Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-03-09 22:49

Geplaatst: 05-03-09 22:49

ik heb ook zo een relatie gehad 2 jaar lang
bij ons is het toch op de klippen gelopen helaas
zijn probleem was voornamelijk dat ik al een kind had
maar verder was k de vrouw van zijn dromen

maar goed we hebben vanmekaar genoten en that its

**Geplaatst**: 05-03-09 22:54

Geplaatst: 05-03-09 22:54

Ik denk niet dat die jongen je echt heeft gebruikt, maar hij is gewoon nog niet toe aan iets vast. Wilde gewoon rustig aan doen en niets forceren. Laat het gewoon op z'n beloop met in je achterhoofd dát het op niets kan uitlopen. En ga niet proberen te benoemen wat jullie hebben. Hij heeft net een relatie van 3 jaar achter de rug, en zal dat nog heel erg met zich meedragen. Claimgedrag is nergens voor nodig en werkt alleen maar averechts

**Geplaatst**: 05-03-09 23:33

Re: Relatie.. zonder een relatie te hebben.

Geplaatst: 05-03-09 23:33

Ik denk dat ik ook zoiets heb, idd een relatie hebben, maar het niet willen benoemen. En ook hier hoor ik soms veel minder dan in een andere periode. Maar gelukkig schommelt het, en loopt het niet af. Wat je er mee moet? Geen idee. Als het niet benoemen het enige is, zou ik het uit mijn hoofd zetten en kijken waar het schip strandt...

**Geplaatst**: 05-03-09 23:48

Geplaatst: 05-03-09 23:48

Herkenbaar...

Ik heb ook zo'n 'relatie' gehad van 9 maanden tijd.
Hij was mijn jeugdliefde, de jongen met wie ik het eerst zoende en die me na een maand 'dumpte' omdat ik geen sex met hem wilde.

Op mijn 27e kwam ik hem opnieuw tegen, en ja, oude liefde roest niet en je eerste vriendje blijft altijd een speciaal plekje houden. Nog steeds had hij die heerlijke blonde krullen waar ik op mijn 16e ook verliefd op werd... Maar net als jouw vriendje wilde ook hij geen vaste relatie, maar hij sliep wel 3 keer per week bij me en kwam binnenlopen wanneer hij zin had. Ik slikte het allemaal van hem, dom dom dom.

Na maanden mezelf voor de gek te hebben gehouden 'Hij word vast wel écht verliefd, als ik maar lief genoeg ben gaat hij wel van me houden' en na het meerdere keren uit te hebben gemaakt waarna hij binnen een dag weer op mijn stoep stond met een spijtverhaal, heb ik het uiteindelijk definitief uitgemaakt.
Ik heb wat afgehuild, gaf mezelf de schuld en bleef me maar afvragen wat er mis was gegaan waardoor hij geen vaste relatie met me wilde.

Het antwoord moet ik nog krijgen van hem maar gelukkig heb ik het antwoord nu niet meer nodig, na een tijdje vond ik een andere jongen die wel stapelgek op me werd en met wie ik wel gelukkig ben. Een jongen die wel voor me door het vuur gaat en het van de daken wil schreeuwen dat ik zijn vriendinnetje ben.

Dus, meis, als hij echt niet wil, ga lekker verder met je eigen leventje en zoek iemand die wel trots is dat je zijn vriendin bent, enne, onthou goed, 'meer jongens dan kerken'.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-03-09 00:04

Re: Relatie.. zonder een relatie te hebben.

Geplaatst door de TopicStarter : 06-03-09 00:04

Bedankt voor jullie berichtjes.

Hij belde net en ik snap waarom hij niets van zich heeft laten horen. Niet iets om op bokt te zetten..vind ik niet kunnen omdat hij het me in vertrouwen heeft verteld.

Zondag gaan we zwemmen.

**Geplaatst**: 06-03-09 00:11

Re: Relatie.. zonder een relatie te hebben.

Geplaatst: 06-03-09 00:11

Natuurlijk hoef je dat niet open en bloot op internet te gooien

Stelt het jou zelf gerust?

**Geplaatst**: 06-03-09 08:59

Geplaatst: 06-03-09 08:59

Hey Mandy,

Ventlief en ik hadden exact hetzelfde, kwamen beide uit een lange relatie van 7 jaar en wilde eigenlijk nog geen vastigheid...

Verliefdheid hou je toch niet tegen en op den duur zal de toekomst laten zien of jullie voor elkaar bestemd zijn

Wat bij ons dus het geval was. Je partner hoort niet alleen je "man" te zijn, maar tevens je maatje, vertrouwingspersoon, en gewoon eigenlijk "je alles". Hopelijk zal hij snel weten wat hij nu precies wilt

Ik duim voor je

"Komt wel goed schatje!" (denk aan de reclame van de limonade

)

**Geplaatst**: 06-03-09 09:11

Geplaatst: 06-03-09 09:11

jeetje, heel herkenbaar.
wat ik niet snap is dat aan het woord `relatie` zoveel vast zit voor het gevoel van zowel hem, als ts...

* als je alles al doet en hebt wat je in ene relatie ook zou hebben, waarom zou je het geen relatie noemen?
* als je alles al doet en hebt wat je in ene relatie ook zou hebben, waarom zou je het dan persee een relatie willen noemen en voel je je zonder dat woord niet goed?

misschien is dit iets wat je jezelf af moet vragen ts, en misschien is het ook wel iets wat je hem rechtstreeks kunt vragen...

dat hij nu wat minder van zich laat horen kan trouwens ook komen omdat hij jou wat meer rust wil geven... je kan misschien aan hem zeggen dat je het jammer vind dat jullie elkaar nu minder zien/spreken. dan snapt hij zelf als het goed is wel dat zijn intentie niet werkt (als het idd de reden is dat hij minder van zich laat horen. dat kan namelijk natuurlijk tal van redenen hebben

)

succes. en doe wat je hart je ingeeft...

**Geplaatst**: 06-03-09 09:52

Geplaatst: 06-03-09 09:52

Herkenbare situatie, ik heb ook zo gezeten een jaar geleden. Goede vriend, we zien elkaar heel vaak, dagelijks bijna en continue smsen. Je houdt van elkaar maar hebt geen relatie. We zijn zelfs samen op vakantie geweest. Ik vond het ook heel moeilijk en heb toen bewust een tijdje afstand genomen qua gevoel. Dat heb ik hem toen ook eerlijk verteld. Gewoon vrienden meer niet, mijn paard en vriendinnen en familie gingen gewoon voor daarna kwam hij. Dat vind ik namelijk het grootste verschil van wel of geen relatie hebben.

Sja en zo sukkelde we nog een paar maanden verder (inmiddels al bijna een jaar bij elkaar), en kwam mijn verjaardag. Hij zat een beetje te drinken.....steeds meer. Totdat ie straalbezopen was _O-

Dus hij bleef maar slapen (hij woonde om de hoek mooi excuus!

) Toen hij zo dronken was kreeg ik een uitgebreide liefdesverklaring. Tja dronken mensen spreken de waarheid zeg ik altijd maar.

Maar ik stug vol blijven houden natuurlijk. Geen zin in een relatie, geen zin in gezeik. Zo hebben we het ook leuk. Bla bla bla. Tot ik 9 november (weer 2 maanden later) de uitspraak deed dat hij zo'n geweldig huisje heeft en dat ik er best wel zou willen wonen en dat ik zoveel van hem houd enzo.

Hij turnde ineens op en toen ik terug kwam van de manege stond hij ineens met zijn huissleutel voor me neus. En sinds 9 november wonen we samen en zijn helemaal gelukkig met elkaar.

Na uhm.......ongeveer een jaar of anderhalf keihard ontkennen dat we wat wilden met elkaar.

**Geplaatst**: 06-03-09 10:42

Re: Relatie.. zonder een relatie te hebben.

Geplaatst: 06-03-09 10:42

Hoi Mandy!

Allereerst wil ik even zeggen dat de woorden van listiglistje nu toch wel erg hard worden. Ik denk niet dat Mandy hem probeert te veranderen, ze begrijpt dondersgoed dat een relatie van 3 jaar niet niets is! En de tegenstrijdige woorden die hij haar zegt? Sorry, die kan ik niet op de manier van listiglistje verklaren. Dat noem ik gewoon op en top man, niet weten wat je nu precies wilt. That's all, als je het mij vraagt.

Ik hoop dat het telefoontje van gisteravond voor duidelijkheid heeft gezorgd. En zo niet, ga ik mee met het commentaar dat hier eerder werd genoemd;
Vraag hem om duidelijkheid, krijg je dat niet, kap er dan mee.
What's meant to be will always find it's way.
Hij beseft pas wat hij kwijt is, als jij er niet meer bent. En dan zal hij snel genoeg beseffen of jij het waard bent, of hard en rot genoeg niet...

**Geplaatst**: 06-03-09 10:44

Geplaatst: 06-03-09 10:44

Mandy ik ben erg blij na het horen wat eraan de hand was! Hopelijk kun je je nu even lekker richten op zondag! en gewoon ff niet op de rare dingen letten en alleen maar genieten van wat je te wachten staat zondag!! Geniet ervan meis!! dat telt op dit moment!

**Geplaatst**: 06-03-09 11:49

Geplaatst: 06-03-09 11:49

Mag ik nog een heel andere kant van het verhaal belichten?
Als jij jezelf vragen gaat stellen als "Ben ik nu zo waardeloos dat..?" enz - dan ben misschien zèlf nog wel helemaal niet klaar voor een relatie. Je komt erg onzeker over, over bepaalde dingen, en dat kan zo zijn moeilijkheden met zich mee brengen. Als hij er dan voor zichzelf niet van overtuigd is dat ie zich wil binden, helpt dat niet mee...
Als jij zelf nog niet zover bent om helemaal op je eigen benen te kunnen staan en los te kunnen laten wanneer iemand je te ver gaat, is een relatie misschien nog wel helemaal geen goede optie op dit moment. Leer je eigen plek te creëren, dan ben je ook veel beter in je eigen gang gaan, je grenzen aangeven, en weggaan wanneer het niet meer bij je past

**Geplaatst**: 06-03-09 14:05

Re: Relatie.. zonder een relatie te hebben.

Geplaatst: 06-03-09 14:05

oew ik herken mezelf hier echt in, maar dan in zijn situatie.. Ik heb ook altijd iedereen af gehouden, als ze meer wilde en gek op me werden was het hun probleem en brak ik ze heel hard..

Zodra hij mij liet blijken dat die gek op me was trapte ik van me af. Na een paar dagen ging ik hem dan weer missen en kwam ik als een hond met zn staart tussen zn poten weer terug.. Het beste was om mij niet te vertellen hoe het zat, me voor te stellen als een goede vriendin en mij vooral niet te vragen naar mn gevoel! Wanneer hij afstandelijker was dan ik, kwam ik vanzelf dichterbij..

Misschien kan je er iets mee.. Als je meer wilt weten moet je me PB'n, het is nogal persoonlijk namelijk

Sterkte iig!

**Geplaatst**: 06-03-09 14:48

Re: Relatie.. zonder een relatie te hebben.

Geplaatst: 06-03-09 14:48

Heb net de 3 pagina's van dit topic doorgelezen en het komt op mij over alsof hij jou vooral ziet als leuk gezelschap voor nu. Hij heeft immers zelf aangegeven niet toe te zijn aan een relatie (met jou) en de vraag is of dat nog zal veranderen. Mijns inziens gebruikt hij je niet: hij heeft je niet verboden met anderen te flirten/zoenen/wat dan ook, die afspraak heb je zelf met hem gemaakt. Hij verwacht waarschijnlijk niet eens dat jij op hem wacht tot hij klaar is voor een relatie met jou, dat is wat jij ervan maakt. Door het leuke contact met jou wordt het voor hem ook een stuk makkelijker om zijn ex te vergeten en hij voelt zich er gewoon een stuk beter door. Maar of hij echt zo veel voor je voelt als jij voor hem en hetzelfde wil: ik zou het zo niet met zekerheid durven zeggen, maar mijn gevoel zegt 'nee'. Ik zie het wel gebeuren dat hij binnenkort iemand anders tegenkomt, echt verliefd wordt en dan ineens wel klaar is voor een vaste relatie.
Kortom: ik denk dat je voor hem een leuk tussendoortje bent tussen 2 relaties in maar ik verwacht niet dat hij ooit een relatie met jou zal aangaan. Als hij zo gek op je is en je niet kwijt wil, dan had hij dat al lang aangegeven en was hij er wel 100% voor gegaan

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-03-09 18:06

Geplaatst door de TopicStarter : 06-03-09 18:06

Hij heeft me vannochtend gesmsd en vanmiddag nog gebeld.
Vanavond belt ie nog even.

Janine, jouw boek heb ik nog niet kunnen bemachtigen.
Heb wel een ander deel ervan hier liggen. Ga ik binnenkort echt in beginnen.

Listiglistje, ik denk dat je verkeerd begrijpt dat ik hem wil veranderen.. want ik wil hem helemaal niet veranderen.

Cctje, je hebt gelijk hoor. Ik vraag mezelf ook vaak af wat het voor verschil zou als we wel iets zouden hebben.
We hebben het gewoon leuk zo, ik moet alleen niet te onzeker zijn.

Onley, jeetje dat is jammer. Wel een hele andere situatie natuurlijk.
2 jaar lang is een behoorlijk tijdje zeg.

Lyonesse, het stelt me erg gerust!

Sharmila, wat een leuk stukje heb je geschreven.
Mooi dat alles goedgekomen is, zou je ook niet echt verwachten als je je stukje zo leest.

Whiterose, ik denk dat iedereen wel eens onzeker is.. Sommige mensen misschien erger dan andere..

Romyv, herkenbaar. Zolang ik niet over gevoelens praat is de hele situatie veel makkelijker.

Carmen, sorry maar dit geloof ik niet zo.
Is via internet natuurlijk lastig te beoordelen.
Het is niet dat hij geen relatie wil met me.. hij wil het op dit moment niet.
Ik weet dat hij wel verwacht dat ik op hem wacht zolang ik met hem omga.
Hij geeft aan dat ie wel gek op me is.. maar wil niet dingen doen die tegen zn gevoel ingaan.. dus op dit moment geen relatie.

**Geplaatst**: 06-03-09 18:20

Re: Relatie.. zonder een relatie te hebben.

Geplaatst: 06-03-09 18:20

Mooi dat het je gerust gesteld heeft

Dan ben je ons zeker geen uitleg verschuldigt

Ik hoop voor je dat het allemaal goed komt, ook met je gevoel wat de situatie betreft, want dat veranderd niet zomaar natuurlijk.

**Geplaatst**: 06-03-09 18:28

Re: Relatie.. zonder een relatie te hebben.

Geplaatst: 06-03-09 18:28

klein beetje herkenbare situatie voor mijn vriend denk ik

ik heb zelf een beetje last van bindingsangst, en had me ook voorgenomen nooit meer verliefd te worden. toen mijn huidige vriend vertelde dat hij me leuk vond was ik echt enorm van mn stuk gebracht. had nooit gedacht dat ik verliefd op hem zou worden, want daar had ik me volledig voor afgesloten (knap he

was ik altijd heel trots op

)
toen ik erover na ging denken kwam het boven en vond ik hem toch ook wel errug leuk.
maarja, dat kon niet, want ik met mn bindingsangst en hij is ook nog eens een collega...

uiteindelijk na ook heel veel gesprekken gaat het nu al 2 maanden goed. in het begin wilde ik het ook niet, maar heb me er toch maar aan toe gegeven.

maar dat zeg ik, mijn situatie is meer een beetje de situatie van jouw niet-vriend...

**Geplaatst**: 06-03-09 20:15

Geplaatst: 06-03-09 20:15

Hmm, herkenbaar. Ik ben inmiddels 'officieel' een jaar vrijgezel, en ik heb een vriend. Mijn vriend is eerst jaren een goede vriend geweest, we hebben elkaar altijd leuk gevonden, maar het leek ons beter om daar niet mee te gaan doen. Uiteindelijk konden we dat niet tegenhouden, en zijn we er maar gewoon voor uitgekomen dat we elkaar leuk vinden. Heel leuk en gezellig, en op een gegeven moment was het 'officieel aan'.

Tot dat meneer het vorig jaar, rond deze tijd, ineens niet meer leuk vond. Hij had het druk met van alles en nog wat, het liep allemaal niet zoals hij wou, en dus maakte hij het maar uit met mij. Ik wist dat ook gelijk, heb het ook benoemd, en hij gaf me er wel gelijk in. Toch zette hij door, het was uit, en het ging nooit meer aan. Om een lang verhaal kort te maken, hij ging een week daarna naar het buitenland, kwam er daar achter dat hij een grote fout had gemaakt. Toen hij terug was hebben we het goed gemaakt. Heeft hij heel veel voor moeten doen, maar dat is een ander verhaal. Alleen het was nog niet weer aan. Er was veel gebeurt natuurlijk, en hij wou het liever even rustig aan doen. Oke, vond ik zelf ook wel een goed plan.

Maar toen we na een maand weer net zo met elkaar omgingen als voordat het uit ging, vond ik dat het rustig aan wel weg mocht. Het ging immers weer net zo goed, dus ik wou het dan liever weer aan hebben. Hij niet, rustig aan. Na twee maanden nog. Ook ik ging enorm aan mezelf en hem twijfelen. Gebruikt hij me? Wil hij me toch niet? Ben ik niet goed genoeg? Vooral ook omdat zijn vader en moeder niet eens weten dat wij wat met elkaar 'hebben'. Hij slaapt bij mij, hij is veel bij me, maar ik kan daar nooit komen. Waarom niet? Hij vind het 'moeilijk' om het aan zijn ouders te vertellen.

Na een half jaar heb ik hem nogmaals gevraagd, weer geen antwoord. Telkens als ik iets over vraag word hij boos, zegt hij dat ik zeur en loopt hij weg. Ik heb me er lang over opgewonden, lang getwijfeld. Na iets van 10 maanden heb ik hem voor de keus gesteld, of alles of niets. Hij liep weg, ik barste in huilen uit, hij kwam terug en zei voor de 100ste keer dat hij het gewoon niet wil. Reden heeft hij niet. Geeft hij me niet in ieder geval. Het is iets kleins waar hij me zielsgelukkig mee zal maken, maar hij weigert.

Na dat laatste gesprek heb ik het bij me neer gelegt. Ik noem hem mijn vriend, zo voelt het ook. Ik ben hem trouw, en hij mij ook, dat is voor 100% zeker. Hij is lief voor me, heeft alles voor me over (behalve dat) geeft me voldoende liefde en aandacht. Hij heeft eergister een bod gedaan op een super mooie auto, voor mij. Dat soort dingen, hij doet echt alles voor me. Iedereen denkt ook dat het gewoon aan is tussen ons, alleen een paar goede vriendinnen, mijn ouders en zussen weten dat het niet zo is. Ik moet immers ook mijn hart luchten.

Verder denkt iedereen dat het aan is, ik mag overal mee naartoe, behalve zijn ouders dus. Nou snap ik ook echt niet dat die mensen nooit een denken: waar is die jongen toch de hele zondag, waar is hij de hele avond heen, met wie gaat hij nu weer eten, waar slaapt hij nu weer. Ze vragen nooit, en daarom vind hij het moeilijk om er over te beginnen. Dat snap ik wel, hij is enigst kind, en als je ouders niet zo'n interesse hebben. Ik heb het zelf ook wel moeilijk gevonden om zoiets aan mijn ouders te vertellen, maar ik heb 2 zussen die het gewoon zeiden, klaar. Ik snap hem wel, maar we zijn nu 2 jaar 'samen' en het moet nu een keer afgelopen zijn met dat gedoe.

Ik heb een super lieve vriend, maar hij is officieel niet mijn vriend, en schoonouders heb ik dus nog steeds niet. Die twee dingen doen me heel veel verdriet, maar ik leer redelijk om het van me af te zetten. Hij gaat wel voor 99% voor me, en ik hoop dat die 1% nog komt. En snel. Want ondanks dat ik het nu redelijk kan hebben, steekt het nog steeds. Nu ik dit allemaal opschrijf komt alle onzekerheid en twijfel weer boven.. We hebben het fantastisch zo, en ik hoop dat hij snel die ene procent bij de andere 99 doet, want ik weet niet wat de toekomst anders brengt, of ik het vol kan houden zo. Ik meen het echt serieus met hem, wil echt met hem verder, maar ik ben bang dat de bom wel eens barst straks.

EDIT: excuses voor de enorme lap tekst..

**Geplaatst**: 06-03-09 23:35

Geplaatst: 06-03-09 23:35

Mandy, ik zal morgen even posten hoe het bij mij is gegaan. Maar over onzekerheid: tuurlijk, iedereen kan onzeker zijn. Maar onzeker en onafhankelijk zijn twee totaal verschillende werelden. In situaties als deze moet je onafhankelijk kunnen zijn. Ik geloof persoonlijk uberhaupt dat je op je eigen benen moet kunnen staan wil je op volwaardige en gelijkwaardige basis een relatie aan kunnen gaan. Dan pas kun je écht kiezen, namelijk

Morgen meer

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-03-09 19:31

Re: Relatie.. zonder een relatie te hebben.

Geplaatst door de TopicStarter : 07-03-09 19:31

Update:
Meneer had vandaag motorcrosswedstrijd en ik ben dan best ongerust. Het is best een gevaarlijke sport..
Hij heeft me na het trainen gesmsd, na de 1e wedstrijd en net ook na z'n 2e wedstrijd.

Wel lief dus!

Zorro, jeetje 2 jaar lang! $:\$

WhiteRose ben benieuwd.

**Geplaatst**: 08-03-09 14:44

Re: Relatie.. zonder een relatie te hebben.

Geplaatst: 08-03-09 14:44

meis, komt wel goed... Gun hem de tijd die hij nodig heeft, hoe lastig ook...
Je gaat er later (die er hopelijk is) plezier van hebben, hij heeft dan gewoon alles kunnen verwerken wat er gebeurt is.

En ja ik spreek uit ervaring en heb door tijd en ruimte te geven nu de relatie waar ik oud mee wil en kan worden!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-03-09 16:57

Re: Relatie.. zonder een relatie te hebben.

Geplaatst door de TopicStarter : 09-03-09 16:57

Bedankt voor je reactie.
Mooi dat het bij jou zo goed is afgelopen.

Ik ben gister met hem wezen zwemmen.
Daarna eten gehaald, naar zijn huis gegaan.
Tv gekeken, veel gepraat.
Ben blijven slapen en toen hij op z'n werk was heeft ie gelijk al weer een mailtje gestuurd. En kreeg vanmiddag een smsje dat hij het een leuke dag vond.

Aankomend weekend ben ik van zaterdagavond t/m maandagochtend weer bij hem. Kijk er nu al naar uit! :):)

**Geplaatst**: 09-03-09 17:32

Re: Relatie.. zonder een relatie te hebben.

Geplaatst: 09-03-09 17:32

Klinkt goed Mandy

Fijn dat het nu zo gaat!

**Geplaatst**: 09-03-09 19:27

Geplaatst: 09-03-09 19:27

Zo, een paar dagen later dan gepland, maar hier alsnog: my story

Ik ben niet echt van de vaste-vaste relaties. Het moet niet te dichtbij komen, lekker mijn leven en vooral alle drukte daarin niet in de weg staan, enz. Tja, das geen basis voor een hele vaste relatie, dacht ik zo.
Tot een tijdje terug. Ik was ergens kwam daar iemand tegen die ik al wel een paar had gezien - en die pikte van een vriend van hem mijn nummer. De dag erna begon het smsen en kort daarna waren we véél mails en smsjes verder. Tot zover niets nieuws onder de zon. Hij kwam naar Amsterdam, hij kwam wat vaker, enz. Ik heb vanaf dag één gezegd: "Dit gaat niets worden, iig niets vasts." Dat wist hij, en hij koos er bewust voor om er op basis van het scharrelen, mee door te gaan. Dat betekende ook dat hij niet moeilijk deed over waar ik heenging, of als ik niet kon - we zagen elkaar in principe alleen in het weekend - hij koos, en liet daarmee de rest los. De enige voorwaarde die hij stelde was trouw, en dat vond ik een eerlijke stelling.
Langzaamaan ben ik een stapje naar hem toe gaan doen - en hij heeft, met zijn acceptatie een stapje naar mij toe gedaan. Inmiddels zijn wij dus wel echt samen, hoewel we duidelijk een eigen leven hebben. Maar hij woont dan ook bijna 2 uur verderop

Als hij vast had gehouden aan zijn ideaal - een tijdsintensieve, erg vaste relatie - dan was het nooit iets geworden. Iets kan tijd nodig hebben - want ook dit moest groeien. En ik zie wel hoe het loopt. Het is nog niet zo gek lang, en ik verbaas me erover hoe het gegaan is. Het - en vooral ook híj - is voor mij een cadeautje van het leven

Zorro - Jouw vriend zet het stapje naar dat laatste procentje niet. Als jij dat niet loslaat, kan dat ook weleens heel lang gaan duren. Kun je ermee leven als hij dat stapje nooit zet? Als het voor jou zo'n belangrijk punt is dat je er veel verdriet van hebt, dan lijkt me dit geen relatie die bij je past.

TS: Als jij alleen toekunt met jouw ideaalbeeld van een relatie, en hij kan jou dat niet geven - dan is het blijven wachten, proberen, vragen, verdriet hebben, helemaal niet zinvol. Iets moet groeien, zeker - maar als hij er niet klaar voor is, gaat dat niet snel genoeg groeien. Tijd...
Maar, ik ben er niet bij, dus kan er moeilijk over oordelen. Kan alleen maar zeggen dat als jij die bevestiging wel nodig hebt, en van hem wil dat hij helemaal kiest, etc - dat je dan misschien nog niet klaar bent voor een onafhankelijk soort "relatie" als hij nodig lijkt te hebben.

**Geplaatst**: 09-03-09 20:46

Geplaatst: 09-03-09 20:46

WhiteRose schreef:
Zorro - Jouw vriend zet het stapje naar dat laatste procentje niet. Als jij dat niet loslaat, kan dat ook weleens heel lang gaan duren. Kun je ermee leven als hij dat stapje nooit zet? Als het voor jou zo'n belangrijk punt is dat je er veel verdriet van hebt, dan lijkt me dit geen relatie die bij je past.

Ik leer steeds beter om het los te laten, en alsnog gelukkig met hem te zijn. Ik merk ook dat ik er steeds minder aan denk, en me er minder druk om maak. Bij vlagen wel even, maar dat duurt nooit heel lang. Toen ik mijn vorige post typte zat ik even helemaal in een dip. De dag erna word ik wakker en denk ik er niet meer aan.

Ik weet niet of ik er mee kan leven als hij het stapje nooit zet. Geen idee. Ik had er veel verdriet van, en nu eigelijk niet meer. Alleen bij vlagen soms even. Ik wacht af, en stop als ik niet meer kan. Ik ga het niet mijn leven en geluk laten verpesten, dat is een ding wat zeker is. Ik hoop dat hij op tijd voor de volle 100% voor mij wil gaan. En anders zal ik vanzelf iemand tegen komen die dat wel wil.