We waren een half jaar samen, alleen de laatste weken gingen niet lekker.
We hadden goede dagen en slechte. in die tijd had ik zelf ook veel verdriet er van.
Toen ik een gesprek met hem wou, om het uit te praten zag hij dat als een mooie gelegenheid om het uit te maken.
Ook de reden waarom sloeg nergens op. terwijl ik er alles aan wou doen zodat het weer goed zou komen, maar hij wou er niks van weten.
Ik was er ook kapot van, had nooit verwact dat hij in zo'n korte tijd zoveel voor mij zou betekenen.
Nu ben ik er wel deels overheen. Ik mis hem nog, en hou nog steeds van hem. Maar ik zie ook in dat het waarschijnlijk zo wel beter is. Ik heb niet meer zoveel verdriet als toen de laatste weken van onze relatie.
We zijn nog steeds vrienden en kunnen normaal met elkaar praten. In het begin was dat nog lastig en wisten we allebei geen houding te geven.
2 weken terug zijn we met de vriendengroep 5 dagen naar bargum geweest en dat heeft het ijs wel gebroken. Ik heb dit hoofdstuk bijna afgesloten
