Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Mijn dochter gaat enorm balen dat haar Ielm pak niet binnen is voor het bosfeest dinsdag. xPabloBokt schreef:Mijn vriend die het weer eens verzaakt om zijn vaste taak te doen in huis. Hele aanrecht staat weer vol met afwas en hij heeft de vaatwasser niet eens ingeladen. Terwijl ik gister middag nog heb aangegeven hoe vol ik zit in mijn hoofd met alles omtrent school, werk, verhuizen en ga zo maar door. Het doet hem gewoon niks voor mijn gevoel. Ben zo boos, teleurgesteld en verdrietig tegelijk..

Rambogirl schreef:xPabloBokt schreef:Mijn vriend die het weer eens verzaakt om zijn vaste taak te doen in huis. Hele aanrecht staat weer vol met afwas en hij heeft de vaatwasser niet eens ingeladen. Terwijl ik gister middag nog heb aangegeven hoe vol ik zit in mijn hoofd met alles omtrent school, werk, verhuizen en ga zo maar door. Het doet hem gewoon niks voor mijn gevoel. Ben zo boos, teleurgesteld en verdrietig tegelijk..
Naar de winkel gaan en papieren of plastic bordjes en bestek voor jezelf halen.
Hij zal wel moeten als tie niks meer heeft.
Mijn vriend laat ook alles staan en vertelde dit ook toen we iets kregen. Ik heb m meteen verteld dat ik geen schoonmaakster ben en dat tie zn eigen zooi op zal moeten ruimen. En ja, de afwas stond bijna tot t plafon opgestapeld en ik heb dus mn eigen bestek en bordjes gebruikt. Vond tie minder leuk en de hint dat ik zn schoonmaakster niet ben is sindsdien echt wel binnen. Hij ruimt netjes zn eigen zooi op, want ik doe t niet
T is even verbijten voor jezelf als je de zooi ziet, maar t resultaat is t waard!!
cue verlatingsangst. Krijg zo niks gedaan vandaag.
krijg gewoon altijd alarmbellen van die slachtofferhouding in zo'n gevallen. SinneJ schreef:xPabloBokt, ben je zeker dat hij je niet een beetje aan het manipuleren is op deze manier? Het is helemaal niet onredelijk om te verwachten dat hij gewoon een deel van het huishouden op zich neemt. Als je daarvoor altijd bang moet zijn om iets te zeggen omdat hij dan verlatingsangst heeft (heb ik dat juist gelezen?), dan zit er sowieso iets niet helemaal goed. Praat eens open over wat je wil en maak duidelijk dat je wel met hem wil samenleven en dat dat niet meteen zal veranderen, maar dat hij ook verder moet kijken dan 'hoe zorg ik ervoor dat ze me niet verlaat', maar vooral ook 'hoe draag ik eraan bij dat zij gelukkig is'. Dat is namelijk veel gezonder als basis.
Maar het kan ook dat ik het dik overanalyseerkrijg gewoon altijd alarmbellen van die slachtofferhouding in zo'n gevallen.
gelijk als ik voor mezelf op kom en er komt niet meteen bevestiging dat het goed is dan voel ik me er echt slecht/bang over zeg maar. En hij heeft gister wel de kattenbakken gedaan en was opgeruimd maar ik ben er wel een beetje klaar mee om hem elke keer een veer in z'n reet te steken als hij iets in het huishouden gedaan heeft (hij heeft ADD).
). Maar kom op! Emancipatie! Hup! Even doorzetten. Hij gaat niet doodvallen van een paar boze opmerkingen als hij kans genoeg heeft gehad.
Suliko schreef:Oh mag ik even spuien hier?
Ik ben zo boos dat het me toch echt even niet lukt om dit los te laten.
Gisteravond was de uitvaartceremonie van mijn vader, vanwege corona mocht er maar een beperkt aantal mensen komen en ook vanwege andere omstandigheden konden er een aantal mensen niet fysiek bij zijn. Gelukkig hadden we de optie voor een livestream.
Kregen we achteraf te horen dat bij niemand de livestream werkte... Zojuist het uitvaartcentrum gebeld, blijkt dat de opnames via een extern bedrijf gaan en zij hadden de verkeerde code geleverd. Met de juiste code was er niets aan de hand geweest.![]()
Omdat de ceremonie om 17:00 plaats vond, kon er geen contact meer gelegd worden met het externe bedrijf want het was buiten kantooruren. Er hadden namelijk meerdere mensen gebeld dat de livestream niet werkte.
Sorry, maar dit kan toch niet?? Wat een slecht verhaal! Want dat betekend dus ook dat niemand even de code checkt om te kijken of het überhaupt werkt.
Zo verdrietig voor alle mensen die er graag bij wilde zijn en vervolgens naar een zwart schermpje staren...
Ik zit niet geheel zonder medicijnen nu hoor, maar elke keer is het weer: oh probeer dit dan maar eens, probeer dat eens. Schijtziek word je er van, soms letterlijk
Ik deel je ergernis dan ook compleet.
En dan toch wel heeeeeel laag dat de overkoepelende organisatie geen excuses kan aanbieden maar heel lomp zegt: "je staat niet in je recht, jammer dan" (kort samengevat dan
). Als een foto commercieel gebruikt wordt zonder licentie oid, of een foto gecropped wordt waardoor logo eraf gaat en geen bronvermelding erbij zit, maak je zeker fouten. En ik heb nog geen enkele excuus ontvangen vanuit het hele bedrijf. Willen het ook niet oplossen. Stelletje kneuzen.
