Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-02-09 18:27

Geplaatst: 18-02-09 18:27

Ze heeft het ook zeker wel zwaar gehad en zal het vast nog wel zwaar krijgen.

Maar tot nu toe pakt ze het super op, samen met haar vriend en zo nodig springen hun ouders wel bij (qua oppas etc), ik heb ook al aangeboden om bijv 1x per maand op te passen zodat ze samen uit kunnen en wat tijd voor elkaar zonder dat ze continue gestoord worden door Jason.

**Geplaatst**: 18-02-09 18:30

Re: zusje zwanger, wat nu?

Geplaatst: 18-02-09 18:30

Via het Fiom kun je heel veel hulp krijgen voor je zusje.. die zijn gespecialiseerd in tienermoeders.
Waarschijnlijk moet ze in het ziekenhuis bevallen vanwege haar leeftijd.

**Geplaatst**: 18-02-09 18:34

Re: zusje zwanger, wat nu?

Geplaatst: 18-02-09 18:34

Mijn zusje mocht kiezen tussen thuis of het ziekenhuis en is thuis bevallen.
Maar kan me wel voorstellen dat ze zeggen dat ze naar het ziekenhuis moet.
Zal ook wel met complicaties enzo te maken hebben.

**Geplaatst**: 18-02-09 18:48

Re: zusje zwanger, wat nu?

Geplaatst: 18-02-09 18:48

ow.. dat verschilt mss per ziekenhuis, hier wordt je onder de 18 door de gyn begeleid ipv door de verloskundige, en moet je daar bevallen.. (verplaatste thuisbevalling)

**Geplaatst**: 18-02-09 18:51

Re: zusje zwanger, wat nu?

Geplaatst: 18-02-09 18:51

Mijn zusje kwam er een week voor haar 18e verjaardag achter, mss dat dat ook scheelt?
Ze was toen trouwens al 18 weken zwanger.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-09 19:09

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-09 19:09

ze krijgt als het goed is hulp via de base groep (hulpinstantie in groningen) ik hoop dat die haar genoeg kunnen begeleiden en dat ze er wat aan heeft
waar ze moet bevallen zien we dan wel ik dacht zowiezo al ziekenhuis omdat ze nog zo jong is maar dat weet ik verder niet;)

**Geplaatst**: 18-02-09 19:26

Re: zusje zwanger, wat nu?

Geplaatst: 18-02-09 19:26

Als je ingeschreven staat bij een woningbouwvereniging kun je denk ik via de maatsch. werker daar extra punten krijgen vanwege de situatie. Ik kan me voorstellen dat je niet vrolijk bent onder de situatie. Alle respect voor je moeder die het aandurft zo'n moeilijke dochter + baby in huis te nemen.

**Geplaatst**: 18-02-09 20:11

Geplaatst: 18-02-09 20:11

Pff... lastige situatie! Snap je gevoelens heel goed, maar probeer er ondanks dat het niet op alle vlakken leuk is voor jou en je jongere zusje er toch zoveel als je kan er voor je moeder (want die zal het heel zwaar krijgen en hebben) en voor je zus te zijn. Des te beter zal de sfeer en de situatie zijn!

**Geplaatst**: 20-02-09 19:36

Geplaatst: 20-02-09 19:36

Ik heb niet alles gelezen.

Ik ben met dat betreft ouderwets. Ik zou haar dwingen tot abortus. Ik vind dat kinderen onder 18 jaar geen kinderen mogen krijgen. Ten eerste zijn ze te jong voor zoveel verantwoordelijkheid. Ten tweede, zij heeft ook nog haar studie en zij heeft nog hele leven voor zich!! Je kan altijd kinderen nemen op je 25e of 35e.

Zij heeft geen stabiele achtergrond als ik zo lees. Haar vriend en zij kennen elkaar niet zo lang en ondertussen is ie met iemand tussen de lakens gedoken. _-:(

Ik hoop dat je zusje wel zo verstandig was om eerst soa test te doen voordat ze zonder deden, ook al was en is dat zeer stomme zet. Zij heeft ook geen werk, las ik en heeft dus moeten stoppen met studie.

Haar trein zal al te vroeg ontsporen en dat vind ik wel jammer gezien haar leeftijd. En zoals andere bokker al eerder zei, zij kan 2 kanten op. Zij wordt goede moeder en zal haar best doen om iets leuks te maken van haar leven en zodra het kan weer studie oppakken of werken. Of totaal afhankelijk worden van je ouders of maatschappij (uitkering) en weinig interesse tonen in haar baby. It is no doll!!

Nee, het wordt te zware belasting voor haar en voor jullie gezin!

Ik ben bang dat haar zwangerschap jullie zal opbreken en dat je moeder opeens fulltime oppasser wordt terwijl zij ook een eigen leven heeft!

Ik vind dat je met je ouders en je zusje moet gaan praten over abortus. Als het niet meer kan, dan dwingen tot adoptie. Je ouders hebben nog wat te zeggen over haar gezien dat zij nog minderjarig is.

Wat vindt je ouders ervan? Vonden ze dat prima of hadden ze wel gevraagd om abortus?

Laatst bijgewerkt door Goldenflower op 20-02-09 19:48, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 20-02-09 19:44

Re: zusje zwanger, wat nu?

Geplaatst: 20-02-09 19:44

Lees ik nou goed dat je zusje niet kan blijven wonen waar ze nu woont ( begeleid zelfstandig woonproject? )
Woont ze daar helemaal opzichzelf of op een groep?
Het is toch raar dat als je opjezelf woont al is het begeleid zelfstandig dat je dan weg moet omdat je zwanger bent?
En als de thuissituatie de reden is dat ze begeleid zelfstandig is gaan wonen dan ben ik benieuwd hoelang dit goed gaat.

Het lijkt me eerder verstandig als ze het kindje echt wilt houden dat ze opzichzelf blijft wonen en extra hulp krijgt.

**Geplaatst**: 21-02-09 14:20

Re: zusje zwanger, wat nu?

Geplaatst: 21-02-09 14:20

Volgens mij staat er al vast dat je zusje het kind wil houden. Dus om nu nog over abortus te beginnen lijkt me overbodig. Je bent het er niet mee eens dat ze weer thuis komt wonen. Maar wat denk je dat dan een goede oplossing is voor je zusje? Op zichzelf alleen met de baby? hoe wordt dat bekostigd, wie helpt haar en wie past er op de baby als zij er niet is?
Ik denk dat jullie er goed aan doen om je zusje in deze voor haar ook moeilijke situatie op te vangen en aan te geven dat ze welkom thuis is.

Over je eigen situatie, je geft zelf aan op korte termijn samen te willen gaan wonen. Dus dan heeft je moeder in ieder geval een last minder omdat jij een geode plek hebt en voor jezelf kan zorgen. Voor je kleine zusje wordt het misschien even slikken, maar op je 11e kan je je vaak nog wel aan passen aan nog een kleintje in huis. En jij bent er altijd nog om haar zo af en toe op te vangen als het echt te druk wordt voor haar. Haar helemaal in huis nemen lijkt me geen optie. Samen wonen is al een hele opgaaf en ik denk niet dat je moeder dat ooit toe zal staan. (en of het voor je zusje nou zo goed is).

**Geplaatst**: 21-02-09 16:10

Geplaatst: 21-02-09 16:10

Goldenflower schreef:
Ik heb niet alles gelezen.

Ik ben met dat betreft ouderwets. Ik zou haar dwingen tot abortus. Ik vind dat kinderen onder 18 jaar geen kinderen mogen krijgen. Ten eerste zijn ze te jong voor zoveel verantwoordelijkheid. Ten tweede, zij heeft ook nog haar studie en zij heeft nog hele leven voor zich!! Je kan altijd kinderen nemen op je 25e of 35e.

Zij heeft geen stabiele achtergrond als ik zo lees. Haar vriend en zij kennen elkaar niet zo lang en ondertussen is ie met iemand tussen de lakens gedoken. Ik hoop dat je zusje wel zo verstandig was om eerst soa test te doen voordat ze zonder deden, ook al was en is dat zeer stomme zet. Zij heeft ook geen werk, las ik en heeft dus moeten stoppen met studie.

Haar trein zal al te vroeg ontsporen en dat vind ik wel jammer gezien haar leeftijd. En zoals andere bokker al eerder zei, zij kan 2 kanten op. Zij wordt goede moeder en zal haar best doen om iets leuks te maken van haar leven en zodra het kan weer studie oppakken of werken. Of totaal afhankelijk worden van je ouders of maatschappij (uitkering) en weinig interesse tonen in haar baby. It is no doll!!

Nee, het wordt te zware belasting voor haar en voor jullie gezin! Ik ben bang dat haar zwangerschap jullie zal opbreken en dat je moeder opeens fulltime oppasser wordt terwijl zij ook een eigen leven heeft!

Ik vind dat je met je ouders en je zusje moet gaan praten over abortus. Als het niet meer kan, dan dwingen tot adoptie. Je ouders hebben nog wat te zeggen over haar gezien dat zij nog minderjarig is.

Wat vindt je ouders ervan? Vonden ze dat prima of hadden ze wel gevraagd om abortus?

Nou, nou, nou! Dat is wel HEEL hard geoordeeld als je de situatie alleen vanuit een beknopte omschrijving via internet kent! Denk anders even na voor je zoiets in al je boosheid schrijft.

**Geplaatst**: 21-02-09 17:00

Geplaatst: 21-02-09 17:00

Een vriendin van mij heeft een dochtertje gekregen op haar 17e.
Zij woont nu begeleid (eindelijk), heeft een poosje bij haar ouders gewoond, maar dit werkte niet. Nog 2 kinderen in huis en dan opeens zij met een baby erbij. Echter hebben ze dit ongeveer 1,5 jaar volgehouden. En nu eindelijk een eigen plekje gevonden en een schat van een dochter.
Helaas heeft het meisje zelf geen werk, geen vriend (de vader zit of zat in een afkickkliniek), niks.
Ze is net weer begonnen met een opleiding en het dochtertje is bijna 3 ondertussen.
Plus dat ze soms echt met het kindje omging alsof het een pop was...
Ze was altijd van de 3 kids het probleem geval thuis. Maar door het kindje is ze niks verandert. Ze woont niks voor niks begeleid... geen verantwoordelijkheidsgevoel, niks.

Maar ik heb haar altijd in me hoofd als ik weer iets hoor... en om nou een leven als dit meisje te willen, nee, daar bedank ik van harte voor.
Een andere vriendin (die is wel al volwassen) is nu weer opnieuw zwanger (haar 2e ongelukje) en moet nu weer stoppen met de opleiding. Alleen heeft zij een vriend die werkt en waar ze mee samen woont. Over een half jaar hervat ze de opleiding. Dit is een toestand waarin je het wel degelijk een toekomst kunt geven. Natuurlijk schrokken we van het nieuws. Net alles weer opgepakt en is ze weer zwanger. Maar nu heeft ze een vaste grond onder de voeten. Wat ze bij haar 1e kindje niet had... Nu is zij van zichzelf een verantwoordelijk persoon. Ze heeft eigenlijk weinig haperingen gekent. Eigen huisje, woonde op zichzelf met haar zoontje. Vlakbij haar moeder (ivm opleiding kon ze hem niet altijd op tijd bij de Creche weghalen) die hem dan ophaalde.

Maar het blijft je eigen keuze, maar ik wil wel benadrukken, het gaat ook om de toekomst van het kindje. Als je het kind nu al niks te bieden hebt... laat het dan alsjeblieft weghalen of ter adoptie afstaan. Zowel moeder als kind heeft dan geen leven meer.
En na alles gelezen te hebben heb ik gewoon de neiging te zeggen dat je zusje sprekend op die ene vriendin van mij lijkt. Ik wil niet zeggen dat dit meisje niet gelukkig is nu, want dat is ze wel degelijk

.
Alleen soms begroot het ons enorm om te zien hoe ze, nu nog, met haar dochter omgaat...