Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-06-09 22:44

Re: is dit normaal? (verlangen naar baby)

Geplaatst: 27-06-09 22:44

Nou inderdaad, ik wilde het niet typen, maar als je er zo over denkt, snap ik al uberhaubt niet waarom zo iemand aan kinderen is begonnen.

Klinkt mij nou niet echt als een fijne moeder in de oren.....

**Geplaatst**: 27-06-09 23:13

Re: is dit normaal? (verlangen naar baby)

Geplaatst: 27-06-09 23:13

@t Zoezi,

Niet iedereen 'neemt' een kind.Sommige mensen 'vrouwen' hebben gewoon dat moedergevoel inzich.. die voelen het niet als opofferen..

Natuurlijk zal iedere moeder haar kind wel eens achter het behang willen plakken,maar dat vind ik heel iets anders als hoe jij ertegenaan kijkt!

**Geplaatst**: 27-06-09 23:19

Geplaatst: 27-06-09 23:19

BraveSpots schreef:
Je moet alleen niet handelen vanuit je verlangen, maar ook vanuit het standpunt van het kind. Je moet hem/haar alles kunnen bieden, inclusief gelukkige ouders.

En vooral een stabiele thuis kunnen geven, hoewel je natuurlijk niet in de toekomst kunt kijken slaat de angst me soms om het hart als ik zie in welke omstandigheden (mentaal/relatie/huis/...) mensen aan kinderen beginnen. Vele mensen kunnen blijkbaar niet kritisch naar hun eigen leven kijken vind ik, en eventueel besluiten dat het nog niet de tijd voor is. Als het verlangen er is gaan die oogkleppen op en moet er liefst nu meteen een baby komen.

Natuurlijk is niet iedereen zo, maar ik zie er heel veel, helaas.

Eindelijk eens iemand die het niet vanuit zichzelf bekijkt.
Imo ga je pas echt serieus over kids nadenken als je denkt dat het iets bij kan dragen aan deze wereld, dat je in staat bent van jouw kind een volwaardig,zelfstandig en goed ontwikkeld mens te maken.
Dat heeft met geld te maken, maar zeker ook met je eigen ontwikkeling,dromen en wensen en een evt relatie

Simpelweg zwanger worden 'omdat je moedergevoelens' krijgt is imo het stomste wat je kunt doen.

**Geplaatst**: 27-06-09 23:36

Re: is dit normaal? (verlangen naar baby)

Geplaatst: 27-06-09 23:36

Ik ben het helemaal met je eens Wildgirl,
Je kan een langdurige relatie hebben waarin alles aanwezig is,inclusief werk en huis,en dan kunnen mensen nog simpel denken 'ik wil een kind'.

Je neemt geen kind,omdat het je leuk lijkt en je alles op orde hebt.

Helaas gebeurd het al te vaak,mensen 'nemen' kinderen omdat het er nu eenmaal bij hoort,maar beseffen pas later wat er eigenlijk allemaal bij komt kijken..

**Geplaatst**: 28-06-09 09:27

Re: is dit normaal? (verlangen naar baby)

Geplaatst: 28-06-09 09:27

Persoonlijk wil ik geen kinderen voor mijn 25e (op dit moment, dat kan natuurlijk ook veranderen), maar mijn zus kreeg haar dochter op 23e jarige leeftijd. Ik heb mijn zus en haar man sindsdien echt naar elkaar toe zien groeien en mijn zus is ook rustiger geworden en zachtaardiger. In mijn ogen was zij er echt klaar voor.
Iedereen is anders, iedereen wil andere dingen. Omdat ik geen kinderen voor mijn 25e wil, hoef ik nog niet tegen anderen te zeggen dat zij dat ook niet mogen.
Natuurlijk moet je er goed over nadenken, maar wanneer heb je er goed genoeg over nagedacht? Dat vraag ik me dan af...

**Geplaatst**: 28-06-09 17:26

Geplaatst: 28-06-09 17:26

Zowel mijn vriend als ik zijn dol op kinderen en hebben een grote kinderwens. Maar tegelijkertijd zijn we zo realistisch om te beseffen dat nu de tijd er nog niet voor is. We zijn allebei 21 jaar, ik ga volgend jaar afstuderen, mijn vriend zit sowieso nog 3 jaar in dienst en pas daarna gaan we kijken voor een huisje

Hoe groot mijn kinderwens ook is en hoe heerlijk het me ook lijkt, ik wil alles op de rails hebben voordat ik wil proberen zwanger te raken. Ik wil mijn kind(eren) alles kunnen bieden en op dit moment kan dat niet. Mocht ik onverhoopt zwanger raken, dan is het welkom en zal het met heel veel liefde grootgebracht worden, maar voorlopig willen we eerst eens samenwonen, trouwen, nog even samen genieten en dan aan kindjes denken

Het gevoel, het verlangen, is dus niet raar, maar je zegt zelf al: mijn verstand zegt anders. En naar dat verstand zou ik ook luisteren. Want op dit moment zou ik er, in jullie situatie, niet voor kiezen om te proberen zwanger te raken. Je woont op een kamer, hij woont nog thuis, is veel van huis omdat hij militair is. Ga eerst eens lekker samen iets opbouwen, een basis, en dan is de tijd vanzelf rijp

**Geplaatst**: 28-06-09 17:36

Re: is dit normaal? (verlangen naar baby)

Geplaatst: 28-06-09 17:36

Ik ben pas 18 maar wil echt graag kinderen en heb nu 3 jaar een relatie en woon nu een maandje samen wat super gaat.

Maar ik weet dat ik het echt nog niet kan maken, eerst maar eens goed leren voor jezelf zorgen

.

**Geplaatst**: 30-06-09 17:21

Geplaatst: 30-06-09 17:21

Wildgirl schreef:
BraveSpots schreef:
Je moet alleen niet handelen vanuit je verlangen, maar ook vanuit het standpunt van het kind. Je moet hem/haar alles kunnen bieden, inclusief gelukkige ouders.

En vooral een stabiele thuis kunnen geven, hoewel je natuurlijk niet in de toekomst kunt kijken slaat de angst me soms om het hart als ik zie in welke omstandigheden (mentaal/relatie/huis/...) mensen aan kinderen beginnen. Vele mensen kunnen blijkbaar niet kritisch naar hun eigen leven kijken vind ik, en eventueel besluiten dat het nog niet de tijd voor is. Als het verlangen er is gaan die oogkleppen op en moet er liefst nu meteen een baby komen.

Natuurlijk is niet iedereen zo, maar ik zie er heel veel, helaas.

Eindelijk eens iemand die het niet vanuit zichzelf bekijkt.
Imo ga je pas echt serieus over kids nadenken als je denkt dat het iets bij kan dragen aan deze wereld, dat je in staat bent van jouw kind een volwaardig,zelfstandig en goed ontwikkeld mens te maken.
Dat heeft met geld te maken, maar zeker ook met je eigen ontwikkeling,dromen en wensen en een evt relatie

Simpelweg zwanger worden 'omdat je moedergevoelens' krijgt is imo het stomste wat je kunt doen.

Hoe bedoel je dat? Dat het in jouw ogen iets bij kan dragen aan de wereld?

**Geplaatst**: 30-06-09 17:24

Geplaatst: 30-06-09 17:24

Ik ben 22 (vriend 23) en wil ook liever vandaag dan morgen! We zijn zowat 5 jaar samen, wonen bijna 2 jaar samen en hebben een stabiele relatie. Punt is alleen dat ik nog studeer (nog minstens 2 jaar) en hij bij een grote musical werkt en dus veel van huis weg is... De tijd is er dus simpelweg niet, en me dat realiserende kan ik het verlangen wel enigszins indammen, al komt het bij vlagen echt keihard opzetten

**Geplaatst**: 30-06-09 17:29

Re: is dit normaal? (verlangen naar baby)

Geplaatst: 30-06-09 17:29

Ik ben nu bijna 21.
Heb bijna 3 jaar samengewoond.
Als mijn vriend had gezegd, ik wil een kind van je.
Had ik dat waarschijnlijk niet geweigerd.

Nu achteraf gezien ben ik blij dat we er niet aan begonnen zijn, want we zijn nu alweer anderhalve maand uit elkaar.

Maar je weet nooit hoe de toekomst zal lopen.
Het is altijd achteraf praten....

**Geplaatst**: 01-07-09 10:17

Geplaatst: 01-07-09 10:17

Ik denk dat de meeste mensen ( vooral vrouwen ) last krijgen van de kinderwens.. Het is immers ons oerinstinct, overleven en voortplanten!

Het is dan aan onszelf om te bepalen of we er klaar voor zijn.. ook ik heb de drang naar kinderen, en mijn vriend met mij, vooral nu er een ware babyboom om ons heen is, en is geweest. Ik probeer lekker te genieten van andersmans kind, wel de lusten niet de lasten zeg maar

**Geplaatst**: 01-07-09 12:57

Geplaatst: 01-07-09 12:57

Wij wilden ook rond ons 28 jaar graag proberen een kindje te krijgen.
We woonden samen toen we 21 jaar waren. Hadden allebei een baan en ik had een paard.

Opeens kwam daar de kinderwens, ik was 22 jaar.
Mijn (toen) vriend voelde hetzelfde

De pil gestopt en al na één maand was ik zwanger

Wat waren we blij, echt!

In die tijd zijn we wel getrouwd.
We waren 23 jaar toen ons eerste kindje werd geboren.

En meid, wat een heerlijk gevoel om mama te zijn.
Ik was echt mama

Ik vond het heerlijk.
Ja hoor, ze huilde wel veel, vooral 's nachts.
Maakte vieze luiers, had ziektes.
Zorgen die je je nooit had kunnen voorstellen.

We hebben wel mijn paard verkocht. En ik was gestopt met werken.
Ik wilde echt fulltime mama zijn.
Toen ze een paar maanden oud was, heb ik een part time baantje genomen.
Ik was weer begonnen met rijden bij een manege.
Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik er iets om moest laten.
We waren geen uitgaans mensen.

Maar ik ben heel blij dat we op jonge leeftijd ouders zijn geworden.
Onze tweede kwam vijf jaar later

Wij zijn een super gelukkig gezin

Genieten van alles waar we mee bezig zijn.
Maken plezier met elkaar.
Tuurlijk hebben we onze zorgen en tegenslagen, maar wie heeft dat niet?

Ik kan je alleen maar succes wensen en hopen dat jullie net zo gelukkig zijn/worden als wij

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-07-09 16:26

Re: is dit normaal? (verlangen naar baby)

Geplaatst door de TopicStarter : 01-07-09 16:26

ik heb het niet over nu meteen een kindje te hebben,heb de argumenten al gegeven(gewoon nog niet verstandig) maar als ik rond de 26 ben dan wil ik ze wel heel graag

ik weet dat een baby veel werk is en dat er heeeeel erg veel tijd in gaat zitten,ken genoeg mensen met baby,s en heb ook vaak zat opgepast...ik ken de nadelen maar ook vooral alles wat je ervoor terug krijgt op langer termijn...

**Geplaatst**: 01-07-09 16:39

Geplaatst: 01-07-09 16:39

Om op jouw leeftijd al een kinderwens te hebben, is echt niet gek. Ik studeer zelf verloskunde en heb daardoor vrouwen van bijna alle leeftijden zwanger gezien (of bevallen). Biologisch gezien is het juist goed om jong kinderen te krijgen. Daarmee bedoel ik natuurlijk niet op je 16e, maar zo rond je 23e is biologisch gezien ideaal. Ik merk in de praktijk duidelijk dat oudere moeders (boven de 35) echt vaker complicaties hebben tijdens de zwangerschap en de bevalling. Jonge moeders bevallen over het algemeen beter.

Dat neemt natuurlijk allemaal niet weg dat het goed is om je eigen leven eerst op orde te hebben. Dus de mogelijkheid moet hebben om de financiele kosten te dragen, woonruimte hebben en het liefst ook een stabiele relatie. Sommige mensen hebben gewoon eerder een kinderwens dan anderen. Mijn moeder beviel van mij toen ze 36 was, terwijl de moeder van een vriendin van me pas net 42 is.

Een kind 'neem' je niet zomaar. Je moet je goed realiseren dat er heel veel op je afkomt en dat je er voor de rest van je leven aan vast zit. Je zult je leven anders in moeten gaan delen, maar het betekent niet direct dat je nooit meer iets leuks of iets voor jezelf kunt doen.

**Geplaatst**: 02-07-09 22:10

Re: is dit normaal? (verlangen naar baby)

Geplaatst: 02-07-09 22:10

een baby neem je niet even....

Het is geen pak melk dat je koopt...

**Geplaatst**: 02-07-09 22:28

Geplaatst: 02-07-09 22:28

Ik kan me best inbeelden dat je moedergevoelens opeens heel sterk geworden zijn!Zo zie je maar hoe alles nog veranderen kan

Ik was vroeger zelf als de dood voor kinderen!!Ik kinderen neen dank!!!Ik antwoorde telkens steenvast dat ik er nooit hoefde te hebben!! Nu zijn we zo'n 5 jaar verder en wil ik heel graag kinderen of kind!

**Geplaatst**: 02-07-09 22:34

Re: is dit normaal? (verlangen naar baby)

Geplaatst: 02-07-09 22:34

@ mambobeach, ik bedoel daarmee dat je niet alleen aan kinderen moet gaan beginnen imo omdat je dat zélf zo graag wilt.
Er zijn in nederland een heleboel kinderen die op moeten groeien zonder stabiel gezin, zonder liefde, zonder financiele ruimte om te sporten,piano te spelen of een nieuwe fiets te krijgen, zonder goede normen en waarden en ga zo nog maar even door.
natuurlijk heb je als toekomstig ouder nooit 100% zekerheid over alles maar ik denk dat jeugdzorg, het speciaal onderwijs en jongerenwerkers het een stuk rustiger zouden hebben als mensen eens wat beter gingen nadenken vóórdat ze aan kids beginnen, of geen abortus willen laten plegen als ze als 16 jarige in een gebroken gezin zwanger raken; omdat ze het zélf niet aan zouden kunnen.....

ik kan daar niet bij

**Geplaatst**: 03-07-09 03:36

Re: is dit normaal? (verlangen naar baby)

Geplaatst: 03-07-09 03:36

Hier ook een met lichtelijk rammelende eierstokken.
Ik negeer het gerammel alleen hardnekkig, omdat er hier (voorlopig) geen kind komt.

Ik wil een kind een stabiele basis bieden met bij voorkeur 2 ouders, financiele zekerheid en veel liefde.
De eerste 2 punten kan ik (nog) niet aan voldoen, dus voor mij geen kind.

Maar...
Mocht ik onverhoopt zwanger raken ondanks alle voorzorgsmaatregelen (en een groot wonder

), dan is het ook welkom.

**Geplaatst**: 08-07-09 22:06

Geplaatst: 08-07-09 22:06

Jammer om te lezen hoe bepaalde mensen zo'n mening hebben en zich niet kunnen indenken dat niet íedereen pas op 'latere' leeftijd toe is aan kinderen. Zelf heb ik altijd een erg grote kinderwens gehad, toen ik 16 was wilde ik al bijna niks liever. Inmiddels ben ik 22 woon ik samen, hebben wij allebei een vaste baan, een koophuis, zijn we getrouwd én heel erg gelukkig zwanger van ons eerste kindje. Wij zijn er beide echt aan toe, willen dit heel graag. Mijn mening is juist dat er vaak te makkelijk over gedacht wordt door eerst carriere te willen maken, of wat dan ook en dan na de 30 er achterkomen dat er toch ook wel een kinderwens is en het dan ineens niet zo vanzelf blijkt te gaan.. Zie op mijn werk een hoop mensen die hiervoor medicijnen ed. komen halen en voor mij was dit ook een eye-opener. Waarom wachten met iets wat je zó graag wilt saampjes en je alles goed voor elkaar hebt? Ik ben op het moment supergelukkig, de kleine die lekker zit te bewegen, als ik mijn buik heen en weer zie gaan, er ís niks mooiers op dit moment. En een roze wolkje? Ja natuurlijk, maar wij weten beide ook heel goed dat het zwaar zal zijn. Maar wij hebben de behoefte niet meer aan een uitgaansleven, we hebben allebei werk wat we leuk vinden, en ik weet zeker dat er met mij genoeg meiden van 22 zijn die er aan toe zijn en het ook wel degelijk aan kunnen. En er zijn ook zat jonge meiden die er inderdaad veel te makkelijk over denken, maar ook op latere leeftijd kunnen mensen verkeerde keuzes maken...

Nathalie, ik hoop voor jou dat het ook gauw mag lukken!!

**Geplaatst**: 08-07-09 23:25

Re: is dit normaal? (verlangen naar baby)

Geplaatst: 08-07-09 23:25

ik kan het me heel goed voorstellen.

Sommige hebben dat eerder als een ander.
Maar ik vind wel dat je een kindje genoeg moet kunnen bieden. Dat ie een stabiel leventje gaat krijgen.
Dat je zeker weet dat je met je vriend een goede keuze maakt als je aan een kindje maken begint.

Oke je bent wel jong maar sommige mensen van 20 zijn volwassener dan mensen van 30.
Bij mij gingen me eierstokken begin van dit jaar pas rommelen haha ben 25 en nu bijna 2 maanden zwanger

**Geplaatst**: 09-07-09 06:30

Re: is dit normaal? (verlangen naar baby)

Geplaatst: 09-07-09 06:30

Joyce een fijne zwangerschap gewenst!!

En bedankt.

Ik vind dat je helemaal gelijk hebt en herken me er ook helemaal in.
Wij hebben ook een stabiel leventje, en zijn ook geen stappers, geven niks om verre reizen, weekendjes weg, dure dagjes uit etc. Wij zijn eigenlijk heel erg burgerlijk.

Daarbij hebben wij ook een koopwoning, een auto, een vast inkomen, en een zeer goede relatie. Dus waarom dan nog wachten. Het moederschap wordt niet ineens makkelijker als je 30 bent. Misschien zijn er dan wél dingen die je dan beter aan zou kunnen (geen idee wat maar kan het me zo voorstellen) maar dat is andersom ook. Slapeloze nachten lijkt me beter vol te houden als je 22 bent dan wanneer je 35 bent, bijv.

Maar ach, het is ieder zijn eigen keus, maar zolang er een goed stabiel leven geboden kan worden aan het kindje, zie ik geen problemen.

Ik ken ook meiden die zwanger zijn/proberen te raken, die nog 5 dagen studeren en leven van 1 salaris waar ze nu al bijna niet van rondkomen. Zelfs dat lukt.

(al zou het mijn keus absoluut niet zijn)

**Geplaatst**: 09-07-09 07:37

Re: is dit normaal? (verlangen naar baby)

Geplaatst: 09-07-09 07:37

Ook als je jong bent kan je een heleboel aan.

Mijn gynaecoloog (in opleiding) had toen ik beviel van m'n eerste nog nooit zo'n soepele eerste bevalling gezien. Ik moest even op gang worden geholpen in het ziekenhuis maar daarna nam m'n lichaam het over en heb ik de laatste ontsluiting (nog 5 cm) in 25 minuten gedaan en ze was er in één perswee. Tussendoor was ik ook nog eens aan het lachen met de mensen om me heen.

Mijn tweede is heel erg ziek geweest. Ik was toen 21 en je zou denken dat dat wel erg jong is om met zo'n drama om te gaan. Ja, ik ben ongeveer twee minuten hysterisch geweest omdat ik dacht dat we haar op dat moment acuut zouden verliezen. Na dat moment vonden we al gauw de balans tussen emoties en rationeel denken. De emoties bij de slechte gesprekken, maar ook het rationele denken er vlak achteraan. Toen we te horen kregen dat ze misschien een kasplantje zou worden kwamen eerst de tranen en daarna heel snel het gesprek; als dit haar toekomst is, willen we dan wel dat de artsen gaan vechten voor haar leven?

Uiteindelijk hebben ze niet eens keihard moeten vechten, dat heeft ze allemaal zelf gedaan. In coma gelegen zonder beademing (deed ze zelf!)... Toen ze wakker werd vroegen ze ons of we een flesje hadden waar ze thuis uit dronk. Ik gaf aan borstvoeding te geven, waarop ze dat wel wilden proberen maar we moesten vooral nergens op rekenen. Wat bleek? Ze hapte aan alsof ze het een uurtje geleden nog had gedaan en dronk zonder problemen de borst leeg.

Er zijn 1001 redenen waarom ze die periode zo goed doorstaan heeft (het voordeel dat ze een meisje was, het feit dat ze borstvoeding had gehad) maar één ervan was ook dat wij zulke betrokken ouders waren! Het waren niet onze financiële middelen die haar hebben geholpen te vechten voor haar leven. Het was de liefde die we voor haar hadden.

Natuurlijk is geld belangrijk, maar in mijn ogen liever iemand van 20 die 100% achter de keuze van een kindje staat en er normaal voor kan zorgen, dan iemand van 30 die een kind neemt 'omdat het nu kan' en die al het geld van de wereld heeft.

**Geplaatst**: 09-07-09 08:13

Re: is dit normaal? (verlangen naar baby)

Geplaatst: 09-07-09 08:13

Ieder zijn beweegredenen zijn anders, er kunnen er meerdere 'goed' zijn

Het verschilt ontzettend per situatie, je kunt het ene koppel van 20 niet vergelijken met de ander enz.

**Geplaatst**: 09-07-09 08:33

Geplaatst: 09-07-09 08:33

kainda schreef:
Zorgen die je je nooit had kunnen voorstellen.

Grappig, ik zei laatst ook al: 'de zorgen beginnen vanaf de eerste positieve zwangerschapstest'.

Zoezi; ik vind jou niet heel positief klinken, ronduit negatief.
Je doet net alsof het leven stopt na het krijgen van kinderen, wellicht dat jij het zo ziet, maar ik denk dat het voor veel mensen een aanvulling is.

TS: als je een stabiele basis hebt, waarom dan niet?

**Geplaatst**: 09-07-09 08:35

Geplaatst: 09-07-09 08:35

Quellian schreef:
kainda schreef:
Zorgen die je je nooit had kunnen voorstellen.

Grappig, ik zei laatst ook al: 'de zorgen beginnen vanaf de eerste positieve zwangerschapstest'.

Absoluut waar. Je kan je de frustratie van mijn man en mij voorstellen toen mijn zwager na de geboorte van zijn zoontje (ongeveer een half jaar na dat drama met onze dochter) vrolijk riep: "Zo! De zorgen zijn voorbij!!"

>;)