Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
door_ schreef:Hey meiden, ben ik weer....
Gisteren zijn we bij de gyn geweest voor de uiteindelijke doodsoorzaak...
Het was een fijn gesprek, hij legde alles goed uit, fijne man!
Hij was zichtbaar aangeslagen door de foto's die we van neil meenamen, hij vond ze erg mooi. Achteraf snapten we waarom, want als je de foto's ziet die we meekregen uit het ziekenhuis schrik je je rot...
Maar goed, uieindelijk is er uit virussen en dergelijke niet veel gekomen behalve een vage posi op een streptokok, die ze nog verder gaan onderzoeken, maar ze sluiten uit dat dat de doodsoorzaak is.
Geen antistoffen gevonden, hij had geen chromosoomafwijking (dus handicap)
Wat ze wel hebben kunnen zien is dat de placenta veel te klein was, en ook uiteindelijk maar half heeft gewerkt. Dat hebben ze nooit kunnen zien, ze kunnen maar bepaalde dingen meten bij zo'n ding en dat was elke keer wel goed....
Daar komt dus ook mijn hoge bloeddruk vandaan, ze snapten al niet dat ik geen zwangerschapsvergiftiging kreeg terwijl mijn bloeddruk wel zo hoog was.
Achteraf blijkt dat doordat het kindje door die te kleine placenta te weinig bloed kreeg, mijn lichaam die druk is gaan opvoeren om toch dezelfde hoeveelheid bloed naar het kindje te krijgen.... vandaar mijn hoge bloeddruk...
Conclusie: dit gebeurt bij maar heeeel weinig mensen. Het is rot, een week eerder en hij had nog geleefd.... maar ook wel een opluchting dat er echt niets was wat wij er aan konden doen en dat het ook geen medische misser was....
We hebben groen licht voor een volgende zwangerschap, wel moet ik dan al vanaf week acht op controle, ze moeten tussen week 8 en tien al beginnen met bloedverdunners bij mij, zodat die doorbloeding vanaf het begin goed is....
Zo, dat was een heel verhaal....
Mn internet klooit af en toe, lag er gister ook steeds uit, dus als ik me niet zoveel meld... i'm trying..
slimmerik schreef:Fijn Door dat jullie zo goed opgevangen en ingelicht zijn door jullie gyn. Weer een stukje verwerking erbij. Raar toch dat zoiets 38 weken goed gaat. Je kon er dus met de grootste rust toch niks aan doen.... Domme pech.... Blijf aan jullie denken. Heel veel sterkte !!