Bokt.nl

x_Anne_x schreef:

Wow wat een verhaal zeg. Gelukkig is alles goed afgelopen.

Mijn moeder heeft ook HELLP gehad (zeg je dat zo?) toen ze zwanger was van mij. Ben ook 2 maanden te vroeg geboren.

Ze heeft later ooit eens meegedaan aan een onderzoek naar dit syndroom. Er deden 100 vrouwen mee die dit dus allemaal meegemaakt hebben. 2 van de 100 baby's hadden het overleefd. (waaronder ik dus, en die andere baby was zwaar gehandicapt)

marius schreef:

Ook ik heb dit gehad, ik ben 2 weken terug bevallen van ons meisje...
Ze was 4 weken te vroeg..
Ze heeft een erg moeilijke start gehad maar mag als het goed is deze week mee naar huis..

Meys schreef:

Je hoort het TE vaak.
Ik heb net geen hellp gehad maar ik had pre-eclampsie.
Mijn dochtertje is geboren met 31 weken en een paar dagen en woog 1180 gram (ook spoedkeizersnede)
Bij mij heeft het nog lang geduurd voor mijn bloeddruk weer een beetje normaal was.

Ondanks alles toch een 2e zwangerschap aangegaan die ook niet over rozen ging maar toch nog kunnen rekken tot 36 weken en een paar dagen, toen mijn zoontje werd geboren van 1990gram(normale bevalling)

Het is heel goed om dit alles van je af te schrijven, ik heb hele dagboeken volgeschreven toen.

linchen schreef:

Goh wat een verhaal joh! Heftig! En wat een prachtzoontje heb je! Wat een prachtig koppie!

Vriendin van mn moeder is pas bevallen van haar 4e kindje, en heeft ook het hellp-syndroom, wat al bleek bij het 3e kindje, en bij haar is het ook finaal misgegaan. Laura is helemaal de weg kwijt, etc. Bij het 4e kindje (zo stom dat ze er nog 1 erbij heeft gekregen) ging het ook heel slecht met Gerlinda, weken in het ziekenhuis gelegen, alles viel uit, d'r halve lichaam hield er mee op. Charlotte is geboren, en tot zover gezond, (wat Laura in het begin ook leek) en Gerlinda is er bovenop. Is nu 4 maand terug ofzo.

Geniet van je kleine!

knuffeldier schreef:

Wat een verhaal zeg, wat moet jij door een hel gegaan zijn. Dapper dat je het allemaal zo hier gepost hebt.
Heel mooi omschreven, ik kon je machteloosheid en frustratie gewoon voelen. Zat me hier toch wel boos te makken achter de computer, dat dit kan gebeuren. Ook dat sommige personeelleden geirriteerd deden terwijl jij zo'n pijn hebt, daar is zo onproffesioneel en daar kan ik me goed kwaad om maken. Zelf werk ik ook in een ziekenhuis, en bij ons gaan er ook wel eens dingen fout, maar je probeert altijd een patient zo goed mogelijk te helpen. Maar om dan kwaad te worden omdat iemand met veel pijn niet stil kan liggen, of iemand die overduidelijk zo beroerd is zo lang in de wachtkamer te laten zitten vind ik echt niet kunnen. En dan heb ik het er nog niet eens over dat ze zo'n klein kindje over het hoofd gezien hebben.
Gelukkig dat het zowel met jou en je zoontje goed is gekomen.

Rukaro schreef:

Wàt een verhaal zeg. Jeetje, wat een mazzel hebben jullie gehad! Helemaal als je al die, slecht afgelopen verhalen hoort.

Tis een prachtig kereltje hoor, ook in de coufeuse. Lief koppie, hij ziet er zeer tevreden uit

Jenna schreef:

Jeetje wat een heftig verhaal!Het lijkt me zeer beangstigend om mee te maken!
Maar wat een knap kereltje heb je eraan overgehouden zeg!

M_R schreef:

Jeej Marian, wat een verhaal..

Ookal was ik er van begin tot het eind bij doet toch wel wat om het zo weer terug te lezen.
Ook ik werd ineens gebeld, dat het niet goed ging en timo er nu aan zou komen, erg spannend.
Vooral voor B. omdat hij zolang niet hoorde hoe het nou met jou ging, dat vind ik toch wel slecht.

Maar gelukkig zijn jij en timo er goed bovenop gekomen, en heb je er een vrolijk kereltje aan over gehouden!