Libiris schreef:Ik zelf wil ook geen uitzonderingspositie creëren, maar het gebeurd nu eenmaal…
Inderdaad.... hem koste wat kost in dezelfde groep houden maakt niet dat hij de rest van de kinderen niet vooruit is. Dan hou je die uitzonderingspositie.
Citaat:
ik denk wel dat ik na alle verhalen hem liever helemaal na groep 3 laat gaan en niet half half… als hij naar groep 3 zou gaan, zou hij gewoon met diversen kinderen uit zijn klas daar heen gaan, aangezien het allemaal combinatieklassen zijn.
Overigens kan het juist ook doordat het combinatieklassen zijn best goed gaan, ook halfhalf. Op een school waar het vrij normaal is dat de klas niet bestaat uit allemaal 'dezelfde' leerlingen kunnen dat soort dingen veel flexibeler opgelost worden en ben je niet 'de' uitzondering. Zo heb ik deels op een montessorischool gezeten en daar mixt en matcht het allemaal een beetje. Je hebt dan 1-2, 3-4-5, en 6-7-8 bij elkaar. Maar de tweedegroepers gingen al voor de zomervakantie een aantal keer bij groep 3 op bezoek, soms kwamen er kinderen uit de bovenbouw een uurtje bij de kleuters of een keertje lezen met de derdegroepers... Soms werden de groepen opgesplitst in de jaargroepen. Op woensdagmiddag waren de 'kleintjes' t/m groep 4 vrij, dan werd de boel soms wel eens gesplitst in 5-6 en 7-8. En daardoor maakt het ook helemaal niet uit als je soms eens bij de ene groep hoort en soms bij de andere. Het valt niet echt op, het maakt niet echt uit, en niemand die het interessant vindt dat x in de ene groep meedoet en y in de andere.
Mijn indruk is dat het juist in het vrij rigide klassikale systeem veel meer opvalt. En of je dan 'apart' werk in je eigen klas doet of gewoon meewerkt met een andere maakt niet zoveel uit. Als er heel veel leerlingen hun eigen gang gaan valt dat minder op, en heeft het ook minder waarde, dan als het alleen de hele slimme en de hele domme zijn (lekker gechargeerd he? De politiek correcte benamingen mogen jullie zelf invullen - maar mijn punt is duidelijk: door uitzonderingsposities alleen voor de hel uitzonderlijke situaties te houden, vallen ze op. Door in het algemeen veel flexibeler te zijn met dat soort situaties vallen ze minder op en wordt er ook minder waarde aan gehecht.)
Over het EQ.... ik durf daar geen uitsluitsel over te geven. Ik weet niet of geen klas overslaan beter is dan wel een klas overslaan. Ik weet niet of een plotselinge complete overgang beter is dan een geleidelijke overgang. En ik weet niet of de leerlingen die op latere leeftijd zeggen dat ze balen de jongste te zijn, het beter naar hun zin hadden gehad in hun eigen leeftijdgroep. Want als je het ene probeert, kun je het andere niet proberen...
Wat wel opvalt is dat de vooroordelen en aannames nog lustig tieren, en daar zal hij vroeger of later wel tegenaan lopen. Vrij waardeloos maar ja, daar doe je niet zoveel aan, je kunt de rest van de wereld niet veranderen. (Ik vind die sites die Amanda noemt dan ook vrij oppervlakkig en kort door de bocht... Lang niet alle kinderen die hoogbegaafd zijn hebben concentratieproblemen en/of sociale problemen... en hoeven die ook helemaal niet te krijgen. Bovendien vind ik het spreken over 'voordelen' en 'nadelen' net niet helemaal ideaal - er hoeft geen waardeoordeel aan gegeven te worden, het is gewoon een deel van wie je bent.)
Geplaatst: 08-07-09 12:03 
) Ook ben ik er sterker uitgekomen 
