Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-10-08 00:12

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst: 25-10-08 00:12

*wil dit eigenlijk niet lezen, kan het niet ... is nog te dichtbij ... maar toch ... kan het niet laten dit alles toch te lezen ... reageer later wel met mijn verhaal*

Edit: ... misschien later ...

Sterkte voor iedereen Ach gut

**Geplaatst**: 25-10-08 00:14

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst: 25-10-08 00:14

Misschien is het juist goed om er met andere over te praten , 'in het echt' of hier op bokt, eerst wou ik het ook niet maar het lucht wel op...

**Geplaatst**: 25-10-08 00:16

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst: 25-10-08 00:16

Waaaauw! Wat heb je het ontzettend mooi omschreven, het is hard, maar waar.
Echt een verschrikkelijke ziekte!

Ik weet eigenlijk niet goed wat ik moet zeggen ben er stil van Bloos

Adriana, wat een verhaal met die zwanen zeg Ach gut

Zoiets was ook op de begrafenis van mijn vriendin haar opa. Altijd waren er 2 duiven bij zijn huis. Waar hij was waren de duiven ook. Toen haar opa werd begraven waren ook die twee duiven erbij. Heel apart..
Hij had ook kanker, overal, de artsen hebben hier ook niks aangedaan..

Mensen die met het woord schelden moesten is weten hoeveel mensen ze hier pijn mee doen.. Nagelbijten / Gniffelen

Klein woordje met een ENORM grote betekenis...

**Geplaatst**: 25-10-08 00:19

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst: 25-10-08 00:19

Love_boyke schreef:
Misschien is het juist goed om er met andere over te praten , 'in het echt' of hier op bokt, eerst wou ik het ook niet maar het lucht wel op...

Klopt ... maar nu nog even niet ... ik moet er aan toe zijn en er echt even goed voor gaat zitten om het goed onder woorden te kunnen brengen.

**Geplaatst**: 25-10-08 00:20

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst: 25-10-08 00:20

Zit hier ook met tranen. Op eerste kerstdag vorig jaar midden in de nacht gebeld dat ik direct naar ziekenhuis in drenthe moest rijden (ik woon in het westen). Zonder te weten wat er aan de hand was, maar wel het gevoel dat het goed mis was ik gaan rijden. Eenmaal aangekomen hoorde ik dat hij een hersenbloeding heeft gehad en scans waren niet goed. Of te wel, hij lag op sterven en geen idee hoe lang het zou duren.
Zo zit je daar, drie zussen en moeder aan het sterfbed van je vader terwijl de eerste kerstdag nog normaal verliep.

Weg kerst, geen besef van tijd, niets...

Op tweede kerstdag in de middag is hij uiteindelijk overleden. Wat een crisis tijd was dat zeg. Al uren dachten we vaak, en nu is het gebeurt, maar toch, hij ging doorademen. Tot hij werd gekeerd door de verpleging, toen ging het fout en was het snel gedaan. Ergens op dat moment een rust, die vreselijke strijd was klaar, het was over. Daarna het besef wat is gebeurt in nog geen 16 uur tijd....

Op tweede kerstdag, de dag dat de hele familie bij mij zou zijn, zaten we met de begravenisonderneming aan tafel....

Nee... kerst is geen kerst meer....

Zie er ook als een berg tegenop.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-10-08 00:21

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst door de TopicStarter : 25-10-08 00:21

Als mensen dat als scheldwoord gebruiken denk ik eigenlijk alleen maar "god, wat heb jij een geluk gehad in je leventje zeg, dat je nog niet iemand hebt hoeven te verliezen aan kanker" heb er eigenlijk weinig respect voor...

Evenstar, ik sluit me aan bij love_boyke, maar neem er wel de tijd voor!
Love_boyke, ik ben blij dat het je goed heeft gedaan erover te praten Lachen

Only_kiekie, thanks Lachen

En duiven, ook zoiets.. Vrijheid... Ja, in het geval van kanker is de dood zéker vrijheid!

**Geplaatst**: 25-10-08 00:21

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst: 25-10-08 00:21

Dat snap ik heel goed , ik kan er nu nog redelijk 'makkelijk' over praten omdat het nog niet heel erg dichtbij is, natuurlijkk is het al super dichtbij met de bestralingen en operatie's van familieleden ,maar echt doordringen doet het nog niet , zoveel 'slechtere' dingen de laatste tijd.

Ik hoop dat je iemand kan vinden waar je je verhaal bij kwijt kan, of over een tijdje pas, wanneer je er echt klaar voor bent. Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 25-10-08 00:22

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst: 25-10-08 00:22

Mijn oom is ook overleden aan darmkanker.. En 2/3 weken terug is de achterbuurman ook aan kanker overleden.. hij bleef maar tumoren krijgen en elke keer was het weer goed en kwam er weer een nieuwe.. het was net alsof het hem niet gegunt was. hij was zo positief eerst, wilde er zó hard voor vechten (ook omdat die nog 2 kinderen had) maar elke keer kwam het weer terug. dan doe je zó je best om sterk te blijven en te vechten tegen je ziekte maar dan nog grijpt het je tot je niks meer hebt. en dan de dag voor je verjaardag ga je.. voor neits gevochten, voor niets geleden en voor niets de hoop gehouden

ik vind het heel erg altijd om over die dingen te denken, het enige wat je hopen kan is na zoiets dat het jezelf niet overkomt, of erger nog: mensen die je heel goed kent. Eigelijk gun je het niemand natuurlijk..

1 ding is nog steeds raar.. waarom gebeurd hetnu best vaak in vergelijking met vroeger? vreoger was kanker er niet toch? of minder? het lijkt wel ineens zo uit het niets te zijn gekomen

erg mooi gedicht en sterkte!

**Geplaatst**: 25-10-08 00:24

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst: 25-10-08 00:24

Ik ga slapen, ik las ergens iets over een kat die een iemand die een reactie schreef opzocht. Hier hetzelfde, onze kat komt niet zomaar bij je, maar slaapt nu naast me.

Xyris nogmaals bedankt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-10-08 00:28

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst door de TopicStarter : 25-10-08 00:28

Allemachtig eleonoor.. dat is ook een rotsituatie!

Het volgende kan ik nu wel leuk gaan zeggen, maar doen is moeilijker dan zeggen.. Ga met kerst naar het graf van je vader, samen met het gezin, leg een mooie bos bloemen neer, blijf even hangen, en ga dan echt wat leuks doen met zijn allen, hoe hard het ook is, het leven gaat echt door, ga naar een kerstmarkt, eet daar wat, hang daar rond, voel de mensen om je heen, doe je best om te genieten en benijd ze niet omdat zij waarschijnlijk niet iemand rond die tijd zijn verloren, zoals je hier ziet, op het eind krijgen we er allemaal op de één of andere manier mee te maken, ik heb geleerd door de jaren heen gelukkig te zijn voor de mensen die dit (nog) niet mee hebben hoeven maken, al was dat niet makkelijk.
Denk erover na, kerst is al zo'n nadrukkelijke (familie)tijd en de kans dat je een diep dal in duikt is deste groter, leid jezelf af en heb hier vooral geen wroeging over, je vader zal altijd in je hart blijven!

*Tip, winterefteling.

Ik hoop niet dat ik nu negatieve gevoelens op breng, denk er aljeblieft over!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-10-08 00:31

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst door de TopicStarter : 25-10-08 00:31

Igor, de redenen waarom het nu vaker geconstateerd wordt is 1, omdat de medische zorg dat nu toestaat (vroeger gaven ze nog wel eens andere redenen of snapten ze absoluut niet wat er mis was, boze geesten of wat dan ook) en mensen worden ouder... Dus meer kans op kanker e.d......

Adriana, was mijn kat Lachen

ben dolgelukkig met haar, geweldig toch hoe dieren kunnen zijn... En jij ook bedankt Lachen

**Geplaatst**: 25-10-08 00:42

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst: 25-10-08 00:42

Vaderdag is voor ons ook erg dubbel.

Wij werden daags voor Vaderdag gebeld door de buurman van mijn schoonvader dat we snel langs moesten komen. Hij woonde alleen, schoonmoeder was paar jaar eerder overleden door (eileider)kanker Boos!

ze heeft nog net een half jaar onze oudste dochter mee mogen maken.
Mijn man kwam bij het huis van zijn vader ... lag de man op de grond ... overleden!
Dokter erbij, bleek hij de dag ervoor, tussen de middag tijdens het eten van zijn lunch, reeds te zijn overleden. Hij zou 's avonds uit eten gaan met een vrouw uit Polen die jaren geleden bij hem en zijn vrouw een tijdje ingewoond had en die hij al jaaaaaaaaren niet had gezien. Zij kwam onverwacht naar Nederland en wist dus niet dat mijn schoonmoeder reeds overleden was.
Dus op die zaterdag belde ze naar zijn huis om te vragen waarom hij er niet was op de afspraak om te dineren ... moest ik haar gaan vertellen dat ook hij er niet meer was.

Dit is slechts één van de zeer vervelende gebeurtenissen die ik meegemaakt heb, en zeker niet de meest dramatische. Misschien kan ik later de moed opbrengen de andere verhalen te vertellen, zoals het verhaal over het overlijden van mijn schoonmoeder of het -bijna- overlijden van mijn man.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-10-08 00:50

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst door de TopicStarter : 25-10-08 00:50

Tis al een start Evenstar Lachen

Heb je bericht in je profiel gezien.. Spreekt inderdaad van iemand die al veel mee heeft gemaakt..
Ik hoop dat je snel je verhalen met ons wilt delen!

**Geplaatst**: 25-10-08 01:00

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst: 25-10-08 01:00

Ok, ben nu toch bezig ... het verhaal van mijn schoonmoeder.

Ik was zwanger van mijn oudste, zij was superblij! maar begon met klachten ... buikpijn ... Zij naar de huisarts, diagnose: suikerziekte. Boos!

Ze viel heel veel af en bleef maar buikpijn houden. Ze zei wel eens: "ik leef zo met je mee, dat ik ook buikpijn heb, net of ik ook zwanger ben."

Huisarts bleef volhouden dat het suiker was. Het werd echter zo erg dat ze toch verder onderzocht wilde worden door hem. Uiteindelijk werd er -eindelijk- kanker in haar eierstokken geconstateerd. Ze kreeg chemokuren ... sorry, door mijn zwangerschapsdementie weet ik niet meer hoeveel behandelingen ze heeft gehad, maar op een gegeven moment wilde ze pertinent niet meer naar het ziekenhuis en wilde geen chemo meer. Ze kreeg een bed beneden in de woonkamer, voor het raam. Mijn schoonvader verzorgde haar, eerst alleen en later met schoonmoeder's zus. Ze kon niet meer eten, kreeg alleen infuusvoer ...

Ze heeft nog een half jaar mijn oudste dochter mee mogen maken, ow wat wat ze blij met kleindochter (zelf had ze alleen maar zonen).

Op een slechte dag werden we om half 6 's morgens gebeld: het gaat heel slecht met ma, kom nu!
Wij snel aangekleed, kind uit haar bedje gevist met slaapzakje en al meegenomen ... alle zoons en schoondochters stonden rond haar bed, wij legden ons meiske bij haar ... daar heeft ze op gewacht, want toen blies ze haar laatste adem uit ...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-10-08 01:12

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst door de TopicStarter : 25-10-08 01:12

Oh verdarrie, je hoort dat soort dingen wel vaker... Maar toch fijn dat ze op haar manier een "fijn" einde heeft gehad, precies zoals zij wilde... Zal wel een impact op je moeten hebben gehad zeg!
Alles wat ik nu kan zeggen is.. "Go on" vertel verder, ik hoop dat dit je een beetje opluchtte!

- Een vriendin van mij heeft zelf menig maal kanker gehad en moeder en oma verloren door kanker (zit in de familie) toen haar zus op de 1ste verdieping aan het bevallen was van het eerste kindje stierf haar moeder op de begane grond...

**Geplaatst**: 25-10-08 01:32

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst: 25-10-08 01:32

ik zit al deze berichten met tranen in mijn ogen door te lezen
en weet eigenlijk niet goed wat ik moet zeggen het enigste wat ik kan en op dit moment wil zeggen is dat ik iedereen veel sterkte wens met het verliezen van hun dierbaren

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-10-08 01:37

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst door de TopicStarter : 25-10-08 01:37

Thanks mepril, Lachen

Ik ga nu slapie doen.. Zie jullie allemaal vanavond! *zwaai* en sterkte!

**Geplaatst**: 25-10-08 12:36

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst: 25-10-08 12:36

Mijn vader ging naar het ziekenhuis op Koninginnedag met een longontsteking. 2 weken er na kwam de uitslag longkanker. Nog meer onderzoeken eroverheen en nee, het kon niet meer geopereerd worden. Het zat in de lymfklieren.
Mijn moeder, geen sterk mens, hebben we het ten dele verteld op een donderdag. Zaterdag mijn moeder nog even kort aan de lijn gehad en tegen de middag belde mijn vader, dat ze niet goed geworden was en hij de huisarts gebeld had. Ik ben er als een haas naartoe gereden en vond mijn moeder dood bovenaan de trap. Zij mocht slechts 63 jaar worden.
Na de begrafenis begon mijn vader aan de chemokuren. Het is zwaar voor hem geweest, heel zwaar. Achteraf vertelde hij me er nog even voor mij te willen zijn, anders was hij niet gaan kuren. daar ben ik hem nog zo dankbaar voor. Na de kuren, met vele opnames tussendoor, kwamen de bestralingen. Als bijwerking van de bestralingen kreeg hij een gat in zijn darm. Hij moest een stoma. Mijn o zo dappere vader onderging alles zonder klagen. Toen wij uit eten gingen voor zijn verjaardag, merkte ik dat hij moeilijker liep. 2 dagen erna zaten we in het ziekenhuis, de dag erop hoorden we dat hij nog maar kort had. Toen wilde hij niet meer. Hij ging naar een hospice 5 minuten bij ons vandaan. Hoe graag ik het ook wilde, de verzorging kon ik niet alleen. Ik heb geen broers of zussen en de rest van de familie is bijna allemaal overleden. Mijn vader raakte verlamd en de euthanasie die hij zo graag wilde kreeg hij niet.
De avond voor zijn overlijden kreeg hij een beetje morfine, zodat hij geen pijn had bij de verzorging. Ik heb 's nachts nog gebeld maar hij sliep lekker.
Toen ik de volgende ochtend voor de deur stond, om hem de krant voor te lezen en samen met hem een bakje te doen zei de verpleegkundige: ik wilde je net bellen. Daar zat ik dan, alleen naast mijn vader luisterend naar zijn adem. De verpleegkundige vroeg: zal ik er bij blijven zitten? Ik: ja graag! Ik wilde hem nog roepen, maar zei niets. Ik zei: het is goed pappa, ga maar, ik red me wel. Het ademen werd langzamer en stopte. Ik weet nog dat ik binnen in mij schreeuwde: nee laat me niet alleen, ik wil niet alleen blijven. Ik wachtte en wachtte. Plots ademde hij nog 1 keer, de verpleegkundige en ik schrokken er allebei van. Toen was hij weg.

**Geplaatst**: 25-10-08 12:42

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst: 25-10-08 12:42

Heftig topic....

01 September 2008 (nog maar net dus) is bij mij zelf kanker geconstateerd (lymfeklier) ik zit dus zelf volop in de medische molen.
Het is natuurlijk nog heeeel pril, maar ik vind het zo moeilijk om te accepteren dat ik meer vechtlust heb dan mijn omgeving.

Ik vind het vreselijk dat sommige mensen mij alleen nog maar zien als een tumor op pootjes. Misschien ga ik dood, misschien niet, maar ik wil in ieder geval tot die tijd LEVEN en niet in een hoekje wegkruipen! Ik ben 25 jaar oud, heb een zoontje van 2, een goede fulltime baan, een deeltijd HBO studie en een groot sociaal leven (paarden heb ik weg gedaan en ik heb mijn vriend verlaten, allemaal in dezelfde periode). En toch ben ik gelukkiger dan ooit!
Ook als ik het niet overwin, dan wil ik samen met mijn vrienden een mooi afscheid organiseren, zodat zij altijd met een lach terugkijken.

**Geplaatst**: 25-10-08 12:50

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst: 25-10-08 12:50

Plukje veel sterkte met je behandelingen! En vooral heel veel plezier met het genieten van je leven en veel geluk!

Bewondering voor je!

Ik kan niet zeggen dat ik het me kan voorstellen hoe het voelt, maar t lijkt me vreselijk als mensen je ineens niet meer als de 'oude' Plukje zien.

Hou ons op de hoogte! Knipoog

**Geplaatst**: 25-10-08 12:51

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst: 25-10-08 12:51

Dat lijkt me inderdaad zwaar Plukje, dat je zelf nog veel vechtlust hebt en een positieve instelling terwijl de mensen om je heen je nog maar zien als een tumor op pootjes... Kun je daar niet over praten met ze?

**Geplaatst**: 25-10-08 14:28

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst: 25-10-08 14:28

plukje sterkte Lachen

denk positief Knipoog

dit is dan wel een topic met negatieve ervaringen maar er zijn ook zat mensen die er bovenop komen Knipoog

**Geplaatst**: 25-10-08 17:32

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst: 25-10-08 17:32

Plukje
Onze moeder had kanker maar was voor ons een grote steun.
Ik ben altijd positief gebleven maar merkte wel dat mensen moeite hadden om langs te komen of om te vragen hoe het gaat.
Gewoon omdat ze niet wisten hoe hiermee om te gaan.

**Geplaatst**: 25-10-08 17:50

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst: 25-10-08 17:50

Ook ik krijg kippenvel van dit topic..

Zelf heb ik mijn 2 opa's verloren aan kanker..
De ene had succesvol een behandeling gehad & heeft nog 6jaar geleefd.. Daarna is het teruggekomen & kon er niets meer aan gedaan worden. Hij bleef strijden, had enorm veel moed & was overtuigd dat hij erdoor zou komen. Tot de dag dat de dokter zei dat hij 'te oud' was om de nieuwe behandeling te krijgen & dat er dus niets meer gedaan kom worden..
Binnen de dag was hij dood, hij had niets meer om voor te strijden, hierom ben ik toch wel heel boos geweest..
Zoiets zeg je toch niet tegen iemand?! Gelukkig is hij gestorven samen met zn dochters, ikzelf was een halfuur geleden nog bij hem geweest.. Raar als je dan ineens te horen krijgt dat hij er niet meer is..

Bij mijn andere opa is het veel sneller gegaan, longkanker..
Van een gezette, grote man naar een enorm magere man, hij leek niet meer op degene die hij ooit was.. Moest zuurstof bijkrijgen, maar mocht gelukkig wel thuis 'sterven'. Hij is rustig ingeslapen, hij is in zijn slaap gebleven.. Dit vind ik wel een relatief mooie dood, hij wist er niets van..

Daarnaast is mijn oma gestorven aan alzheimer. Op het begin merkte we er niets van, ze vergat dingen, maar dat was normaal..
Daarna het verdict, het ging allemaal vrij snel.. Uiteindelijk werd ze bedlegerig, kon niets zelf & kon niet meer praten.
Toch had ik de indruk dat ze alles begreep wat we zeiden.. Ook al kon ze zelf niet meer reageren.
Ze was altijd zo'n beleefde vrouw, maar door de alzheimer vloekte ze ook echt ( dit deed ze ervoor nooit! ) en werd ze sneller boos. Ze is ook vrij rustig ingeslapen, bij haar thuis samen met haar dochters.. Een zucht & het was gedaan..

Plukje, ik wens je veel sterkte!

**Geplaatst**: 25-10-08 19:29

Re: Daar zit je dan... Te wachten tot iemand dood gaat...

Geplaatst: 25-10-08 19:29

Plukje heeel heel veel sterkte, het is juist goed dat je veel vechtlust hebt!!

Eleonoor@ Zo herkenbaar, die rot feest dagen, het eerste jaar zat ik er met mijn zussen wat "verloren"bij. We hadden afgesproken dat we bij elkaar zouden komen met de feestdagen ( mijn moeder is heel jong overleden en liet mijn vader achter met 3 kleine meisjes van 1/2 jaar, 3 jaar en 5 jaar) we wilde ons gezin niet uit elkaar laten vallen. We komen elk jaar bij een andere zus op 1e of 2e kerstdag bij elkaar.

Nu na 5 jaar zijn dit altijd geweldige leuke feestdagen geworden, we maken veel plezier en koken en eten samen.
Mij vader is er altijd bij. Mischiens klink het voor sommige oneerbiedig, maar we hebben de urn van mijn vader naar huis gehaald. Het ene jaar staat hij bij mij dan bij mijn andere zus en "rouleert" hij eigenlijk rond. Zijn kleinkinderen ( onze kids dus) maken tekeningen en maken een mooi plaatsje waar hij dus op staat. We proosten op hem en vertellen maffe verhalen over vroeger of over wat er het afgelopen jaar gebeurd is. Zo herdenken we hem op onze eigen, mischiens wel voor de buitenwereld op een maffe manier.