Bokt.nl

Redrumfox schreef:

terwijl er niets tot nauwelijks iets aan de hand is.

Smystique schreef:

@ redrumfox....leer jezelf eens naast iemand te plaatsen in plaats van erboven en leer eens te kijken met een open vizier in plaats van te kijken met oogkleppen op. Het maakt de wereld een stuk breder en je maakt het de ander een stuk gemakelijker. Leren kijken zonder te veroordelen. Jij bent jij, zij is zij. Jezelf als voorbeeld stellen is een beetje arrogant vind je niet? Alsof jij het ultieme voorbeeld voor de rest van de wereld. Jij zal ook dingen doen, aanpakken of reageren waarvan ik denk....Mjaaahhh, moet dat zo? Betekend dat dat IK dan gelijk heb? Of hebben we dat beiden omdat onze situatie, ook al lijken de gebeurtenissen op elkaar, niet dezelfde is?

_Lotjuh_ schreef:

Ik heb zo te zien een grote fout begaan met het plaatsen van dit topic.
Misschien dat alleen mensen zouden willen reageren die weten wat het is als je iets mee maakt soortgelijk aan het hebben van een vader die van de een op de andere dag uit je leven verdwijnt zonder dat je weet waarom. Want het enige dat jullie me nu bezorgen is nog meer tranen. Ik weet ook wel dat ik blij moet zijn met de dingen die ik wel heb (pony & vriend).

xNursiex schreef:

Iemand voelt zich rot, doet zijn verhaal, en dan krijg je zulke reacties

xDramaQueen schreef:

rebeltje, ts kan best hier de eitje kwijt, maar de topic titel misstaat zo erg en geeft een erg slechte indruk.

rebeltje schreef:

Het verschil in reacties zou ik persoonlijk zien als verschil in wat mensen al in hun rugzak hebben zitten.

Tieneke schreef:

Sja, ooit kwam ik ook op een punt waarop ik dacht: "Ach, iedereen zal dit wel meemaken zeker?" Er met niemand over gepraat, nooit geleerd en er nu verdomd veel spijt van. Want nu is het geëvolueerd naar een situatie die ik zelf niet eens goed kan vatten omdat het zo idioot onwerkelijk klinkt. En als je dan je ei schriftelijk kwijt kan en toch behoefte hebt aan wat steun van mensen, is een forum wel een oplossing.
Het is maar wat je behoefte is.

Eefske schreef:

Nou zeg, wat een onvriendelijke reacties.
Ik vind dat jullie wel heel erg snel conclusies trekken.
Misschien is het wel zo dat ze zich aanstelt. Maar iedereen ervaart dergelijke gebeurtenissen heel anders. Ik kan me prima voorstellen dat je je poedersuiker voelt wanneer er zoveel nare dingen gebeuren en je je ineens geen contact meer hebt met je vader.
Ik sluit me wel aan dat je moet proberen om positief te blijven en genieten van de leuke dingen in het leven. Misschien zou je het er ook eens met je moeder over kunnen hebben. Zodat zij ook weet hoe jij je voelt.
Sterkte ermee.

Groetjes Eva.

Marjo_Wystan schreef:

Maar eerlijk, laat je ouders los en je zal zien dat je leven ontzettend leuk is

Dat je nooit echt vriendinnen hebt gehad ligt denk ik wel een beetje bij jezelf, denk dat je mensen onbewust toch op een afstand houd? Maar daar is niks mis mee, ga jij voor vriendinnen door het vuur of ben je zelf bang dat ze toch niet hetzelfde voor jou doen?