maandag moet ik bij de arbeidsdeskundige komen....doodeng. vrouw die ik aan de telefoon had is er ook bij,ben ff vergeten wat zij was. ze adviseerde mij om me ziek te melden als het echt niet gaat. maar dat durf ik niet. vandaag werken en ik ben enorm misselijk.
Je hebt toch ook een behandeld arts? Daar zou ik ook eens om advies vragen. Bokt is leuk, maar het begrijpen van iemand met Borderline is voor mensen die het niet hebben soms haast niet te doen. Ik ken uit uit mijn directe omgeving. En ik weet dat er veel onbegrip is..
Je moeten verdedigen tegen mensen die niet goed weten waar ze het over hebben kost immens veel energie! Energie die jij wel beter kunt gebruiken. Zoek professionele hulp, daar heb je echt meer aan
Ik heb al jaren geen behandelaar meer....ben ook al jaren weer een stuk "beter", al die tijd gewerkt. Dit heeft echt met werk te maken,helaas,niet zoveel met mijn borderline voor de rest. Al heeft dat natuurlijk wel effect.
Wel heb ik over een paar weken een gesprek met een psycholoog,eens kijken wat daar uitkomt.
Nee,dat realiseer ik me ook hoor. "gelukkig"heb ik na al die jaren genoeg handvatten geleerd om mijzelf goed staande te houden...maakte er vroeger echt een zooitje van,hahah. voor de rest ben ik wel erg stabiel.
nou... ik heb het vandaag allemaal tegen mijn leidinggevende gezegd. moest zo janken,en toen opeens dacht ik alleen nog maar "het boeit me niets meer'". zit nu dus in de ziektewet.
maandag naar uwv....én morgen ziekmelden bij een fijn verzuimburo,die ik dus écht niet ga vertellen wat er speelt. dan sturen ze me maar naar een bedrijfsarts.
Ik kan me absoluut niet indenken hoe dit voor jou moet zijn. Ik kan wel zeggen, meid zet die schaamte opzij, is nergens voor nodig.. maar ik denk niet dat je daar veel aan hebt.
Ik denk dat je in ieder geval nu goede stappen aan het ondernemen bent. En van niet werken wordt je geen slechter mens hoor. Je bent goed zoals je bent, denk dat je genoeg mensen hebt die van je houden no matter what. Nu moet je dat alleen zelf ook nog gaan doen. Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd.
pmarena
Berichten: 52195
Geregistreerd: 09-02-02
Geplaatst: 29-03-12 09:03
Hee super joh dat je het verteld hebt, is er geen enorme last van je schouders gevallen ? Ben je van dàt zwaard boven je nek tenminste af , super dat je van bang zijn nu naar "kan mij het eigenlijk schelen" gegaan bent, dat is veel gezonder
Hoe reageerde je leidinggevende ?
Regallie
Berichten: 888
Geregistreerd: 30-10-08
Geplaatst: 29-03-12 09:08
Ik wil je heel veel succes en sterkte wensen.. Weet zeker dat je het kunt.. Zet je schaamte op zij en ga er voor zorgen dat je weer helemaal topfit wordt.. Je kunt het!
Ik heb niet alles verteld,maar wel gezegd dat ik het niet meer trek...en toen dus in overleg ziekgemeld. Voel me nu leeg en zelfs wat ziek(keelpijn)alsof alles eruit komt ofzo..
zit nu beetje te hangen,moet mezelf zo maar in de kleren hijsen en iets doen. misschien paardrijden,moet iig uitmesten. en wilde nog nieuwe paardrijbroek halen...al voelt dat dubbel want ik had moeten werken vandaag.
Flesje, ik denk dat je nu de juiste stappen gezet hebt. Pak de rust die je nu hebt nu je niet hoeft te werken. En geen schuld gevoel want dit is het beste voor jou en alleen jij bent nu belangrijk! Doorgaan en jezelf daarbij voorbij lopen lijdt tot veel ergere problemen. Heel goed dat je het zo aangepakt hebt meid!
Makkelijk gezegd, je hoeft je echt niet schuldig te voelen hoor.. Het is je allemaal te veel op het moment, dan reageer je niet zoals je zou moeten/ willen doen.. Accepteren dat je nou niet goed in je vel zit zou al veel spanning schelen. Het komt wel weer goed!
Heb huilend je verhaal zitten te lezen. Ik wilde dat ik kon zeggen dat ik me totaal niet in je kan verplaatsen, maar ik herken het maar al te goed. Elk woord wat je zegt komt me bekend voor. Het gevoel van vastzitten, niet meer kunnen, het ene moment alles mee laten tellen en het volgende moment niks boeiend vinden, moeten presteren, niet toegeven, trots, eigenwijs, ik begrijp zoveel van je woorden.
ben bang dat ik niks voor je kan betekenen, maar als je ooit even wil schreeuwen, even alles eruit gooien, even wil praten, mijn privéberichten staan voor je open.
Jaaaaa... Dat spijbelgevoel is wel heel naar natuurlijk. Het is ook niet prettig om collega's tegen te kunnen komen terwijl je voor je gevoel aan het werk hoort te zijn... Dat heeft even tijd nodig, komt wel goed! Wat zou jij van je collega denken als ze om de zelfde reden als jij thuis zat?
lekker gaat het hier niet. ben erg opgefokt,loop veel te schelden en ook lichamelijk voelt het alsof er beestjes door mijn lichaam schieten. slapen gaat vooral goed na wijn. verder ben ik leeg qua gevoel en is dat zo vervelend dat ik zoiets heb'ik ga wel weer werken'. maar dat mag ik niet van mijn vriend..
Om wat rustiger te worden, kun je niet eens advies vragen bij iemand die met Bach bloesems werkt?
Paar druppeltjes van die rommel elke dag en dat kan echt een wereld van verschil maken
Of al haal je maar wat druppeltjes van Dr. Vogel bij de drogist of apotheek, als het scherpe randje er af is, is het al lekker toch
Als alles mij weer eens een beetje boven m'n kop groeit dan slaat dat altijd op mijn maag / ademhaling / hartslag. Ik heb een flesje Dr. Vogel druppeltjes staan en echt, dat spul is he-le-maal top, kalmeert de boel heel goed, ik ben altijd zo blij dat dat spul er nog staat
eergisteren naar de psycholoog geweest. die gooit alles op mijn oude stempel borderline. en nu weet ik het helemaal niet meer. uit pure frustratie daarna een paar flinke klappen tegen de stofzuiger aan gegeven.
moet maar weer in behandeling/gesprekken volgen vind ze. ik heb verd**mme al zóveel gesprekken,therapieën,behandelingen gevolgd IK WIL NORMAAL FUNCTIONEREN
Onassa
Berichten: 6303
Geregistreerd: 31-03-03
Woonplaats: Aan de rand van het grote enge bos.
Geplaatst: 13-04-12 12:26
Lieve meid, het enige advies als ervarings deskundige wat ik je nu kan geven is...probeer te accepteren dat het nu even niet lukt allemaal. Je er zo tegen verzetten maakt het enkel moeilijker (maar ik weet uit ervaring hoe lastig dat is). Kan je misschien je gevoel niet op papier gaan zetten, vaak is het dan zo dat het even uit je hoofd is als je het van je af schrijft. Misschien voor jezelf een soort plan van aanpak maken op papier. Met hoe je je voelt en wat je kunt doen om dat gevoel een beetje te doorbreken. Zet er gradaties in, hoe heftig en wanneer het wat rustiger is. Probeer te accepteren dat je nu even niet kunt functioneren, maar blijf het geloof houden dat het straks weer beter gaat. Echt ook al zie je dat nu niet, het tij zal ook weer keren. Ik ben de afgelopen weken ternauwernood aan een opname ontkomen en merk nu dat ik weer een beetje uit het dal aan het krabbelen ben. Ook ik dacht, het komt niet meer goed en niets kon me meer boeien....maar het word rustiger en dan klaart het toch weer wat op. Dat gaat bij jou ook gebeuren maar laat het even...verzetten heeft geen zin, echt niet. Ik leef wel enorm met je mee want ik weet waar je doorheen moet meid