Bokt.nl

Snoraly schreef:

Heb het nu eigenlijk al te lang uitgesteld, waardoor dingen erger zijn geworden.
Dacht elke keer: 'Ah komt wel goed joh'
En aangezien ik graag alles alleen wil doen is hulp zoeken een vrij lastige stap voor me, maar begin te merken dat ik voor mezelf en mijn omgeving niet meer prettig ben in de omgang, en dat hulp zoeken nodig is.

Lijkt me niks trouwens van die rustige nachtdiensten

avaluna schreef:

Ook wakker, lig in het ziekenhuis.
Even vragen of ze morgen nog een extra voorraad slaappillen mee nemen, heb het wel gehad met die vreselijke nachten, al bijna aan jaar lang, dus bij slechte periodes doe ik niet meer moeilijk.

Vervelend dat je daar zo lang op moet wachten, veulen, hier was meteen duidelijk wie voor welk deel aansprakelijk was.

Werken lijkt me dan wel weer prima in de nachten.

Idd werk van maken, Snoraly; sterkte!

Ginootje schreef:

Ja iedereen heeft inderdaad in zijn leven wel even zo'n punt dat je niet meer weet hoe je verder moet.. Het hielp mij al om met bekende om me heen te praten en me hart te luchten..

Fem schreef:

Kan ik mij voorstellen..
Maar financiële compensatie maakt vaak weer veel mogelijk, zoals bijvoorbeeld psychische ondersteuning, etc.

Ik hoop in ieder geval dat alles goed voor je uitpakt.

Fem schreef:

Ginootje schreef:

Ja iedereen heeft inderdaad in zijn leven wel even zo'n punt dat je niet meer weet hoe je verder moet.. Het hielp mij al om met bekende om me heen te praten en me hart te luchten..

Mijn hart luchten vond ik ook erg prettig... echter loste het net zoveel op.. De opluchting was vaak van korte duur...
En de gesprekken met de psycholoog hebben dan toch een andere werking..

avaluna schreef:

Ook wakker, lig in het ziekenhuis.
Even vragen of ze morgen nog een extra voorraad slaappillen mee nemen, heb het wel gehad met die vreselijke nachten, al bijna aan jaar lang, dus bij slechte periodes doe ik niet meer moeilijk.

Vervelend dat je daar zo lang op moet wachten, veulen, hier was meteen duidelijk wie voor welk deel aansprakelijk was.

Werken lijkt me dan wel weer prima in de nachten.

Idd werk van maken, Snoraly; sterkte!

Fem schreef:

Ik denk dat iedereen een ander pad bewandeld, anders functioneert en dus iets anders nodig heeft..

Tot voor kort had ik je uitgelachen als je mij zou zeggen dat ik een depressie zou krijgen..
Ik, rasoptimist... nee, dat kon niet..

Fem schreef:

Ik denk dat iedereen een ander pad bewandeld, anders functioneert en dus iets anders nodig heeft..

Tot voor kort had ik je uitgelachen als je mij zou zeggen dat ik een depressie zou krijgen..
Ik, rasoptimist... nee, dat kon niet..

Ginootje schreef:

Dan zijn wij compleet het tegenover gestelde. Ik kan juist heel slecht met vreemde praten.. Met mensen die dicht bij me staan voelt het toch vertrouwd. En als ik ga huilen word ik een open boek dan gooi ik alles eruit

avaluna schreef:

Fijn dat het je zo goed geholpen heeft, Verootje.

Ik heb vorig jaar een erg zwaar ongeluk gehad, te veel letsel om op te noemen.
Verpleging geeft zo laat geen slaapmedicatie meer uit; zijn ze bang dat je in de ochtend niet fit bent, maar ze weten van mijn eigen potje

Fem schreef:

Ginootje schreef:

Dan zijn wij compleet het tegenover gestelde. Ik kan juist heel slecht met vreemde praten.. Met mensen die dicht bij me staan voelt het toch vertrouwd. En als ik ga huilen word ik een open boek dan gooi ik alles eruit

Dat heb ik ook...
Mijn moeder en beste vriendinnen weten zo goed als alles sinds het echt niet goed met me gaat...
Mijn moeder heb ik sowieso een goede band mee..

Vreemde vind ik persoonlijk ook lastiger..
Was dan ook blij dat ik direct een klik voelde met de psychologe

Snoraly schreef:

Werken in de nachten zou ik denk ik ook prima vinden, maar lijkt me niks als het zo rustig is haha.
Ben eigenlijk altijd wel een nachtmens geweest, maar niet altijd handig geweest voor mijn dagelijks functioneren

Ik ben ook best een moeilijke prater, en dan vooral met de mensen die dicht om me heen staan.
Mijn moeder wil ik er niet mee lastig vallen want ik weet dat ze zich dan zorgen gaat maken. Ben vorig jaar het huis uit gegaan, op kamers met ''begeleiding'' (1x per week een gesprek, maar had totaal geen klik met mijn mentor) maar dit heeft eigenlijk niet geholpen.
Sinds anderhalve maand woon ik echt op mezelf, en heb het daar best lastig mee.
Mijn vriend probeert me ook elke keer te helpen, hij bedoelt het allemaal goed, maar het komt op mij vaak verkeerd over, waardoor we de laatste tijd elke keer wel wat hebben. Praten is met hem ook heel lastig.

avaluna schreef:

Fijn dat het je zo goed geholpen heeft, Verootje.

Ik heb vorig jaar een erg zwaar ongeluk gehad, te veel letsel om op te noemen.
Verpleging geeft zo laat geen slaapmedicatie meer uit; zijn ze bang dat je in de ochtend niet fit bent, maar ze weten van mijn eigen potje

Snoraly schreef:

Qua hulpverlening moet het wel gewoon klikken inderdaad, anders schiet het ook totaal niet op.
Maar ik heb dan niet het gevoel dat ik mijn omgeving lastig val met mijn ''probleempjes'', en heb dan toch iemand om mee te praten.

Snoraly schreef:

Qua hulpverlening moet het wel gewoon klikken inderdaad, anders schiet het ook totaal niet op.
Maar ik heb dan niet het gevoel dat ik mijn omgeving lastig val met mijn ''probleempjes'', en heb dan toch iemand om mee te praten.

Overigens praat ik wel gewoon goed met mijn vriendinnen.

Ginootje schreef:

Snoraly schreef:

Qua hulpverlening moet het wel gewoon klikken inderdaad, anders schiet het ook totaal niet op.
Maar ik heb dan niet het gevoel dat ik mijn omgeving lastig val met mijn ''probleempjes'', en heb dan toch iemand om mee te praten.

Maar je moet echt niet denken dat je je omgeving lastig valt met jou 'probleempjes' hoor, je omgeving is er juist om je 'probleempjes' mee te bespreken!