Moderators: NadjaNadja, Essie73, Polly, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird
Sweetselina schreef:Ik ken het.
Mijn vriend had ook na een jaar zoiets van het gevoel is anders.
Ben zijn eerste vriendin, dus was erg onbekend voor hem.
We hebben 1 week geen enkel cotact gehad en na een week belde hij dat hij toch verder met mij wilde. Hij was wezen stappen en bij elk meisje dat hij zag moest hij aan mij denken. Het was dus de verliefdheid die over ging in houden van en dat voelde onbekend voor hem.
Inmiddels zijn we bijna 5 jaar samen en krijgen we 21 november de sleutel van ons huisje.
Geef hem dus de tijd en forceer niks.
naath schreef:Ja het is onze eerste echte relatie indd.
Ik zie hem misschien vanavond en heb me voorgesteld het niet van mij kant af te laten komen. Als hij me ophaalt dan geven we elkaar altijd een kus, of een knuffel enz. Ik ga dus als ik hem zie, niet beginnen hem een kus te geven, proberen hem niet vast te pakken, proberen zijn hand niet vast te pakken of mijn hand op zijn been te leggen .. zal heel moeilijk worden maar als hij dit vanavond wel bij mij doet, zegt dat iets of is dit nog te kort tijd? Ik ga weer naar school, had tussenuren, lees het vanmiddag weer!
En @ Sweetselina, ik hoop echt dat 't bij ons net zo gebeurd!
naath schreef:Hoe bedoelde hij met de zin: 'Het gevoel is er wel zolang je bij me bent'. Zolang jij in zijn aanwezigheid was, of zolang jullie een relatie hadden ..
naath schreef:Oke, maar het is dus wel goedgekomen ?
Ik wacht echt (ook al is dit al veelste snel) op hoe hij zal doen vanavond, ik ga als hij online komt op MSN, niks tegen hem zeggen wacht wel af tot hij wat zegt. En stel hij wilt vanavond komen, dan zal ik proberen te doen wat ik vanmiddag schreef, dus het iig niet meer van mij kant laten komen .. goed ?
Sweetselina schreef:Ik ken het.
Mijn vriend had ook na een jaar zoiets van het gevoel is anders.
Ben zijn eerste vriendin, dus was erg onbekend voor hem.
We hebben 1 week geen enkel cotact gehad en na een week belde hij dat hij toch verder met mij wilde. Hij was wezen stappen en bij elk meisje dat hij zag moest hij aan mij denken. Het was dus de verliefdheid die over ging in houden van en dat voelde onbekend voor hem.
Inmiddels zijn we bijna 5 jaar samen en krijgen we 21 november de sleutel van ons huisje.
Geef hem dus de tijd en forceer niks.
Janine1990 schreef:naath schreef:Oke, maar het is dus wel goedgekomen ?
Ik wacht echt (ook al is dit al veelste snel) op hoe hij zal doen vanavond, ik ga als hij online komt op MSN, niks tegen hem zeggen wacht wel af tot hij wat zegt. En stel hij wilt vanavond komen, dan zal ik proberen te doen wat ik vanmiddag schreef, dus het iig niet meer van mij kant laten komen .. goed ?
Ik weet niet of het goedkomt. De tijd zal het leren.
Life doesn't stop because you do!
Je moet inderdaad geen contact zoeken.
Beter ook dat jullie elkaar vanavond niet zien, en misschien wat langer. Een week, een maand, ik weet het niet.
naath schreef:Het is bij jou dus nog aan de gang ?
Laura0303 schreef:Ik heb ook aan mijn gevoel voor mijn vriend getwijfeld. Maar ben wel altijd veel van hem blijven houden. Dus wel gek dat 'het houden van' ineens weg is..... Dat beloofd niet veel goeds.
Janine1990 schreef:naath schreef:Het is bij jou dus nog aan de gang ?
Ja, en hoe moeilijk het ook is...
Ik geloof in het lot, blijkbaar is dit wat moet gebeuren.
Ik moest inzien dat het op de manier waarop het ging, niet meer leuk ging.
En voor hem betekende dat, dat hij voor mij moest gaan kiezen.
En dat is moeilijk voor hem.
Ik heb hem ook gevraagd: Durf je te zeggen dat je van me houdt?
Zijn antwoord: Ja, maar dan betekend het niet meer wat het eerst deed.
En ik weet dus ook niet of dit nog steeds zo is voor hem, wie weet spreken we dit weekend wat af,
en is hij helemaal verpletterd door mij. Weetje, dat kan ook.
Want hij heeft gezegd: "Ik vind je nog steeds heel mooi en lief enzo."
En wat Sweetselina ook zegt, verliefdheid gaat op een gegeven moment over in houden van.
Het zal mij niet verbazen als die ook bij mij gebeurd, voor mij is het makkelijk te accepteren.
Je maakt het samen zo leuk als je wilt. Hij heeft er moeite mee om spontaan te doen, en als ik daarom vraag blokkeert hij daarin.
Die drempel is gewoon zo hoog voor hem, daardoor gaat hij waarschijnlijk ook denken: "Ik doe dat nooit meer, waarom is dat? Vind ik haar niet meer leuk genoeg?"
We zullen zien of het weer goed komt, lastig, maar het is en blijft leven met de dag.
Elke morgen opnieuw weer loslaten. Praten praten praten. Met mezelf, met vrienden.
Het helpt, het sleept me er doorheen.
Zelfs zo goed dat ik weer lach en gek doe, zoals ik altijd kon.
Maar ik mis hem.
Degene die een lach op je gezicht tovert, door je alleen maar aan te kijken, zelfs als je huilt.
Die is gewoon weg.
En die kan elk moment terug komen, maar hij is op dit moment in geen velden of wegen te bekennen.
Laura0303 schreef:Het is denk ik echt beter om zo veel mogelijk afstand te houden. Toen ik twijfelde (2 weken geleden) heb ik tegen hem gezegd dat ik hem een tijdje niet meer wilde spreken/zien. Hij probeerde toch af en toe contact op te nemen. Op een gegeven moment was ik er ook weer aan toe contact te hebben via sms/telefoon. Hij is hier weer een keer geweest, toen was ik er nog niet helemaal uit, maar gaf wel bijna weer toe. Nu is het een tijdje verder en ik mis hem heel erg. Ik heb weer veel contact en ben er nu wel uit dat ik met hem verder wil. Dat heeft best lang geduurd, maar even geen contact zorgt er wel voor dat je denk ik uiteindelijk een beslissing kan nemen waar je volledig achter staat. Zo te horen heeft jouw vriend een beetje hetzelfde als wat ik had. Opdringerigheid van de ander is dan wel het minste wat je dan kan gebruiken. Het is allemaal al vervelend genoeg en je moet eerst zelf alles op een rijtje hebben. Als je nu doordrijft dan gaat het zeker weten mis. Laat hem vrij in zijn keus en uiteindelijk zal dit beter zijn, hoe moeilijk en vervelende dit wel niet is. Je voelt je waardeloos/onzeker/verdrietig/snapt het niet.....
Maar ik ben blij dat ik in dit topic hier meer over lees. Dat ik niet de enige ben die is gaan twijfelen, terwijl je het heel leuk hebt samen.
Laura0303 schreef:Het is denk ik echt beter om zo veel mogelijk afstand te houden. Toen ik twijfelde (2 weken geleden) heb ik tegen hem gezegd dat ik hem een tijdje niet meer wilde spreken/zien. Hij probeerde toch af en toe contact op te nemen. Op een gegeven moment was ik er ook weer aan toe contact te hebben via sms/telefoon. Hij is hier weer een keer geweest, toen was ik er nog niet helemaal uit, maar gaf wel bijna weer toe. Nu is het een tijdje verder en ik mis hem heel erg. Ik heb weer veel contact en ben er nu wel uit dat ik met hem verder wil. Dat heeft best lang geduurd, maar even geen contact zorgt er wel voor dat je denk ik uiteindelijk een beslissing kan nemen waar je volledig achter staat. Zo te horen heeft jouw vriend een beetje hetzelfde als wat ik had. Opdringerigheid van de ander is dan wel het minste wat je dan kan gebruiken. Het is allemaal al vervelend genoeg en je moet eerst zelf alles op een rijtje hebben. Als je nu doordrijft dan gaat het zeker weten mis. Laat hem vrij in zijn keus en uiteindelijk zal dit beter zijn, hoe moeilijk en vervelende dit wel niet is. Je voelt je waardeloos/onzeker/verdrietig/snapt het niet.....
Maar ik ben blij dat ik in dit topic hier meer over lees. Dat ik niet de enige ben die is gaan twijfelen, terwijl je het heel leuk hebt samen.