Santos_05 schreef:Prachtig verhaal, de mensen achter de 'vluchtelingen'
Heb me al vaker afgevraagd, Syrie is geen rijk, maar ook zeker geen arm land. Dus de mensen hebben ook een huis, baan, huishouden, sport en dus huisdieren. Stel je voor dat je zelf alles in de steek moet laten om naar een onbekend land in een AZC (of sporthal / gemeentehuis) terecht komt zonder privacy, vaak zonder geliefden, kans op een baan, en de hele dag slijt met wachten... wachten op... onzekerheid....
Zou je zelf alles in de steek laten (hoe kan je aan je hypotheek blijven voldoen als je je baan opzegt, (laat je je huis open voor willekeurig wie er wil wonen), wie verzorgt je beesten als je met het hele gezin vertrekt, met je spaargeld een ticket kopen naar een 'veilig' land en daarna maar afwachten of je eten krijgt, de mensen in het nieuwe land spreken geen taal die je begrijpt en willen je weg hebben.....
Syriërs zijn eigenlijk best wel vrij `westers´ ingesteld qua normen en waarden. Zit veel hoog opgeleid volk waarvan man en vrouw beide buitenshuis werkzaam zijn. Maar er zitten ook veel christenen tussen.
Dit berichtje is nog dagenlang door mijn gedachten gegaan met dezelfde vraag als die jij stelt. `wat zou ik doen?`
Zeker omdat oorlog best wel nadert en wij straks misschien als gevolg daarvan tenminste bloot kunnen worden gesteld aan armoede. En dus onze dieren niet meer behoorlijk kunnen voeren of misschien helemaal niet meer kunnen voeren.
of ze misschien zelfs moeten verlaten!
Ik kan mijn honden niet verlaten. Ik zou erbij blijven. Mocht ik echt moeten vluchten en ze niet mee kunnen nemen, zou ik ze af laten schieten. Maar ik zou ze niet achterlaten om dood te hongeren of ze zelfs over te leveren aan een vijand die honden haat.
Met mijn paarden zou ik hetzelfde doen.