Moderators: NadjaNadja, Essie73, Polly, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird

Samantha_ schreef:Ik zei altijd, voor m'n 30e.
Ik was net 29 toen mijn zoon werd geboren, hij is nu ruim 9 maanden.
Achteraf gezien valt het me allemaal zo mee, hij is ook heel makkelijk, dat ik denk waarom zijn we niet eerder begonnen.![]()
Maar de voorwaarde voor ons was ook een huis en geen flatje/appartement.
Toen wij net samen woonden hadden we een appartement, toen we 25 waren gingen we naar een eengezinswoning. Die moest (en nog steeds) verbouwd worden, dus eigenlijk kon het ook niet veel eerder, misschien 1-2 jaar eerder ofzo.
Nu wil ik wel een 2e, maar manlief niet.
Maar ik wil wel voor m'n 32/33e een 2e, wil geen oude moeder zijn.

Wendy schreef:LauraMc schreef:Hoe volwassen je ook overkomt op je 18e, je komt in principe nog maar net kijken in de 'grote mensenwereld'.
Mee eens
Twiggy2008 schreef:[
[***], ik weet dat veel vrouwen en mannen sowieso vruchtbaarheidsproblemen hebben, helaas. De meesten zijn wat ouder, maar ik ken ook jongere mensen die dit probleem helaas hebben. Dat is heel verdrietig, als de kinderwens groot is. Een van mijn beste vriendinnen was rond haar 25e al in de overgang en het is haar niet gegeven om moeder te worden, terwijl ze zo'n geweldige mama zou zijn....
Maar....... Ik ken ook zat mensen die rond hun 40e rustig zwanger worden. Ik kan nu ook een heel verhaal over mijn persoonlijke situatie gaan vertellen, maar dat is me te prive.

kazary schreef:Wendy schreef:Mee eens
Ligt dat ook niet aan de persoon.
Ik ken mensen van 18 die al zoveel hebben meegemaakt dat ze een stuk volwassener en wijzer zijn dan andere van 30. Dat deze mensen ook eerder klaar zijn voor kinderen kan ik dan ook best wel snappen.
Al zou ik ook het advies geven ga nog lekker even onbezorgt leven.

Citaat:Ik ben ervan overtuigd dat je op je 18e nog niet genoeg levenservaring hebt om te kunnen zeggen dat je volwassen bent. Ik ben zelf 19, bijna 20, maar ik vind mijzelf nog lang niet volwassen en heb vergeleken met wat oudere mensen gewoon minder levenservaring, dat is een feit. Ik vind het persoonlijk juist onvolwassen overkomen als mensen van rond de 18 zeggen dat ze volwassen zijn Vaak noemen ze als reden 'ik heb een moeilijke jeugd gehad' of 'ik heb behoorlijk wat meegemaakt', maar dan nog denk ik dat je niet volwassen genoeg bent op die leeftijd. Ik heb ook dingen meegemaakt die een behoorlijke impact hebben gemaakt op mijn leven, maar dat wil niet zeggen dat ik nu volwassen ben
odetteke schreef:En juist omdat het zo lastig en onvoorspelbaar is denk ik dat als je de wens hebt, de vent hebt en de financien er naar zijn je er voor moet gaan en niet moet gaan wachten tot je die 20000 euro voor een bruiloft bij elkaar gespaard hebt, dat mooie vrijstaande huis eindelijk kan betalen, die nieuwe grote auto hebt gekocht, eindelijk al die promoties hebt gemaakt etc.
Ik vind kids heel leuk maar (nog) niet voor mezelf. 

Breghje schreef:kimnytocize schreef:Ik wil ze helemaal nooit
Wil veeeeel liever de hele wereld blijven zien; schitterende luxe paarden hebben en een mooie sportauto onder mn kont, dan een geld- en energieslurpende krijsende zeurende koter
Daar komt ook een stukkie opvoeding kijken hoor vanuit de ouders...
Slapeloze nachten in de baby-tijd, vakanties die niet meer JOU vakantie kunnen zijn omdat je je koters 24/7 in het oog moet houden, als ze wat ouder zijn de pubertijd (ook errug leuk, not); ik zou er echt niet aan moeten denken! 
kimnytocize schreef:Ik wil ze helemaal nooit
Wil veeeeel liever de hele wereld blijven zien; schitterende luxe paarden hebben en een mooie sportauto onder mn kont, dan een geld- en energieslurpende krijsende zeurende koter

kimnytocize schreef:Breghje schreef:Daar komt ook een stukkie opvoeding kijken hoor vanuit de ouders...
Klopt, maar in principe krijsen kinders als ze baby zijnSlapeloze nachten in de baby-tijd, vakanties die niet meer JOU vakantie kunnen zijn omdat je je koters 24/7 in het oog moet houden, als ze wat ouder zijn de pubertijd (ook errug leuk, not); ik zou er echt niet aan moeten denken!
Maar natuurlijk moet iedereen zelf weten vanaf wanneer hij / zij kindjes wilt, zolang je er goed voor zorgt en zo'n kleintje liefde en aandacht geeft maakt het niet uit hoe oud of jong je bent. Ik heb bij een meisje in de klas gezeten die op haar 14e in verwachting raakte, ze heeft het kindje toch laten komen en zorgt er heel goed voor, het jongetje ziet er blij en gelukkig uit en is een schatje. Om dan maar te zeggen; 'ze had het moeten laten weghalen omdat ze zelf te jong is', vind ik dan weer onzin; ze heeft er zelf voor gekozen, zorgt er goed voor en is er heel gelukkig mee.
. Aan de andere kant, buiten dat ongemak hebben wij gewoon vakantie gevierd (goed, je sleept een hoop extra zooi mee eerlijk is eerlijk) maar we hebben niet echt belemmering daarvan ondervonden, moet ik zeggen dat wij nogal van de makkelijke zijn, blaag is vaker vies dan schoon en heeft al heel vroeg zijn zwemdiploma's gehaald. Pubertijd kom ik nu bijna, hij is nu tiener en ik vind het buiten de grote monden die erbij horen ook heel erg leuk die ontwikkeling te zien van een totaal afhankelijke zuigeling tot een zelfstandig denkend individu in opleiding zeg maar. katiavl schreef:Sjah er zijn ook gevaren bij een moeilijke jeugd en volwassen op achtien dus klaar voor een baby. Vaak zijn ze nog psychologisch onstabiel (niet allemaal natuurlijk) maar ik zie veel gevallen waar de baby gebruikt word als veilige haven.
Daarom vind ik voor die mensen ook een paar jaartjes wachten waard.
Natuurlijk is het geen regel als iemand een kindje een goeie thuis geeft op zijn 18, 30, 50 is dat goed.
Leeftijd staat echt niet in correlatie met goed voor het kind pedagogische vaardigheden wel.