Bokt.nl

SecretLIN schreef:

Mijn ouders hebben het hier in de stad Groningen een keer meegemaakt dat er iemand vlak bijze van de martinitoren was gesproken ze hoorden een hele harde klap en keken achterom en zagen die man liggen nou ja wat er nog vanover was kan me nog goed herinneren dat mijn vader zei dat er meteen een aantal meeuwen aan zaten te pikken .. mn moeder is over dr nek gegaan daar

mupjekarel schreef:

En vrijdag is het 2 jaar terug dat een vriend van mij voor de trein sprong, hij deed het wat anders, hij zette zijn brommer langs de weg, ging onder het viaduct staan zodat verder niemand het zag. Was ook rond een tijd dat kinderen naar school gingen en over dat viaduct moesten gaan.

magriet schreef:

Mijn tante heeft een paar jaar geleden zelfmoord gepleegd. Zij heeft haar zelf opgehangen. Voor de trein springen kan ik geen respect voor opbrengen. Die machinesten houden er een trauma aan over.

tante_trien schreef:

magriet schreef:

Mijn tante heeft een paar jaar geleden zelfmoord gepleegd. Zij heeft haar zelf opgehangen. Voor de trein springen kan ik geen respect voor opbrengen. Die machinesten houden er een trauma aan over.

Ik heb hier een keer uitgebreid een machinist over gesproken, zijn letterlijke woorden waren:"Ik neem een glaasje whiskey, en de volgende dag weer aan het werk". Trauma.. hmm, klinkt mij niet als een trauma in de oren. Machinisten zijn het inmiddels wel gewend, de 1e keer is schrikken, maar je went eraan.

tante_trien schreef:

magriet schreef:

Mijn tante heeft een paar jaar geleden zelfmoord gepleegd. Zij heeft haar zelf opgehangen. Voor de trein springen kan ik geen respect voor opbrengen. Die machinesten houden er een trauma aan over.

Ik heb hier een keer uitgebreid een machinist over gesproken, zijn letterlijke woorden waren:"Ik neem een glaasje whiskey, en de volgende dag weer aan het werk". Trauma.. hmm, klinkt mij niet als een trauma in de oren. Machinisten zijn het inmiddels wel gewend, de 1e keer is schrikken, maar je went eraan.

tante_trien schreef:

Ik kan het ook wel begrijpen hoor, dat je er kapot aan gaat. Maar anderzijds, weet je gewoon dat dat kan/gaat gebeuren als je machinist word. Heel eerlijk gezegd snap ik niet waarom je dan machinist word als je niet sterk genoeg in je schoenen staat. Tuurlijk is het naar om een dood iemand te zien, maar elke dag gaan er mensen dood. So be it.

Tuurlijk is het ook wel iets wat je hele leven bij blijft, maar waarom zou je in godsnaam gaan zitten rouwen en lijden omdat iemand er zelf voor heeft gekozen uit het leven te stappen? Vooral als je die gene niet kent..

tante_trien schreef:

Tuurlijk is het ook wel iets wat je hele leven bij blijft, maar waarom zou je in godsnaam gaan zitten rouwen en lijden omdat iemand er zelf voor heeft gekozen uit het leven te stappen? Vooral als je die gene niet kent..

Chikiboy schreef:

Tja voor de trein springen is echt niet de goede wijze om zelfmoord te plegen...

Want niet alleen lijdt de familie om het verlies van een geliefde...bovendien krijgt de familie nog eens de factuur gepresenteerd voor de kosten (treinvertraging, omleiding, opkuiskosten edm...loopt in de 10.000 den €)...kan je gezin nog eens jaren afbetalen voor die stomme sprong

Joceline schreef:

Chikiboy schreef:

Tja voor de trein springen is echt niet de goede wijze om zelfmoord te plegen...

Want niet alleen lijdt de familie om het verlies van een geliefde...bovendien krijgt de familie nog eens de factuur gepresenteerd voor de kosten (treinvertraging, omleiding, opkuiskosten edm...loopt in de 10.000 den €)...kan je gezin nog eens jaren afbetalen voor die stomme sprong

Hier ben ik het volkomen mee eens, en het is ook nog eens shockerend voor de machinist en een enorm vieze puinhoop laat je voor anderen achter. Als je dan niet meer wilt verder leven, zoek dan een rustig plekje op en neem veel pillen.. Ik heb erg geen respect voor als andere mensen er op zo'n manier bij betrokken worden..lijkt wel of er dan om laatste aandacht wordt gevraagd

Citaat:

Hij heeft nu rust en de familie ook.

AnneOmie schreef:

Mijn broer heeft 3 jaar geleden zelfmoord gepleegd. Gelukkig is hij niet voor de trein gesprongen, maar is door middel van medicijnen in combinatie met alcohol rustig thuis ingeslapen. Mijn broer had borderline en was al jaren lang diep ongelukkig. Vanaf zijn 10e jaar zei hij al dat hij dood wou. Ik begrijp waarom mijn broer het heeft gedaan en heb respect voor zijn beslissing. Ik hoop dat hij nu eindelijk zijn rust heeft gevonden. Voor ons is het nog steeds iedere dag moeilijk dat hij er niet meer is.