Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-06-13 12:00

Geplaatst: 05-06-13 12:00

Quellian schreef:
ukkiepuk schreef:
Quellian heeft je zoon het gedrag herhaald of heeft jouw uitleg 'geholpen' om het gooien van de bal naar de hond te laten stoppen?

Nee hoor, dat heeft hij niet herhaald. Hij weet wat pijn is, vindt dat niet leuk en snapt dat de hond dat óók niet leuk vindt.

Daar is je antwoord SusanH en Anneliedj, het heeft dus nut gehad zonder waarschuwing/straf of whatever. 2e waarschuwing was niet nodig en uit situatie halen ook niet. Evenals het herhaalgedrag wat niet werd vertoont.

Laatst bijgewerkt door ukkiepuk op 05-06-13 12:01, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-13 12:01

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-13 12:01

ukkiepuk schreef:

In dit voorbeeld werkt het dus erg goed. De zoon van Quellian zegt terecht tegen haar vriend (die per ongeluk hetzelfde deed) dat hij de hond zeer doet en het goed moet maken met de hond. Kwartje gevallen zonder straf.

Maar dat gebeurt bij mij ook gerust hoor, ik heb echt niet standaard straf nodig om mijn punt te maken?
Dat zou wel heel sneu zijn.

**Geplaatst**: 05-06-13 12:03

Geplaatst: 05-06-13 12:03

Ik denk dat mensen er een te groot 'ding' van maken

Net zoals dat honden zoveel onzinnige dingen moeten leren (poot, rol, etc.), mijn honden kennen 'nee', 'weg' en 'hier', dat is zát!

Waarom zou je een kind gaan waarschuwen voor dingen die wellicht nooit zullen gebeuren? Mensen zijn bang voor dingen die misschien even-tu-eel zouden kúnnen gebeuren, sja... ik niet. Kind gaat weleens op zijn snoet, is vaak geschaaft, gebutst en gekneukeld (en hee, huilt niet he, staat op, veegt z'n handen af en speelt verder) en zit vaker wél onder de bagger (en butsen) dan niet, tja... daar is het een kind voor.

**Geplaatst**: 05-06-13 12:03

Geplaatst: 05-06-13 12:03

anneliesdj schreef:
ukkiepuk schreef:

In dit voorbeeld werkt het dus erg goed. De zoon van Quellian zegt terecht tegen haar vriend (die per ongeluk hetzelfde deed) dat hij de hond zeer doet en het goed moet maken met de hond. Kwartje gevallen zonder straf.

Maar dat gebeurt bij mij ook gerust hoor, ik heb echt niet standaard straf nodig om mijn punt te maken?
Dat zou wel heel sneu zijn.

Ik doelde hierop:

anneliesdj schreef:
Maar ik kan me dus echt niet voorstellen dat er geen kinderen zijn die het dan niet nog een keer proberen, en nog een keer. Die de reactie van de hond grappig vinden of het geluid wat het maakt.
Ze voelen zelf dat zere hoofd niet en verplaatsen in een ander is voor een kind heel moeilijk.

**Geplaatst**: 05-06-13 12:11

Geplaatst: 05-06-13 12:11

Ja, maar dat het in 1 voorbeeld niet nodig was, geeft toch nog geen antwoord op de vraag wat je zou doen als het kind wel gewoon door zou gaan? Of wat als hij iets ouder is (wat langer geheugen

) en hij het de volgende dag weer doet?

**Geplaatst**: 05-06-13 12:16

Geplaatst: 05-06-13 12:16

Gebeurde heel weinig, als het echt nodig was een week (of 2) geen zakgeld. De reden, niet lief zijn voor elkaar en onze huisdieren tellen daarin ook mee natuurlijk. Een beetje mondelinge ruzie is helemaal niet niet erg en hoort erbij maar als het te erg werd en fysiek grepen we in en dan zeker uitpraten sorry zeggen.
Kids zijn nu 18, bijna 15 en 13 en pap en mam geloven niet in huisarrest dus dat zullen ze ook nooit krijgen.

Sommige ouders vergeten nog al eens om een kind ook te prijzen voor wat hij/zij goed doet, kan ik zeggen uit eigen ervaring. Dat geven mijn man en ik onze kinderen wel mee gelukkig, en mijn man heeft dit ook zo ervaren vroeger, wat een verschil geeft dat hoe de band dan is met je kinderen.

**Geplaatst**: 05-06-13 12:17

Geplaatst: 05-06-13 12:17

Sofy schreef:
Ja, maar dat het in 1 voorbeeld niet nodig was, geeft toch nog geen antwoord op de vraag wat je zou doen als het kind wel gewoon door zou gaan? Of wat als hij iets ouder is (wat langer geheugen ) en hij het de volgende dag weer doet?

Dan gebruik ik dezelfde aanpak en meestal valt dan het kwartje. Als die niet valt zorg ik ervoor dat de situatie een andere wending krijgt.

Wij hebben 2 katten, fabiënne vindt het leuk om er achter aan te rennen. De katten uiteraard niet :Y)

Ik heb bij de kat die het makkelijkst is (met de fles grootgebracht) haar laten zien dat de kat het fijner vindt als ze aait en dat ze bang wordt en het niet fijn vindt als ze opgejaagd worden. Deze kat wordt nu door haar geaaid.
De andere kat wil haar niet in de buurt hebben, na een krabbel van de kat weet ze dat nu erg duidelijk. Gevolg van haar eigen actie. Ik heb uitgelegd dat de kat het fijn vindt om geaaid te worden en ze duwde de kat steeds van zijn plek.

**Geplaatst**: 05-06-13 12:21

Geplaatst: 05-06-13 12:21

[/quote]

Ik ben een zogenoemde "praatmama" en ik heb bewust gekozen om thuis te blijven voor de kindjes, ik heb dus geen baan.[/quote]

Vertel eens? Verlies jij nooit je geduld? Hoe oud zijn je kindjes?[/quote]

Mijn dochter is twee en mijn zoontje is zes maanden. En ik ben ook maar een mens dus ik verlies ook wel eens mijn geduld of ben wel eens sneller geïrriteerd. En dan reageer ik wel eens iets anders dan dat ik zou doen als ik nog wel geduld heb of niet geïrriteerd ben. Ik zie dat ook echt als tekortkoming van mijzelf en weet dat ik mezelf daar nog meer in moet trainen. Mocht ik dus een keer wat harder dan de bedoeling is zeggen dat ze iets niet moet doen, dan leg ik haar kort daarna uit dat ik zo reageerde omdat ... Nu zal ze dat nog niet snappen, maar er komt vast een moment dat ze dat wel doet. En ik blijf er gewoon aan werken om ook als mijn geduld op is of ik niet lekker in mijn vel zit rustig te blijven reageren.

Nog even ter aanvulling. Dat ik wat heftiger reageer op zo'n moment betekent nog niet dat ik haar op een strafstoeltje of iets dergelijks zet. Alleen hetgeen wat ik zeg komt er dan wat minder vriendelijk uit dan ik zou willen.

Laatst bijgewerkt door Esplendido op 05-06-13 12:24, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-06-13 12:22

Geplaatst: 05-06-13 12:22

Sorry, niet duidelijk geformuleerd. Het gaat mij er om wanneer een kind al wéét dat het pijn doet/stuk gaat oid en het toch nog doet, gewoon omdat de intrinsieke motivatie op dat moment even te wensen overlaat. Blijf je het dan nog steeds alleen maar uitleggen? Wanneer mag je dan een keertje boos worden? Willens en wetens de wet (of in huis jouw regels) overtreden hoort toch consequenties te hebben?

**Geplaatst**: 05-06-13 12:31

Geplaatst: 05-06-13 12:31

Sofy schreef:
Wanneer mag je dan een keertje boos worden? Willens en wetens de wet (of in huis jouw regels) overtreden hoort toch consequenties te hebben?

Natuurlijke consequenties ja, opgelegde consequenties (straf) nee

En ik ben van mening dat ik óók boos mag zijn en allerhande emoties mag hebben en tonen. Die mag mijn kind ook leren kennen. Ik geef daarmee een goed voorbeeld, ik moet hém leren wat emoties zijn en hoe je daarmee om kunt gaan. Alternatieven geven voor slaan of dingen kapot slaan, dat leef ik ook gewoon voor.

**Geplaatst**: 05-06-13 12:33

Geplaatst: 05-06-13 12:33

Sofy schreef:
Sorry, niet duidelijk geformuleerd. Het gaat mij er om wanneer een kind al wéét dat het pijn doet/stuk gaat oid en het toch nog doet, gewoon omdat de intrinsieke motivatie op dat moment even te wensen overlaat.

Maar je wilt het hier nu in een situatie proppen die misschien helemaal niet voorkomt: dat kinderen opzettelijk, herhalend een ander pijn doen. Het zal je verbazen maar in veel gevallen is dat helemaal niet aan de orde. Veel kinderen die gewoon gewend zijn aan de manier van doen, gaan niet op die manier over de schreef. Al is het maar omdat ze dat niet nodig hebben...

(Bekijk het puur eens vanuit wat het gedrag het kind oplevert. Uitdagend gedrag bv treedt vaak op om een reactie bij de ouders teweeg te brengen. Maar als die reactie niet komt, en het ook niet nodig is omdat het kind in allerlei andere opzichten genoeg gehoord en gezien wordt, is er eigenlijk nauwelijks een reden voor het kind om zich zo confronterend te gedragen. En door het afleiden wordt bv de speelse behoefte om ergens achteraan te jagen alsnog bevredigd, maar dan op een manier die niemand kwaad doet.)

**Geplaatst**: 05-06-13 12:38

Geplaatst: 05-06-13 12:38

Je verwoordt het mooi Shadow, dank je wel!

**Geplaatst**: 05-06-13 12:41

Geplaatst: 05-06-13 12:41

Quellian schreef:
SusanH schreef:
Naar mijn mening ben je er alleen met uitleg niet, ik vind dat daar wel een waarschuwing bij hoort. Niet doen, want dat doet pijn. Hond kan trouwens prima zelf vertellen dat hij iets niet leuk vindt hoor alleen ben je dan als ouder wel te laat imo. En idd kinderen proberen echt wel nog een keer wat er gebeurt als die van mij wel iig.

Een waarschuwing? Ik vind 'het doet pijn' genoeg, moet ik gaan dreigen? 'De volgende keer gooi ik de bal naar jou?'.
Onze hond zal zelf nooit vertellen wat ze wel of niet fijn vindt, want die draagt de kleine man op haar 3,5 poot, hij is heilig voor haar. Zij ook voor hem.

Waarom ben ik te laat als dit gebeurt? Wat moet ik doen? Alles op voorhand waarschuwen? 'Niet de bal tegen de ruit trappen hoor, want dan breekt het glas', terwijl hij geen bal heeft én dubbelglas niet gebroken krijgt? Waarom proberen te voorkomen? Óók de hond een zwieper geven met de bal is een leermoment.

Waarom is waarschuwen gelijk aan (be)dreigen? Dat schrijf ik toch nergens? Ik zie "Dat mag niet" als een waarschuwing richting mijn kind. Als dat nodig is geef ik er uitleg bij, in het geval van de hond bijvoorbeeld: "want dat doet pijn". Ik heb nergens gezegd dat waarschuwen gelijk staat aan je kind ergens mee (be)dreigen. En je bent te laat als je hond naar je kind gaat grommen en zijn/haar lip optrekt, want de kans dat hij dan echt een keer uitvalt is heel groot. Dat is de waarschuwing die de hond kan geven als je te laat bent met ingrijpen. Dat moment ben ik liever voor

ook al is de hond nog zo goed opgevoed, het kan altijd een keer fout gaan als je er niet op tijd bij bent.

**Geplaatst**: 05-06-13 12:44

Geplaatst: 05-06-13 12:44

SusanH schreef:
Waarom is waarschuwen gelijk aan (be)dreigen? Dat schrijf ik toch nergens? Ik zie "Dat mag niet" als een waarschuwing richting mijn kind.

Eigenlijk vind ik dat geen waarschuwing. De Nanny-Jo waarschuwing bv geeft heel duidelijk ook de consequenties erbij ('this is your warning. If you do it again you will go on the naughty chair'.) En dat vind ik ook wel zo eerlijk. 'Dat mag niet' is gewoon een aanwijzing, een opmerking. Een waarschuwing wordt het als je ervan maakt: 'dat mag niet en als je het toch doet dan...'

(Dat is overigens nog niet automatisch een bedreiging. Dat zou het wel zijn als je ervan maakt 'als je het toch doet dan zul je eens wat beleven!')

**Geplaatst**: 05-06-13 12:47

Geplaatst: 05-06-13 12:47

Shadow0 schreef:
(Bekijk het puur eens vanuit wat het gedrag het kind oplevert. Uitdagend gedrag bv treedt vaak op om een reactie bij de ouders teweeg te brengen. Maar als die reactie niet komt, en het ook niet nodig is omdat het kind in allerlei andere opzichten genoeg gehoord en gezien wordt, is er eigenlijk nauwelijks een reden voor het kind om zich zo confronterend te gedragen. En door het afleiden wordt bv de speelse behoefte om ergens achteraan te jagen alsnog bevredigd, maar dan op een manier die niemand kwaad doet.)

Precies.
Afgelopen week zei ik nog dat ik het idee heb dat de eerstgeborenen in veel gezinnen 'makkelijker' in de omgang worden als de tweede is geboren.
Veel kinderen proberen te triggeren, uit te lokken en veel ouders springen daar gelijk bovenop. Als er een 'nieuwe' baby bij is, dan heeft mama niet de handen vrij om er direct bovenop te springen/in te grijpen/straf te geven, waardoor het kind dus niet de reactie krijgt dat het had verwacht en dat 'verkeerde' gedrag niet zo snel zal herhalen, omdat het niet het gewenste resultaat geeft.

Negatieve aandacht is ook aandacht, dus ik ben ook van mening dat kinderen die vooral negatieve aandacht vragen (en dit dus krijgen) wellicht meer geholpen zouden zijn met meer positieve aandacht en afleiding dan met straf.

SusanH, ik vind een 'dat mag niet' met een uitleg hetzelfde als wat ik zeg. Kindlief weet dat het niet moet doen, waarom hij het niet moet doen.
Mijn kind pest niet structureel dieren, het komt weleens voor in zijn ontdekking dat hij harder is dan gewenst, maar daar leert hij van. Het heeft geen zin om hem op de trap te zetten, want ik zie hem er nog voor aan dat hij het de hond kwalijk neemt

**Geplaatst**: 05-06-13 12:50

Geplaatst: 05-06-13 12:50

Wij hebben 2 kinderen van 16 en 13 inmiddels.
Die hebben echt wel eens een tik voor hun derrière gehad hoor.
Ik werk ook niet, en idd dan ben je het wel eens helemaal zat als ze de hele morgen doorgaan.
Om een voorbeeld te noemen, zaten ze in de winkel echt constant alles uit de schappen te trekken en had ik een aantal keren gewaarschuwd, was het daarna echt wel even een tik over de vingers.
Dan is het ook klaar, en komen ze ook nergens meer aan.
En voor iedereen denkt aaah zielig dat is niet iets wat je dagelijks of wekelijks herhaalt, doorgaans ging het zonder.
Maar we hadden het er toevallig van de week nog over.
Ik zei altijd, ik tel tot 3 als je dan niet ophoudt is het niet te best.
(en echt ze hadden geen idee wat er na het tot 3 tellen ging gebeuren), maar ik hoefde maar te gaan tellen en het was klaar.
Moesten ze speelgoed opruimen, en ze begonnen te jammeren en moeilijk te doen zei ik bijv. Nu heel snel anders gaat alles in de container.
Dan hoef je als ze nog weigeren iets te doen alleen maar even naar buiten, container bij de achterdeur en floep binnen 10 minuten zit alle speelgoed in de kast, en ja zonder tik of wat ook.
Vind het niet zo'n probleem hoor als kinderen ook eens weten als ze veel te ver gaan.
En het zijn nu best leuke pubers ook. Tuurlijk wel eens dwars maar ach dat hoort erbij.
Dochter van 16 heeft ook haar puberbuien, daar word ik ook echt niet kwaad om, maar zeg dan iets van ooh wat ben je weer lekker vrolijk, ga maar even naar je kamer en kom maar weer terug als je weer gezellig kunt doen, doei lieverd, en dan is het vaak al over, krijg ik meestal een grijns en klaar.
Ook hier werden de straffen aangepast aan het kind. Dus bij de 1 niet spelen met andere kinderen, en bij de andere niet op de computer e.d.
En dat houd ik zo een week of langer vol.
Daarna gaat het dan ook weer een hele poos goed.

**Geplaatst**: 05-06-13 12:53

Geplaatst: 05-06-13 12:53

De tweede komt hier niet, zou wel kunnen dat je er dan bewust of onbewust toch dichter op gaat zitten al probeer ik dat zo min mogelijk te doen. Zij heeft er niet zelf voor gekozen om enig kind te zijn en moet ook zelf kunnen leren en ontdekken. Daar hoort fouten maken ook bij. Ik trek wel een grens als het gevaar oplevert voor haarzelf of de omgeving, of wanneer ze iemand (of de hond) pijn doet. Is gelukkig niet vaak nodig omdat ze echt wel begrijpt waarom sommige dingen niet kunnen of mogen, maar voor die ene keer dat het wel nodig is probeer ik zo consequent mogelijk te zijn.

**Geplaatst**: 05-06-13 13:08

Geplaatst: 05-06-13 13:08

Dakotah schreef:
Om een voorbeeld te noemen, zaten ze in de winkel echt constant alles uit de schappen te trekken en had ik een aantal keren gewaarschuwd, was het daarna echt wel even een tik over de vingers.

Heb je dan niet het gevoel dat je daarvoor al enkele kansen hebt gemist? (Bv het geven van een minder hardhandige correctie direct na de eerste waarschuwing?)

**Geplaatst**: 05-06-13 13:14

Geplaatst: 05-06-13 13:14

Dat vroeg ik me ook af, of uitgebreide praatmoeders meerdere kinderen hadden en dan op rij.
Aan het eind van de dag ben je schor.

Ik vind het echt een gemis voor een kind als het geen broertjes of zusjes heeft.
De interactie die ze daarbij leren is enorm en er is bekent dat ze dat niet hebben of veel minder in de kinderopvang of in de klas.
Als maar alleen volwassenen thuis geeft ook een verkeerd beeld voor een kind.

Het mooie van broertjes en zusjes is ook dat ze leren van hun fouten en hun "straf".
Ik vind trouwens op de trap zitten of zo'n stoeltje net zo goed straf, ze mogen niet verder gaan waar mee ze bezig waren.
Brand broertje zich aan de kachel en begint heel hard te huilen , kijkt de tweede verschrikt op en heeft geleerd dat de kachel heel zeer doet.

Verder moest ik nog aan die driftbuien denken en het op de grond gooien van eten wat sommige ouders dus redelijk normaal vinden.
Je zult met zo'n kind in een (pannenkoeken) restaurant zitten en het eten blijkt niet zo te zijn als het kind verwacht had.
Zit je daar met een kind met driftbui en/of eentje die het eten op de grond gooit omdat die het niet blieft.
Lijkt me verschrikkelijk en ik ben blij dat wij gewoon de kinderen overal mee naar toe konden nemen van jongs af aan zonder bang te hoeven zijn voor zulke reacties of gedrag.

**Geplaatst**: 05-06-13 13:24

Geplaatst: 05-06-13 13:24

spatter schreef:
Je zult met zo'n kind in een (pannenkoeken) restaurant zitten en het eten blijkt niet zo te zijn als het kind verwacht had.
Zit je daar met een kind met driftbui en/of eentje die het eten op de grond gooit omdat die het niet blieft.
Lijkt me verschrikkelijk en ik ben blij dat wij gewoon de kinderen overal mee naar toe konden nemen van jongs af aan zonder bang te hoeven zijn voor zulke reacties of gedrag.

Wat is er mis met een driftbui in een reataurant

Is boos zijn gebonden aan een locatie?

Hier wordt geen eten op de grond gegooid omdat ze het niet lekker vindt. Toen ze in de ondekkingfase zat (6mnd tot 1,5 ongeveer) belandde er idd wel eens wat op de grond. Ik ging gewoon met haar naar een restaurant en mocht er iets op de grond vallen ruimde ik het op.

Bewust eten op de grond gooien zou hier einde eten betekenen, kennelijk hoeft ze niet meer.

Als ze nu morst met eten of drinken klimt ze van haar stoel en ruimt het op (meestal stopt ze het alsnog in haar mond :Y)

) of ze pakt een doekje. ZOnder dat ik haar ooit gezegd hebt dat ze haar rommel op moest ruimen.

**Geplaatst**: 05-06-13 13:26

Geplaatst: 05-06-13 13:26

spatter schreef:
uitgebreide praatmoeders

Ik vond Rapley juist ideaaaaaal om kind mee te nemen naar een restaurant. Hij vermaakt zich heerlijk met zijn eigen bordje. Terwijl ik om me heen altijd een boel kinderen zag die zich stierlijk verveelden omdat ze in no time een potje op hadden of waarmee ouders zich continue moesten moeien omdat ze niet zelf kunnen lepelen op die leeftijd. En ja, na afloop van de maaltijd even een doekje langs de stoel en over de vloer en iedereen is blij.

**Geplaatst**: 05-06-13 13:27

Geplaatst: 05-06-13 13:27

ukkiepuk schreef:
Ze houdt er ook niet mee op omdat ik het vraag, ze houdt er mee op omdat het anders zeer doet of omdat iets stuk gaat. Intrensieke motivatie.

In een onbewaakt ogenblik gebeurt er niets omdat ze weet dat het zeer doet of omdat iets stuk gaat

Met alle respect hoor, maar je hebt wel een kleine meisjesukkepuk

die weten zich over het algemeen best te gedragen. De intrinsieke motivatie van mijn oudste zeker aanwezig, maar wordt soms wel eens overschaduwd door zijn honger naar kennis. dan zit hij rustig op zijn kamer met de meccano te spelen en ineens ligt zijn elektrische lego/zijn wekkerradio los geschroeft op de grond..... Of liggen er ineens schroeven onder de verwarming (van de beugels waar hij mee vat zit) of zit zijn kastdeur ineens per ongeluk los... Of zijn speelgoedlaptop ligt in 100onderdelen op de grond omdat hij de printplaatjes wilde bekijken.

's avonds mag hij in zijn bed een aflevering van how its made op de telefoon bekijken. Ondertussen installeert hij allerlei apps die alle instellingen van de telefoon veranderen. Na een paar keer uitleg volgt dan toch echt de straf dat er niet meer aan de telefoon gezeten mag worden (2 dagen ofzo). Als de uitleg niet aan komt moet je soms toch wat. Ik zou niet weten hoe dat anders opgelost kan worden hoor.

**Geplaatst**: 05-06-13 13:36

Geplaatst: 05-06-13 13:36

Rumina schreef:
ukkiepuk schreef:
Ze houdt er ook niet mee op omdat ik het vraag, ze houdt er mee op omdat het anders zeer doet of omdat iets stuk gaat. Intrensieke motivatie.

In een onbewaakt ogenblik gebeurt er niets omdat ze weet dat het zeer doet of omdat iets stuk gaat

Met alle respect hoor, maar je hebt wel een kleine meisjesukkepuk die weten zich over het algemeen best te gedragen. De intrinsieke motivatie van mijn oudste zeker aanwezig, maar wordt soms wel eens overschaduwd door zijn honger naar kennis. dan zit hij rustig op zijn kamer met de meccano te spelen en ineens ligt zijn elektrische lego/zijn wekkerradio los geschroeft op de grond..... Of liggen er ineens schroeven onder de verwarming (van de beugels waar hij mee vat zit) of zit zijn kastdeur ineens per ongeluk los... Of zijn speelgoedlaptop ligt in 100onderdelen op de grond omdat hij de printplaatjes wilde bekijken.

's avonds mag hij in zijn bed een aflevering van how its made op de telefoon bekijken. Ondertussen installeert hij allerlei apps die alle instellingen van de telefoon veranderen. Na een paar keer uitleg volgt dan toch echt de straf dat er niet meer aan de telefoon gezeten mag worden (2 dagen ofzo). Als de uitleg niet aan komt moet je soms toch wat. Ik zou niet weten hoe dat anders opgelost kan worden hoor.

Ik heb idd een meisjesukkepuk, maar er zijn hier toch ook mama's die niet straffen met een jongensukkepuk of een iets oudere (3+) ukkepuk? Ben wel benieuwd hoe dat dan bij hen gaat en of er echt een groot verschil tussen is

**Geplaatst**: 05-06-13 13:39

Geplaatst: 05-06-13 13:39

ukkiepuk schreef:
spatter schreef:
Je zult met zo'n kind in een (pannenkoeken) restaurant zitten en het eten blijkt niet zo te zijn als het kind verwacht had.
Zit je daar met een kind met driftbui en/of eentje die het eten op de grond gooit omdat die het niet blieft.
Lijkt me verschrikkelijk en ik ben blij dat wij gewoon de kinderen overal mee naar toe konden nemen van jongs af aan zonder bang te hoeven zijn voor zulke reacties of gedrag.

Wat is er mis met een driftbui in een reataurant Is boos zijn gebonden aan een locatie?

Hier wordt geen eten op de grond gegooid omdat ze het niet lekker vindt. Toen ze in de ondekkingfase zat (6mnd tot 1,5 ongeveer) belandde er idd wel eens wat op de grond. Ik ging gewoon met haar naar een restaurant en mocht er iets op de grond vallen ruimde ik het op.

Bewust eten op de grond gooien zou hier einde eten betekenen, kennelijk hoeft ze niet meer.

Als ze nu morst met eten of drinken klimt ze van haar stoel en ruimt het op (meestal stopt ze het alsnog in haar mond ) of ze pakt een doekje. ZOnder dat ik haar ooit gezegd hebt dat ze haar rommel op moest ruimen.

Moet zeggen dat wij dat nog nooit meegemaakt hebben met onze kinderen en daar zijn ze nu ook te groot voor. maar denk dat 1 van ons dan met het kind naar buiten zou zijn gegaan om af te koelen. Vind dat je rekening moet houden met andere mensen in het restaurant. Een beetje eten op de grond gooien (wat als klein kind erg leuk is want dan pakt mam of pap het weer op, soort van apporteren.

) is wel wat anders dan de boel bij elkaar krijsen.

Onze oudste had toen hij klein was thuis wel eens een driftbui dat negeerde ik, snel over dan, driftbuien zijn op 1 hand te tellen. Oja ook nog 1 keer in de supermarkt, omdat hij geen zak snoep mocht, heb met hem meegedaan daar schrok hij van en ook dat was over.

**Geplaatst**: 05-06-13 13:52

Geplaatst: 05-06-13 13:52

Shadow0 schreef:
Sofy schreef:

Maar je wilt het hier nu in een situatie proppen die misschien helemaal niet voorkomt: dat kinderen opzettelijk, herhalend een ander pijn doen. Het zal je verbazen maar in veel gevallen is dat helemaal niet aan de orde. Veel kinderen die gewoon gewend zijn aan de manier van doen, gaan niet op die manier over de schreef. Al is het maar omdat ze dat niet nodig hebben...

(Bekijk het puur eens vanuit wat het gedrag het kind oplevert. Uitdagend gedrag bv treedt vaak op om een reactie bij de ouders teweeg te brengen. Maar als die reactie niet komt, en het ook niet nodig is omdat het kind in allerlei andere opzichten genoeg gehoord en gezien wordt, is er eigenlijk nauwelijks een reden voor het kind om zich zo confronterend te gedragen. En door het afleiden wordt bv de speelse behoefte om ergens achteraan te jagen alsnog bevredigd, maar dan op een manier die niemand kwaad doet.)

Mooi geformuleerd. Het gaat er bij mij niet in dat deze situaties nooit voor zullen komen, maar minder kan ik me inderdaad wel voorstellen. Blijft wel de vraag overeind wat er dan in zo'n situatie gedaan wordt.

Ik las bij iemand anders dat er dan natuurlijke consequenties van het gedrag komen, geen straf. In het geval van de hond zou dat dan in het ergste geval uitdraaien op een beet van de hond, bij andere kinderen dat die terug gaan slaan. Dan zet ik m'n kind denk ik liever even op de trap/in de hoek/op het strafstoeltje om zoiets voor te zijn.
Nu vraag ik me eigenlijk wel af of jullie dan ook allemaal vinden dat de straffen van de overheid dus onnodig zijn en beter vervangen zouden kunnen worden door uitleg waarom iets niet mag en afleiding?

Praktisch kan dat niet, en het is juist die praktische insteek die ik nog steeds moeilijk te bevatten vind in dit hele verhaal. Ik heb nog steeds een beeld dat dit alleen werkt met de perfecte ouder met eindeloos geduld en een oneindige voorraad afleidingsmateriaal. Wat overigens bedoeld is als een compliment aan alle ouders die het voor elkaar krijgen

.

Ik las bij ukkiepuk dat eten op de grond gooien gelijk staat aan het eten wegnemen daarna. Dat zou het bij mij ook zijn denk ik, maar dat zou ik dan wel als straf zien. Er zit dus ook nog een bepaalde mate van verwarring in wat we wel en niet straf noemen.

Ik ben nog steeds erg benieuwd naar jullie mening over het altijd toestaan van iedere vorm van emotie!