Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-10-15 23:52

Geplaatst: 05-10-15 23:52

Lieve TS allereerst wil ik je zeggen dat ik jou erg moedig vind om dit te vertellen hier op bokt maar ook dat je dit verteld hebt tegen je vriend.

Jou reacties zijn allemaal volstrekt normaal, ook je reactie op je broer, persoonlijk en vanuit eigen ervaring denk ik dat dit de meest heftigste ervaringen zijn die je als mens kan meemaken.

Doordat er een vertrouwensrelatie is die wreed is verstoord door onvrijwillige seks met je directe familielid, het is niet meer dan logisch dat je reageert zoals je reageert en dat mag niemand en zeker jij zelf niet veroordelen, je bent hier ook absoluut niet schuldig aan geweest, dat is je broer hij heeft jou vertrouwen ernstig beschadigd en dat is echt niet zomaar hersteld, hier is veel tijd en ook therapie voor nodig, ik las ergens dat je EMDR therapie had gevolgd of volgde..
Dat is al verstandig een mooie stap op weg naar herstel en zo zullen er velen volgen sommige wat groter en andere weer wat kleiner.

Doe alles op jou manier die bij jou past, verwacht niet te veel van jezelf want zoals een operatiewond alleen kan helen door het pus te verwijderen, zo kan een wond die geestelijk is ook alleen helen wanneer de rotzooi er uit is.

Je kan dit doen door bijv. een brief te schrijven waarin je de gevoelens en/of emoties de vrije loop laat gaan deze brief hoef je nog niet eens op te sturen en zou je kunnen verbranden of verscheuren en begraven..

Wat betreft je familie en broer openheid is belangrijk maar dat kan alleen wanneer jij daar ook daadwerkelijk aan toe bent, ik begrijp dat er vele belangen mee spelen maar jij bent daarin alleen verantwoordelijk voor jezelf, jouw is onrecht aangedaan en dat mag gehoord worden, ook al is het niet mooi en lief, het kan er wel voor zorgen dat jij verder komt in je verwerking, let wel kan.

Tot slot wil ik je bemoedigen je bent een moedige vrouw dat je dit zo durft te delen en je bent een vechter dit gaat je kracht worden..

Ik wens je al het goede toe, kop op powervrouw jou krijgen ze niet meer klein!

**Geplaatst**: 06-10-15 10:04

Geplaatst: 06-10-15 10:04

Iemand zei een keer: Maak een voorstelling van jezelf hoe je eigenlijk zou willen zijn, probeer het realistisch te houden (dromen dat je met Willem Alexander getrouwd zal zijn is ietsiepietsie lastig ;-)

). Je weet dat je nu niet zo bent, maar dat geeft niet.
Daarna is het zaak stapjes te bedenken hoe je daar wil komen. Daarvoor kan je dan iemand zoeken die je daarmee kan helpen (met het indelen van de stapjes en wat je voor elk stapje kan doen). En dan zodanig kleine stapjes nemen, dat de lat niet te hoog ligt om ze te halen en successen moet je vieren.
Het is uiteraard makkelijk praten vanaf de zijlijn maar ik hoop voor je dat je de hulp kan krijgen die je nodig hebt.
Sterkte

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-10-15 12:12

Re: misbruikt en nu vertrouw ik mezelf niet meer....

Geplaatst door de TopicStarter : 06-10-15 12:12

Wederom heel erg bedankt voor de lieve reacties! Het helpt me wel echt om hier mijn verhaal te kunnen doen zeg..

Ik heb zojuist een mail de deur uit gedaan naar een andere psycholoog. Een GGZ psycholoog dit keer. Want ik merk gewoon dat ik steeds een beetje onstabieler word (lijkt het wel) Dus ik moet gewoon weer hulp hebben. Deze psycholoog is ook gespecialiseerd in familie opstellingen, dus daar zou ik op den duur dan ook gebruik van kunnen maken (ik heb nu al knikkende knieen als ik eraan denk :-)

)
Ook ben ik al begonnen met een brief, maar wat is dat lastig zeg! Het word een heel chaotisch en onsamenhangend geheel, van de hak op de tak. Misschien ook omdat ik zelf zo veel onrust heb op het moment.

Het vertellen aan mijn (ex) vriend heeft mij veel goed gedaan maar het is ook zo moeilijk. Hij kan het heel moeilijk handelen. Vertelde laatst dat hij echt op het punt heeft gestaan om met honkbalknuppel langs te gaan.. Ook vind hij het heel erg moeilijk niks tegen mijn ouders erover te zeggen. Hij heeft me wel verzekerd het niet te doen! Maar toch merkte ik de spanning onderling zo goed als we op bezoek waren.. Pff, dat gaf me zo veel stress! Dan ben je en met je eigen verdriet (spanning) bezig en ondertussen ook nog stress over of het zal escalleren..
Maar buiten dat is het zo fijn om je gesteund te voelen. Helaas dat de relatie voorbij is, maar nog steeds is hij er wat dat betreft voor mij :-)

**Geplaatst**: 06-10-15 13:28

Geplaatst: 06-10-15 13:28

Zou het toch geen idee zijn om eerst eens het verhaal van de kant van je broer te horen?

Nu ben je toch dingen aan het invullen waar je boos om wordt volgens mij, zo van: hij heeft mij dit aangedaan en nu zit ik ermee, hij leeft vrolijk door en doet net of het niet gebeurd is.

Maar misschien is het verhaal wel heel anders... zou dat voor jou ook niet “fijn” zijn om te weten hoe hij zich hier nu ècht over voelt? En of hij überhaupt wel echt beseft dat dit gebeurd is...?

Zou je niet kunnen overwegen om een klein berichtje naar hem te sturen, iets in de trant van (even snel, uiteraard kun je dat zelf vast beter verwoorden):

Hoi broer, je hebt wel gemerkt dat ik me de laatste tijd nogal afstandelijk gedraag.
Dit komt omdat ik niet goed in mijn vel zit, ik krijg steeds meer last van wat er (datum / feest) gebeurd is....

Zou je me willen vertellen wat jij je hiervan herinnert? Ik denk dat het goed is als ik eerst jouw kant van het verhaal hoor, voordat ik eindelijk met moeder / broer / gezin hierover ga praten. Ik wil het niet langer binnen houden en zij doen erg hun best om er achter te komen wat er gebeurd is. Door niet te praten over wat er gebeurd is kunnen we als gezin niet verder en komen we steeds verder van elkaar af te staan, dit wil ik niet meer.

Zoiets?

Het lijkt mij echt 100.000 keer beter als je eerst zelf het verhaal van je broer hoort voordat de rest van het gezin er overheen gaat buitelen, daarmee maak je denk ik nòg meer kapot dan je lief is....

En door het op een manier als bovenstaand te vragen aan je broer, houd je ook zijn reactie open om te peilen wat hij er nou echt van weet...voordat hij ineens door iemand anders met jouw verhaal geconfronteerd wordt en het allemaal nog veel ingewikkelder wordt....

**Geplaatst**: 06-10-15 16:17

Geplaatst: 06-10-15 16:17

Met alle respect Pmarena, het kan prima zo zijn dat broer wat stoms heeft gedaan door drank.
Maar als hij niet weet wat er speelt en hij ziet zijn zus zo reageren dan lijkt het mij logisch dat hij een gesprek start of haar een brief schrijft.
Nee deze jongen weet heel goed dat er iets gebeurd is wat niet hoort maar verzwijgt dit zelf net zo hard en daar zal best een hoop schaamte mee spelen.

Er is niets zo moeilijk als toegeven dat je iets hebt gedaan dat elk boekje ten buiten gaat en de meeste mensen lopen daar zeker niet graag mee te koop.
Sterker nog liever doen ze net als of er niets aan de hand is.
Die broer mag best weten wat hij heeft aangericht of hij het nu bewust of onbewust heeft gedaan doet er niet toe, de uitwerking blijft het zelfde en dat is dat TS hier last van heeft.

Ik ben het met je eens dat TS zich beter eerst kan richten tot de broer zelf. Maar pas als ze daar zelf aan toe is. En afhankelijk van hoe broer reageert kan TS kijk wat ze er verder nog mee wil.

**Geplaatst**: 06-10-15 16:28

Re: misbruikt en nu vertrouw ik mezelf niet meer....

Geplaatst: 06-10-15 16:28

Ech pmarena... Ik vind je reacties erg bijzonder wbt mensen die misbruikt zijn. En dan vooral hoe jij bent tov de misbruiker. Wat maakt het uit wat de broer er nu nog van weet (iets van zo'n 7 jaar terug). Het gaat er gewoon om dat eat TS haar broer heeft gedaan gewoon echt alle grenzen over gaat. Ook als hij niet gaat broer was geweest. Ik snap niet dat het voor die broer bijna opgenomen wordt in de zin van dat hij een kans moet krijgen zijn verhaal te kunnen doen. Te gek voor woorden.

Desalniettemin TS als je graag zijn kant wil horen moet je dat vooral doen maar voel je vooral niet verplicht om daar naar te vragen of op te wachten.

**Geplaatst**: 06-10-15 17:57

Geplaatst: 06-10-15 17:57

Wat denken jullie dat er gebeurt in een familie als een broer van zoiets wordt beschuldigd terwijl hij het wellicht amper of niet beseft dat het gebeurd is...?

Dan krijg je precies waar TS bang voor is, dat hij het als eerste reactie ontkent en dat de familie partij moet gaan kiezen....

Want als broer dronken was en oprecht van niets meer weet, wie zegt dan dat TS niet dronken was en het gedroomd heeft...? Zulke reacties krijg je dan als je pech hebt.... daar ga je dan toch aan onderdoor als men je niet wil geloven -O-

Het lijkt mij voor TS wel zo fijn als ze een beetje in kan schatten hoe haar broer gaat reageren als ze dit verhaal gaat vertellen aan de familie, want zodra ze het vertelt is ze de regie wellicht ook kwijt over wat er verder gebeurt, dan is het ineens ieder voor zich die bepaalt hoe die de broer gaan benaderen... met een beetje pech komt dat terug als een boomerang bij de TS, dat wil je er toch niet bij hebben?! :(:)

OsMo: het lijkt inderdaad logisch dat broer een gesprek zou starten om te vragen wat er aan de hand is.
Maar dat is net zo logisch als dat je zou verwachten dat TS zelf hem aan zou spreken, dat is toch ook bizar dat dat nooit gebeurd is? TS heeft zelf net zo hard gedaan alsof er niets aan de hand is.

Broer heeft een hele grote fout gemaakt maar is er nooit op aangesproken, het is nooit "echt" geworden zeg maar.

Daarom: dikke kans dat TS gewoonweg van hetzelfde type is als haar broer en ze beiden niet praten over wat hen dwars zit.

TS moet helemaal zelf weten wat ze doet natuurlijk, maar ik zie het al gebeuren dat ze hier gek gemaakt wordt en iets doet waar ze later spijt van krijgt omdat het de hele situatie in eerste instantie alleen maar erger maakt omdat de familie er dan overheen gaat buitelen... dan is nog steeds de confrontatie met de broer onvermijdelijk, maar dan zitten er ook nog de familieleden overheen te buitelen en loopt alles al snel nog erger uit de hand :(:)

**Geplaatst**: 06-10-15 18:17

Re: misbruikt en nu vertrouw ik mezelf niet meer....

Geplaatst: 06-10-15 18:17

http://helenvanseksueelmisbruik.nl/

TS: misschien heb je hier wat aan.

Helen van seksueel misbruik is erg moeilijk, en het is goed om daar de juiste professionele hulp bij te zoeken. Het feit dat je niet bij je gevoel kunt, betekent dat je gedissocieerd hebt tijdens het misbruik wat een hele normale "overlevings" reactie is.

Met je broer praten lijkt mij geen goed idee..verwerk het eerst in jezelf en daarna kan dat eventueel altijd nog met een hulpverlener er bij.
Wat je wel kunt doen is hem een brief schrijven..{die je nooit hoeft te versturen} waarin je alles neer zet wat je kwijt wilt aan hem.

Heel veel sterkte meisje!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-10-15 18:18

Geplaatst door de TopicStarter : 06-10-15 18:18

Ik heb sowieso voor mezelf duidelijk dat als ik het ooit mijn familie vertel, ik het eerst besproken heb met mijn broer.
Dit om het geen pmarena beschrijft te voorkomen. En omdat ik een bepaald soort moraal erin heb, dit moet eerst met mijn broer besproken zijn anders is het oneerlijk naar hem toe..

**Geplaatst**: 06-10-15 18:25

Re: misbruikt en nu vertrouw ik mezelf niet meer....

Geplaatst: 06-10-15 18:25

Maartje. +100

Oneerlijk naar hem toe?
Hij is diegene die je dit heeft aangedaan.
En of hij nu dronken was of niet doet er niets aan. Hij was fout. Punt.
Vergeet dat aub nooit.

Persoonlijk zou ik je aanraden eerst met die psycholoog te praten en van daaruit verder te gaan handelen.

**Geplaatst**: 06-10-15 18:26

Geplaatst: 06-10-15 18:26

Pmarena er is toch wel enig verschil tussen TS en haar broer. TS haar onschuld is aangetast, haar diepste wezen is kapot gemaakt.
Haar vertrouwen is beschadigd en zij leeft met angst!
Dat zij zwijgt heeft alles met haar haar angst te maken met niet gehoord te worden en ontkenning van broer mocht ze hem confronteren.
Niet geloofd te worden en voor gek verklaard worden of zelf beschuldigd worden dat ze het zelf heeft uitgelokt is haar grootste angst.
Van haar kant is het zwijgen een logisch te begrijpen gevolg.

Het zwijgen en negeren van zijn kant vind ik veel kwalijker.

Volgens mij lees ik overigens nergens dat ze de familie wil in lichten behalve dan dat ze dat niet over haar hart kan krijgen omdat ze bang is dat het haar familie pijn zal doen.

TS ik heb enorm veel respect voor je dat je zelfs in de positie waarin jij nu zit zo vast kunt houden aan wat jij ziet als een belangrijke moraal.
Diepe bewondering voor.

**Geplaatst**: 06-10-15 18:58

Geplaatst: 06-10-15 18:58

@ TS: de discussie lijkt een beetje vast te lopen in of je wel of niet je broer/familie moet confronteren in het echt of via een brief, maar dat is zeker niet de enige optie. Een beetje goede traumapsycholoog weet bv dat brieven schrijven ook al ontzettend helend kan werken als je ze niet verstuurt: in een brief aan je broef jouw gedachtes eens op papier te zetten en vooral ook de emoties te benoemen die jij hebt gevoeld door het misbruik en het verzwijgen daarvan, kan al heel verhelderend zijn - als je ook echt die emoties durft aan te boren en het niet blijft steken in denkvragen als 'waarom heb je dit gedaan en waarom voel ik dit nu, wie kan ik de schuld geven?'
Hetzelfde geldt in feite voor je andere familieleden; je kunt je ouders brieven schrijven over wat je fijn en moeilijk vindt aan jullie contact, wat je angsten zijn en hoe het voelt om ze niet te kunnen vertrouwen met zoiets zwaars - zonder het te versturen. Zelfs aan je nichtjes kun je zo'n brief 'sturen' waarin je aan hun uitlegt wie je voor ze zou willen zijn, waarom dat nu niet altijd kan en wat je hoopt voor de toekomst.
Schrijf gewoon op wat jij kwijt moet, wat jij ze zou willen vertellen; het gaat namelijk niet om hun reacties. Je doet het nu namelijk even niet voor hun, maar voor jezelf.

Over hoe een dader zich kan voelen;
Een kennis van mij was als kind altijd erg jaloers op haar jongere zusje en heeft lang geleden in woede eens geprobeerd haar zusje op te hangen aan een gordijnkoord, echt met de intentie om haar om het leven te brengen. Daar is nooit meer over gesproken, maar zij voelde zich enorm schuldig, kon het niet handelen maar durfde er ook niet over te beginnen uit angst om haar verder te traumatiseren, en heeft uiteindelijk bijna twintig later alsnog gevraagd hoe haar zusje dat toen beleefd had. Het antwoord: het zusje kon zich er niets van herinneren, en toen ze er wat meer over hoorde zei ze dat ze gewoon dacht dat het een grap was geweest.
Het is een compleet ander geval, maar het laat wel zien hoe een dader zich in stilte kan voelen, ook als er nooit ergens over gesproken wordt.
Wat je broer die nacht heeft gedaan is meer dan verschrikkelijk en hij is overduidelijk de dader, maar vanaf die nacht zijn jullie in feite allebei slachtoffer van dat wat er gebeurd is; jij vraagt je af hoe hij dit ooit heeft kunnen doen en of het jouw fout is, en hij vraagt hij zich mogelijk nog steeds af hoe hij dit ooit heeft kunnen laten gebeuren en of dat betekent dat hij een monster is, want goede mensen doen zoiets toch niet???
Het lastige is dat jullie niet alleen slachtoffer en dader zijn, maar ook nog eens familie waardoor je altijd met elkaar verbonden zult blijven. Ik denk dat het dan heel belangrijk is dat je beseft dat jij in het verleden echt het hoofdslachtoffer was wie ook niets te verwijten viel, maar dat áls je een gezamenlijke toekomst wil (en dat is een keuze!), dat je hem in het nu los leert zien van die daderrol van toen en hem (hoe moeilijk ook!!) nu als 'tweede' slachtoffer leert zien van die afschuwelijke fout die zijn verleden ik die nacht heeft gemaakt.

Ik weet niet of je hier nu al iets mee kunt, maar dat is waar de meeste therapeuten stukje bij beetje ook naartoe zullen werken - als het tenminste jouw keus is om hem in de toekomst weer te zien. Als dat niet zo is dan is dat ook uitstekend, en dan kun je je focussen op het besef dat jij toen echt slachtoffer was - en niet de dader. Want helaas is het vaak makkelijker om jezelf als dader te zien dan die persoon die je altijd hebt vertrouwd.

**Geplaatst**: 06-10-15 20:11

Geplaatst: 06-10-15 20:11

Mooie post X +:)+

Ik denk dat zoiets verwerken voor veel mensen ook makkelijker gaat als ze het kunnen bekijken als: hij had dit ook nooit zo gepland en zit er net zo erg mee als ik, dan dat je denkt: die rotzak heeft mij iets heel ergs aangedaan en zit er niet eens mee.

In het laatste geval blijft er een soort vuurtje van haat in je branden waar je zelf steeds (weer) last van hebt.

In het eerste geval kun je het wat makkelijker een plekje geven en misschien zelfs wel een soort van vergeven.
Nog niet eens voor de dader, maar vooral voor jezelf zodat dat negatieve vuurtje in je er niet meer is, want dan ben je er pas echt van bevrijd en laat je het pas echt achter je

TS, ben je niet "bang" dat bvb. je ouders of andere broer het toch ineens uit je weten te trekken...?
Zoals je zegt, dat je moeder er zelf al naar gaat raden....dan ga je het ook niet ontkennen lijkt me :(:)

Ik vind het heel erg rot voor je dat nu niet alleen de relatie met de betreffende broer naar de knoppen is, maar dat de rest van het gezin ook van je dreigt te vervreemden doordat ze zien dat je ergens heel erg mee zit maar je hen niet in vertrouwen neemt.... zo kom je toch steeds dieper in dat vervelende gevoel en dat verdien je niet :(:)

Het lijkt mij een bom die onherroepelijk een keer moet gaan barsten, ik zou het als ik jou was dan liever op mijn eigen voorwaarden doen dan dat het je ineens overkomt.... niet in de minste plaats ook omdat je het maar beter achter de rug gehad kan hebben dan dat je er nog tegenaan zit te hikken.... zoiets als dat verhaal een stukje terug dat iemand er 20 jaar mee zit, pfoeh zeg dat is dan zonde van dat stuk van je leven geweest -O-

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-10-15 20:21

Re: misbruikt en nu vertrouw ik mezelf niet meer....

Geplaatst door de TopicStarter : 06-10-15 20:21

Nee ik ben niet bang dat ze het uit mij weten te trekken. In het gezin zijn niet echte praters.
Alhoewel ik vanavond bij mijn ouders was eten en mijn broer (mijn leuke lieve broer) was er ook. Die roept nog wel eens dingen. Zoals vanavond hadden ze het er over dat mijn stomme broer en de kinderen morgen komen eten. Dan heeft mijn broer het over "jouw grote vriend"
En zowel mijn moeder en vader horen het en zeggen er niks over...

Dus ik ben er redelijk zeker van dat het op mijn manier gaat zijn.
Ik heb alleen nu echt nog niet het gevoel er klaar voor te zijn. Ik voel me zo labiel en niet sterk in mijn schoenen staan op het moment (vooral als gevolg van het verbreken van de relatie) Ik ben ontzettend onrustig en heb het gevoel dat mijn hele leven wankelt. Alles wat ik dacht dat er in de toekomst lag is weg.
En wat ik me absoluut niet voor kan stellen is dat ik iemand anders tegen ga komen. Die ik weer moet vertrouwen, dichtbij moet laten komen en seks mee hebben.. Pfff, het idee alleen al!

Maar ik hoop dat de "nieuwe" psycholoog mij stap voor stap kan gaan helpen!

**Geplaatst**: 06-10-15 20:35

Geplaatst: 06-10-15 20:35

Het is in ieder geval wel fijn dat je op goede voet staat met je ex, hopelijk krijg je fijne hulp om een goed plan uit te stippelen om je basis weer goed op de rails te krijgen

Ik denk wel dat het uiteindelijk een enorme opluchting voor je zal zijn als je deze zweer open legt zodat de rotzooi er uit kan en het genezen kan gaan beginnen, dat binnen houden dat vreet je van binnen uit helemaal op totdat je zodanig uitgehold bent dat je jezelf helemaal kwijt raakt....en het klinkt alsof je nu op dat punt zit.

Super zonde van je tijd is dat..... hopelijk gaat die zweer snel open en ligt er daarna weer een stijgende lijn in het verschiet zonder van die drukkende zwarte luchten over je heen... ópen gooien die handel

**Geplaatst**: 06-10-15 21:00

Re: misbruikt en nu vertrouw ik mezelf niet meer....

Geplaatst: 06-10-15 21:00

Lieve TS, je schreef in je eerste post dat je je slapende hebt gehouden toen dit afschuwelijke voorval plaats vond en je in je slaap weg hebt gedraaid.
Je broer weet dus niet hoeveel jij weet, hij dacht dat je sliep. Misschien dat hij daarom ook niet tegen je praat hierover, bang dat hij teveel verteld omdat hij in de veronderstelling is dat je niks weet.

**Geplaatst**: 06-10-15 21:12

Re: misbruikt en nu vertrouw ik mezelf niet meer....

Geplaatst: 06-10-15 21:12

Ik heb in het begin gereageerd en verder meegekregen, maar blijf met één ding zitten.
Heel persoonlijk en als je niet wilt antwoorden prima, maar hoe ver is hij gegaan. Immers voor het " alle tje way" gaan moet je wel wat nuchterder zijn dan wanneer het bij voelen is gebleven.

Begrijp me niet verkeerd. Ik zoek geen sensatie alleen een verklaring waarom hij er nooit op terug gekom er n is bij je.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-10-15 22:11

Re: misbruikt en nu vertrouw ik mezelf niet meer....

Geplaatst door de TopicStarter : 06-10-15 22:11

@esther; oef... Ja ik moet even denken hoe ik dat neer ga zetten.
Laten we zeggen dat als honk 4 all the way is, hij bij honk 3 is blijven steken.. Snappen jullie dan wat ik bedoel?
Vind het ook zowat om het op internet te zetten, met alle jonge paarden meisjes op bokt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-10-15 10:08

Geplaatst door de TopicStarter : 07-10-15 10:08

Pff... Ik heb vandaag zo'n slecht dag.. Ik ben zo verdrietig, en ben al de hele tijd op mijn werk mijn tranen aan het terugduwen.

Gisteren gesprek met ex gehad. Waarbij ik aangegeven heb dat ik nooit de bedoeling had gehad om de relatie te verbreken. Maar er alleen de rem op wilde gooien, omdat zoals het ging gewoon niet goed was. Ik en hij er allebij aan onderdoor zouden gaan. Ik heb hem sindsdien vaker aangegeven dat ik samen leuke dingen wilde doen, om te kijken of er nog iets is/of we weer dichter bij elkaar konden komen. We hebben bijna elke week afgesproken en voor mij voelde dat zo goed! Alleen zegt hij nu: ja ik heb afstand genomen, want dat is wat jij wilde. Hij snapt het gewoon niet.

Ik voel me zo alleen! Er komt nu zo veel verdriet boven. En ik heb niemand om op terug te vallen, geen veilige thuis. Een vriendin zei net: ja kun je niet naar je ouders dan? Nou.. nee dus, die weten niet wat er speelt. Dus ik heb gewoon niks of niemand. Natuurlijk weet ik in mijn hoofd dat dat anders is, maar mijn gevoel laat mij dit zo hard voelen nu.
Ik wil naar huis, onder de deken gaan liggen.

**Geplaatst**: 07-10-15 11:00

Geplaatst: 07-10-15 11:00

Dat is erg moeilijk, als je niet wil laten zien op je werk dat je zoveel verdriet hebt en eigenlijk heel hard wil huilen.
Is er niet een vriend(in) waar je je veilig voelt en die een arm om je heen kan slaan, je lekker even kan laten huilen en niet (ongewenste) vragen stelt?
Hopelijk kan je het snel je broer voorleggen, zoals je van plan bent, want als dat is gedaan, en het niet de oplossing is, dan zou je misschien toch bij je ouders troost kunnen zoeken. Nu wil je dat niet laten merken aan je ouders hoe je je voelt, terwijl het verdriet wel heel hoog zit en je leven gaat overstromen.

Veel sterkte en een dikke knuffel

**Geplaatst**: 07-10-15 14:32

Geplaatst: 07-10-15 14:32

Meid, maak er werk van.... stuur een berichtje aan die broer om zijn kant van het verhaal te horen en aan te geven dat je er over gaat praten met je ouders omdat je er klaar mee bent om te doen alsof er niets aan de hand is, en vertel het daarna dan ook aan je ouders....dan ligt die berg waar je zo tegenop ziet àchter je, gebeuren moet het toch een keer :(:)

Het is super moeilijk en eng en alles, maar er zal ongetwijfeld ook een enorme last van je schouders af vallen en je kan weer lùcht krijgen

**Geplaatst**: 07-10-15 18:31

Geplaatst: 07-10-15 18:31

Lieve TS, knap dat je dit wilt delen met Bokt.
Wat een ongelofelijk brute, ongenuanceerde reacties komen hier voorbij. Ik zou me bijna voor sommige van mijn medemensen gaan schamen.

Hoe haalt iemand in zijn hoofd om te zeggen dat je het misschien wel overdrijft of dat je broer niet meer zou weten wat hij gedaan heeft? Schandalig.
En je moeder? Die weet het diep van binnen allang. Anders vraagt ze het niet zo. Ik spreek uit ervaring helaas (niet door familie, maar door een goede kennis). Mijn moeder heeft het mij toentertijd meermalen gevraagd en ik heb het altijd ontkend, maar na 15!!! jaar heb ik het uiteindelijk durven uitspreken en het eerste wat ze zei: ik wist het, ik wist het.

TS, jij bent het slachtoffer, niet de dader of veroorzaker. Je hoeft je nergens voor te schamen en je hoeft je ook niet te verdedigen. Niet tegenover je familie en ook niet tegenover jezelf.
Pas als je het deelt, kun je het gaan verwerken, de EMDR en therapie zijn voor nu lapmiddelen, denk ik zo.
Daarbij heeft je broer kinderen, ben je niet bang dat hij hen ook iets aangedaan heeft of dat hij zoiets ook zou kunnen (hebben gedaan) in een (zatte) bui of gewoon toen hij bij 'kennis' was.
Ik geloof er niets van dat je per ongeluk je bloedeigen zus aanrand en dan er niets meer vanaf weet. Larie. Het feit dat hij uit zichzelf zich anders is gaan gedragen tegenover jou laat al zien dat hij wéét dat hij fout is geweest.

Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst.

**Geplaatst**: 07-10-15 18:58

Re: misbruikt en nu vertrouw ik mezelf niet meer....

Geplaatst: 07-10-15 18:58

Helemaal met pituritus eens.

Kun je niet toch naar je moeder gaan.
Je moet het kwijt. Alleen kun je dit niet dragen.
Waarschijnlijk vermoed ze inderdaad al wat. En zo niet weet ze wel dat er wat aan de hand is met je.

*knuffel*

**Geplaatst**: 07-10-15 20:36

Re: misbruikt en nu vertrouw ik mezelf niet meer....

Geplaatst: 07-10-15 20:36

Ik had gehoopt dat het bij honk 1 hooguit 2 was blijven steken. Dan kan je het noggooien op echt ddronkenschap en niet meer weten. Maar wat jij aangeeft moet je naar mijn inziens echt wel bewust zijn van wat je doet.

heftig hoor. Ik hoop wel dat je er over kan gaan praten met je broer/familie

**Geplaatst**: 14-10-15 13:45

Geplaatst: 14-10-15 13:45

Ano_2015 schreef:
Wederom heel erg bedankt voor de lieve reacties! Het helpt me wel echt om hier mijn verhaal te kunnen doen zeg..

Ik heb zojuist een mail de deur uit gedaan naar een andere psycholoog. Een GGZ psycholoog dit keer. Want ik merk gewoon dat ik steeds een beetje onstabieler word (lijkt het wel) Dus ik moet gewoon weer hulp hebben. Deze psycholoog is ook gespecialiseerd in familie opstellingen, dus daar zou ik op den duur dan ook gebruik van kunnen maken (ik heb nu al knikkende knieen als ik eraan denk )
Ook ben ik al begonnen met een brief, maar wat is dat lastig zeg! Het word een heel chaotisch en onsamenhangend geheel, van de hak op de tak. Misschien ook omdat ik zelf zo veel onrust heb op het moment.

Het vertellen aan mijn (ex) vriend heeft mij veel goed gedaan maar het is ook zo moeilijk. Hij kan het heel moeilijk handelen. Vertelde laatst dat hij echt op het punt heeft gestaan om met honkbalknuppel langs te gaan.. Ook vind hij het heel erg moeilijk niks tegen mijn ouders erover te zeggen. Hij heeft me wel verzekerd het niet te doen! Maar toch merkte ik de spanning onderling zo goed als we op bezoek waren.. Pff, dat gaf me zo veel stress! Dan ben je en met je eigen verdriet (spanning) bezig en ondertussen ook nog stress over of het zal escalleren..
Maar buiten dat is het zo fijn om je gesteund te voelen. Helaas dat de relatie voorbij is, maar nog steeds is hij er wat dat betreft voor mij

Ik snap de reactie van je ex ook wel, bij hem moet het ook landen en verwerkt worden..al zal hij beter begrijpen wat het met jou doet.

Probeer je niet te veel aan te trekken van wat anderen vinden, een mening is net als een kont, iedereen heeft er een..
Het gaat er om dat jij dit verwerkt op jou eigen tempo en dat je stappen neemt die voor jou veilig zijn en waar jij aan toe bent. Anderen kunnen en mogen niet voor jou bepalen wat goed zou zijn, alleen jij bepaald dat en misschien weet je niet wat goed is voor jou maar dan mag je de tijd nemen om daar achter te komen.

Wij kunnen nog zo veel vinden maar jij hebt er mee de dealen en veel mensen zijn zich vaak niet bewust van de enorme impact van iets dergelijks.

Neem je tijd dikke knuf :(:)