Geplaatst: 18-12-08 12:54 Toen mijn pony'tje was overleden heb ik samen met mijn mentor soort van rauwverwerking gedaan. Ik moest van een schoenendoos een brievenbus voor Odet maken. Als ik me niet fijn voelde moest ik hierin een brief aan Odetje stoppen. Ik mocht ze dan niet meer lezen, totdat ik van mezelf wist dat ik ervoor sterk genoeg was.
Ik had de brievenbus al lang niet meer gebruikt. Al heb ik me nog wel heel vaak rot gevoeld. Gistere voelde ik me even sterk. Ik had net het hoekje van Odet opgeruimd en had daar een fijn gevoel bij. Toen ging ik dus al die brieven lezen. Hield me bij alle brieven sterk....
Tot bij de laatste...
Die heb ik naar haar geschreven in de nacht nadat ik haar dood had gevonden. Ik wilde hem dan 's ochtends nog snel tussen haar kaken stoppen zodat ze mijn laatste woorden bij zich zou hebben. Ik heb nooit afscheid van haar kunnen nemen... Dit lukte niet, ze was al te stijf... Dus later heb ik die brief maar in de brievenbus gedaan...
Gisteren had ik het dus niet meer toen ik die brief als laatste pakte. Ik zit er heel erg mee dat ze die laatste woorden niet heeft kunnen meenemen!
Sorry voor het lange verhaal. Wilde het toch even vertellen
