Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-06-13 23:10

Geplaatst: 12-06-13 23:10

Ik heb mijn vader op mijn 13e "verloren" nadat ik er eindelijk achter was dat ik voor hem niks betekende.
Ik leef nu nog met de gevolgen van de tijd dat ik nog wel kwam. (Mijn ouders zijn al sinds mijn 6e gescheiden)
Maar als ik jullie situaties zo lees is het mijne niets...

**Geplaatst**: 12-06-13 23:11

Geplaatst: 12-06-13 23:11

NatasjavE schreef:
moi22 schreef:
Zo dat is ook heftig zeg. Of was je zo jong dat je het je nooit zo beseft hebt?

Door verhalen zoals die van jou Natasja en van glitch ga ik wel weer relativeren en ben ik blij dat ik mijn moeder nog heb en tot mijn 22 van mijn vader heb mogen genieten.

Dat is natuurlijk helemaal waar. Maar ik denk dat het verdriet dan ook erger is.

Ik doelde hierop. Snapte deze zin niet helemaal.
Bedoelde je dat je je ouders juist meer mist omdat je zo jong was en ze niet goed gekend heb. Of bedoel je dat het gemis voor mij juist groter zou zijn omdat ik weet wat ik mis?

Maar wat Kim ook zegt. Iedere situatie is uniek en valt gewoon niet te vergelijken. Hoewel ik wel merk dat ik ook de schouders eronder en gaan met die banaan mentaliteit heb. Kijk daarbij toch stiekem naar anderen. Van de week is mijn oud overbuurjongen overleden aan kanker. Hij had een zoontje van 1 en was nog geen dertig. Als ik daarnaar kijk heb ik toch het gevoel van niet zeuren dat is veel erger

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-06-13 23:12

Geplaatst door de TopicStarter : 12-06-13 23:12

Rose123, ook dat is heftig! :(:)

**Geplaatst**: 12-06-13 23:14

Geplaatst: 12-06-13 23:14

moi22 schreef:
[Bedoelde je dat je je ouders juist meer mist omdat je zo jong was en ze niet goed gekend heb. Of bedoel je dat het gemis voor mij juist groter zou zijn omdat ik weet wat ik mis?

Ik bedoelde dat het gemis voor jou groter is omdat je je ouders ook beter gekend hebt.

**Geplaatst**: 12-06-13 23:15

Geplaatst: 12-06-13 23:15

@moi22, ik ken die mentaliteit kop der op en gaan met die banaan. Voor de een werkt het heel goed maar voor de ander kan de klap pas jaren later komen. Maar zorg dat je in je "haast" nooit jezelf uit het oog verliest.

@PINK, dankje maar in vergelijking met vele anderen hier heb ik zelf de keuze gemaakt om mijn vader aan de kant te zetten. Ik zou maar wat graag ruilen zodat iemand anders hier langer van zijn/haar vader had kunnen genieten inplaats van die kak vader die ik kreeg toebedeeld.

**Geplaatst**: 12-06-13 23:20

Geplaatst: 12-06-13 23:20

PINK schreef:
Desire__ schreef:
Helaas kan ik ook meepraten. Toen ik 17 was, bijna 18. (3 weken daarna). Jullie kunnen je wel voorstellen dat het een verschrikkelijke verjaardag is geweest.. Mijn vader was 50 een heeft zelfmoord gepleegd.. Hij heeft niks achtergelaten en was heel onverwachts. Het is nu 2 jaar geleden een ik zit in therapie.

Heftig.. Hoe gaar je moeder er mee om? En zit je in therapie hiervoor? (mag ook via pb als je dat fijner vind). Lijkt me zwaar hoor..

Mijn moeder gaat alleen maar door en door.. Zij is gewoon aan het vluchten voor de realiteit. En houd een groot masker op voor iedereen. Net als ik eigenlijk. Nadat hij begraven was ben ik ineens veel te veel gaan werken en wilde (wil) ik er niet bij stil staan dat hij er niet meer is.

Toen raakte ik in een zware depressie en kreeg ik angst stoornissen. Ik wilde niet alleen zijn. Was erg bang dat als ik haar alleen liet dat ze hetzelfde zou gaan doen. Kreeg heel vaak paniekaanvallen.

Heb meerdere malen opgenomen gezeten, omdat ik er niet mee om kon gaan en nu heb ik EMDR. Dat is trauma therapie.

Ik slik nog steeds anti depressiva en andere kalmerende pillen, maar ik kan nu eindelijk zeggen dat het iets beter gaat en dat ik me niet meer elke avond in slaap huil.

**Geplaatst**: 12-06-13 23:20

Geplaatst: 12-06-13 23:20

moi22 schreef:
*knip*

Iedere situatie is uniek en valt gewoon niet te vergelijken. Hoewel ik wel merk dat ik ook de schouders eronder en gaan met die banaan mentaliteit heb. Kijk daarbij toch stiekem naar anderen. Van de week is mijn oud overbuurjongen overleden aan kanker. Hij had een zoontje van 1 en was nog geen dertig. Als ik daarnaar kijk heb ik toch het gevoel van niet zeuren dat is veel erger

Zeer herkenbaar inderdaad.. (maar in dat geval zeg je dat tegen jezelf en niet tegen een ander)

**Geplaatst**: 12-06-13 23:53

Geplaatst: 12-06-13 23:53

K_im schreef:
moi22 schreef:
*knip*

Iedere situatie is uniek en valt gewoon niet te vergelijken. Hoewel ik wel merk dat ik ook de schouders eronder en gaan met die banaan mentaliteit heb. Kijk daarbij toch stiekem naar anderen. Van de week is mijn oud overbuurjongen overleden aan kanker. Hij had een zoontje van 1 en was nog geen dertig. Als ik daarnaar kijk heb ik toch het gevoel van niet zeuren dat is veel erger

Zeer herkenbaar inderdaad.. (maar in dat geval zeg je dat tegen jezelf en niet tegen een ander)

Zo bedoelde ik het ook hoor. Als n soort van peptalk naar mezelf. Er zijn altijd ergere dingen gaat zelfs in dit geval nog een beetje op hoe gek het misschien ook klinkt.

**Geplaatst**: 13-06-13 00:33

Geplaatst: 13-06-13 00:33

Toen ik 13 jaar was is mijn vader overleden aan kanker, hij had daarvoor al 2 keer een ander soort kanker overwonnen...

**Geplaatst**: 13-06-13 00:43

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 13-06-13 00:43

Ik pas niet helemaal in de OP. Mijn ouders leven NOG allebei. Maar mijn moeder heeft uitzaaiingen van borstkanker (héél veel). Hoe lang ze heeft weten we niet, ze zeiden 2 tot 5 jaar.... 1 jaar is nu voorbij, maar dat is een gemiddelde. En dat ligt er aan wat ze wel of niet aan behandelingen wil ondergaan. Ik weet dat ze eigenlijk geen chemo wil, en ik sta daarin achter haar keus. Ik heb liever dat ze haar laatste maanden 'gezond' leeft en dan maar wat korter... dan misschien nog een jaar, maar doodziek rondloopt, alleen omdat wíj haar nog niet kunnen laten gaan...

**Geplaatst**: 13-06-13 01:29

Geplaatst: 13-06-13 01:29

Mijn mama is overleden, 4 dagen voor mijn 15e verjaardag en ze is gecremeerd de dag na mijn 15e verjaardag. Ze is overleden aan de gevolgen van (borst)kanker. Vind het vooral nog steeds heel erg raar dat ze nooit meer terug komt en kan het nog niet echt beseffen, ook al is het 'al' 3.5 jaar geleden. Klinkt dat herkenbaar voor meerdere mensen?
ik ben bijvoorbeeld net terug van vakantie en dan bij bepaalde dingen dacht ik "oh dit moet ik echt tegen m'n moeder vertellen!" en dan ineens van, oh ja- dat kan helemaal niet..

Daarnaast vind ik jarig zijn ook niet leuk meer, het was altijd mijn favoriete dag van het jaar maar nu draait eigenlijk alles meer om de sterfdag van mijn moeder. Begrijpelijk, hoor, maar toch..

**Geplaatst**: 13-06-13 07:15

Geplaatst: 13-06-13 07:15

PINK schreef:
Boheme, twee dierbare mensen pff. Zou het me niet willen voorstellen dat ik mijn moeder ooit ook nog kwijt raak. Heb je dit een plekje kunnen geven, lijkt me niet niks twee dierbare mensen.

mooney1, vindt ik toch nog wel jong hoor.. was hij lang ziek?

x_anne_x, jeetje.. ik herken wel wat je zegt. Maar lijkt me wel zwaar als je toch een moederskindje was en die ineens wegvalt. En inderdaad dat is wel gaaf, veel succes! Inderdaad niet eerlijk.. maar helaas gaat dat soms zo.

Bellatrix, wat jammer dat je nog weinig herinneringen aan haar hebt. Maar wel fijn dat je haar stem nog kan horen al is dat niet het zelfde als haar in het echt bij je hebben natuurlijk.

xJurdyWonanx, ik denk dat het scheelt dat je er over kan praten. Dat lucht toch al veel op en is wel fijn. Inderdaad voor haar fijn dat ze geen pijn meer heeft!
Is inderdaad heftig om te weten, ik besef me dat nog niet zo heel lang.. maar het idee maakt me boos en teleurgesteld.

xDenies, Pffoee wat heftig zeg.. weet even niet zo goed wat ik hierop moet zeggen.
Heb je het hier nog (vaak) moeilijk mee?

Nee mijn vader is niet lang ziek geweest. In totaal 9 maanden. Hij had alvleesklierkanker.
Op de begrafenis van zijn moeder en mijn verjaardag is hij met veel pijn naar het ziekenhuis gebracht (dachten galstenen). Op verjaardag van mijn moeder is hij begraven.

**Geplaatst**: 13-06-13 07:37

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 13-06-13 07:37

Mijn vader (53) is in 2011 overleden ik was 26 heb nog een zusje van 16
aan slokdarm kanker.
Door dat hij zelf niet meer in staat was om keuzes te maken mocht er geen euthanasie uitgevoerd worden maar mocht mijn moeder wel de beslissing voor hem maken dat het pijn vrij zou blijven
mijn vader heeft op woensdag palliatief sterf begeleiding gehad ( hem in slaap gebracht) en op vrijdag is hij overleden.

**Geplaatst**: 13-06-13 07:50

Geplaatst: 13-06-13 07:50

Mijn moeder overleed plotseling toen ze 39 was, ik was net 16 en broertje moest nog 8 worden. Met dit ukje, depressieve vader en drugs/losgeslagen oudere broer een pittige jeugd gehad.

Het is komende maandag exact 14jaar geleden en waar je omgeving denkt dat het nu wel helemaal normaal is, vind ik het momenteel erg confronterend en mis ik haar. Ik zie namelijk om me heen.al die meiden.eie een fantastische band met hun moeder hebben. Het moeder kind gaat eraf en een mooie vriendschap komt ervoor in de plek. Dat wil ik ook

Ga topic straks goed doornemen.

**Geplaatst**: 13-06-13 08:01

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 13-06-13 08:01

Mijn vader is toen ik 6 was plotseling overleden aan een hartaanval, hij had al langer last en zou ook naar een dokter toe, maar die afspraak was 2 maanden nadat hij was overleden (geloof ik). Het is nu 10 jaar terug, maar ik heb het er nogsteeds moeilijk mee, vooral in december. Hij is 30 december overleden btw.

**Geplaatst**: 13-06-13 08:12

Geplaatst: 13-06-13 08:12

Ik was 6 toen mijn oma aan natuurlijke dood overleed,, ouderom. Heb er respect mee ze was 93.
Was 12 toen mijn lieve en trouwe alleskunner vader overleed aan longkanker, mis me pa nog enorm en heb het er nog moeilijk mee.
vorig jaar weer 6 jaar later was ik 18 en toen overleed mijn allerliefste oom aan slokdarmkanker. heb hem nooit ziek willen zien. heb me a het hele jaar toen ziek mee gemaakt en was bang me oom ook zo te zien. kon het lichamelijk niet aan, me kop zei wel van ga nou maar ik wou het niet.

en ja alles is om de 6 jaar gekomen, erg moeilijk..

**Geplaatst**: 13-06-13 08:12

Geplaatst: 13-06-13 08:12

Veel heftige verhalen hier. Sterkte allemaal.

Mijn vader is plotseling overleden toen ik 19 was aan een hartinfarct. Nu 10 jaar geleden.
Heb het er nog erg moeilijk mee. Nooit echt goed verwerkt.
Zit nu thuis met een ernstige depressie. Ben iemand die niet praat en verwerkt maar altijd maar doorrent. En dat heeft me nu ingehaald. Zit ook aan de anti depressiva.

**Geplaatst**: 13-06-13 08:28

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 13-06-13 08:28

Mijn vader overleed toen ik 11 was. Hijzelf zou drie dagen later 38 zijn geworden.
Hij had kanker in juli huidkanker toen in feb op een vrijdag voor controle naar het ziekenhuis zelf naar Amsterdam gereden en in de middag werden wij gebeld dat we moesten komen dat hij de volgende ochtend niet zou halen! Hij heeft nu vier dagen geleefd en afscheidgenomen!
Misnoeg nu vooral nu ik zelf mama ben en mijn kleine hem graag wil laten zien

**Geplaatst**: 13-06-13 08:33

Geplaatst: 13-06-13 08:33

Mijn vader is overleden dat ik 16 was. (8-8-1988)
Mijn moeder overleed het 25 november 2006
Ben dus inmiddels geheel wees.

Ben altijd een papa's kindje geweest.
En het verlies van mijn vader was dan ook het naarste.
Alhoewel ik natuurlijk ook veel verdriet van mijn moeder heb.
Mijn vader was 44 dat hij overleed.
Mijn moeder 59.
Beide nog niet op een leeftijd om al te moeten gaan.
Maar helaas hebben we er niets over te zeggen

**Geplaatst**: 13-06-13 08:41

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 13-06-13 08:41

Ik was 2 toen mijn moeder overleed aan een hartstilstand en ik was 11 toen mijn vader overleed. Bij hem is de kransslagader gescheurd

**Geplaatst**: 13-06-13 08:48

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 13-06-13 08:48

Ik ben mijn moeder ruim 4 jaar terug verloren, ik ws toen 21 en zij was 44.

Zij is overleden aan bijwerkingen van een bloedverdunner, en kreeg hierdoor leverfalen.
Ze heeft nog een transplantatie gehad, maar dat was al te laat.. Ze is niet meer wakker geworden na de operatie..

**Geplaatst**: 13-06-13 08:52

Geplaatst: 13-06-13 08:52

Ik was dan wel wat ouder dan de meeste hier toen mijn vader overleed, maar voor ons in een al oh zo moeilijke tijd.
Mijn moeder zat al een jaar aan de chemo. Nu was ze van die kuur op dat moment niet heel ziek en waren sinds een lange tijd weer eens een weekendje naar de camping. De volgende morgen toen ze wakker werd en naar het toilet ging keek ze door het raampje naar buiten en zag m'n vader buiten liggen......
Helaas al overleden aan de gevolgen van acuut hartfalen.

Het was begin van de maand 6 jaar geleden dat hij is overleden. Missen doe ik hem nog iedere dag.
Maar wat voor mij een heel erg pijnlijk iets is, is dat ik nooit geen afscheid van hem heb kunnen nemen.......

**Geplaatst**: 13-06-13 09:03

Geplaatst: 13-06-13 09:03

mijn vader is op 27 jarige leeftijd gestorven
nadat hij 3 dagen vermist is geweest, is hij dood terug gevonden
hij was onderweg voor zijn werk in het buitenland
hij had een hartaanval gekregen, in zijn slaap
ik was toen 3 jaar oud

**Geplaatst**: 13-06-13 09:18

Geplaatst: 13-06-13 09:18

Ik was 14 toen mijn (stief)vader overleed.. Aan kanker.
Mijn "echte" vader is helemaal niet in beeld dus hij had die plaats toch wel ingenomen..

**Geplaatst**: 13-06-13 09:50

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 13-06-13 09:50

Ik heb beetje door het topic heengekeken,
ik ben zelf me moeder op 4 jarige leeftijd verloren aan longkanker,
Ik heb nog kleine herinderingen aan haar en mis haar elke dag