Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-01-09 01:04

Geplaatst: 17-01-09 01:04

Genieten van wat ik heb, wie ik ben, en wat ik doe.

Bewust stilstaan bij de dieren en de mensen die het beste uit mij naar bovenbrengen. Ze tonen hoeveel ik van ze hou en wat ze voor me betekenen.

Leven.

**Geplaatst**: 17-01-09 01:20

Re: Hoe leef jij?!

Geplaatst: 17-01-09 01:20

Ik heb geleerd dat je niets mag en kan verwachten van anderen.

En verder doe ik Eyore van Winnie the Pooh na die heel triest zegt: 'ik ben wel zoooooooooo gelukkig'...

**Geplaatst**: 17-01-09 02:08

Re: Hoe leef jij?!

Geplaatst: 17-01-09 02:08

Mijn motto is dat ik de enige ben die mezelf gelukkig kan maken.
Dat probeer ik in te vullen door zo positief mogelijk in het leven te staan, alleen dingen doen die ik de moeite waard vind en daar dan ook volledig voor gaan. Ik wil iig geen spijt hebben van de dingen die ik niet gedaan heb.

**Geplaatst**: 17-01-09 02:56

Geplaatst: 17-01-09 02:56

Ben niet zo optimistisch meestal, life is a bitch vaak.....
Ik leef ook meer in het verleden en toekomst dan nu eigenlijk.
Ik heb dingen gedaan vroeger die veel kapot gemaakt hebben en zal de rest van mijn leven met de gevolgen rond moeten lopen. Tis niet anders want kan het verleden niet terugdraaien natuurlijk dus moet er maar het beste van zien te maken.... gelukkig heeft het leven ook wel z'n mooie kanten. Af en toe.

**Geplaatst**: 17-01-09 03:31

Geplaatst: 17-01-09 03:31

Woogy schreef:
Pukkk schreef:
kon ik het verleden maar veranderen!! dan had ik zoveel dingen anders gedaan, maar nu is het goed zo we gaan gewoon gezellig nog even doorleven, genieten van de dingen die nog komen, al weet ik niet wat er komt ik zie het wel !!

Ik betwijfel of je zaken écht anders zou doen als je het over kon doen, naar mijn idee is het leven vast gesteld en hebben we daar maar mee te werken, niet wetende wat komen gaat.

Dat betekend dat je zelf geen keuzes kunt maken, dat alles van tevoren al is uitgestippeld en daar geloof ik niet in. Ieder kruispunt in ons leven kunnen we zelf beslissen. Waar ik wel in geloof is dat we allemaal in ons leven bepaalde levenslessen meekrijgen, dat je situaties tegenkomt die allemaal net even in een ander jasje gegoten zijn maar uiteindelijk op hetzelfde neerkomen. En dat is voor ieder mens verschillend.
Maar dat valt in mijn noemer niet onder voorbestemming. De mens kan kiezen, en krijgt tweede en soms derde kansen als je de eerste keer de verkeerde keuze hebt gemaakt.

**Geplaatst**: 17-01-09 09:17

Re: Hoe leef jij?!

Geplaatst: 17-01-09 09:17

Ik leef met de dag, ik heb vaak genoeg meegemaakt dat mensen er ineens niet meer waren. Mijn lijfspreuk (heet dat zo?

) is Geniet met volle teugen want wat was komt nooit terug, en dat doe ik ook want zo veel dingen kan je gewoon nooit meer overdoen.
Ik heb een paar jaar ewoon echt niks uit mijn leven gehaald, maar nu dat sinds vorig jaar november allemaal zoveel beter gaat geniet ik gewoon van de allerkleinste dingetjes alweer

**Geplaatst**: 17-01-09 09:32

Re: Hoe leef jij?!

Geplaatst: 17-01-09 09:32

Op het moment weet ik niet zo goed hoe ik op het leven kijk, ik leef gewoon en ik doe wat ik moet doen en ik grijp zoveel mogelijk leuke dingen aan die ik tegenkom.

Ik was altijd, net als mijn ouders zijn, behoorlijk van de kerk. Maar door omstandigheden en sexualiteit heb ik daar enorme afstand van genomen en nu ben ik aan het zoeken hoe ik dan tegen het leven aankijk. Ik heb misschien nog wel wat met het geloof in God enzo, maar niet dat ik er bewust aan denk en mee bezig ben. Snappie?

Niet echt een bepaalde uitspraak ofzo, maar eerst was ik ook best veel met geloof bezig, maar vind ik eigenlijk dat er wel meer dingen belangrijk zijn. Zo draait veel in mijn leven om mijn grote idool, daar leef ik ook wel echt voor. Dus ik zou misschien wel zeggen: leef met de dag, maar kijk wel naar wat voor gevolgen dat zou kunnen hebben voor de toekomst.

**Geplaatst**: 17-01-09 11:25

Geplaatst: 17-01-09 11:25

Cassidy schreef:
Dat betekend dat je zelf geen keuzes kunt maken, dat alles van tevoren al is uitgestippeld en daar geloof ik niet in. Ieder kruispunt in ons leven kunnen we zelf beslissen. Waar ik wel in geloof is dat we allemaal in ons leven bepaalde levenslessen meekrijgen, dat je situaties tegenkomt die allemaal net even in een ander jasje gegoten zijn maar uiteindelijk op hetzelfde neerkomen. En dat is voor ieder mens verschillend.
Maar dat valt in mijn noemer niet onder voorbestemming. De mens kan kiezen, en krijgt tweede en soms derde kansen als je de eerste keer de verkeerde keuze hebt gemaakt.

Heb het misschien wat verkeerd verwoord, ik heb niet het idee dat mijn leven een geschreven boek is waar ik de hoofdpersoon in ben. Maar meet dat het leven wel in hele grote lijnen is vastgelegd door simpele dingen als je karakter, je komaf, je geslacht en ras etc. Bepaalde zaken liggen sneller vast. Je kan je vrije keuzes maken je eigen ding doen maar de meeste zijn de typerende keuzes die je krijgt verder studeren voor die droombaan of afhaken omdat het te lang duurt etc.
Ik heb wel het idee dat het is uitgestippelt maar rekening houdt met de keuzes die ik maak en zou moeten maken.
Ik heb onlangs zelf gehad, ik kreeg twee banen aangeboden voor mezelf had ik al vast gesteld welke ik hebben wilde, maar heel kort erna kreeg ik weer exact de zelfde keuze...blijkbaar had ik niet de goede gemaakt.

**Geplaatst**: 17-01-09 11:29

Geplaatst: 17-01-09 11:29

Ten eerste vind ik het een mooi topic +:)+

En mooi om te lezen hoe anderen mensen in het leven staan (en er dingen uit te pikken voor mezelf).

Mijn kijk op het leven? Alles gebeurd met een reden en als het even pijn doet, leer je daarvan en sta je de volgende keer steviger in je schoenen. Daarnaast vind ik dat je geen spijt moet hebben van "dingen" die je (bewust) gedaan hebt, er was toen een reden dat je het wilde. Natuurlijk kun je er over nadenken dat het neit goed/niet handig was, maar daar leer je van en dat neem je de volgende keer mee in je beslissing.
Eerlijkheid vind ik erg belangrijk. Aan duidelijkheid die recht uit het hart komt heb je veel meer dan aan mensen die met je mee praten, omdat ze bang zijn je pijn te doen. Toch heb ik geleerd dat je mensen niet altijd kunt vertrouwen en dat je je erg kunt vergissen in anderen, toch vind ik dat je altijd maar dan ook altijd voor je vrienden moet gaan, ookal zijn ze misschien op een dag niet meer dan vage kennissen uit het verleden. Je moet erop vertrouwen dat je het waard bent om jezelf te zijn en tsja soms doe je dingen die je niet moet doen en soms doe je dingen niet die je wel had moeten doen....
Geniet gewoon van de lieve mensen om je heen. En help mensen door jezelf te zijn en ga niet jezelf veranderen om lief gevonden te worden. Dat is het niet waard. Niet alles moet eerst overdacht te zijn, je mag best een keer je hart volgen, maar dit laatste blijft voor mij erg moeilijk.

En probeer gewoon lol te maken, morgen kan alles anders zijn.

Hoe ik aan deze kijk kom? Tsja, door te leven. Tegenslagen gehad, mensen gesproken, dingen op een rij gezet, geleerd van het verleden etc.
Onder andere de dood van mijn pony heeft hier aan bij gedragen, van af toen ben ik gaan realiseren dat het leven opeens helemaal kan omdraaien, ookal verwacht je het niet. Daardoor ben ik meer lol gaan maken en ben ik het leven veel bewuster gaan leven en geniet ik van de mensen om me heen, die er voor me zijn en waar ik wat voor kan betekenen.
Daarnaast heb ik de laatste weken heel veel van een goede vriend geleerd, eerlijkheid, je hart volgen en geen spijt hebben van het verleden.

**Geplaatst**: 17-01-09 12:39

Re: Hoe leef jij?!

Geplaatst: 17-01-09 12:39

Interessant topic dit

Mooie uitspraken, mooie verhalen...
Het is mijn instelling ook wel, NU leven. Maar toch heb ik te vaak nog zoiets van 'hoe doe ik dat in godsnaam?'
Ik mag niet klagen, ik heb een fijne onbezorgde jeugd gehad, mijn ouders zijn allebei nog in leven en nog bij elkaar, ik heb een leuk huis, een auto, een goede baan, lieve vrienden om me heen etc.
Niets te klagen dus in feite...

Maar toch, ik weet het niet, ik leef nog niet op de manier waarop ik het zou willen.. Soms bekruipt me het gevoel weer van 'is dit het nou? werken, slapen, eten, dingen doen... tot je dood gaat'
En dan lees ik weer van die mooie verhalen, van mensen die echt kunnen genieten van iedere dag die ze hebben, van miniem kleine dingetjes zoals een lieveheersbeestje dat op een plant zit en ja, die gewoon alles uit het leven halen wat er in zit.

Ik heb echt bewondering voor zulke mensen en ik zou het zelf ook zo graag willen, maar het lukt me niet en ik zou niet weten waarom niet..
Niet dat ik niet gelukkig ben hoor

Maar ik kán er gewoon meer uit halen en ik doe het (nog) niet en ja, waarom eigenlijk niet?

**Geplaatst**: 17-01-09 12:47

Geplaatst: 17-01-09 12:47

In 1 woord: Doelloos. :')

Ik heb het niet altijd even makkelijk, word onder een gigantische druk gezet door sommige mensen uit mijn familie.
Maar ondanks dat was ik altijd een heel verwend kind eigenlijk. Goed voor andere mensen, zolang je me maar niet in de weg stond. Eigenlijk lijd ik een leven waar niemand last van heeft.

En ondanks dat ik niet echt een doel of iets heb, sta ik iedere dag met plezier op. Ik maak ook echt wat van mijn dag, iedere keer iets anders. Dan een dagje lekker helemaal voor mezelf, of een andere dag aan een stuk door drukte.
Zoals in mijn profiel staat;
Things to do today: 1. Get up. 2. Survive. 3. Go back to bed.
Dat is eigenlijk hoe ik leef.

**Geplaatst**: 17-01-09 12:50

Geplaatst: 17-01-09 12:50

Kanelly schreef:
Interessant topic dit

Mooie uitspraken, mooie verhalen...
Het is mijn instelling ook wel, NU leven. Maar toch heb ik te vaak nog zoiets van 'hoe doe ik dat in godsnaam?'Ik mag niet klagen, ik heb een fijne onbezorgde jeugd gehad, mijn ouders zijn allebei nog in leven en nog bij elkaar, ik heb een leuk huis, een auto, een goede baan, lieve vrienden om me heen etc.
Niets te klagen dus in feite...

Maar toch, ik weet het niet, ik leef nog niet op de manier waarop ik het zou willen.. Soms bekruipt me het gevoel weer van 'is dit het nou? werken, slapen, eten, dingen doen... tot je dood gaat'
En dan lees ik weer van die mooie verhalen, van mensen die echt kunnen genieten van iedere dag die ze hebben, van miniem kleine dingetjes zoals een lieveheersbeestje dat op een plant zit en ja, die gewoon alles uit het leven halen wat er in zit.

Ik heb echt bewondering voor zulke mensen en ik zou het zelf ook zo graag willen, maar het lukt me niet en ik zou niet weten waarom niet..
Niet dat ik niet gelukkig ben hoor Maar ik kán er gewoon meer uit halen en ik doe het (nog) niet en ja, waarom eigenlijk niet?

Zorgen dat je aanwezig bent. Dat je met heel je lichaam in het nu bent. Niet met je gedachten afdwalen naar gister of morgen, maar ervaren wat er nu om je heen en met je gebeurd. Heel je lichaam voelen, bewust zijn van wat je doet. Is volgens mij al 't 3e topic waar ik dit boek noem maar in de kracht van het nu van eckhart tolle staat 't uitgelegd. Je kan ook andere boeken over mindfulness lezen natuurlijk, maar dat is wat het is. Probeer dat zelf ook zoveel mogenlijk te doen allemaal. Geen spijt hebben van dingen uit het verleden maar m'n voordeel eruit halen. Niet denken van: als ik dit of dat heb ben ik gelukkig want zo werkt 't toch niet. Wel grappig om te lezen dat er meer mensen zijn die dat "ontdekt" hebben

Je hebt er niks aan om te denken dat je gelukkig bent als je later iets hebt. Want het is nu niet later, het is nu nu. En je wil toch ook gewoon nu gelukkig zijn en niet dan pas? Denk ook dat als je met een negatieve instelling in 't leven staat zoals het leven is toch poedersuiker, we leven om dood te gaan, leven is een sleur. Tja dan word 't er sowieso al niet leuker op... Voor de mensen die door een negatieve periode zijn gegaan en daar nu zo ver als kan overheen zijn: +:)+

**Geplaatst**: 17-01-09 12:52

Geplaatst: 17-01-09 12:52

Zeker een goed topic.

Wat ik geleerd heb, dat, hoezeer ik ook wil, je niet alles kunt plannen. Dingen komen op je weg, of je nu wilt of niet.

Ik kan wel weer mijn droompaard willen hebben, maar die komt voorbij of niet.
En net toen ik dacht dat er niet meer in zat qua werk, kreeg ik een superleuke baan.
Mijn relatie ging uit, en toen toen ik het eindelijk accepteerde en verder ging, kwam hij weer terug.

Dus ondanks dat ik The Secret heb gelezen, die predikt dat alles wat je uitzend op je weg komt, denk ik, bij nader inzien, dat de dingen komen zoals ze komen, dus: “que sera, sera”.

En ik denk dat we allemaal eens wat zorgelozer en relaxter in de wereld moeten staan. Zo trek ik het me persoonlijk erg aan wat er op dit moment in Gaza gebeurd. Daar wonen ook mensen, moeders met kinderen, geen medische zorg...

Als ik dan een deuk in mijn auto rij of de koffiemachine op het werk doet het niet…. Jammer dan, zijn ergere dingen in de wereld.

Maar als mensen daarentegen bewust hun leven verneuken, zoals met drank, terwijl anderen kanker krijgen…daar kan ik dan weer niet goed tegen… Maar goed, die alcoholisten zullen ook wel depressief zijn, zal ik dan wel moeten denken.

Verder zou ik, nu ik weet wat ik nu weet, dingen in het verleden ook anders hebben gedaan, maar daar hebben we nu niks meer aan. Dat heb ik wel geleerd van The Secret: laat los, vergeef, al doe je het niet voor een ander, doe het dan voor jezelf.

En ik ben het eens met Woogy: “De mooiste dingen in het leven zijn geen dingen". Ik hou van m'n paarden omdat het m'n vrienden zijn, ik heb weinig band met m'n familie omdat zij niet mijn vrienden zijn, ik kan niet op ze bouwen, ik kan niet met ze praten. Ik moet weten wat ik aan iemand heb zonder er ooit over te praten. Mijn band wordt niet sterker met iemand die veel voor me doet, wel met iemand die veel voor me betekend. De band van het vertrouwen het weten dat ze er zijn.”

Ik vindt dat je van jezelf moet houden. Maar dat vindt ik soms ook heel moeilijk: mezelf mijn fouten in het verleden vergeven.

**Geplaatst**: 17-01-09 12:55

Geplaatst: 17-01-09 12:55

@ Danielle: Ik snap wel beetje wat je bedoeld denk ik.
Ik doe lekker mn eigen ding, en vind het helemaal prima. Met de instelling 'Things to do today: 1. Get up. 2. Survive. 3. Go back to bed.' heb ik een tijd lang geleeft. Nu ben ik daar helemaal overheen, en is het gewoon: Ik doe wat ik doe, en geniet van elke dag.

**Geplaatst**: 17-01-09 12:58

Re: Hoe leef jij?!

Geplaatst: 17-01-09 12:58

@ Ilzas: Van jezelf houden is inderdaad ook iets wat erg belangrijk is. Jezelf accepteren zoals je bent, trots zijn op je lichaam dat het veel dingen vanzelf voor je regelt zonder dat je er bij na hoeft te denken.

**Geplaatst**: 17-01-09 13:08

Geplaatst: 17-01-09 13:08

Ik heb veel meegemaakt in mijn leven en heb veel gehaald uit deze zin
"Push yourself, don't think anyone else does it".
Ben lang in de positie geweest dat ik vond dat anderen er maar voor me moesten zijn en me moesten helpen.
Maar je moet het zélf doen,hoe ellendig ook!
Die omslag heeft me sterker gemaakt.
Ik heb ook weinig met mensen die constant klagen en zeuren maar niks ondernemen,doe er wat aan of houd je mond erover.(tuurlijk,ik klaag ook weleens,dat is menselijk.Maar ik doel maandenlang zeuren over werk dat je niet meer wilt,je kapsel dat je beu bent...)

Verder leef ik per dag. Mij werd altijd wijsgemaakt dat ik behoefte zou hebben aan structuur en regelmaat.Ja,zou kunnen.Ik werk nu onregelmatig en mijn hele leven is een ongeorganiseerd feestje.Soms valt het me opeens even erg zwaar,maar algemeen genomen vind ik het prettig.Ik zie wel,hoe het komt en zo niet,dan toch!

**Geplaatst**: 17-01-09 13:12

Re: Hoe leef jij?!

Geplaatst: 17-01-09 13:12

Juist Darkchrystal. Zo ben ik een paar maanden geleden vreselijk uit mijn slof geschoten tegen een vriendin over haar baan. Ze werd letterlijk ziek van haar baan, maar niks eraan doen he? Ik heb wel mijn excusses aangeboden en die heeft ze geaccepteerd, maar sindsdien nauwelijks meer iets gehoord, dus ik denk dat het een beetje over is tussen ons...

**Geplaatst**: 17-01-09 13:21

Re: Hoe leef jij?!

Geplaatst: 17-01-09 13:21

Zo heb ik het met mijn studie...
Ik ben er 3 jaar uit geweest en heb het nu weer opgepakt...
Niet omdat ik het zo graag wilde en nee, ik vind het nu ook niet leuk, eerder zinloos. Maar toch doe ik het. Why? Omdat het maatschappelijk gewenst is? Omdat er toch een stemmetje in mijn hoofd zit dat zegt 'je moet het afmaken, dat is beter, dat hoort nou eenmaal zo'

**Geplaatst**: 17-01-09 13:26

Re: Hoe leef jij?!

Geplaatst: 17-01-09 13:26

Maar vind je dat niet zonde kanelly?om je tijd aan iets te "verdoen"wat je eigenlijk niet wilt????
Ja,misschien krijg je later spijt omdat je gestopt bent.
Maarja,je kunt ook later spijt krijgen dat je wél doorgegaan bent.

verder geloof ik ook heilig in het feit dat "everything happens for a reason"..Dus alles heeft wel een reden,mensen die je tegekomt zijn ook leermomenten voor je,dingen die je doet,meemaakt,alles eigenlijk.

**Geplaatst**: 17-01-09 13:28

Re: Hoe leef jij?!

Geplaatst: 17-01-09 13:28

Ja en ik heb mijn rechtenstudie dus NIET afgemaakt en heb nu het gevoel dat ik dat altijd met mij meesleep. Vriendinnetjes hebben het wel gedaan en zijn nu jurist... Mijn ouders zijn teleurgesteld in mij. Ik vraag me eigenlijk af of en ik hoeverre ik zelf teleurgesteld ben in mijzelf...

**Geplaatst**: 17-01-09 13:34

Re: Hoe leef jij?!

Geplaatst: 17-01-09 13:34

Belangrijke vraag Ilzas...ik deed VWO,en op mijn 17e kapte ik ermee..opeens. Heb nu een MBO opleiding gedaan en heb een superleuke baan,en een teamleidster die aangaf dat ik makkelijk over een tijdje een studie ernaast kan doen..
Wat ik wil zeggen is,ik heb me ook lang schuldig gevoeld. Zeker ook naar mijn ouders,dat ik gestopt ben.
Ik hád een universitaire studie kunnen doen. Maar weet je,dat kan ik nog steeds!
En jij kan ook,als je dat écht wilt je studie nog afmaken.
En zo niet, dan vind je wel iets waar je voldoening uithaalt(weet niet wat je nu doet overigens)..

**Geplaatst**: 17-01-09 13:35

Geplaatst: 17-01-09 13:35

Ja, aan de ene kant vind ik het zeker zonde DC.
Ik weet ook niet precies wat het is, het liefste zou ik nu gewoon een jaar buffelen en dan m'n diploma hebben. Maar ik moet nog 2,5 jaar en het kan gewoon niet sneller. En dáár baal ik ook van.
Voor mijn gevoel ga ik nog 2,5 jaar m'n tijd zitten verdoen, terwijl het gewoon sneller zou kunnen. Maar dat kan in de praktijk natuurlijk niet, omdat je afhankelijk bent van roosters, opdrachten, medestudenten met wie je opdrachten moet maken..

En ja, als ik het niet afmaak, weet niet, voel ik me ook zo loserig. Ik had m'n papiertje allang kunnen hebben als ik 3 jaar geleden doorgezet had.
En ik wil het papiertje ook echt wel graag, dan kan ik daarna masters gaan doen die ik wél interessant vind. Maar waarom moet het zo lang duren?

En wat Ilzas zegt heb ik ook wel, ik wil mijn ouders niet nog een keer teleurstellen...en mezelf blijkbaar ook niet nog een keer.

**Geplaatst**: 17-01-09 13:36

Geplaatst: 17-01-09 13:36

Leef je Leven zoals jij dat wilt niet zoals een ander van je verwacht....
Ik heb veel dingen meegemaakt en gedaan in mijn nog korte leventje.
Ik heb erom gehuild om geschreeuw om gelachen ervan geleerd.
Het heeft me gemaakt en gevormd tot wat ik ben en hoe ik doe.
Ik zou niks over willen doen in mijn leven ik heb ervan geleerd en mocht het ooit nog eens voorkomen dan hoop ik dat ik de goede keuze maak.
Ik leef van dag tot dag geniet van elk ding in mijn leven ook de kleine dingen een lach van iemand een knuffel ik ben die dingen de afgelopen jaren,maanden en dagen.
Zelfs op mn werk geniet ik elke dag weer ik ben het leven gaan waarderen door wat ik ben kwijtgeraakt de afgelopen maand....
Ik maak keuzes in mijn leven en daar moet ik het beste van maken een ander doet het niet voor me.

Echt een levenspreuk heb ik niet ik vind het wel belangrijk dat je kunt genieten de mens gaat tegenwoordog te snel door het leven omdat het verwacht wordt de dingen die voor mij zo speciaal zijn zijn voor de ander doodnormaal en dat is zo zonde....

Gr Gemma

**Geplaatst**: 17-01-09 13:38

Geplaatst: 17-01-09 13:38

Ik leef door gelukkig te zijn met mijn leven... :Y)

Ik kan oprecht zeggen dat ik een gelukkig mens ben, geloof dat dat grotendeels aan mijn karakter is te wijten. Ik ben absoluut niet materialistisch ingesteld, maar kan gewoon blij zijn met de kleinste dingen. Ik hoef helemaal geen grootste gebeurtenissen, een mooie zonsopgang kan vaak al genoeg zijn om een lach op mijn gezicht te krijgen. Ik kan me ook helemaal niet opjagen of mezelf helemaal in de stress werken, dat is nergens voor nodig. Als iets niet af geraakt, dan is er morgen nog een dag.

Ik ben ook gewoon gelukkig met wie ik ben, met hoe ik eruit zie, hoewel ik helemaal niet over bijvoorbeeld het perfecte lijntje bezit. Ik ben wie ik ben, ik durf mezelf te zijn! Die instelling maakt ook dat ik me weinig aantrek van 'wat anderen wel over mij denken', en dat ik gewoon mijn ding durf doen. Als ik op stap ga, en ze leggen een leuk muziekje op, dan kan ik soms gewoon mijn ogen dichtdoen en écht dansen voor mezelf... Er helemaal in opgaan. Ik verbaas me dan soms ook van mensen die dan dingen zeggen als 'ik dans wel graag, maar ik ga dat niet doen, want ik kan echt niet goed dansen'. Ik dans voor mezelf, niet voor iemand anders. Er zijn ook zoveel mensen die een leuke jongen die ze kennen of tegenkomen niet durven aanspreken, of bang hebben om afgewezen te worden.... Ik ben absoluut het omgekeerde. Als ik iemand leuk vind, dan stap ik er gewoon direct op af, we zien wel wat het wordt. Als je dan afgewezen wordt? Dan is dat omdat de klik er niet is, niet omdat jij niet goed (genoeg) bent. Ik neem de kansen die ik krijg, omdat ik dat durf. Doordat ik durf, krijg ik ook veel meer terug 'van het leven'.

Ik zeg nu niet dat ik nooit geen dingen tegenkom waarvan ik zeg "f*ck", want die zijn er ook genoeg. Maar het is maar waar je de nadruk op wilt leggen als je naar je leven kijkt.. Kijk je naar de dingen die mislopen, of kijk je naar de dingen die je gelukt zijn en waar het goed loopt?

**Geplaatst**: 17-01-09 13:38

Geplaatst: 17-01-09 13:38

Anoniem schreef:
Belangrijke vraag Ilzas...ik deed VWO,en op mijn 17e kapte ik ermee..opeens. Heb nu een MBO opleiding gedaan en heb een superleuke baan,en een teamleidster die aangaf dat ik makkelijk over een tijdje een studie ernaast kan doen..
Wat ik wil zeggen is,ik heb me ook lang schuldig gevoeld. Zeker ook naar mijn ouders,dat ik gestopt ben.
Ik hád een universitaire studie kunnen doen. Maar weet je,dat kan ik nog steeds!
En jij kan ook,als je dat écht wilt je studie nog afmaken.
En zo niet, dan vind je wel iets waar je voldoening uithaalt(weet niet wat je nu doet overigens)..

Ik heb VWO gedaan en iets van zes jaar lang geprobeerd rechten te studeren en in die tijd heb ik 2,5 jaar gehaald. Daarna stapten ze over op de Bachelor-Master structuur en moet ik in plaats van anderhalf jaar nog 2,5 jaar. In deeltijd was dat 5 jaar. En het interesseerde me gewoon bijzonder weinig. En ik moest alles gewoon 2 of drie keer doen. Ik ervoer het als een lijdensweg en ik heb hem tot het eind uitgezeten met als resultaat: 0. Dus daar voel ik me dubbel dom over. Het is niet niets, het is niet iets het is echt half. Echt onzinnig. Met als resultaat een echt geweldige studieschuld...