Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-02-09 21:26

Geplaatst: 13-02-09 21:26

nee daar heb je gelijk in...misschien moet je dan wat dieper gaan graven, en je hoeft het ook niet altijd als een "probleem"
te omschrijven, maar het kan ook iets anders zijn waarover je kan piekeren, of waar je bang voor bent.
dat hoeft dan niet op te lossen te zijn, maar het is wel goed om te beseffen.

en eerlijk gezegt denk ik dat iedereen die twijfels wel heeft.

als je problemen hebt die je niet wilt delen is er natuurlijk niets mis mee, kan me heel goed voorstellen dat je niet het achterste van je tong wilt laten zien

**Geplaatst**: 13-02-09 21:34

Geplaatst: 13-02-09 21:34

De docente haar probleem zou zijn dat ze het dan met mij te maken zou hebben.
Wat een rotopdracht, ze heeft er toch geen zaken mee?

Anyway, ik zou gewoon zeggen dat je geen problemen hebt en anders gewoon iets uit je mouw schudden.

**Geplaatst**: 13-02-09 22:04

Geplaatst: 13-02-09 22:04

Denise schreef:
Ik vind dat je hier wel een beetje een probleem van maakt.
Bedoelt je docent niet gewoon: als je geen problemen hebt, heb je een probleem, want dan kun je niets invullen. Volgens mij moet je er niet teveel over nadenken, iedereen heeft (wel eens) problemen.

Hihi, nu heb ik wel een probleem!

En nee, ze bedoeld echt niet dat ik een probleem heb omdat ik dan niets in kan vullen

Da's niet diep genoeg...
Ze verwachten echt dat je vol zit met persoonlijke problemen dat je die klakkeloos op tafel gooit in de lessen.

Tja en dan zitten er wel eens mensen tussen die geen problemen hebben en school ook nog eens behoorlijk zakelijk zien

Ach, ik voldoe geloof ik niet aan de sph standaard of zo

**Geplaatst**: 13-02-09 23:10

Geplaatst: 13-02-09 23:10

Yessy schreef:
Ik denk dat het onmogelijk is om helemaal geen problemen te hebben.Als voorbeeld: ik ben perfect gelukkig met m'n leven, maar toen ik vanmorgen m'n bagel uit de toaster haalde bleek dat vriendlief dat ding niet had schoongemaakt. Nu smaakt m'n bagel naar kaas/ui. En dat is minder lekker

Maar om zoiets nou als probleem te definieren gaat mij te ver, dan zit er gewoon even iets tegen

En er zit op een dag vaak wel 20 keer iets tegen (zeker bij het werk dat ik doe), maar als ik daar allemaal als probleem tegenaan zou moeten kijken dan zou ik gillend gek worden. Ik lach erom/mopper een keer en ga vrolijk verder met mijn werk.

Zou trouwens ook geen 5 problemen op kunnen noemen. Misschien mijn verminderde efficientie nu de workload lager wordt, maar dat is eigenlijk ook niet iets dat ik nou echt als probleem zie

**Geplaatst**: 14-02-09 11:18

Geplaatst: 14-02-09 11:18

Shadow0 schreef:
Nou ja, ik vind het op zich geen 'gemiep'. Het is eerder heel erg zorgelijk dat het nog steeds zoveel voorkomt. En ik vind ook niet dat mensen dat maar allemaal moeten overschreeuwen door 'hard' voor zichzelf (en anderen) te zijn. En ja, je moet als hulpverlener natuurlijk wel leren hoe je met mensen die problemen hebben omgaat want dat wordt toch je vakgebied. Dus in dat opzicht vind ik het echt niet onzinnig. Maar de manier waarop spreekt mij niet zo aan.

Wat is er mis met op z'n tijd hard voor jezelf te zijn? Tegenwoordig moet je overal maar je hart luchten, alles zeggen wat je dwars zit.

Ik kan erin komen dat je dan wel ervaard hoe het is om een probleem te vertellen, als hulpverlener zijnde. En dus een beter zicht krijgt op hoe je erop kunt reageren. Maar ieder mens verschilt, dus echt goed inschatten kun je het toch nooit en ik denk dat je met een rollenspel al een eind komt. Sommige mensen lijken het bijna heerlijk te vinden om over problemen te praten, daar zul je dan ook anders op in moeten spelen. Ik vind het doel van een oefening waarbij je je eigen probleem boven tafel brengt, ook meer een oefening waarbij je versterkt dat je anderen je eigen gevoelens aanpraat.

**Geplaatst**: 14-02-09 11:37

Geplaatst: 14-02-09 11:37

Paula schreef:
Wat is er mis met op z'n tijd hard voor jezelf te zijn? Tegenwoordig moet je overal maar je hart luchten, alles zeggen wat je dwars zit.

Dingen die echt weggestopt, onderdrukt of totaal genegeerd worden, komen er altijd via slinkse wegen weer uit. Als je boos bent maar je zegt maar niks om geen problemen te krijgen, dan verandert die boosheid later vaak in wrok. Als je je beroerd en gespannen voelt en blijft gewoon maar koppig doorgaan, krijg je uiteindelijk meestal echte fysieke klachten die niet zomaar weggaan. Als je een traumatische ervaring hebt meegemaakt en je gaat gewoon door, krijg je daar ook problemen mee.
Daarnaast ben je zelf alles wat je hebt, en dat alleen al is reden genoeg om niet zozeer hard maar aardig voor jezelf te zijn. Ben ik heilig van overtuigd. (Maar: niet op een manier dat je jezelf maar alles moet toestaan, en ook niet op de manier dat je je allerlei beperkingen oplegt, maar op een manier dat je gewoon steeds probeert je beste zelf te zijn. Dan hoef je helemaal niet hard te zijn en kun je toch voorkomen dat je jezelf heel makkelijk aan allerlei grillen overlevert. Het is niet zo makkelijk om dit in een paar regels uit te leggen.)

Volgens mij is het praten over alles niet het belangrijkste, maar gaat het er vooral om dat je het voor jezelf erkent. Dat je erkent dat je nog een boel emoties hebt ten aanzien van een bepaalde situatie. Of dat je je gefrustreerd voelt door iets. Het praten is een manier om dat voor jezelf te erkennen, maar als je open en eerlijk naar jezelf bent (en dat is toch wel ongeveer het moeilijkste wat er is), dan is het praten niet de hoofdzaak. Maar het blijven kijken naar jezelf, naar wat je doet en wat je voelt, en wat je eigen keuze is om daar mee verder te gaan, dat is voor ieder mens ontzettend belangrijk. Het 'hard voor jezelf zijn' is bijna altijd een keuze die je maakt om bepaalde dingen van jezelf maar niet nader te bekijken en te ervaren - en ik ben ervan overtuigd dat dat altijd ongezond is.