Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-04-10 23:41

Geplaatst: 14-04-10 23:41

Ik heb het vooral bij belangrijke toetsen. Cito MOEST een 560 worden. Ik kwam eruit met een 559... 1 foutje teveel gemaakt. ik was 3 weken lang boos op mezelf terwijl anderen in mijn klas blij waren dat ze een 540 gehaald hadden... Ik weet dat ik makkelijk leer en heb dat altijd als een excuus gezien om hoge punten te MOETEN halen op tests als deze. Nu moet ik voor mijn ACT gaan (dat is een soort amerikaanse CITO om 'college' in te gaan.) Die test wordt gemaakt zodat zo min mogelijk mensen de perfecte score van 36 halen. Omdat een 36 betekent dat je geen enkele fout mag maken heb ik mezelf vastgebeten op het 99ste percentiel van 32 punten waarin je in elk onderdeel van de test 4 fouten mag maken (engels wiskunde en science) terwijl wiskunde een gigantisch struikelblok voor me is. Maar toch MOET EN ZAL ik in het 99ste percentiel terecht komen. Dat wordt lachen straks als ik hem moet gaan maken.

Ik ben voor een werkstuk onderzoek aan het doen geweest op het internet naar OCD (obsessive-compulsive disorder). Deze afwijking houdt in dat je dingen moet tellen en dat sommige dingen 'ongeluk brengen' mensen die deze afwijking hebben hebben vaak smetvrees en hebben tegelijkertijd moeite om dingen weg te gooien. Ik kwam erachter dat OCD een neefje heeft, namelijk OCPD (obsessive-compulsive personality disorder). Deze variant lijkt verdacht veel op wat ik heb. Alles MOET perfect, zo niet, dan word je gigantich geirriteerd met jezelf...

**Geplaatst**: 14-04-10 23:55

Geplaatst: 14-04-10 23:55

Wat een verhalen hier zeg. Ik reageer omdat ik een stagiaire begeleid waarvan ik denk dat ze perfectionistisch is en daarnaast faalangstig. Ik werk in de zorg en ik kan wel wat tips en adviezen gebruiken hoe mensen met perfectionisme en faalangst zouden willen begeleid worden, ik ben nogal zoekende hierin omdat het wat een struikelblok is en ik weet dat ze heel graag WIL..

dit zou ik wel graag over de pb doen.. omdat ik niet het hele verhaal hier wil schrijven.
Ik hoop dat iemand me hierin wil helpen

bedankt alvast +:)+

**Geplaatst**: 15-04-10 09:46

Geplaatst: 15-04-10 09:46

Ik herken mezelf niet echt in het perfectionisme, ik ben inderdaad blij met een 6, want vind andere dingen vaak belangrijker dan school of werk. Hoewel ik daar ook niet altijd tevreden over ben want heb soms wel het gevoel dat het meer had gekund of meer had gemoeten. Maar ik werk om te leven, niet andersom

Ik kan wel dingen naar me toe trekken van groepswerk omdat ik graag wil dat het goed gebeurt, maar ik kan het ook net zo makkelijk loslaten en mijn eigen ding doen, maar kom dan vooral niet aan achteraf dat het niet goed is want das dan niet mijn probleem

Mae, ik vind het knap dat je het inziet en dat je wilt proberen om het te veranderen. En ik denk ook echt dat dat goed is. Want ik ben lang niet zo'n streber als jij, maar ik sta ook voor de klas en dat is gewoon geen beroep waarbij je om 17.00 de deur achter je dichttrekt en morgen wel weer verder kijkt. Het is écht belangrijk dat je leert om dingen af te bakenen, jezelf een halt toe te roepen want in het onderwijs kun je door en door en door en door en er worden zóveel mensen overspannen in het onderwijs juist door het feit dat je nooit klaar bent voor je gevoel... Ik heb dat ook echt moeten leren, mijn eerste jaar fulltime voor de klas ben ik 2x haast over de kop gegaan omdat er zoveel 'moest' en ik het allemaal niet voor elkaar kreeg. Ik ben toen heel erg op mijn grenzen gaan letten, stel prioriteiten en ik merk aan mezelf dat ik ook door ervaring dingen beter kan inschatten en organiseren, waardoor ik meer tijd overhou. Mijn tweede jaar nu gaat een stuk beter, ik heb meer rust in mijn doen en laten en kan daardoor júist meer doen. Maar mijn avonden zijn me over het algemeen heilig, ik ga niet snel thuis nog aan de slag voor school. Ik ben van 8.00 tot 17.00 constant bezig, dus de avonden zijn, uitzonderingen daar gelaten, voor mezelf. Anders ga ik over de kop, zo simpel is het

Succes in ieder geval!

**Geplaatst**: 15-04-10 11:43

Re: Perfectionisme: als goed nog beter moet...

Geplaatst: 15-04-10 11:43

zo net terug van school!!
mijn onvoldoende voor de practicumtoets heb ik omgekletst tot een voldoende (5,8 maar dat komt toch niet op het rapport te staan, enkel voldoende of onvoldoende). Ik vind het nog niet super, maar ik ben blij dta het nu in ieder geval een voldoende is.

ik heb nu mijn eerste theorie punt binnen en dat is een 9,8... 1 klein foutje en daar kan ik me gewoon mee voor de kop slaan...

**Geplaatst**: 15-04-10 15:09

Geplaatst: 15-04-10 15:09

Ik heb nooit geweten dat het nog echte gevolgen kan hebben..

Over het algemeen heb ik eigenlijk, volgens mij, nergens last van, kan goed onder druk werken en heb weinig stress.
Wat wel heel vervelend is, en waar ik vandaag weer aan toegegeven heb, is het uitstellen.. Ik heb een keertje een toets gemist en ik ben zo bang dat ik hem verpruts, dat ik het maar blijf uitstellen. Nu moet ik hem dinsdag echt maken, anders krijg ik een 1. $:\$

Het grootste probleem is eigenlijk nog dat ik van mezelf alles bij voorbaat al perfect moet kunnen. Hierdoor durf ik eigenlijk geen vragen te stellen. Vreemde talen spreken (oefenen) is een groot probleem, omdat ik dan echt blokkeer. Ik kan het niet perfect, dus kán ik het gewoon niet doen, zo voor de klas o.i.d.. Heb ik wel flinke problemen mee gehad, hoewel het inmiddels iets beter gaat; ik kan inmiddels een beetje om mezelf lachen als alles fout gaat. Maar echt van harte gaat het niet en dat kan ik lang niet altijd.

Ook dingen als bijv. antwoorden voorlezen waar je niet zeker van bent; dat kan ik gewoon niet. Daardoor had ik laatst nog een aanvaring met mijn mentor; ik ga dan namelijk heel bot en brutaal weigeren dat te doen, terwijl ik eigenlijk doodsbang ben en niet wil dat anderen zien dat ik fouten maak, zeg maar. Heel raar misschien..

CITO toets had ik de volle 550 punten; niet met 0 fouten, dat was dan wel weer jammer. Maar ik denk dat ik het mezelf moeilijk had kunnen vergeven als ik lager had gehaald..