16 17:16

Laat 'het eerlijk zijn'geen vrijbrief zijn voor zijn gebruik. Dan maak je het hem te makkelijk hoor. Hoe zielig het ook lijkt.

Iedere keer dat hij toegeeft aan zo'n verslaving omdat hij het niet meer trekt is hij terug bij af. Dat werkt echt niet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-06-16 18:45

Geplaatst door de TopicStarter : 29-06-16 18:45

Het is ook zeker geen vrijbrief hoor, het gebeurt gemiddeld 1 keer in de week. Volgens de kliniek hoort het er bij, pas als hij verder is met de therapie verwachten ze dat hij helemaal gestopt is. Nu heeft hij nog geen 'handvatten'. Volgende week start de eerste sessie, ze beginnen met hem te leren hoe hij om moet gaan met craving en terugval.

Nu weet hij ook niet wat hijzelf kan doen bij moeilijke momenten. Ik heb er vertrouwen in dat het beter zal gaan na een paar sessies.

**Geplaatst**: 29-06-16 19:13

Geplaatst: 29-06-16 19:13

http://ca-holland.org/ voor hem, en echt dat is het enige wat hem clean & sober gaat houden. Een voor en door en een prima stappen plan.

voor jou http://www.co-anon.org/ of http://www.nar-anon.nl/NL/Welkom.html alleen daar kan jij antwoord op je vragen krijgen en groeien in het proces wat jullie nu doormaken. Ook een voor en door.

Succes en gefeliciteerd met vandaag!

**Geplaatst**: 29-06-16 19:19

Re: Leven met een verslaafde

Geplaatst: 29-06-16 19:19

Het minesota model. Daar werken de meeste instanties wel mee.
Ik denk dat meerdere instanties wel kun helpen hoor!

Fijn dat je jezelf wat beter voelt!

**Geplaatst**: 29-06-16 19:33

Geplaatst: 29-06-16 19:33

Hoi TS,

Wat ontzettend knap hoe jij hier mee omgaat. Echt, daar mag je zeker een pluim voor krijgen. Top ook dat je gelijk psychische ondersteuning voor jezelf zoekt, ik kan me voorstellen dat dit voor jou een hele fikse klap is geweest (en nog steeds is). Ondanks het probleem ook erg knap van je vriend dat hij beseft dat er een gigantisch probleem is waar hij aan wil werken. Heroïne en crack zijn echt zo'n beetje de meest verslavende middelen die er zijn (psychisch en fysiek). Niet voor niets kan er niet zomaar zonder medische hulp afgekickt (zoals bijv. dmv methadon) worden aangezien dit echt hele fikse gevolgen kan hebben.
Het feit dat hij er nu wel open over is geeft het idee dat hij écht, écht, écht voor je wil gaan en het lijkt mij dat je dat ook altijd in je achterhoofd moet houden. Er zijn meer verslaafden die wegzakken in hun gebruik en nooit meer "boven komen" dan mensen die het zo aanpakken. Probeer hem dus te steunen en om open te zijn, zodat er in ieder geval geen onnodige stress veroorzaakt wordt die het gebruik kan gaan triggeren (hij zit nu immers op het betere pad, maar uiteraard nog wel redelijk instabiel). En neem alstublieft ook voldoende tijd voor jezelf. Moedig hem aan eerlijk te zijn, zodat hij niet het gevoel heeft dingen weg te moeten stoppen. Uiteraard keur je het gebruik niet goed, maar zoals eerder gezegd; cold turkey is niet iets wat heel vanzelfsprekend is bij deze drugs.
Ik vind het jammer om te lezen dat er in dit topic (en blijkbaar in je omgeving) veel mensen roepen om bij hem weg te gaan. Uiteraard is er misschien een punt waarop dit wél verstandig is, maar mijn inziens zou ik pas op dat punt komen als er niets ondernomen wordt om te stoppen en je er daardoor zelf echt aan onderdoor gaat (door gebrek aan werkelijke hoop voor de toekomst). Mijn inziens is daar nu echt geen sprake van. Hij neemt zijn kans om beter te worden, hij had ook gewoon stiekem door kunnen gaan waardoor alles helemaal naar de kl.te zou gaan (wat zeker niet ongewoon is bij verslaafden). Maar dat is niet hoe het verhaal lijkt te lopen toch? Ik ken zelf ook persoonlijk iemand die volgens mij overal aan verslaafd is geweest wat je maar kunt bedenken (o.a. heroïne en crack dus), en die is volledig overal vanaf geraakt en leeft nu een prima leven (studeert, geeft les in zijn passie etc. etc.)

Nou, heel banketstaaf, TS ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en betere tijden toe

Laat je niet al te gek maken door mensen in je omgeving, jij zelf weet het beste hoe de situatie is en wat je kunt doen.

**Geplaatst**: 29-06-16 19:39

Geplaatst: 29-06-16 19:39

schaduwhero schreef:
Ik heb er vertrouwen in dat het beter zal gaan na een paar sessies.

TS, misschien niet wat je horen wil, maar hoop en vertrouw hier niet teveel op.
Het is echt niet zo dat hij na enkele sessies ineens weet hoe het moet en ineens stopt. Echt niet. Hij gaat echt nog terugvallen, hij gaat echt nog heel slecht worden, het gaat echt nog heel lang duren. Je bent er echt niet met een paar sessies.

**Geplaatst**: 29-06-16 23:33

Geplaatst: 29-06-16 23:33

Jeetje, ik ga toch maar even reageren. Ik sta er écht enorm van te kijken hoe negatief mensen hier zijn en hoe makkelijk er geroepen wordt dat TS haar boeltje maar moet pakken omdat het allemaal niks waard is en ook nooit zal worden...

TS knap hoe je de situatie aanpakt, en laat vooral alle negativiteit je eigen denken hier over niet teveel besmetten. Je voelt zelf hoeveel je aan kan en wat het beste voor jezelf en je kinderen is. Ja, het zit er dik in dat het een moeilijk en lang traject gaat worden, maar niet iedereen is hetzelfde en hij laat nu zien dat hij er voor wil gaan. Heel veel sterkte en kracht toegewenst de komende tijd! :(:)

**Geplaatst**: 30-06-16 15:39

Re: Leven met een verslaafde

Geplaatst: 30-06-16 15:39

het enige wat TS moet doen is voor zichzelf zorgen en zich realiseren dat alleen hij zichzelf kan redden. Hoe meer ts zichzelf wegcijfert om het leven voor hem maar gemakkelijk te maken zodat hij niet terugvalt, hoe meer hij terug zal vallen.

Het leven heeft nou eenmaal highs and lows en spanning, stress, ruzie, ongemakkelijkheden horen gewoon bij het leven. Excuus nr 1 om te gebruiken is dat soort dingen. Maar het is niks meer of minder dan een excuus, en excuses kunnen ook gevonden worden. TS kan heel duidelijk zijn. in MIJN huis zijn mensen ALTIJD nuchter en er wordt NIET gebruikt in MIJN omgeving. Daarmee zet zij een duidelijke grens en geeft ze hem de mogelijkheid toch te gebruiken en daarmee heeft hij een keuze.

hij KIEST ervoor om te gebruiken en hij weet dat hij dan thuis niet welkom is tot hij weer nuchter is OF hij kiest ervoor om niet te gebruiken en thuis te zijn. Het is een keuze die een verslaafde maakt, elke dag weer, elk uur weer.

Hoe meer ts rekening houdt met zijn wensen/gevoelens/weetikveelwat hoe meer zij de verslaving faciliteert. Het enige wat een verslaafde in recovery nodig heeft is duidelijke grenzen met duidelijke consequenties die ook daadwerkelijk uitgevoerd worden zodat hij de keuze kan maken. Ga ik gebruiken of blijf ik thuis? dat is de enige keuze die hij heeft. Maakt het leven ook simpel voor hem.

De CA is wel een plek waar hij zeg 3 keer per week naar toe kan gaan (tis meestal een uurtje) waar hij samen met allemaal andere addicts kan babbelen over de dingen die verslaafden in herstel bezig houdt, problemen die ze onderweg tegen komen, hoe zwaar de afhankelijkheid was en waarom je daar niet naar terug wil. Eigenlijk is het een programma wat enorm indoctrineert maar daarom juist helpt. Er zijn altijd mensen die al jaahaaren clean zijn, en ook altijd mensen die voor het allereerst komen en alles ertussenin. Soms valt er een terug, die zie je dan een tijd niet en als die zich dan weer meldt dan is het allemaal OK, maar NIEMAND gaat er op uit om een terugvaller te "redden" want een verslaafde kan alleen zichzelf redden, niemand anders kan dat voor hem doen, alleen hij.

Dus wees er voor hem, ben elke avond even samen blij als je naar bed gaat dat je weer een nuchtere dag af kan sluiten (sta er ook even bij stil) en leef gewoon je leven, maar maak duidelijke afspraken (waar vooral JIJ je aan moet houden, een verslaafde blijft een verslaafde en lapt elke afspraak aan zn laars als het zo uitkomt) en ga vooral door met je leven en misschien gaat hij stapje voor stapje met je mee.

**Geplaatst**: 30-06-16 15:45

Re: Leven met een verslaafde

Geplaatst: 30-06-16 15:45

Mooi gezegd Danzz! Helemaal eens ook..

**Geplaatst**: 30-06-16 19:30

Geplaatst: 30-06-16 19:30

danzzz schreef:
Het leven heeft nou eenmaal highs and lows en spanning, stress, ruzie, ongemakkelijkheden horen gewoon bij het leven. Excuus nr 1 om te gebruiken is dat soort dingen. Maar het is niks meer of minder dan een excuus, en excuses kunnen ook gevonden worden. TS kan heel duidelijk zijn. in MIJN huis zijn mensen ALTIJD nuchter en er wordt NIET gebruikt in MIJN omgeving. Daarmee zet zij een duidelijke grens en geeft ze hem de mogelijkheid toch te gebruiken en daarmee heeft hij een keuze.

Ik heb zelf een harddrugsverslaving, of had, ben er nog maar korte tijd van af. Maar als mijn vader dit tegen mij zou zeggen zou ik houdoe zeggen hoor, dan was ik allang gelijk weggevlucht naar vrienden om daar lekker te gaan gebruiken en mijn leven te verpesten. Ik weet niet of dat de bedoeling is, dingen hebben tijd nodig. Het is moeilijk tot het makkelijk is ...

danzzz schreef:
hij KIEST ervoor om te gebruiken en hij weet dat hij dan thuis niet welkom is tot hij weer nuchter is OF hij kiest ervoor om niet te gebruiken en thuis te zijn. Het is een keuze die een verslaafde maakt, elke dag weer, elk uur weer.

Is het een keuze, of is het een biologisch proces? Imho is de eerste keer een keuze, en de 'onschuldige' keren daarna ook. Eenmaal verslaafd voelde het voor mij ABSOLUUT niet meer als een keuze.

Vooral de steun die ik van mensen kreeg heeft mij enorm geholpen. Wat een klein beetje liefde al wel niet kan doen.. TS heel veel succes :(:)

**Geplaatst**: 30-06-16 19:35

Geplaatst: 30-06-16 19:35

Stoppen doe je voor jezelf. In dit geval heeft hij geen vader die dit zegt maar zijn vrouw en kinderen, hij is volwassen. Zijn verantwoordelijkheid. Als hij echt wil stoppen dan doet hij dat.
En dat zal een lange moeilijke weg zijn!
Zijn vrouw en kinderen houden toch ook van hem?