Bokt.nl

Citaat:

Vanmorgen ben ik samen met mijn moeder naar Groningen heen gereden, nadat ik eerst heb gebeld met het ziekenhuis hoe het met Tes was.
Martijn is thuis gebleven bij Mik en samen hebben ze een leuke dag gehad bij de stal.

Om 11.00 waren we in Groningen en bij binnenkomst opde ic, sloeg het flink alarm bij Tes, bed bezet door artsen dus ik schrok me helemaal lam :shock:

Ze was ineens benauwder geworden, waardoor de instelling van de beademingsmachine niet goed ingesteld meer was op haar situatie toen.
Ze was bleek, had maar een temp van 35.6.

Ze hebben haar ventolin toegediend en de beademing aangepast. Door de ventolin kreeg ze een hele hoge hartslag, zo rond de 200 en door de benauwdheid kelderde haar bloeddruk.

De kinderarts was er bij en ze vermoeden dat haar linkerlong bovenin verstopt zat.
Er werd een thoraxfoto gemaakt en deze bevestigde dat idd.
We hebben nog even met de kinderarts gesproken en hij kon ons iig vertellen dat de zwelling in haar keel veroorzaakt is door het RS dus niet een bescgadiging of iets dergelijks.
Verder is de ontsteking die nu bovenin haar linkerlong zit ook een gevolg van het RS.

Hij wist mij iig gerust te stellen, dat we ons absoluut geen zorgen moesten maken, dat hij dat ook niet deed, alles wat ze nu weer moest doorstaan is te wijten aan dat stomme rot RS Virus!

In de loop van de dag stabiliseerde haar temp, al bleef haar hartslag nog wel rond de 190.

Vanmorgen zijn ze al gestopt met de medicijnen om haar spieren te verslappen en de slaapmedicatie en rond de klok van 15.00 begon ze langzaam aan wakker te worden.
Ze begon te smakken en haar handen te bewegen.
Heerlijkom iig weer een beetje leven in ons meisje te zien.
Ze zit zo vol met slijm en dat zuigen ze wel weg, maar ze hebben liever dat ze dat zelf op hoest, omdat dat veel krachtiger is dan dat hun het er uit kunnen krijgen.

Ook is het infuus in haar slagader verwijderd, hieruit halen ze bloed voor alle bloedtesten, maar deze zat niet meer mooi, want haar armpje werd vlekkerig blauw en rood.

Vanmiddag hebben ze deze opnieuw in proberen te brengen in haar andere pols, maar dit lukte niet.

Net heb ik nog even gebeld en haar hartslag is nog steeds wel hoog, rond de 180 nu,maar ze is wel een stuk wakkerder.
Ze had zelfs al met 1 handje de beademingsslang vast vertelde de verpleegkundige dus nu ligt ze weer vast, want we kunnen het natuurlijk niet hebben dat ze deze uit trekt.

Wij konden iig rustig gaan slapen is mij verteld dus dat gaan we zo ook maar doen.
Morgen eerste kerstdag, hoe hadden wij ooit kunnen denken dat we de kerstdagen zo door moeten brengen...

Joy schreef:

Lieve Tes,

Niemand is ooit in zijn leven
zonder tegenslag gebleven of tegenwind.

Niet je dromen die bedriegen,
maar de grote mensen liegen,
uit angst mijn kind.

Ook de dappersten zijn weg gedoken,
ook het sterkste hart soms gebroken.
Want ons levenslied, is soms vol verdriet mijn kind,
maar de liefde die wint.

Droom kind weg op de wind,
ook al wacht jou een leven vol zorgen.
Droom kind en bij al wat je vind:
Geloof in het wonder van morgen!
Want jij bent een wonderkind...

Papa en mama houden van je!



Tes is sinds haar dipje nog steeds stabiel, de beademing is afgebouwd.
Vanacht hebben ze haar even zelfstandig laten ademen, maar dat ging nog niet zo heel geweldig.
Kleine teleurstelling, maar ze moet dus toch nog wat langer aan sterken.
Ze ziet er goed uit, al slaapt ze heel veel.
Vanmorgen heeft ze heel even haar ogenopen gehad, omdat ze ergens van schrok.
Ze moest dan ook huilen, zo zielig om te zien, huilen zonder geluid, het breekt je hart....

Tes ziet er goed uit, ze is mooi roze van kleur en doordat ze nu geen spierverslappers en slaapmedicatie meer krijgt is ze ook al het vocht aan het verliezen dat ze vast hield, ze is dus niet meer zo opgezwollen als 2 dagen geleden.




Ik heb het er even moeilijk mee vandaag, ik mis mijn kleine meisje zo, ze had hier thuis moeten zijn, Kerst vieren met papa, mama en Mik...
Volgend jaar gaan we de schade 3 dubbel in halen....

Joy schreef:

Vanmorgen ben ik samen met mijn zusje naar Groningen geweest.
Tes was eindelij klekker wakker terwijl wij er waren en daar heb ik heerlijk van genoten.

Ik kreeg ook nnog compleet als verassing te horen dat ze deze middag de tube er uit gingen halen, hier was ik totaal niet op voorbereid!

Rond 14.00 waren we weer opde afdeling, eerst moest Tes nog even oefenen op de beademing en als haar bloedgassen goed zouden zijn, mocht de tube eruit.
Dit was het geval!

Bleek dat het infuus niet meer goed zat en haar armpje helemaal dik was, dus eerst een nieuw infuus aanleggen.
Eerst 3 x prikken voordat hij in haar voetje zat en toenmocht ze eerst even bij komen.

Om 15.30 was dan het "moment supreme" de tube eruit!!!
Eerst moest ze wel even zoeken naar haar ademhaling, maar ze pakte hem vrij snel op en hoe anders dan de eerste keer....ze bleef lekker rustig en pakte zelf haar speen en ging daar uitgebreid op lopen sabbelen!

Een goed teken dus, dat ze kracht heeft om op haar speen te sabbelen en tegelijk te ademen, ook trkt haar borstkast niet meer in en dat deed ze na de eerste keer verwijderen wel.
Het zag er al zoveel beter uit dat ik er een heel goed gevoel over had en dat blijkt dus ook.

Ze ligt heerlijk tevreden en lijkt zelf ook erg blij te zijn om verlost te zijn van de beademingsslang.

Al met al een echte mijlpaal, het voelt gewoon alsof ze opnieuw geboren is!


Nu moet ze goed haar best doen en misschien heel misschien komt onze hoop uit dat we het nieuwe jaar in kunnen gaan met zijn allen in Hengelo.
Tes zal dan waarschijnlijk wel in het ziekenhuis liggen, maar het zal al zo veel prettiger zijn om haar wat dichter bij huis te hebben!