Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-01-12 00:59

Geplaatst: 01-01-12 00:59

Gypsy schreef:
Twiggy2008: Tja ze mochten eerst de nieuwe partner van de moeder papa noemen, geen idee of dat beloond/aangemoedigt/wat dan ook, is, maar toen hebben ze het bij mij geprobeert. Heb het als volgt uitgelegd: Een papa en mama zijn iets heel speciaal, die krijg je al als je geboren word, je hebt maar een mama, en maar een papa. Daar moet je zuinig op zijn, die zijn heel speciaal, ze kunnen niet zomaar vervangen worden, en je kunt ook geen papa of mama erbij krijgen.

We vertellen gewoon de waarheid, gaan ze niet voor de gek houden. En als een nieuwe partner geen paps/mams is, dan zijn de ouders daarvan vanzelfsprekend geen opa/oma.
Familie is iets kostbaars, kinderen moeten de waarde daarvan kennen en waarderen...
Imo

Hmm, ik vind dat je hier toch ook wel iets riskants zegt hoor. De nieuwe partner van papa en mama worden automatisch ook familie en ongetwijfeld minstens zo geliefd als de originele papa en mama. Voor kinderen is het gewoon heel logisch en makkelijk te plaatsen om de nieuwe partners ook maar papa en mama te noemen. Kinderen van die leeftijd moeten zéker het belang van familie weten, maar in mijn ogen worden nieuwe partners ook familie. Voor kinderen gewoon een stukje houvast en veiligheid, die benaming. Ik zou er zelf niet voor kiezen dat te verbieden.

Ik werk bij de raad voor de kinderbescherming, die ook omgangszaken tussen gescheiden ouders behandelt. Vind ik altijd heel triest.. Dat is absoluut niet mijn favoriete tak van het werk, omdat ouders vaak de kinderen tegen de andere ouder opzetten. Zo ontzettend egoïstisch. Ze zijn voor de helft papa en de helft mama, en als de ene helft er niet mag zijn... Die kinderen komen in een loyaliteitsconflict wat best wat psychosociale problemen met zich mee kan brengen. En waarom? Omdat papa en mama zichzelf wel volwassen genoeg vonden om het bed met elkaar te delen, maar nu ineens niet volwassen genoeg meer zijn om de kinderen buiten hun persoonlijke problemen te houden. Walgelijk vind ik het, eerlijk waar.
Mijn mening is dan ook, dat ondanks dat de kinderen omgangsrecht hebben met vader, als moeder zo negatief is, je beter de kinderen wat meer ruimte kunt geven. In mijn ogen staat het belang van de kinderen voorop. En het is nooit in het belang van het kind om tussen een ruzie van twee ouders in te staan. Als er door middel van mediation (eventueel binnen een omgangshuis) niets opgelost kan worden, denk ik dat het vanuit het kinds belang beter is om door één van de ouders 'losgelaten' te worden. Hoe moeilijk dat ook is, natuurlijk (opgroeien zonder papa is namelijk óók niet leuk, weet ik uit ervaring..).

Heel veel succes ermee..

**Geplaatst**: 01-01-12 01:15

Geplaatst: 01-01-12 01:15

Erg triest hoor, wat een kinderachtige moeders hier zeg, wat ik hier allemaal lees dat het vaker voorkomt. Gelukkig ken ik ook gevallen dat het super gaan en dat ze respecteren dat er ook een papa is en dat wordt dan volledig met rust gelaten, niet constant bellen en stoken ofzo.

Pas als een kind terug is bij de moeder is er weer contact of 1 x per dag om welterusten te zeggen.

**Geplaatst**: 01-01-12 01:28

Re: Wat als moeder kind manipuleert niet bij papa te willen zijn

Geplaatst: 01-01-12 01:28

Ik vond de ex van mijn (inmiddels) ex ook niet even aardig, maar we gingen allemaal normaal en goed met elkaar om. Heb altijd respect gehad voor hoe de exen en nieuwe partners met elkaar om gingen.
En nee, we waren het niet altijd eens met elkaar en af en toe gebeurden er dingen aan de andere kant waar je woedend om kon worden, maar daar heeft hun zoontje nooit iets van gemerkt.

Het belang van kinderen hoort voorop te staan en dat mag je nooit uit het oog verliezen, je kiest er samen voor om aan kinderen te beginnen en samenlevend of niet, het geluk van je kind hoort voor alles te gaan.

**Geplaatst**: 01-01-12 14:37

Re: Wat als moeder kind manipuleert niet bij papa te willen zijn

Geplaatst: 01-01-12 14:37

@Joyce_ : natuurlijk, dat snap ik wel, maar op den duur hebben kinderen 8 opa's en oma's dat word gewoon te gek.

Vooral het: We hebben dit gekregen dat gekregen zus gekregen zo gekregen....
Ze voelen zich bij mij veilig genoeg als ze gewoon mijn naam zeggen. Speel gewoon spelletjes met ze, help ze, stop ze s'avonds samen met vriendlief in etc.
Maar het komt niet in mijn hoofd op om ze aan mijn ouders voor te stellen oid geloof niet dat die opa en oma genoemd willen worden door de kinderen van een ander. Het lijkt me ook maar moeilijk en verwarrend allemaal voor ze. En het is al moeilijk genoeg zo.

We genieten lekker om het weekend van ze, da's genoeg voorlopig.

**Geplaatst**: 01-01-12 15:51

Geplaatst: 01-01-12 15:51

Tja als het er eenmaal in zit dat blijft het zo
wat je vriend ook doet hij kan dit niet veranderen jullie doen je best .

Trouwens savonds voor het slapen gaan bellen is niet zo fijn voor kindjes en al helemaal als ze zijn gewend om lekker bij mama thuis te wonen en slapen zo wek je een gevoel van heimwee op en daarom moet ze dan denk ik huilen

De enige manier om dit probleem op te lossen is om niet meer savonds te bellen maar bv in de middag
en is goed met die moeder praten en zeggen dat het gewoon rot voelt ..

**Geplaatst**: 01-01-12 16:17

Geplaatst: 01-01-12 16:17

Gypsy schreef:
@Joyce_ : natuurlijk, dat snap ik wel, maar op den duur hebben kinderen 8 opa's en oma's dat word gewoon te gek.
Vooral het: We hebben dit gekregen dat gekregen zus gekregen zo gekregen....
Ze voelen zich bij mij veilig genoeg als ze gewoon mijn naam zeggen. Speel gewoon spelletjes met ze, help ze, stop ze s'avonds samen met vriendlief in etc.
Maar het komt niet in mijn hoofd op om ze aan mijn ouders voor te stellen oid geloof niet dat die opa en oma genoemd willen worden door de kinderen van een ander. Het lijkt me ook maar moeilijk en verwarrend allemaal voor ze. En het is al moeilijk genoeg zo.

We genieten lekker om het weekend van ze, da's genoeg voorlopig.

En waarom wordt het te gek als een kind 8 opa's en oma's heeft? Denk je dat een kind daar ook maar één minuut problemen mee heeft? Dat is de gekke gedachte van volwassenen dat dat niet kan, maar kinderhersenen werken heel anders. Niet moeilijk en verwarrend; juist logica! Zeker in zo'n moeilijke situatie is het belangrijk om mee te gaan in wat de kinderen aangeven nodig te hebben. Blijkbaar was dat dus om de partner ook papa en mama te noemen..

Natuurlijk je eigen keuze om daar niet in mee te gaan. Maar dat je wel begrijpt dat het voor kinderen een stuk minder verwarrend is dan voor volwassenen. Hele andere logica, hele andere behoeften. Je vriend hoeft zich ook totaal niet gepasseerd te voelen dat die kinderen vinden dat ze twee papa's hebben. Snap dat het even slikken is hoor, maar voor kinderen hangt er niet zozeer een waardeoordeel aan, als bij volwassenen. Weer volwassen-logica dat zij de enige én de liefste papa/mama zijn, voor kinderen werkt dat gewoon niet zo.

Alhoewel ik me natuurlijk echt wel kan voorstellen dat het even moeilijk is om te horen dat je kinderen een nieuwe 'papa' hebben!

**Geplaatst**: 01-01-12 19:13

Geplaatst: 01-01-12 19:13

Ik lees hier zaken die ik persoonlijk nooit zo ervaren heb als gescheiden moeder. Mijn dochter vindt het juist fijn om 's avonds haar andere ouder even te bellen. We doen dit al jaren, juist op haar eigen initiatief (mijn dochter was 3 toen we uit elkaar gingen en zij gaf toen heel duidelijk aan het fijn te vinden even te bellen om welterusten te wensen). Ik denk dus dat je niet zomaar kunt stellen dat het slecht is. Mijn persoonlijke ervaring is het namelijk totaal niet. Ze belt ons zekfs allebei even als ze bv een nachtje bij iemand logeert.

En overdag belt ze ook wel eens, altijd fijn om haar stemmetje weer even extra te horen.

We zijn close en dat houden we er in.

En Joyce, vergis je niet in het 'waarde oordeel' van een kind. Nou heb ik een hele wijze tante thuis rond lopen, die dus precies weet wie haar papa en mama zijn en wie haar echte opa's en oma's zijn. Ze vindt onze nieuwe partners aardig en leuk, maar ze zullen mij en haar vader nooit vervangen. Ze weet dondersgoed hoe het zit, heeft het daar ook heel zwaar mee gehad zelfs, maar nu begint ze wel in te zien dat het fijn is als papa en mama weer gelukkig zijn met een ander. Maar nieuwe ouders en opa's en oma's, nee, dat is gewoon aan de orde.

Daar wil ze ook absoluut niet aan en dat is ook helemaal de bedoeling niet van de nieuwe partners. Ik heb zelf ook een vriend met kinderen en zijn kinderen hebben maar 1 mama. Ik ga ook niet over hun opvoeding, al steun ik mijn vriend wel bij bepaalde zaken, maar daar zullen zijn kinderen nooit iets van merken. Want dat is gewoon mijn plaats niet. Zo zie ik het. Lijkt mij de gezondste manier aangezien hun eigen ouders er gewoon allemaal nog zijn en we allemaal co-ouders zijn van onze eigen kinderen.

**Geplaatst**: 01-01-12 19:48

Re: Wat als moeder kind manipuleert niet bij papa te willen zijn

Geplaatst: 01-01-12 19:48

Twiggy, je hebt wellicht gelijk dat dat niet in alle gevallen zo is. Ik scheerde het een beetje teveel over één kam. Maar als ik hoor dat die kinderen graag 'mama' en 'papa' wilde zeggen tegen de nieuwe partner, vind ik dat je de kinderen daar best wat in tegemoet mag komen. Juist omdat een scheiding al zo verwarrend is.. Als een kind zelf de behoefte heeft om een bepaalde naam aan een bepaalde persoon te geven, omdat dat blijkbaar veilig, normaal of logisch (of wat dan ook) gevonden word, denk ik dat het heel goed kan zijn om de kinderen daarin te ondersteunen. Juist omdat álles al volgens grote-mensen-logica moet.

Wat ik bedoel te zeggen, is dat meegaan in kinderbehoeften en kinderlogica best eens fijn kan zijn. Vooral voor kinderen in lastige situaties.

Maar uiteraard aan iedereen wat daarmee te doen. Zal ongetwijfeld niet slecht zijn om een kind te vertellen dat je géén 'mama' genoemd wil worden, als je dat niet wilt. Maar hou gewoon in je achterhoofd dat voor kinderen dingen vaak anders werken.

**Geplaatst**: 01-01-12 19:54

Re: Wat als moeder kind manipuleert niet bij papa te willen zijn

Geplaatst: 01-01-12 19:54

Qua opa's en oma's en dergelijke maken de ouders het imo zelf moeilijk voor de kinderen. Denk eerder dat de vader en moeder moeite hebben dat de kinderen ze zo noemen... Zelf vind ik dat wat kinderachtig, als ik eerlijk ben...

**Geplaatst**: 01-01-12 20:10

Geplaatst: 01-01-12 20:10

Tja... ik ken naast onze eigen situatie inmiddels toch wel vrij veel mensen in dezelfde situatie (scheiding, nieuwe relaties, kinderen, samengestelde gezinnen) en eerlijk gezegd ken ik niet een gezin waar de kinderen een nieuwe partner als nieuwe vader/moeder zien. Ze weten juist dondersgoed wie hun ouders zijn, hebben vaak ook moeite met nieuwe partners (in het begin!), juist omdat het zo benadrukt dat papa en mama echt uit elkaar zijn en de oude situatie nooit meer terug zal komen. Dat is mijn eigen ervaring en ook de ervaring van vele vrienden en kennissen om ons heen (tot aan de ervaring van nieuwe partners met eigen kinderen aan toe).

Ik heb een vriendin waarvan de vader geen rol meer speelt in het leven van haar kinderen en die kinderen zeggen wel eens letterlijk tegen hun mama 'wanneer krijgen wij een nieuwe vader?' Hartverscheurend vind ik dat...... Zij missen echt een vader. Denk dat dat dan ook een ander verhaal is. Maar in alle andere situaties waarin vader en moeder toch echt nog een goede ouderrol neerzetten, is het geen issue om de nieuwe partners als 'papa' of 'mama' neer te zetten, hoor.

**Geplaatst**: 01-01-12 20:17

Re: Wat als moeder kind manipuleert niet bij papa te willen zijn

Geplaatst: 01-01-12 20:17

Fijn dat het in jouw omgeving in veel gevallen goed gaat op die manier.

Alleen maar mooi toch! Ik zie zeer regelmatig andere gevallen (maar dat ligt wellicht ook aan de scheidingszaken die ik op de werkvloer tegenkom). Dat ze goed weten wie hun échte ouders zijn, betekent niet dat het voor die kinderen onlogisch is om anderen ook papa of mama te noemen. Ik vind gewoon dat je daarin best mee kan gaan in wat de kinderen zelf logisch vinden en blijkbaar nodig hebben. Als dat is om de andere partner papa of mama te noemen, denk ik dat het een kind heel goed kan helpen om daarin mee te gaan.

Net als dat ik kinderen in mijn omgeving ken die twee mama's hebben. De echte moeder is na haar scheiding gaan samenwonen met een vrouw, prima toch, als een de kinderen dat zien als twee moeders. Andere kant is dat ik ook iemand ken die zowel haar moeder als diens nieuwe partner bij de voornaam noemt. Ook prima.

Maar ieder zijn ding, natuurlijk. Zolang het maar in het belang van het kind is, lijkt mij nergens kwaad in zitten. Belangen van volwassenen zijn alleen nogal eens anders dan belangen van kinderen. En dat schiet er bij scheidingen regelmatig nog wel eens bij in...

**Geplaatst**: 01-01-12 20:33

Geplaatst: 01-01-12 20:33

Joyce_ schreef:
Fijn dat het in jouw omgeving in veel gevallen goed gaat op die manier. Alleen maar mooi toch! Ik zie zeer regelmatig andere gevallen (maar dat ligt wellicht ook aan de scheidingszaken die ik op de werkvloer tegenkom). Dat ze goed weten wie hun échte ouders zijn, betekent niet dat het voor die kinderen onlogisch is om anderen ook papa of mama te noemen. Ik vind gewoon dat je daarin best mee kan gaan in wat de kinderen zelf logisch vinden en blijkbaar nodig hebben. Als dat is om de andere partner papa of mama te noemen, denk ik dat het een kind heel goed kan helpen om daarin mee te gaan.
Net als dat ik kinderen in mijn omgeving ken die twee mama's hebben. De echte moeder is na haar scheiding gaan samenwonen met een vrouw, prima toch, als een de kinderen dat zien als twee moeders. Andere kant is dat ik ook iemand ken die zowel haar moeder als diens nieuwe partner bij de voornaam noemt. Ook prima.

Maar ieder zijn ding, natuurlijk. Zolang het maar in het belang van het kind is, lijkt mij nergens kwaad in zitten. Belangen van volwassenen zijn alleen nogal eens anders dan belangen van kinderen. En dat schiet er bij scheidingen regelmatig nog wel eens bij in...

Denk inderdaad dat er een verschil zit in de zaken waar jij mee te maken krijgt (extreem vervelende scheidingen) en waar ik mee te maken heb (wat overigens niet wil zeggen dat dat geen vervelende scheidingen zijn, want scheiden vind ik een afschuwelijke ervaring voor alle leden van een gezin!). Mijn ervaring is gewoon dat een kind dondersgoed weet wie zijn/haar papa en mama zijn en een nieuwe partner neemt echt niet zomaar die plek in. Vergis je niet in de band tussen een ouder en een kind, als die van nature al heel goed zat. Ik vraag me af hoe sterk de band is tussen ouder en kind als een kind een ander zomaar 'papa' of 'mama' gaat noemen.... Ik hou zielsveel van mijn huidige vriend. Hij is een geweldige vader voor zijn eigen kinderen, hij is superlief voor mijn dochter, maar hij zal nooit de vader van mijn dochter zijn. Ze hebben ook niet zo'n geschiedenis samen, wat ze nou eenmaal met mij en haar vader wel heeft. Zij maken nu hun eigen geschiedenis en ik ben overtuigd dat ze hem een speciaal plekje in haar leven geeft. Al moet het nog allemaal groeien...... En mijn dochter kennende, moeten we dat gewoon de tijd geven. En dat is wat we doen. En dat lijkt mij ook het gezondste. Maar ja, wie ben ik? Nou ja, in elk geval een ervaringsdeskundige.

**Geplaatst**: 01-01-12 21:31

Geplaatst: 01-01-12 21:31

Twiggy2008 schreef:
Tja... ik ken naast onze eigen situatie inmiddels toch wel vrij veel mensen in dezelfde situatie (scheiding, nieuwe relaties, kinderen, samengestelde gezinnen) en eerlijk gezegd ken ik niet een gezin waar de kinderen een nieuwe partner als nieuwe vader/moeder zien. Ze weten juist dondersgoed wie hun ouders zijn, hebben vaak ook moeite met nieuwe partners (in het begin!), juist omdat het zo benadrukt dat papa en mama echt uit elkaar zijn en de oude situatie nooit meer terug zal komen. Dat is mijn eigen ervaring en ook de ervaring van vele vrienden en kennissen om ons heen (tot aan de ervaring van nieuwe partners met eigen kinderen aan toe).

Ik heb een vriendin waarvan de vader geen rol meer speelt in het leven van haar kinderen en die kinderen zeggen wel eens letterlijk tegen hun mama 'wanneer krijgen wij een nieuwe vader?' Hartverscheurend vind ik dat...... Zij missen echt een vader. Denk dat dat dan ook een ander verhaal is. Maar in alle andere situaties waarin vader en moeder toch echt nog een goede ouderrol neerzetten, is het geen issue om de nieuwe partners als 'papa' of 'mama' neer te zetten, hoor.

In je laatste zin komt ook naar voren, denk ik, dat jij daar meer moeite mee zou hebben dan bijvoorbeeld jouw eigen kind. Een kind dat iemand zo noemt kan ook een andere reden hebben en hebben juist een goed gevoel en dat moet je dan wegnemen? Een kind weet echt wel wie de papa en mama is en daar doet een naam niet aan af hoor...

**Geplaatst**: 01-01-12 21:55

Geplaatst: 01-01-12 21:55

MamboBeach schreef:
Twiggy2008 schreef:
Tja... ik ken naast onze eigen situatie inmiddels toch wel vrij veel mensen in dezelfde situatie (scheiding, nieuwe relaties, kinderen, samengestelde gezinnen) en eerlijk gezegd ken ik niet een gezin waar de kinderen een nieuwe partner als nieuwe vader/moeder zien. Ze weten juist dondersgoed wie hun ouders zijn, hebben vaak ook moeite met nieuwe partners (in het begin!), juist omdat het zo benadrukt dat papa en mama echt uit elkaar zijn en de oude situatie nooit meer terug zal komen. Dat is mijn eigen ervaring en ook de ervaring van vele vrienden en kennissen om ons heen (tot aan de ervaring van nieuwe partners met eigen kinderen aan toe).

Ik heb een vriendin waarvan de vader geen rol meer speelt in het leven van haar kinderen en die kinderen zeggen wel eens letterlijk tegen hun mama 'wanneer krijgen wij een nieuwe vader?' Hartverscheurend vind ik dat...... Zij missen echt een vader. Denk dat dat dan ook een ander verhaal is. Maar in alle andere situaties waarin vader en moeder toch echt nog een goede ouderrol neerzetten, is het geen issue om de nieuwe partners als 'papa' of 'mama' neer te zetten, hoor.

In je laatste zin komt ook naar voren, denk ik, dat jij daar meer moeite mee zou hebben dan bijvoorbeeld jouw eigen kind. Een kind dat iemand zo noemt kan ook een andere reden hebben en hebben juist een goed gevoel en dat moet je dan wegnemen? Een kind weet echt wel wie de papa en mama is en daar doet een naam niet aan af hoor...

Een naam zal er misschien niet aan af doen, tenzij een kind weet wat die naam betekent. De mijne wist op 3-jarige leeftijd al heel goed wat de naam 'mama' betekent qua inhoud blijkbaar

. En ik geloof niet dat ze de enige is, als ik de verhalen om me heen hoor over deze zaken en situaties. Daarom vind ik het wel frappant hier wat anders te lezen, maar goed, ik geloof ook dat het wel kan, hoor. Maar mijn ervaring is dat kinderen een nieuwe partner pas 'papa' of 'mama' gaan noemen (of als 'papa' of 'mama' gaan zien)als een van de echte ouders nog nauwelijks in hun leven is of als ouders lopen te stoken over een andere ouder of als ouders willen dat kinderen hun nieuwe partner zo noemen e.d. Ik ken genoeg kinderen inmiddels (en die ken ik ook echt persoonlijk) die vaak juist moeite hebben met een nieuwe partner, een nieuw gezin of een nieuw huis waarin iedereen woont, maar wat voor zo'n kind nog heel onwennig is, omdat ze nog vaak terug denken aan die 'goeie, oude tijd' dat papa en mama nog samen waren.... Kinderen willen over het algemeen hun eigen ouders samen. Ook vaak jaren na de scheiding nog. En juist dat maakt het zo pijnlijk vaak. Je kind daarover te horen, vaak in combinatie met verdriet/boosheid, terwijl je weet dat dat juist hetgene is wat je je kind nooit meer terug kunt geven.

**Geplaatst**: 01-01-12 22:14

Re: Wat als moeder kind manipuleert niet bij papa te willen zijn

Geplaatst: 01-01-12 22:14

Twiggy eens.
Een papa en een mama, die heb je maar eentje. Daarnaast heb je stiefouders maar het is in mijn ervaring juist wel verwarrend als ze de andere partners ook zo moeten noemen zolang de biologische ouders nog actief aan hun rol voldoen van ouder.
Pas als een ouder wegvalt kan een andere volwassene die plaats innemen.

Over meerdere grootouders, ik vind dat je je kinderen moet beschermen tegen herhaaldelijk afscheid nemen en verlies. Het is niet eerlijk om steeds stieffamilie een grote rol te geven en danw eer afscheid te laten nemen, en dus heb ik dát tegen het benoemen van opa en oma 2 3 4 and so on.
Het kan wel, maar het is een kwetsbaar geheel, het kind is op een gegeven moment echt de weg kwijt en veel verlies onthecht een (jonger) kind. Daar zijn de biologische ouders primair verantwoordelijk voor.
Helaas is het regelmatig een ding om zsm de nieuwe familie populair te maken, en waarom? Ik snap dat gewoon niet. Een scheiding is al pijnlijk genoeg voor kinderen, laat ze die periode om dat te verwerken en bescherm kinderen tegen veel verlies. Zo zie ik dat.

**Geplaatst**: 02-01-12 01:43

Geplaatst: 02-01-12 01:43

Pauline, ik ben het helemaal met je eens

. Ik vind het ook heel wat om 'de nieuwe familie' zo gauw weer een plekje te geven in het leven van die kinderen. Waarom toch? Doe eens wat rustiger aan... Niks forceren.... Maar je ziet het zo vaak... Pa of ma krijgen een nieuwe relatie, dus moet het kind of de kinderen daar ook snel in mee, terwijl ze vaak het oude nog amper verwerkt hebben. Zie dat echt heel erg veel om me heen, eigenlijk dat soort vluchten in het nieuwe. En dan nog al dat gedoe er omheen vaak over de oude relaties..... We weten toch inmiddels ook allemaal wel dat het gros van de nieuwe samengestelde gezinnen het vaak ook niet redden. En dan? Je kind 2x die ellende aan doen?

Nee hoor, daarom heb ik zelf ook besloten dat hoe gelukkig ik ook ben met mijn huidige man en hoe lief ik zijn twee kinderen ook vind (en hoe verleidelijk het is om bij hem in te trekken), ik doe het rustig aan en hou voorlopig heel bewust een eigen plek voor mij en mijn dochter. Niks geen tweede vader, niks geen derde opa (mijn schoonvader is echt een schat van een man). Denk dat naast dat je respectvol om dient te gaan met je ex, het ook respectvol is, als mensen eens wat voorzichtiger omgaan met al hun nieuwe relaties als er kinderen uit een vorige relatie/huwelijk involved zijn. Dat wil verder niet zeggen dat je nooit mag gaan samen wonen. Tuurlijk wel, maar wel geheel overwogen en met een bepaalde tijd in acht nemend....... Maar goed, ik zal wel een rare zijn.

**Geplaatst**: 02-01-12 08:24

Re: Wat als moeder kind manipuleert niet bij papa te willen zijn

Geplaatst: 02-01-12 08:24

Qua opa's en oma's ben il het echt niet eens. Kinderen bepalen zelf wel wie ze hoe noemen.
Het is geen moment in me opgekomen om mijn ex-stiefkind niet aan mijn ouders voor te stellen, net als dat mijn ouders stapelgek waren op mijn ex-stiefkind. Hij heeft toen zelf bepaald dat hij mijn vader opa noemde en mijn moeder Lida, en dat laatste, een eigen naam, juist omdat hij stapel was op mijn moeder. Mijn ouders zagen hem echt als hun eigen achter kleinkind, hij werd lekker verwend en kwam er graag. Mijn ouders hebben ook erg veel verdriet gehad toen mijn relatie over was, heb mijn pa weinig zo hard zien huilen.

Het is puur wat je er zelf van wilt maken, kinderen denken niet in hokjes, die denken met hun gevoel, met liefde en die hebben er genoeg van om een paar mensen extra lief te kunnen hebben.

**Geplaatst**: 02-01-12 08:33

Re: Wat als moeder kind manipuleert niet bij papa te willen zijn

Geplaatst: 02-01-12 08:33

Wat nieuwe relaties betreft ben ik het deels eens dat je kinderen een beetje moet beschermen tegen steeds wennen en afscheid nemen van mensen. Maar je weet nooit hoe het loopt... Je kan een jaar heel gelukkig zijn, besluiten om samen te gaan hokken en alles zien knallen binnen en paar maanden. Je kan na een paar maanden samen gaan hokken en vijf jaar bij elkaar blijven.... Of de rest van je leven... Er zijn geen draaiboekjes voor.
Ik had al langer twijfels over de relatie met mijn ex, maar heb nog van alles geprobeerd juist om het kind.
Gelukkig zijn kinderen flexibel. Als ik hem nu zie ben ik nog steeds zijn Iene en oh wee als mijn huidige man (of mijn ex) mij probeert te plagen, dan staat ie gelijk achter mij

Maar als volwassenen: respecteer de ander en laat de kinderen buiten je meningsverschillen.

**Geplaatst**: 02-01-12 08:44

Geplaatst: 02-01-12 08:44

Tja als ik je post lees.....liefde kun je niet kopen..

Ik zou gewoon gaan praten met het kind...8 jaar is tegenwoordig al slim genoeg om ze te laten praten..

Waarom ben je verdrietig als je bij papa bent...vind je papa niet lief, wat is er dan...en gewoon duidelijke vragen stellen, niet doordrammen..ze denken wel na...

Het is helemaal niet vreemd dat een kind dat bij zijn moeder woont heimwee heeft. Kado's van vreemde mensen, want jouw ouders zijn geen oma en opa, doen niets met kinderen als ze erg verknocht zijn aan hun moeder en vertrouwde omgeving. Kennelijk is het een moederskindje en ik geloof ook zeker wel dat ze zich vastklemt aan haar moeder en omgekeerd.

Natuurlijk wil zij als moeder weten hoe het huishoudelijk is geregeld bij die andere vrouw en dat ben jij...

Heb gewoon respect voor het kind en praat als een individu met haar die ook een mening mag hebben, verder zal je geduld moeten hebben tot ze ouder is en meer toe groeit naar jullie leventje, wat niet haar leventje is en haar vader zal veel tijd moeten nemen om het kontakt te onderhouden.

Het kind is emotioneel in de war en die snapt het ook niet.....al moeilijk genoeg.

TS als ik tussen de regels lees, proef ik vooroordeel en jaloezie...ik denk dat jij het helemaal even moet loslaten, want feitelijk heb jij geen rol in dit geheel met de kinderen...dan ben je er niet bij geweest hoe de relatie tussen die 2 mensen is geweest voor de scheiding en hoe je vriend zich toen als vader heeft opgesteld.

Dan vraag ik mij af of die dochter letterlijk heeft gezegd dat mamma zegt dat hun vader hun niet wil zien...

Ik denk overigens dat jij als vreemde vrouw heel bedreigend voor een kind van 8 kan zijn als jij zo een dominante rol met de kinderen in je relatie aanneemt...ik zou meer als vriendin naar de kinderen toe en bij beslissingen het de kinderen met de vader laten uitzoeken...je kan eventueel een sturende rol hebben door als er meer vertrouwen is, het kind laten praten op vragen waarom ze denken dat hun vader niet van hun houd en waarom ze bang is dat zij niet welkom is bij jouw...maar om een soort stiefmoeder te gaan spelen en mee te beslissen en dingen te verbieden zoals telefoneren naar haar moeder, zal uiteindelijk de boel laten klappen....

Jij moet begrijpen dat jij niets bent voor die kinderen en dat het al spannend genoeg is om een HELE week bij een vreemde vrouw te moeten wonen en hun vader anders mee te moeten maken...

**Geplaatst**: 02-01-12 09:27

Geplaatst: 02-01-12 09:27

corine1981 schreef:
Qua opa's en oma's ben il het echt niet eens. Kinderen bepalen zelf wel wie ze hoe noemen.
Het is geen moment in me opgekomen om mijn ex-stiefkind niet aan mijn ouders voor te stellen, net als dat mijn ouders stapelgek waren op mijn ex-stiefkind. Hij heeft toen zelf bepaald dat hij mijn vader opa noemde en mijn moeder Lida, en dat laatste, een eigen naam, juist omdat hij stapel was op mijn moeder. Mijn ouders zagen hem echt als hun eigen achter kleinkind, hij werd lekker verwend en kwam er graag. Mijn ouders hebben ook erg veel verdriet gehad toen mijn relatie over was, heb mijn pa weinig zo hard zien huilen.

Het is puur wat je er zelf van wilt maken, kinderen denken niet in hokjes, die denken met hun gevoel, met liefde en die hebben er genoeg van om een paar mensen extra lief te kunnen hebben.

Ja jouw ouders hadden verdriet, maar dat kind dan?
Ik vind het echt heel egoïstisch, sorry. Dat kind heeft dat proces al eens meegemaakt, en dan weer en weer...wat denk je dat het met hém doet?
Ik ken kinderen, die huilen niet eens meer bij een nieuw afscheid, die hebben het te vaak meegemaakt. Die sluiten zic helemaal af, zo tragisch.

**Geplaatst**: 02-01-12 09:35

Geplaatst: 02-01-12 09:35

@Pauline: Dat vind ik een beetje kort door de bocht. Iedereen heeft recht op zijn eigen verdriet. Het kind dus, maar ook de ouders. Mijn moeder had het zelfs moeilijk toen mijn eerste vriendje en ik uit elkaar gingen. Die heeft ook wel even gehuild. Je gaat je toch hechten aan mensen. Maar het gaat mij te ver om het kind maar niet aan mensen voor te stellen, want die kunnen tenslotte weggaan en daar heeft het kind verdriet van. Geen huisdier, want die kan doodgaan, geen vriendjes, want die kunnen verhuizen, etc. Afscheid nemen hoort bij het leven. Dat zijn ook lessen die je moet leren. Oké, ik zou misschien niet na een maand al zeggen: hier zijn mijn ouders. Wat dat betreft moet je wel bewust er mee omgaan, maar ik vind het niet meer dan logisch dat wanneer je samen één gezin wordt (jij met de vader en het kind) dat je dan ook jouw familie daar in betrekt. Die horen er tenslotte wel ook echt bij.

**Geplaatst**: 02-01-12 11:03

Re: Wat als moeder kind manipuleert niet bij papa te willen zijn

Geplaatst: 02-01-12 11:03

Pauline, dat bedoelde ik nu!!! Zowel mijn vriend als zijn ex hebben pas sinds een paar maanden een nieuwe relatie. Ik snap niet waar je het dan vandaan haalt om jezelf als nieuwe partner op te werpen als "nieuwe papa" en meteen de rest van de familie er bij te halen.

Mijn ouders zouden de kids ook graag zien, maar dat doe ik bewust niet. Da's voor mij meer een kwestie van jaren als van maanden. Als het al ooit gebeurd. Want hoe stabiel kan een relatie van een paar maanden nu zijn?

Overigens, ik heb echt maar een keer uit hoeven te leggen waarom ik geen mama ben. Daar hadden ze vrede mee en ze vinden me er niet minder aardig om. Ze roepen s'avonds net zo goed of ik (en dan gewoon bij mijn voornaam) ook even een kusje kom geven.

**Geplaatst**: 02-01-12 11:19

Geplaatst: 02-01-12 11:19

Gypsy schreef:
Overigens, ik heb echt maar een keer uit hoeven te leggen waarom ik geen mama ben. Daar hadden ze vrede mee en ze vinden me er niet minder aardig om. Ze roepen s'avonds net zo goed of ik (en dan gewoon bij mijn voornaam) ook even een kusje kom geven.

Precies. Ze vinden je er niet minder aardig om als ze je gewoon met je voornaam aanspreken.

En verder vind ik enig gepaste afstand tussen de 'nieuwe grootouders' toch wel zo netjes. Natuurlijk mogen ze de nieuwe kinderen lief vinden, maar er is nou eenmaal geen bloedband en zeker als kinderen nog erg jong zijn, vind ik dat je je toch wel een beetje je plek moet weten. Niet vervelend bedoeld naar die volwassenen toe, maar puur ter bescherming van jonge kinderen. En dan kun je nog hartstikke lief naar ze zijn en het gezellig hebben, hoor. Maar zonder de druk erbij alsof het echte grootouders zijn, want hoe je het ook wendt of keert, ze zijn dat eigenlijk gewoon niet. Zo sta ik er ook in.

En ik zie mezelf me ook niet bemoeien met de opvoeding van de kinderen van mijn nieuwe vriend. Het zijn mijn kinderen niet, hoe lief ik ze verder ook vind. Ik laat dat helemaal over aan mijn vriend, hun vader, en zijn ex. Natuurlijk praten we wel over issues etc., maar ik ga echt zijn ex niet bellen of me er flink tegen aan bemoeien. Geen haar op mijn hoofd.......

**Geplaatst**: 02-01-12 11:47

Geplaatst: 02-01-12 11:47

Hm, vind dat toch een beetje dubbel. Want wat als je een samengesteld gezin hebt, dan wil je toch niet dat de eigen kleinkinderen ook als zodanig behandeld worden, terwijl de kinderen van je partner er een beetje bijhangen.
Vind het wel logisch dat kinderen de nieuwe partner bij de voornaam noemen, tenslotte is er maar 1 "mama" en "papa". Maar vaak hebben ze al meerdere opa's en oma's, is het opa Jan en oma Truus, dus waarom dan niet ook nog een derde oma Mien?
Je wilt je kinderen toch ook niet het gevoel geven dat ze op afstand worden gehouden?

**Geplaatst**: 02-01-12 12:00

Geplaatst: 02-01-12 12:00

Pauline schreef:
corine1981 schreef:
Qua opa's en oma's ben il het echt niet eens. Kinderen bepalen zelf wel wie ze hoe noemen.
Het is geen moment in me opgekomen om mijn ex-stiefkind niet aan mijn ouders voor te stellen, net als dat mijn ouders stapelgek waren op mijn ex-stiefkind. Hij heeft toen zelf bepaald dat hij mijn vader opa noemde en mijn moeder Lida, en dat laatste, een eigen naam, juist omdat hij stapel was op mijn moeder. Mijn ouders zagen hem echt als hun eigen achter kleinkind, hij werd lekker verwend en kwam er graag. Mijn ouders hebben ook erg veel verdriet gehad toen mijn relatie over was, heb mijn pa weinig zo hard zien huilen.

Het is puur wat je er zelf van wilt maken, kinderen denken niet in hokjes, die denken met hun gevoel, met liefde en die hebben er genoeg van om een paar mensen extra lief te kunnen hebben.

Ja jouw ouders hadden verdriet, maar dat kind dan?
Ik vind het echt heel egoïstisch, sorry. Dat kind heeft dat proces al eens meegemaakt, en dan weer en weer...wat denk je dat het met hém doet?
Ik ken kinderen, die huilen niet eens meer bij een nieuw afscheid, die hebben het te vaak meegemaakt. Die sluiten zic helemaal af, zo tragisch.

Egoïstisch? Dus jij hebt een relatie, die misschien 5, of 10, of weet ik hoeveel jaar duurt en onthoudt je stiefkind een extra paar surrogaat opa's en oma's? Zou niet weten waarom... Hij mag ze gewoon nog zien en als hij zin heeft komt hij langs, geen probleem hoor, dat maken volwassenen ervan, die kinderen niet.
Ze weten dondersgoed wie wel en niet bij de familie horen.

Trouwens, alsof vriendschappen en andere relaties straks wel zijn hele leven gaan duren, beetje wereldvreemde gedachten...