Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-07-11 14:32

Re: Even met beide benen op de grond gezet geworden.

Geplaatst: 05-07-11 14:32

wow jij hebt echt super gehandeld...
Ik vind het ontzettend knap dat je toch die vrouw hebt gesteund, want dat is ook niet makkelijk.
Blijf praten tegen mensen en vertel je verhaal en hoe je je voelt dan gaat het straks weer wat beter.
:(:)

**Geplaatst**: 05-07-11 20:59

Geplaatst: 05-07-11 20:59

Je hebt gedaan wat je kon. en je moet proberen je niet schuldig te voelen, als is dat makkelijker gezegd dan gedaan. ik heb jaren terug ook zoiets mee gemaakt en ik voel me er nu nog af en toe schuldig over. ik werkte net in de thuiszorg en was een man aan het douchen. collega stond dubbel ingepland bij deze meneer dus kwam even kijken of ik nog hulp nodig had en is weg gegaan. 10 min. later zouden meneer en ik naar beneden gaan. we moesten altijd voor meneer uitlopen omdat hij bang was om van de trap te vallen alleen dit keer zei hij, ga maar vast. ik was beneden met huishoudelijke hulp en hoor hem ineens om hulp roepen. we zien hem nog net van bovenaan de trap, naar beneden vallen. beneden met z'n hoofd tegen de muur. hij was bijna buiten bewustzijn en begon ook raar te ademen en te rochelen. we dachten dat het van de val kwam. we dachten niet aan een hartaanval omdat hij nog "ademende". dokter gebeld en die adviseerde de ambulance te bellen. die was er in 5 heeeele lange minuten. verpleegkundige kwam binnen en schudde meteen met z'n hoofd. er werd nog een ambulance gebelt want meneer had geen hartslag meer. of een wisselende. stond met knikkende knieen toe te kijken. ze kwamen handen te kort. ik werd erbij gesleurd en voor ik het wist, werden mijn handen op z'n borst gelegd en moest ik op de tellen van de verpleegkundige, reanimeren. duurde eeuwen voordat de 2e ambulance kwam. ik mocht "gelukkig" weg. alleen ik kon niet weg want hun waren in de gang bezig. huishoudelijke hulp stond buiten met de zoon en de huisarts en maar naar mij wenken dat ik naar buiten moest. ik was echt in staat om door het raam te klimmen want ik wilde er gewoon weg. de meneer kreeg een paar x een electrische shok maar de verpleegkundige schudde z;n hoofd. 1 lange piep op het apparaat. verpleegkundige ging naar buiten en ik ben er vandoor gegaan. de meneer lag nog in reanimatiehouding in de gang, hoofd achterover, mond open, ogen open. en daar moest ik overheen stappen. ik was zo overstuur dat ik niet eens z'n zoon gecondoleerd heb die buiten stond. ik voelde me zo schuldig. ik heb m'n fiets gepakt en ben er vandoor gegaan. gelukkig hadden we vergadering dus daar ben ik naar binnen gestormd. collega vroeg of alles goed was gegaan bij meneer en ik zei er overheen:" nee, die is dood". iedereen zat met grote ogen te kijken. vooral m'n collega er een half uur geleden nog was geweest. ze hadden de ambulances gehoord en vroegen zich al af waar die naar toe gingen. man bleek iets aan z'n hart te hebben gehad.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-07-11 07:03

Re: Even met beide benen op de grond gezet geworden.

Geplaatst door de TopicStarter : 06-07-11 07:03

Hallo allemaal,

Aan deze kant gaat het al iets beter. Ik ben gister de hele dag opstap geweest met mijn ouders en eventjes lekker naar de dierentuin geweest.

Deed me wel goed. Even de gedachten ergens anders op zetten. Alles ging goed. Totdat ik in bed lag. Toen kwam de hele film weer langs. Ik ga vandaag wel weer werken. Maar als het niet gaat dan ga ik lekker naar huis toe.

@ Tieme in jou verhaal komt me heel veel bekende dingen voor. Alleen ben ik rustig geweest en heb iedereen geholpen. Maar het lijkt me ook zeer heftig voor jou dat het gebeurd is. Denk je er nu nog veel aan?

Iedereen die nog meer gereageerd heeft. Bedankt voor jullie reacties. Het geeft me echt een duw in de rug. Vooral omdat sommige het ook meegemaakt hebben en begrijpen hoe zoiets zeg maar voelt. Weet niet goed hoe ik dat moet formuleren.

**Geplaatst**: 06-07-11 08:57

Re: Even met beide benen op de grond gezet geworden.

Geplaatst: 06-07-11 08:57

Knap dat je weer aan het werk gaat, kan misschien confronterend zijn zeker op de plek waar het gebeurd is.
Maar misschien helpt praten met collegas en andere gasten ook wel een beetje.
Ik hoop dat het iedere dag een beetje beter met je gaat, maar je bent volgens mij een hele dappere, sterke meid.
Succes.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-07-11 11:01

Re: Even met beide benen op de grond gezet geworden.

Geplaatst door de TopicStarter : 06-07-11 11:01

het is erg zwaar om langs de beruchte plek te rijden. moet zo ook nog daar bomen gaan snoeien op die weg.

heb er nu al spijt van dat ik ben gaan werken. mijn baas is erg raar aan het doen tegen me. liefste ga ik kijken voor ander werk. maarja dan vlucht ik ook maar voor de confrontatie en dat is ook niet goed.

**Geplaatst**: 06-07-11 11:03

Re: Even met beide benen op de grond gezet geworden.

Geplaatst: 06-07-11 11:03

Luister...

Als jij nu NIET wilt werken, moet je je nu afmelden!

Je baas zal het er ook wel lastig mee hebben denk ik...

Ik contact je vanavond even via pb. moet nu echt rap weg.

Maar echt, luister naar je gevoel... je kan hier zoveel problemen mee krijgen als je dit nu niet rustig aanpakt.

**Geplaatst**: 06-07-11 11:11

Re: Even met beide benen op de grond gezet geworden.

Geplaatst: 06-07-11 11:11

Met het zoeken van ander werk ontloop je inderdaad de confrontatie en heb je kans dat je er altijd last van blijft houden, maar dat is geen reden om jezelf nu te dwingen dingen te doen waar je nog niet aan toe bent!!!! Neem je tijd, die heb je echt nodig en ga desnoods in kleine stapjes de confrontatie aan. Ga op een middag dat je je goed voelt er samen met je vriend of je ouders heen bijvoorbeeld, zodat je tijd hebt om daar, op die plek, bij je gevoelens stil te staan en dingen een plekje te geven.

Domweg gaan werken en je emoties aan de kant duwen gaat je niet helpen meid. Je stelt je NIET aan, je hebt gewoon tijd nodig.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-07-11 13:24

Re: Even met beide benen op de grond gezet geworden.

Geplaatst door de TopicStarter : 06-07-11 13:24

Volgens mijn baas stel ik me wel aan. ik heb net gevraagd of ik naar huis kon gaan. maar dat mocht niet. ik kreeg de keus of hier blijven. of naar huis gaan en dan kon ik thuis blijven en hoefde ik niet meer terug te komen. dus ik ga maar opzoek naar ander werk. dit hoef ik niet te accepteren van hem.

**Geplaatst**: 06-07-11 13:28

Geplaatst: 06-07-11 13:28

wat een aparte reactie van die man

goed dat je ander werk gaat zoeken, dit hoef je niet te pikken hoor!

heeft je baas het er dan helemaal niet moeilijk mee ofzo?

**Geplaatst**: 06-07-11 13:42

Geplaatst: 06-07-11 13:42

Ik kan me er wel iets bij voorstellen dat een baas niks heeft aan een werknemer die liever naar huis gaat , waardoor dan het werk blijft liggen

Op zich kun je gewoon werken natuurlijk , als je thuis maar gaat zitten malen over wat er gebeurd is daar word ook niemand beter van

Dus in zoverre kan ik me voorstellen dat hij het aanstellerij vindt en vindt dat je beter gewoon je werk kunt doen zodat je niet blijft hangen in het gevoel dat de hele wereld ineens veranderd is , want dat is gewoon niet zo. Dit soort dingen gebeurt elke dag , nu heb je alleen de pech gehad dat je er bij was....

Natuurlijk kun je daar flink van schrikken en flink van onder de indruk zijn , maar om nou "ziek" naar huis te gaan is ook weer een beetje overdreven in zijn ogen blijkbaar en zo heel gek is dat toch ook niet gedacht ? :(:)

Wat heeft hij aan een werknemer die vanaf nu ineens elke keer liever naar huis gaat...ook niks.

Het is wel begrijpelijk hoor dat je nu niet lekker in je vel zit en er zijn ook genoeg bazen die dan zouden zeggen : meid , blijf lekker een week of langer thuis en laat het maar weten als je weer wilt komen , maar dat is net alsof je niet direct weer opstapt op je paard na een val , je gaat de val dan steeds groter en belangrijker maken , het weer een keer opstappen wordt steeds moeilijker , je gaat steeds meer malen en zorgen maken..... dus of dat je helpt....

En het werk zal toch gedaan moeten worden.... ik kan me voorstellen dat je baas dan liever duidelijkheid heeft dat je niet komt (dan zoekt hij iemand anders) dan dat je wel komt maar ineens liever naar huis gaat.... tenzij je er natuurlijk even met hem over praat dat je bvb. vrije dagen wilt opnemen , je zult zelf toch ook even aan moeten geven wat je nu wilt....

Is het beter voor jezelf om te stoppen (en toch een beetje te vluchten ?) , of om er gewoon even doorheen te gaan ?

(dat is overigens niet hetzelfde als je gevoelens wegdrukken , in tegendeel)

**Geplaatst**: 06-07-11 18:17

Re: Even met beide benen op de grond gezet geworden.

Geplaatst: 06-07-11 18:17

pmarena ik vind het persoonlijk best een rare reactie die je geeft..
" wat heeft hij aan een werknemer die vanaf nu ineens liever elke keer naar huis gaat " ... elke keer ?
Ik vind het een hele onbeschofte reactie van die man, niet iedereen kan doorgaan na zo'n belevenis.
Zeker niet als je jezelf (onterecht) schuld aan praat !

Zou jij het fijn vinden als jij niet naar huis mag van je werk oid als er iets is gebeurd wat je niet kan behappen op dat moment ?

Dat werk loopt niet weg

Voor TS voel je niet schuldig, je hebt heel goed gehandeld ! Veel mensen staan te kijken dat vind ik pas erg. Je hebt gedaan wat je kunt !

Wel hoop ik dat mensen gaan besseffen dat een ehbo cursus of lessen op school ,zo slecht nog niet zijn.

**Geplaatst**: 06-07-11 18:37

Geplaatst: 06-07-11 18:37

Tja voor die man is het ook maar afwachten , als zijn werkneemster nu naar huis gaat , dan misschien morgen wel weer , en overmorgen komt ze misschien helemaal niet...hij ziet het al helemaal gebeuren want zo gaan zulke dingen ook regelmatig.

Daar kun je als werkgever toch ook niks mee ? Hoe vervelend het ook is.

Daarom moeten ze eigenlijk ook even om de tafel gaan zitten en tot een afspraak komen over wat nu het handigst is. Tijdje vrij , halve dagen , helemaal stoppen ?

Beter wat afspreken dan zeggen dat je komt en dan ineens toch naar huis willen.
Want dat werkt toch niet... je kunt niet zomaar je werk laten vallen wanneer men op je rekent , tenzij er echt acuut iets aan de hand is dat je niet had voorzien.

Dit is een hele vervelende gebeurtenis geweest maar de ene persoon gaat er maanden van in de put zitten terwijl de andere even doorbijt en weer verder gaat met het leven.

Ik denk niet dat je moet gaan stimuleren dat iemand zichzelf teveel in de slachtofferrol drukt door diegene maar naar huis te laten gaan onder werktijd terwijl die eigenlijk gewoon prima kan werken... je zult er toch doorheen moeten :(:)

Lukt dat niet , vraag dan een paar dagen vrij of spreek iets af zodat de werkgever ook 1 en ander kan plannen want "het werk loopt toch niet weg" is nu niet echt een instelling waar je wat aan hebt als er dagelijks bepaalde dingen moeten gebeuren op een bedrijf

Dan zijn de andere werknemers of de baas zelf de dupe om dat extra werk op te vangen , en zij zullen er toch heus ook wel een tikje van gehad hebben hoor

Beter direct er overheen stappen en je leven weer oppakken dan er in blijven hangen en zwelgen en steeds dieper zinken

**Geplaatst**: 06-07-11 18:45

Geplaatst: 06-07-11 18:45

Ik begrijp jou erg goed, maar je deed alles al perfect, echt je had niet meer kunnen doen.

Zoals wat ik had begrepen over dat er mogelijk een slagader gesprongen was in zijn buik, echt dan kan niemand daar op dat moment wat aan kunnen doen, zelfs een ziekenhuis niet, snel leegbloeden en ja dan zit alles in de buikholte, die was echt niet meer te redden.

**Geplaatst**: 06-07-11 19:05

Re: Even met beide benen op de grond gezet geworden.

Geplaatst: 06-07-11 19:05

Uiteraard kan het niet zo zijn, dat TS elke dag op het werk komt om dan toch maar weer naar huis te gaan. Er moeten inderdaad goede afspraken gemaakt worden. Toch kan ik me voorstellen dat ze even een paar dagen tijd nodig heeft om het een plaatsje te geven, waarin ze, in haar eigen tijd dus, terug gaat naar waar het gebeurt is. Op die manier gaat ze wel de confrontatie aan, kan ze het een plekje geven, weet de baas waar hij aan toe is en kan TS met een paar dagen weer aan het werk en zich daar ook op concentreren.
Lijkt mij niet zo verkeerd, toch?

**Geplaatst**: 06-07-11 19:12

Geplaatst: 06-07-11 19:12

Wow, dit is nog eens een verhaal..
Nare trauma voor jou (en andere omstanders + mevrouw uiteraard).
Misschien kun je hulp zoeken door bepaalde instanties?
Ik zou eigenlijk helemaal niet weten wat ik zou moeten doen..
Heel veel sterkte! :(:)

**Geplaatst**: 06-07-11 19:13

Geplaatst: 06-07-11 19:13

pmarena, sommige dingen heb je niet in de hand.
Ik vind je bericht eerlijk gezegd erg lomp, heb je zelf iets vergelijkbaars meegemaakt?
Als ik je post lees niet.

**Geplaatst**: 06-07-11 19:16

Geplaatst: 06-07-11 19:16

pmarena schreef:
Ik kan me er wel iets bij voorstellen dat een baas niks heeft aan een werknemer die liever naar huis gaat , waardoor dan het werk blijft liggen

Op zich kun je gewoon werken natuurlijk , als je thuis maar gaat zitten malen over wat er gebeurd is daar word ook niemand beter van

Beetje vreemde reactie dit... Ik weet niet of je zoiets hebt meegemaakt maar dit kan heel veel invloed hebben op je hoor... Daar mag je best even voor thuis blijven om op het op een rijtje te zetten.

TS, ik vind dat je heel goed hebt gehandeld en je moet dit wel even 'verwerken'.

Zelf heb ik in 1999 iets dergelijks mee gemaakt en het slijt wel als het ware maar het blijft toch altijd bij je...

Sterkte ermee en je mag me PB-en als je dat fijn vindt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-07-11 19:40

Re: Even met beide benen op de grond gezet geworden.

Geplaatst door de TopicStarter : 06-07-11 19:40

Dankjewel voor jullie reacties.

pmarena: Ik kan je vertellen dat ik echt niet voor elke ding naar huis ga. Als ik ziek ben sta ik er. En ga zo maar door.

Met mijn baas kan ik niet praten. Zijn wil is wet. En of je nu hoog of laag springt het 'boeit' hem totaal niet. Zolang hij maar zijn zin krijgt.
Normaal gesproken moet ik op andere plekken werken op het terrein. Maar vandaag heb ik de hele dag op de plek des onheils gestaan. En ik kan je zeggen dat is heeeeel erg zwaar.

Ik kan met niemand praten op het werk. Mijn collega doet er erg luchtig over en de rest doet gewoon bot.

Ik ben zelf een erg sterk persoon. Ik stond vandaag voor mijn baas op het werk. Niet voor mezelf. Ik deed dit voor hem. Omdat ik weet dat hij me nodig heeft.

Sorry maar je kunt hier helemaal niet over oordelen over wie wat waar en hoe.
Vind daarom je reactie ook erg ongepast. Want als er wel iemand eerlijk is op het werk. Dan ben ik het wel.

**Geplaatst**: 06-07-11 19:47

Geplaatst: 06-07-11 19:47

Das echt niet prettig om mee te maken..

Ik heb het zelfde gehad alleen dan op een andere manier en was er zelf ook niet bij. Mijn schoonvader ging een visje op de markt halen. Staat even te kletsen met het personeel van de kraam, begint te wiebelen en slaat stijl achterover. Maakt ook zo'n rochelend/snurkend geluid. Werknemers van de Super hebben hem gereanimeerd en hebben met zo'n AED schokken doe gediend. Heeft helaas niks mogen baten. De ambulance kwam pas na 20 min aankakken. Alle ambulances waren op dat moment bezet en deze moest uit veghel komen dacht ik.
We zijn nog de medewerkers van de Super gaan bedanken maar die waren er niet meer, daar hebben we later gelegenheid voor gehad.
Deze mensen waren ook helemaal van de kaart af, gaat je echt niet in je koude kleren zitten.
Je hebt ontzettend goed je best gedaan TS!

Het enige wat ik een beetje vreemd vind, is dat ze hem dood hebben verklaard.. Dat mag alleen een arts doen en geen ambulance broeders.

**Geplaatst**: 06-07-11 19:47

Geplaatst: 06-07-11 19:47

Meteen uit jouw verhaal kon ik opmaken dat er een slagader gescheurd/geknapt was. Wat jij ook geprobeerd had, je had hem niet kunnen redden. Maar jij hebt zoveel gedaan daarop de camping, je hebt prima gehandeld in een situatie als deze.

:(:)

Sterkte met het verwerken, en petje af voor wat je gedaan hebt.

**Geplaatst**: 06-07-11 19:58

Geplaatst: 06-07-11 19:58

Voel je ajb niet schuldig er zijn echt maar weinig reanimaties die slagen...
En als dhr idd een scheur had in de aorta was de kans op overleven hoe dan ook zeer klein geweest...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-07-11 20:21

Geplaatst door de TopicStarter : 06-07-11 20:21

lucifertje schreef:
Das echt niet prettig om mee te maken..

Ik heb het zelfde gehad alleen dan op een andere manier en was er zelf ook niet bij. Mijn schoonvader ging een visje op de markt halen. Staat even te kletsen met het personeel van de kraam, begint te wiebelen en slaat stijl achterover. Maakt ook zo'n rochelend/snurkend geluid. Werknemers van de Super hebben hem gereanimeerd en hebben met zo'n AED schokken doe gediend. Heeft helaas niks mogen baten. De ambulance kwam pas na 20 min aankakken. Alle ambulances waren op dat moment bezet en deze moest uit veghel komen dacht ik.
We zijn nog de medewerkers van de Super gaan bedanken maar die waren er niet meer, daar hebben we later gelegenheid voor gehad.
Deze mensen waren ook helemaal van de kaart af, gaat je echt niet in je koude kleren zitten.
Je hebt ontzettend goed je best gedaan TS!

Het enige wat ik een beetje vreemd vind, is dat ze hem dood hebben verklaard.. Dat mag alleen een arts doen en geen ambulance broeders.

Dat lijkt me ook echt verschrikkelijk als zoiets gebeurd. Weten jullie wat je schoonvader gehad heeft?

De arts zou eerst naar de camping komen. Maar dit is niet gebeurd omdat ze de meneer niet op de camping wilde laten liggen. Daarom is in overleg met de arts de meneer dood verklaard.

**Geplaatst**: 07-07-11 10:43

Geplaatst: 07-07-11 10:43

lucifertje schreef:
Het enige wat ik een beetje vreemd vind, is dat ze hem dood hebben verklaard.. Dat mag alleen een arts doen en geen ambulance broeders.

Even iets uit de wereld helpen.

Bij een reanimatie komen ze met 2 ambulances.
In de ambulance zit namelijk 1 bestuurder en 1 arts/verpleger.
In de 2e ambulance zit bij die melding altijd een bevoegde arts.

Daarom komen ze bij een reanimatie altijd met z'n 2e, zodat als iuemand nog vervoerd moet worden er altijd een arts mee kan in de ambulance.
Zodat dus er niet maar 1 iemand achterin bij is.

Van internet:
Bij een mogelijke hartstilstand (reanimatie!) worden wel altijd 2 ambulances gestuurd. Dat heeft niets te maken met de soort ambulance want alle ambulances in Nederland zijn gelijk. Maar er moet dan zoveel gedaan worden dat een paar extra handen heel hard nodig zijn. (Met 2 man reanimeren, spullen pakken, zuurstof aansluiten, hartmonitor aansluiten, medicijnen klaarmaken om in te spuiten etc.).

Vandaar dus die 2e ambulanche.

De 2e ambulance rijdt dan dus in zijn eentje mee erachteraan met enkel de bestuurder.

**Geplaatst**: 07-07-11 13:03

Re: Even met beide benen op de grond gezet geworden.

Geplaatst: 07-07-11 13:03

Maar de tweede ambulance heeft geen arts aan boord hoor. Dat is pas het geval als het MMT ter plaatse komt, of met een speciale ambu of met de lifeliner.

**Geplaatst**: 07-07-11 14:11

Re: Even met beide benen op de grond gezet geworden.

Geplaatst: 07-07-11 14:11

Jeetje meis wat een verhaal :(:)

Je hebt goed gehandeld! Niet denken aan wat je allemaal voor je gevoel niet hebt gedaan. Je hebt de ambulance gebeld, je hebt de mensen aan de kant gehouden, de vrouw opgevangen, dat is allemaal niet niks!
Als je het nou niet van je af kan zetten, en met iemand professioneel wil praten, kun je altijd slachtoffer hulp bellen. http://www.slachtofferhulp.nl/ Zij hebben hier veel ervaring mee.
Heel erg veel sterkte! :(:)

En een dikke pluim voor jou omdat je zo goed hebt gehandeld, ookal voelt dit niet zo!