ik weet dat mijn kinderen "te goed" zijn voor het speciaal onderwijs, en daar kan ik best vrede mee hebben.
mijn kinderen zitten beide op dezelfde school , hebben leuke leerkrachten , en gaan (op mn dochter na) toch met plezier naar school.
mijn dochter is degene die momenteel de grootste problemen/moeite heeft , en voor haar zou medicatie een wereld van verschil uit kunnen maken. (ik ben echter wel zo realistisch dat ik besef dat het ook flink tegen kan vallen , en dat medicatie niet de oplossing is, maar wel een hulpmiddel)
zij moet op school zo op haar tenen lopen waardoor ze bergen met spanning opbouwd , en dat is duidelijk merkbaar , begon met slecht slapen, nachtmerries, huilbuien, en inmiddels kun je ook zien dat ze bleker wordt en dat haar gewicht daalt. (ondanks een normaal eetpatroon)
het allergrootste struikelblok voor allebei de kinderen is de concentratie, en daaropvolgend de hyperactiviteit , ze kunnen dus absoluut niet stilzitten.
mn zoontje kan dat iets beter dan mn dochtertje, maar bij hem uit de hyperactiviteit zich meer in onrust in zijn hoofd. (en oh oh oh ik weet hoe vreselijk dat is)
en die probeert hij te verdrijven met oa computerspelletjes, en eten. (hij is duidelijk een emotie eter)
maar gelukkig hebben ze nu 2 weken vakantie, en gaan we doen wat we kunnen om die tijd zo ontspannen mogelijk door te brengen.