
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
CalipsoLover schreef:Veel sterkte Marlinde!
Ik moet jullie ook nog even updaten over de situatie. We hebben dus elkaar een dikke week niet gezien, wel af en toe gesproken. We hebben elk onze gevoelens neer geschreven en in lange berichten naar elkaar doorgestuurd wat nu juist onze gedachten/gevoelens en oplossingen kunnen zijn. Hij toonde (ik had dit niet verwacht) een heel volwassen en begripvolle houding. Ik heb hem duidelijk gezegd dat hij zich niet moet gaan veranderen voor mij, ik kan dat ook niet en verwacht dat ook niet van hem. Maar hij vind dat hij zelf wel eens wat volwassener mag worden en die overdosis affectie daar ook achterwege bij moet laten en zich niet mag gaan gedragen als een verliefde puber(zijn eigen woorden). We hebben dus afgesproken dat we het gewoon nog een kans gaan geven. We hebben elkaar dan intussen ook gezien en er goed over gepraat, dat voelde ook allemaal heel goed aan. Intussen ben ik wel helemaal gecrasht en lig nu ziek in bed. Het voelt fijn om alles geregeld te hebben en nu even tijd voor mezelf te maken, hoewel ik had kunnen verwachten dat mijn lichaam nu even ook rust nodig heeft. Hopelijk gaat vanaf nu alles de goede richting uit.
Jolien87 schreef:Hij gaat het dus echt niet snappen.
Dat zegt meer over hem dan over jou.
CalipsoLover schreef:Neen inderdaad, we zien wel wat de toekomst brengt en nu bekijken we alles van dag op dag.
Het is idd eindelijk ook een beetje bij hem doorgedrongen dat ik het niet meer fijn vond, hij heeft zelf ook toegegeven dat hij meer begrip moest tonen en hij te veel met zichzelf bezig was.
CalipsoLover schreef:Veel sterkte Marlinde!
Ik moet jullie ook nog even updaten over de situatie. We hebben dus elkaar een dikke week niet gezien, wel af en toe gesproken. We hebben elk onze gevoelens neer geschreven en in lange berichten naar elkaar doorgestuurd wat nu juist onze gedachten/gevoelens en oplossingen kunnen zijn. Hij toonde (ik had dit niet verwacht) een heel volwassen en begripvolle houding. Ik heb hem duidelijk gezegd dat hij zich niet moet gaan veranderen voor mij, ik kan dat ook niet en verwacht dat ook niet van hem. Maar hij vind dat hij zelf wel eens wat volwassener mag worden en die overdosis affectie daar ook achterwege bij moet laten en zich niet mag gaan gedragen als een verliefde puber(zijn eigen woorden). We hebben dus afgesproken dat we het gewoon nog een kans gaan geven. We hebben elkaar dan intussen ook gezien en er goed over gepraat, dat voelde ook allemaal heel goed aan. Intussen ben ik wel helemaal gecrasht en lig nu ziek in bed. Het voelt fijn om alles geregeld te hebben en nu even tijd voor mezelf te maken, hoewel ik had kunnen verwachten dat mijn lichaam nu even ook rust nodig heeft. Hopelijk gaat vanaf nu alles de goede richting uit.