Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-05-09 20:15

Geplaatst door de TopicStarter : 26-05-09 20:15

joepiejee schreef:
Ik denk dat je niets moet veranderen, gewoon stug doorgaan hoe je het nu doet. Mijn zoontje van dezelfde leeftijd heeft dit ook wel eens en ik houd dan gewoon vast aan het ritueel. Als hij na een half uur gaat roepen met een smoes dan vraag ik heel neutraal en ongezellig wat er is en zolang het niets dramatisch is geef ik hem dat slokje water of die knuffel of wat dan ook zonder verder nog wat te zeggen. Kusje op z'n bolletje en na een halve minuut sta ik weer beneden. Volgens mij heb ik dit advies een keer in de groter groeien gelezen, hier werkt het goed. Ik weet zeker dat dit gedrag langzaam weer wegebt en ze weer normaal gaat slapen.
O ja, over die spoken en enge geluiden: Over die vogeltjes kun je natuurlijk zeggen dat ze die kan horen spelen en kletsen als ze in haar bedje ligt, grappig hoor.
En enge spoken of iets dergelijks kun je samen wegjagen, niet te lang en overdreven want dan wordt het ook weer een leuk spel. Gewoon even kort het raam open doen en roepen "nu weg en niet meer terugkomen".
't Is wel een heel verhaal geworden, maar ik wilde je graag mijn ervaringen vertellen!

Thanks!
Ik zal alles wat hier gezegd word uitproberen, niet in 1 keer, maar stapje voor stapje.
Het begint met praten en belonen.

**Geplaatst**: 26-05-09 20:18

Geplaatst: 26-05-09 20:18

roosje84 schreef:
Ben echt benieuwd of je stickers gaan werken
Brainless haar tip zei ik net ook al idd. Kan ook heel goed werken.

haha de berichten gaan ook zo snel.
Maar mijn man bedoelde ook, haar na het normale ritueel even 10 minuten alleen te laten spelen en dat je dan weer terugkomt als de wekker gaat.

**Geplaatst**: 26-05-09 20:19

Geplaatst: 26-05-09 20:19

Het is ook een fase waarin kinderen wel vaker 'slaapproblemen hebben'

**Geplaatst**: 26-05-09 20:19

Geplaatst: 26-05-09 20:19

Ik heb zelf geen kinderen, dus ik heb geen idee hoe ik het zelf zou aanpakken.
Wel had ik in mijn kindertijd (vanaf 2.5j tot +-8j) slaapproblemen. Zal het even uitleggen, misschien herken je er dingen in.

Toen ik ongeveer 2.5j oud was had ik blijkbaar al erge nachtmerries, uiteraard heb ik zelf nooit een idee gehad over wat die gingen,
dat kan ik me niet meer herinneren. Ik lag dus in mijn slaap druk met mijn handen heen en weer te klauwen naar een onzichtbaar iets.
Als mijn mama me dan uit bed wou nemen om me te kalmeren ging ik schreeuwen. Na een tijdje werd ik dan wakker en was ik gekalmeerd.

Op latere leeftijd, ik gok zo'n 7j (en dat herinner ik me nog wel) lag ik letterlijk daverend en doodsbenauwd bang in mijn bed. Tot op de dag
van vandaag heb ik nog steeds geen enkel idee van wat ik zo bang was. Wat mijn moeder dan deed was samen met mij rustig het huis rondwandelen (binnen he) om aan te tonen dat er echt niets was om bang van te zijn. Soms nam ik zelfs mijn deken en ging in de gang liggen slapen omdat ik dan
dichter bij de woonkamer lag en ook de tv kon horen, dan voelde ik me veiliger en rustiger.

Het 'erkennen' van dat er iets is. Bv de heks achter het raam (ik zeg maar wat hoor) werkt volgens mij ook niet bij ieder kind. Denk dat het een beetje afhankelijk is van kind tot kind. Als mijn mama vroeger zou gezegd hebben: ja er zit inderdaad een heks/... onder je bed, maar je kan haar wegsturen met een toverspreuk, dan had ik waarschijnlijk hysterisch gillend mijn kamer uitgerend en de eerste twee weken niet meer gaan slapen.
Ik had, en heb nog steeds een uitgesproken levendige fantasie, misschien heeft dat er iets mee te maken. Zo heb ik, waarschijnlijk na het horen van het sprookje Roodkapje, tientallen keren gedroomd dat er een wolf kwam aanzetten aan mijn slaapkamerdeur toen ik net wakker werd... Terwijl de meeste kinderen hier totaal geen 'last' van hebben.

Uiteindelijk sloeg mijn bang zijn om in slaapwandelen, en dat is gestopt toen ik ongeveer 12j oud was. Ook tot die leeftijd heb ik stug met een nachtlampje en de deur open geslapen. Vanaf toen werd eigenlijk alles eindelijk normaal

Dus als ze echt 'oprecht' bang is voor iets, kan het meer zijn dan enkel een fase zoals het tijdrekken denk ik.
Bij mij hielp het dus door het aantonen dat er echt niets was om me zorgen om te maken.

Succes ermee zou ik zeggen. M'n verhaal is nogal lang geworden zie ik en dan heb ik een heleboel nog niet getypt.

**Geplaatst**: 26-05-09 20:21

Geplaatst: 26-05-09 20:21

idd en stug volhouden...

1e x naar boven gaan om nogmaals aan te geven dat het bed tijd is, in stoppen en weer vertrekken...

2ex niets zeggen, alleen maar instoppen en weer vertrekken..

3x ook niet aankijken, en alleen instoppen

En dit blijven volhouden...Al gauw is de leukigheid eraf..

Tis ff doorbijten 1 of 2 nachten maar werkt echt!
Wat betreft spoken en monster...heb je plantenspuit??
Blijf aan geven dat ze niet bestaan, maar geef aan dat je met haar meeeleeft en helpt met spuiten van water her en der in hoekjes dat de spoken en monster met dit magische middeltje wel weglbijven...

**Geplaatst**: 26-05-09 20:26

Geplaatst: 26-05-09 20:26

als wij van bed afkwamen zwaaide er wat, dus wiij lieten t wel. maar als we echt bang waren werd daar naar geluisterd. ook ik heb wel eens in de stal gestaan, nou was blij dat ik weer lag. weet niet of ik het zo zou doen.

**Geplaatst**: 26-05-09 20:31

Re: Arghh kinder-slaap-drama!!

Geplaatst: 26-05-09 20:31

in de lijn van de plantenspuit, een toverstafje. eerst tovert zij alle enge dingen weg en daarna tover jij haar in slaap. vraagt wat overtuigingskracht maar als ze echt bang is en niet wil zeggen waarom kan dit ook nog wel helpen, ze hoeft niet te zeggen wat er eng is maar ze kan het zelf wegtoveren.

**Geplaatst**: 26-05-09 20:31

Geplaatst: 26-05-09 20:31

Madelief28 schreef:
idd en stug volhouden...

1e x naar boven gaan om nogmaals aan te geven dat het bed tijd is, in stoppen en weer vertrekken...

2ex niets zeggen, alleen maar instoppen en weer vertrekken..

3x ook niet aankijken, en alleen instoppen

En dit blijven volhouden...Al gauw is de leukigheid eraf..

Tis ff doorbijten 1 of 2 nachten maar werkt echt!
Wat betreft spoken en monster...heb je plantenspuit??
Blijf aan geven dat ze niet bestaan, maar geef aan dat je met haar meeeleeft en helpt met spuiten van water her en der in hoekjes dat de spoken en monster met dit magische middeltje wel weglbijven...

Als een kind (echt heel) bang is werkt dit niet.
Die voelt zich door zijn ouders in de steek gelaten.
Mijn oudste heeft daar heel erg lang nachtmerries door gehad.
Dan riep hij continu om ons (in zijn slaap) en schreeuwde om hem niet alleen te laten.

Na 2 weken zijn we ook gestopt met deze methode en hebben hem tijdelijk bij ons op de kamer gelegd totdat de nachtmerries weer over waren. Even daarna is hij naar een andere kamer gegaan (kreeg een zusje) en toen was het beter.

Mijn vriendin is ooit in het bed van haar zoontje gaan liggen, met precies dezelfde verlichting aan enzo.
Toen bleek de ogen van een of ander knuffelbeest op te lichten, en dat zag je alleen als je bij hem in bed lag.

**Geplaatst**: 26-05-09 20:36

Re: Arghh kinder-slaap-drama!!

Geplaatst: 26-05-09 20:36

Mijn dochter had ook zo'n fase. Ik zat op een gegeven moment ook met mijn handen in het haar. Als moeder zijnde weet je wel wanneer je kind echt bang is of dit alleen maar doet als of.
Gewoon doorzetten achteraf denk je heb ik me toendertijd daar zo druk overgemaakt.

Die tip met de pop vond ik wel een hele goeie. Wat wij wel eens deden was dat ik dan haar was en zij mij. Je doet haar dan naar en kijk maar eens hoe zij het gaat oplossen.

**Geplaatst**: 26-05-09 20:43

Geplaatst: 26-05-09 20:43

Brainless schreef:
Madelief28 schreef:
idd en stug volhouden...

1e x naar boven gaan om nogmaals aan te geven dat het bed tijd is, in stoppen en weer vertrekken...

2ex niets zeggen, alleen maar instoppen en weer vertrekken..

3x ook niet aankijken, en alleen instoppen

En dit blijven volhouden...Al gauw is de leukigheid eraf..

Tis ff doorbijten 1 of 2 nachten maar werkt echt!
Wat betreft spoken en monster...heb je plantenspuit??
Blijf aan geven dat ze niet bestaan, maar geef aan dat je met haar meeeleeft en helpt met spuiten van water her en der in hoekjes dat de spoken en monster met dit magische middeltje wel weglbijven...

Als een kind (echt heel) bang is werkt dit niet.
Die voelt zich door zijn ouders in de steek gelaten.
Mijn oudste heeft daar heel erg lang nachtmerries door gehad.
Dan riep hij continu om ons (in zijn slaap) en schreeuwde om hem niet alleen te laten.

Na 2 weken zijn we ook gestopt met deze methode en hebben hem tijdelijk bij ons op de kamer gelegd totdat de nachtmerries weer over waren. Even daarna is hij naar een andere kamer gegaan (kreeg een zusje) en toen was het beter.

Mijn vriendin is ooit in het bed van haar zoontje gaan liggen, met precies dezelfde verlichting aan enzo.
Toen bleek de ogen van een of ander knuffelbeest op te lichten, en dat zag je alleen als je bij hem in bed lag.

Tja en zo is het maar goed dat elk kind en opvoeding weer anders is..Ik zou bv mijn dochter nooit bij ons op de kamer laten slapen, omdat ik geheid weet dat madam er ened ram van maakt als ze op een gegeven moment wel weer in haar eigen kamer moet slapen..

**Geplaatst**: 26-05-09 20:46

Geplaatst: 26-05-09 20:46

Mijn zoontje is prc zo.

die breekt de boel dan net niet af ( is ook al een stuk ouder 8 jaar) maar merkte dat het idd helpt om regelmaat er in te hebben, steeds zelfde tijdstip wassen pyjama aan en voor dat je na beneden gaat alle dingen vragen die nog gedaan moeten worden volgens haar drinken verhaaltje wat ze allemaal gedaan heeft, zeg maar echt de dag afsluiten. Ik heb toen ook met mijn handen in het haar gezeten en heb toen prof.hulp gezocht en die vertelden mij dit ook. Oja als je kind op bed speelt laat haar maar gewoon een tijdje spelen (natuurlijk niet de hele avond) maar op den duur vallen ze steeds eerder in slaap. Het heeft bij mijn zoontje wel geholpen dat er een beloning tegen overstond. van ja als je niet gaat slapen en steeds na beneden komt mag je in het weekend ook niet wat langer opblijven.
In mijn geval was dat dan kom je twee keer in de week na beneden mag je een dag in het weekend minder lang opblijven kom je vaker na beneden mag je het weekend niet lang opblijven. HIj heeft een weekend op tijd op bed gelegen en had toen gelijk door dat ik het meende nu komt die af en toe na beneden, maar dan ook alleen als mijn vriend er is ( hij is bang dat we leuke dingen gaan doen als hij er niet bij is). Je moet natuurlijk geen wonder verwachten dat het gelijk goed gaat, maar de aanhouder wint.
Veel sterkte ik weet dat het je heel veel energie kost om dan nog steeds de lieve moeder te blijven.

**Geplaatst**: 26-05-09 20:51

Re: Arghh kinder-slaap-drama!!

Geplaatst: 26-05-09 20:51

Kan je dochter wel goed alleen spelen? Misschien vindt ze het eng om alleen te zijn of hangt ze erg aan jou/jullie en zoekt ze excuses om niet alleen te zijn.
Bij ons wil het nog wel eens helpen om de knuffelkrokodil op de gang te zetten om enge dingen buiten te houden.

**Geplaatst**: 26-05-09 20:55

Re: Arghh kinder-slaap-drama!!

Geplaatst: 26-05-09 20:55

als mijn dochter (inmiddels 6 jaar oud) ergens bang voor is, mag ze in ons grote bed slapen... meestal werkt dat goed, en slaapt ze vrij snel. Dan gooien we haar als we zelf naar bed gaan gewoon weer terug in haar eigen bedje.

je moet als ouders consequent zijn, maar ook creatief. als het niet linksom lukt, dan maar rechtsom. Ik geloof niet dat er vaste regels bestaan voor het opvoeden van kinderen. Ieder kind, en ieder gezin is toch weer anders.

veel succes!! ik hoop voor jullie dat deze fase snel weer voorbij is. Laat je niet boos maken, dat is veel vermoeiender.. geduld hebben dus... dit gaat wel weer voorbij voor ze 15 zijn

**Geplaatst**: 26-05-09 20:58

Re: Arghh kinder-slaap-drama!!

Geplaatst: 26-05-09 20:58

Precies Juval, het gaat altijd weer over, wie weet heeft ze morgen al bedacht dat ze gewoon gaat slapen zonder gedoe.
Misschien ook leuk: een luisterboek of een rustige muziekcd die je aan kunt zetten na het slaapritueel, wie weet valt ze daar rustig bij in slaap.

**Geplaatst**: 26-05-09 21:07

Geplaatst: 26-05-09 21:07

Zorg voor een duidelijk 'einde van de dag ritueel'
Bij ons werkte ook de stug doorgaan methode.
Duidelijk en vastberaden zijn. Jij gaat nu lekker slapen!! Knuffel gaat slapen, de paardjes gaan slapen dus jij ook.
Als ze huilt of stampij maakt wel steeds terugkomen met tussenposen. Terug leggen in bed. Aai over de bol, ga maar lekker slapen. Niet uit bed halen, niet boos worden.
Het is nu bedtijd punt.
Consequent zijn.... (het is eigenlijk net paardrijden

)

Het is een lastig probleem
Succes!

**Geplaatst**: 26-05-09 21:10

Geplaatst: 26-05-09 21:10

Ik had vroeger altijd dezelfde enge droom.
Voor mij was ie echt eng.

Ik droomde dat er een clouwntje en een beertje in een zeilbootje door mijn kamer vaarde.
Het beertje speelde muziek op een gitaar en na een poosje zag de clouwn een paraplu

in het water liggen.
Het clouwntje sprong dan uit de boot en zwom er heen.
En net op het moment dat de clouwn bij de paraplu is ontploft de hele boel uit elkaar. :Y)

En dan werd ik krijsend wakker.
Mijn ouders wilden mij nooit geloven, dachten dat ik mij aanstelde.
En lieten mij uiteindelijk gewoon liggen janken!!!

Het is wel gestopt, maar heeft wel heel lang geduurd.

**Geplaatst**: 26-05-09 21:23

Geplaatst: 26-05-09 21:23

als je kind echt bang is, moet je haar natuurlijk niet aan haar lot overlaten, maar uitzoeken wat er nu precies eng is en daar samen een oplossing voor zoeken.

maar als ze een "een evil stampvoetend wicht" wordt, speelt ze volgens mij gewoon een spelletje.
tegen enge monsters roepen dat ze weg moeten gaan vind ik ook een hele goeie.
toen de mijne bang waren van onweer, gingen we samen meer lawaai maken dan de donder, om het onweer weg te jagen

verder doe je volgens mij al alles wat je moet doen :(:)

shera schreef:
Als ze huilt of stampij maakt wel steeds terugkomen met tussenposen. Terug leggen in bed. Aai over de bol, ga maar lekker slapen. Niet uit bed halen, niet boos worden.
Het is nu bedtijd punt.

en dit is het belangrijkste, niet boos worden, niet discussiëren, liefst zelfs helemaal niet praten, gewoon terug in bed leggen en weer weggaan.

**Geplaatst**: 26-05-09 21:27

Geplaatst: 26-05-09 21:27

Nickytje schreef:
Het 'erkennen' van dat er iets is. Bv de heks achter het raam (ik zeg maar wat hoor) werkt volgens mij ook niet bij ieder kind. Denk dat het een beetje afhankelijk is van kind tot kind. Als mijn mama vroeger zou gezegd hebben: ja er zit inderdaad een heks/... onder je bed, maar je kan haar wegsturen met een toverspreuk, dan had ik waarschijnlijk hysterisch gillend mijn kamer uitgerend en de eerste twee weken niet meer gaan slapen.

Het is ook niet de bedoeling dat je erkent dat er 'iets' is, maar dat je erkent dat je kind die angstgevoelens heeft, DAAR gaat het om.

Neem je kind serieus bij angsten en probeer het om te turnen naar iets positievers. Dat is de truuk. Uiteindelijk zijn deze fasen bij de ontwikkeling heel normaal. Wel vervelend voor het kind, maar wel normaal.

Overigens slaapt mijn dochter na nachtmerries wel bij mij in bed. En ze kan de nachten erna alsnog prima in haar eigen bedje slapen, hoor. Geen enkel probleem, ze is dol op haar gezellige kamertje en haar bedje. Maar is ze echt doodsbang na een hele nare droom, mag ze zich bij mij geborgen en veilig voelen in bed. En weet je, ik vind het als moeder nog gezellig ook, dat zijn hele speciale momenten saampjes.

Maar als het idd een spelletje is om tijd te rekken, dan ben ik altijd heel duidelijk. En dan zijn die spelletjes zo over, hoor.

Laatst bijgewerkt door Twiggy2008 op 26-05-09 21:35, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-05-09 21:35

Geplaatst: 26-05-09 21:35

Hoihoi,

Het is al een paar keer gezegd en ik kan me er helemaal bij aansluiten; een vast ritueel werkt het beste. Onze dochter is inmiddels bijna 9, maar toen ze 3 was heeft ze ons ook behoorlijk tot wanhoop gedreven. Zelf zat ik dus na uren jankend in de woonkamer, met het gebrul uit de kinderkamer op de achtergrond. En zo'n kleine wurm kan wel degelijk veranderen in een evil stampend monster. En als moeder weet je wanneer je kind bang is om te gaan slapen. Nou, dat was onze lieve dochter dus niet

.
Ze ging ons slaand en krabbend en gillend te lijf, klemde zich aan de rand van haar ledikant vast en stond roodaangelopen te stampvoeten. Gelukkig hadden we een hele lieve kinderarts (we woonden toen in Duitsland en daar heeft alles en iedereen een eigen dokter). En zij moest er om lachen...
Met 3/4 jaar heeft een kind namelijk de eerste "afzetfase", ze gaan voor het eerst ontdekken dat ze een eigen mensje zijn en zich tegen hun ouders kunnen afzetten. De dokter vond het goed dat onze dochter zo deed, een prima ontwikkeling. Nou, daar sta je dan. Maar de tip van de kinderarts was een heel strak ritueel aan te houden, en een heel kort ritueel. Zodra het geschreeuw en het protest begint, loop je de kamer uit en je komt twee minuten later terug. Dan ga je heel rustig weer naar je dochter en zegt alleen maar "Het is slaaptijd lieverd/meisje" of zoiets, heel lief, maar ook heel rustig en duidelijk. En dan ga je weer. Weer twee minuten wachten. En weer naar binnen. En zeg alleen maar "Het is slaaptijd". En niets zeggen dan dat, laat je niet verleiden hoor. En ik weet dat het niet makkelijk is, het kost je echt je zenuwen.
Bij onze dochter heeft het nog geen week geduurd, gniffel, victorie :Y)

. Met al dat geschreeuw en stampvoeten wil een kind maar een ding, duidelijkheid. Heel kort en heel duidelijk zijn helpt echt. Bij jou/jullie in bed nemen zou het veel erger maken, dan krijg je later een extra probleem erbij. Het is echt echt echt niet zielig een kind in zijn eigen bed te laten slapen. (Daar hadden en hebben we wel twee uitzonderingen op, namelijk als ze ziek is of als het onweert. Dan mag ze even erbij in het grote bed)
Ts, ik wens je heel veel sterkte, maar het is sneller voorbij dan je denkt hoor. Ik kon bijna ook niet geloven dat het zo simpel was, maar dat was het wel. Gewoon stug volhouden!

Groetjes, Edna.

**Geplaatst**: 26-05-09 21:38

Geplaatst: 26-05-09 21:38

Die afzetfase begint al met 2 jaar, hoor (en soms zelfs al eerder). 'Ik ben twee en ik zeg NEE'.

Inderdaad is een vast ritueel voor het slapen gaan, het beste. En daarbij heel consequent zijn bij 'rekgedrag' en 'peuterpubergedrag'. Het hoort er allemaal bij, een kind opvoeden is ook het moeilijkste wat er is, he.

**Geplaatst**: 26-05-09 22:10

Geplaatst: 26-05-09 22:10

Ik probeer me te herinneren hoe mijn ouders dat deden...

Ik weet sowieso dat, toen ik een keer heel bang was (ik was sowieso vaak bang), mijn vader me vertelde dat een knuffel me zou beschermen. (Was trouwens een kleine knuffel, een groene muis handpop) Alle engerds waren nl. bang van hem. Die durfden niet naar mij toe te komen als ik die muis had! Het hielp wel.

Ze lieten ook een lampje op de gang branden. Als ik dan sliep ging het licht pas uit.

Ook herinner ik me dat ALS ik uit bed kwam, daar geen drama om werd gemaakt. Vaak zaten mijn ouders dan een film te kijken. Dan mocht ik gaan zitten en meekijken. Een nachtje minder slaap is niet zo erg voor een keertje.
Ik heb daar geen misbruik van gemaakt, ik deed dat alleen als ik echt bang was, niet kon slapen of niet lekker was.

Bij nachtmerries (of bedplassen) riep ik altijd om mijn ouders en dan kwamen ze me troosten; ik huilde veel. Of als ik uit bed viel ofzo. Dat was dan even lekker knuffelen (vaak viel ik als kind dan heel snel weer in slaap) en lekker verder slapen.

In de fase dat ik overal enge monsters zag in het donker kwam mijn moeder altijd kijken als ik riep. Dan moest ik vertellen waar die enge monsters zaten, en dan ging zij kijken wat het was. Meestal dus gewoon kleding die gek lag, een rommeltje in een kast, enz....
Als ik dan wist wat het was, dan was ik vaak wel rustig. Zo niet, dan nam ze het enge ding gewoon mee.

Ik denk, resumerend, dat het belangrijkste is om te weten WAAROM ze uit bed komt.

Bij een vriendin hadden ze trouwens kleine zusjes die uit pure baldadigheid hun bed uitkwamen. Dan vertelde ik ze vaak een zelfbedacht sprookje en zong slaapliedjes... dan was het vaak wel over. Tijdens het vertellen en zingen merken ze vaak ineens hoe moe ze zijn...

**Geplaatst**: 26-05-09 22:20

Geplaatst: 26-05-09 22:20

ik kan je geen advies geven, maar het deed me heel even aan deze reclame denken... :')

(de eerste)

**Geplaatst**: 26-05-09 22:22

Geplaatst: 26-05-09 22:22

Wat ik altijd bij de oppaskids deed: geen discussie aangaan, maar na het verhaaltje is het tijd om te slapen. Dus ik negeerde de 'ik moet nog plassen' ' ik heb honger' excuusjes en zei weltrusten, gaf ze beide een kus en ging naar beneden. Wel liet ik hun deur op een kier en de overlooplamp aan

Kwamen ze naar beneden zonder echte reden, dan weer naar bed en zei dan alleen: naar bed, tijd om te slapen en slaap lekker.
Werkte prima

Nu zijn ze een stuk ouder (11 en 13) en dat is een stuk lastiger hahahaha

Nu krijgen ze een tijdslimiet, half 9 is half 9: drinken niet op? jammer dan! Daarna hebben ze 10 minuten om in bed te komen, liggen ze niet? help ik ze met liefde een handje

(en dat wil je natuurlijk niet als puber, met als gevolg: ze liggen keurig op tijd op bed hahahaha).

Mijn neefje (kind van mijn zus) was wel eens heel bang: dan ging ik samen met hem eerst in de kast kijken, naar buiten en onder bed zodat het veilig was. Of ik deed een magische toverspreuk om alle dingen te laten verdwijnen!
Alleen nu heeft ie een ander probleem: is 4 en plast elke nacht in bed... joepie.

**Geplaatst**: 27-05-09 06:09

Re: Arghh kinder-slaap-drama!!

Geplaatst: 27-05-09 06:09

Mijn dochter is verder niet bang ofzo, slapen gaat ook aardig goed, vaak komt ze nog een keer beneden voor een of ander onziniets. We horen haar dan ook altijd al aankomen lopen, en zeggen dan 'de vraag van vandaag!' (uit Sesamstraat), ze zegt dan nl.: "Ik heb een vraagje" (die ze dan nog even snel moet verzinnen). Zo heerlijk voorspelbaar, wij geven antwoord en mevrouw gaat weer naar bed (nadat wij streng hebben gezegd dat we nu echt niets meer willen horen).

**Geplaatst**: 27-05-09 08:19

Geplaatst: 27-05-09 08:19

Kom ik met m'n 17 jaar

!
Ik heb nog niet veel over de papa in je verhaal gehoord? Misschien kan papa helpen met naar bed brengen? Ik vond het fijner als m'n vader me naar bed bracht, want die zag er zo sterk uit

dus daar zouden de monsters wel voor weg gaan!