Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-02-09 20:52

Geplaatst: 03-02-09 20:52

Hahaha die reacties zijn hier ook herkenbaar Suzanne F. :')

Ook al neem ik ze het niet meer erg kwalijk dat ze me gepest hebben, ze herkennen mij nieteens meer. Als ik ze tegenkwam met stappen en ik werd door één van hen nagefloten was het toch even omdraaien met 'Hey *naampersoon*, enig idee wie ik ben?' 'Nee ken ik jou dan? '

Noem je je naam en dan valt die mond zowat op de grond van verbazing.

(toegeven vroeger stonden mijn tanden anderhalf centimenter vooruit, had ik kort haar, vreemde kleren en nu zie ik er wel redelijk normaal uit _O-

Wat uiterlijk betreft was ik ook wel een ideaal mikpunt bedenk ik me nu. En ik woonde op een boerderij en de kinderen wiens ouders een goede baan hadden werden in mijn ogen (en die van mijn ouders) ook behoorlijk voorgetrokken. Naja so be it. Blijft wel jammer dat de directrice die daar destijds ook al directrice was mij nu nog steeds het licht niet in mijn ogen gunt.

)

**Geplaatst**: 03-02-09 20:54

Geplaatst: 03-02-09 20:54

Suzanne F. schreef:
De kinderen van toen krijgen eigenlijk heel ironisch hun eigen koekje van eigen deeg. Ik kom ze soms heel toevallig (bestaat toeval?) nog wel eens tegen en ze zijn zoooo lelijk en dik geworden. Ik ben van een lelijk eendje naar een zwaan gegaan maar zij van knappe eendjes naar vette ganzen.... Hun eerste reactie is dan ook altijd: "Huh???? Suzanne????! Jeetje...."

heel goed!!
Dat gevoel ken ik. Dat had ik bij die reunie. Ben er toen gewoon heen gegaan.
Heb ze even laten zien wie ik geworden ben!!
Nou ik heb iets meer van mij leven gemaakt dan hun!!! 8-)

**Geplaatst**: 03-02-09 20:59

Geplaatst: 03-02-09 20:59

Ik ben zelf gepest geweest op de basisschool. Ik weet niet waarom en heel eerlijk zou het mij aan mijn kont kunnen roesten. Ze komen zichzelf wel is tegen.
Wat ik wel is van andere hoor en ook aan mezelf merk; ik hoef niemand echt dichtbij te hebben, daar heb ik geen behoefte meer aan omdat dat simpelweg altijd uitliep op veel verdriet en veel vraagtekens. Ik heb mijn eigen muurtje waar niemand doorheen komt.
Diegene die mij zwaar heeft laten vallen toen (zit nu nog steeds bij mij in de klas. Zij is wel volwassen geworden, kan het er goed mee vinden) zei dat ik niemand toelaat en niemand écht vertrouw. Maargoed, vind ik niet heel gek. Telkens als ik dat wel deed liep het uit op verdriet.
Het hoeft niet meer voor mij en ik vind het prima zo. Gelukkig is het op de middelbare school wel anders en kan ik het met bijna iedereen even goed vinden en zoniet, pech gehad dan.

**Geplaatst**: 03-02-09 21:14

Geplaatst: 03-02-09 21:14

ik heb niet alles gelezen maar ik ben vroeger oook gepest en nu heb ik mijn mondje ook klaar te staan er zijn nog wel een paar bij ons op school die mij proberen te pesten maar ik bijt van me af en ik heb nu vriendinnen die goed met me kunnen en daar heb ik genoeg aan.Ik heb wel een soms van ik ben lelijk maar dan denk ik aan de leukere dingen en dan ben ik helemaal niet lelijk.En het meisje dat mij jaren heeft gepest durft mij niet een meer aan te kijken,zij was toen mijn zogenaamde 'vriendin' ben toen na jaren met haar gekapt en nadat ik met haar gekapt ben ging het slecht met haar thuis enzo en ik weet nog dat iemand zijn dat het slecht ging met haar en of ik niet eer vriendinnen met haar wil worden,maar ik zal nooit weer vrienden met haar worden.Het is haar eigen schuld.

**Geplaatst**: 03-02-09 21:15

Geplaatst: 03-02-09 21:15

Ook ik ben gepest van groep 4 (toen ik een klas oversloeg) tot 6 VWO. Waarom? Nah... ik ben hoogbegaafd, heb rood haar, was de langste, had een brilletje en een ander soort humor dan de rest. Verder heb ik geen idee waarom

Dat ging van 'Hee rooie, zijn je vlooien ongesteld?' _O-

tot echt dreigen met aansteker en zakmes. Ik ben ook weleens stevig in elkaar gemept. Helaas voor die knul ben ik naar de politie gestapt en heeft hij nu een strafblad.

Natuurlijk kost het je zelfvertrouwen. Goed voor je zelfbeeld is het ook niet echt. Toch kan ik niet zeggen dat ik er echt slechter uit ben gekomen. Ik durf zó te zeggen 'Ik hou van mij'.

Ik ben er vooral sterker door geworden.
Inmiddels ben ik een gelukkig mens met mijn gezin - mijn ventje en mijn prachtige kinderen, mijn baan, mijn leuke huis en gewoon, mijn leuke leven. Geen pestkop die me dat nog afneemt. Sterker - ik werk nu met een heel moelijke beroepsgroep waarvan ik ook weleens iets om mijn oren krijg, maar ik heb een heel brede rug gekregen en dat raakt me dus echt niet meer.

**Geplaatst**: 03-02-09 21:25

Geplaatst: 03-02-09 21:25

eowyn04 schreef:
Ik ben wel een stuk duidelijker geworden.
Het boeit me nu echt niet meer dat mensen mij niet leuk vinden. Vroeger vond ik dat vreselijk, want iedereen moest me aardig vinden.

Oeh dat is zó'n herkenbaar stukje.
Ik snapte ook niet waarom ik nergens bij mocht horen want ik wás toch aardig?
Het ging zelfs zo ver dat ik familie vroeg wat ze leuk aan mij vonden en daar kwam toch echt altijd uit dat ik lief en aardig was?
Waarom deed iedereen dan zo stom?

}:0

Ik ging trouwens ook érg ver om maar 'aardig gevonden' te worden.

**Geplaatst**: 04-02-09 12:51

Geplaatst: 04-02-09 12:51

Suzanne F. schreef:
En toch blijft het hangen. Ik blijf mezelf dik vinden ook al zeggen 100 mensen dat ik dat niet ben.
Nu met mijn dochtertje ben ik al aan het denken dat ik niet wil dat ze dik/mollig is op school. Heel ziek zulke gedachten, ik weet het...

Heel herkenbaar ik heb zelf nog geen kinderen maar wel vaak aangedacht. En ik heb zelfs tegen mijn zus gezegd dat ze moest oppassen dat die kleine niet zo dik moest laten worden.