Geplaatst: 27-03-21 04:52 Loeky01 schreef:Moestuin schreef:Nee ze moest mij van dag 1 niet. Ze heeft dit altijd heel vals duidelijk gemaakt als mijn vriend er niet bij was. Opmerkingen zoals: Eet maar (mijn dochter) Hier krijg je tenminste wel deftig eten. Of toen wij zeiden dat wij waren verloofd: Nergens voor nodig, dat heeft toch geen nut. Trouw maar gewoon niet. Of toen ik zei dat ik thuis ging bevallen deed ik weer moeilijk en zette ik mijn kind haar leven op het spel etc. Maar nu had ze pech. Nu belde mij en ik zat in de auto, dus op speaker. Dat ik marginaal ben, dat ik niet in de familie pas, dat onze trouw niets voor stelt, dat het maar een papiertje is etc. Ze had enkel pech dat vriend naast mij zat en hij alles eens zelf heeft gehoord.dat is gewoon een schoonloeder... Mijn hemel, je kan iemand misschien niet zo aardig vinden maar als je familie bent doe je gewoon niet zo tegen elkaar. Ik ben ook niet bff's met mijn schoonvader, maar hij zou nooit zulke dingen zeggen over mij of ik over hem. En al helemaal niet in het bijzijn van anderen of om elkaar een hak te zetten. Hele dikke knuffel voor jou
. Hopelijk weet jouw vriend dit aan te pakken. Want dit zal energie vreten voor jou
Dit is natuurlijk iets dat al veel langer aan sleept. Hij heeft er haast nooit wat aan gedaan omdat hij het dus heel vaak niet hoorde dat ze zo deed en hij het moeilijk vond om haar op iets aan te spreken waar hij zelf niet bij was. In een paar gevallen heeft hij het wel gehoord en is daar actie op ondernomen maar daar praatte zij haarzelf erg mooi uit. Nu moet ik zeggen dat haar tirade aan de telefoon niet uit het niets kwam vallen. Zij had de dag ervoor al erg lelijk gedaan. Mijn reactie daarop was niet zo handig (ik hou echt al 4,5 jaar mijn mond, slik het maar en ga achteraf een potje brullen thuis) omdat ik het gewoon even niet meer kon handelen. En dat heeft de boel wel doen klappen vandaag. Maar haar telefoontje was er gewoon los over. Het is de hele avond nog veel drama geweest thuis want ik heb echt aangegeven dat de maat voor mij meer dan vol is. Ik pik de verwijten dat ik een slechte vrouw/moeder/vriendin etc ben niet meer. Alles is altijd mijn fout. Mijn zaak is flut, mijn dieren zijn flut, de zaak van mijn vriend is een pareltje
Toen ik gisteren terug kwam op verwijten en verwensingen van haar durfde ze nog te beweren dat ik loog (waar nota bene mijn vriend en schoonpa at the time zelf bijstonden, dus getuigen)Maar goed, het is geknapt. Ik heb al aangegeven dat ik mij van zijn lang zal ze leven niet excuseer. Mijn vriend heeft eens heel diep gezucht en naar zijn ouders gebeld. Schoonmoeder weigerde aan de telefoon te komen. Schoonvader gaf aan dat ik de dag ervoor niet handig had gereageerd (ik ben toen best wel kwaad geworden dus ik weet wel dat het niet handig was. Maar je zou niet anders na al die jaren) maar dat haar telefoon ook echt niet kon. En dat hij wel begreep als ze niet meer welkom zijn op de trouw. Hij vroeg zelfs of hij wel nog welkom was thuis want hij snapte het ook als dat niet het geval was. Dat zegt echt meer dan genoeg in mijn ogen
Captain: Heel, heel, heel erg veel sterkte.
