Bokt.nl

DarkDreamer schreef:

Als ik in het buitenland ben mis ik Nederland niet, maar wel mijn vrienden, de paarden en familie. Ik mis ook de kleine dingetjes, maar het land mis ik niet. Alhoewel ik als ik thuis kom wel altijd een 'thuis' gevoel heb. Maar fijn vind ik het niet. Ik voel me hier ook niet fijn. Ik weet niet waar dat aan licht, kan er de vinger niet op leggen. Ik kan echt genieten van dingen hier in Nederland.. Zo houd ik enorm van Amsterdam (waar ik nu op mezelf woon) en ben ik gek op Texel (als ik van Texel terug naar Amsterdam ga, heb ik standaard dikke heimwee en zit ik ook met grote tegenzin in de trein naar huis). Ik kan uren met de hond door de natuurgebieden in Nederland lopen, uren met een bootje op het water zitten en ik ben gek op de Hollandse feesten (zoals Koninginnedag), maar toch.. Het voelt niet als 'thuis', of niet als een plek waar ik me goed voel...

Trouwens, qua veiligheid etc, in Nederland voel ik me wel heel veilig. Dat heb ik dan weer niet in andere landen. Ook wat betreft enge beesten voel ik me hier heerlijk op mijn gemak .

__Elizabeth schreef:

Vroeger toen mijn vader 19 was wilde hij al graag emigreren. Sinds mijn achtste roep ik al dat ik weg wil uit nl (ik wou naar australie). toen is het bij mijn vaderook weer boven gekomen. 4 jaar geleden had mijn oom het over Canada op dat momnt wist ik nog niets van dat land. Mijn ouders zijn er naar gaan kijken en uiteindelijk zijn we begonnen met een emigratie procedure. Na 1.5 jaar werd duidelijk dat het federaal niet ging lukken omdat de regels aangepast werden. dus nu iets meer als een jaar geleden zijn we begonnen met een provinciale procedure voor New Brunswick (is het makkelijkste + goedkoopste) en we zijn genomineerd nu moet alles naar de ambassade in berlijn en dan nog een medische test en dan krijgen we als het goed is ons visum. Ik ga dus niet alleen ook al kan ik op dit moment ook gewoon weg zonder mijn ouders. Maar het is op dit moment natuurlijk makkelijker om met mijn ouders mee te gaan. Wel ga ik daar in canada gewoon mijn eigen weg

Tellie schreef:

Dit ook weer, heel herkenbaar.
Thuiskomen voelt op de een of andere manier altijd een beetje aan als een domper.

En dat van Frankrijk met je ouders klinkt echt superchill, hebben ze daar een huisje gekocht oid? Weekje ertussenuit zou ik geen nee tegen zeggen.

Amy77 schreef:

Yep, ik herken je gevoel. Zo erg zelfs dat ik emotioneel ervan kon worden zodra we landde met het vliegtuig..thuis, echt thuis. Dan ben je oo vakantie en hoor je je rust te nemen en ik was hele tijd van alles aan het doen, omdat ik het gevoel had alles in die 2 weken te moeten proppen, haha.
Voor mij is dat Turkije en ook Engeland, het zuiden.
Bij mij lag het vooral aan de mentaliteit van de mensen, de sfeer, het gevoel van door je voeten stroomt..klinkt wat zweverig en gek, maar kan het niet anders uitleggen. Geen idee of dat op een langer termijn hetzelfde effect had gegeven hoor. Weet wel dat de mensen beter bij me passen en ik beter daar tussen pas, dan de mensen hier in Nl
Hier ben ik altijd 'moe' en daar laad ik op, voel ik me fit.
Zo heb ik ook iets met Scandinavische landen. Ben er nog nooit geweest, maar als ik foto's of films zie, dan gebeurd er iets met me. zo gek is dat.
De enige andere plek waar ik dat had was Drenthe, gezien dat een wat logischere verhuizing was, haha, is dat het gworden