Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-09-11 16:35

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 22-09-11 16:35

Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, zo veel sterkte wens ik je toe.

**Geplaatst**: 22-09-11 16:38

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 22-09-11 16:38

Ik ben vanaf het eerste bericht een stille meelezer...

Ik kruip nu uit m'n hoekje omdat ik je heel, maar dan ook heel erg veel sterkte wil wensen.
Wat een hel zal dit zijn zeg, ik kan er niet eens een voorstelling van maken hoe het is je moeder te moeten (gaan) missen..

Dikke knuffel :(:)

**Geplaatst**: 22-09-11 16:43

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 22-09-11 16:43

Ook ik wens je al het goeds wat je gebruiken kunt nu en de komende tijd. Het is zwaar en straks is het heel erg wennen om "alleen" te zijn. Je moeder is je alles en die k*t ziekte neemt haar veel te jong van je af.

Ik hoop dat je genoeg kracht vind in je familie en vrienden om je heen, zodat je met een goed gevoel van de laatste momenten met je moeder kunt genieten.

Heel veel sterkte en kracht, en bedenk dat zelfs in donkerste tijden het licht ook weer gaat schijnen.

**Geplaatst**: 22-09-11 22:46

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 22-09-11 22:46

Lieve Charissa,

Ik lees dit al vanaf het begin mee, maar kon nog geen berichtje plaatsen. Ik wil wel kwijt dat ik ontzettend veel bewondering heb voor jou en voor hoe je hier mee om gaat en ik wil je heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd.

**Geplaatst**: 22-09-11 22:50

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 22-09-11 22:50

Wat ben je sterk meis!
Ik denk heel vaak aan jou en het topic. Fijn dat je toch nog even contact kon maken met je moeder, heel erg veel sterkte, voor nu en voor de komende tijd.

**Geplaatst**: 22-09-11 22:51

Geplaatst: 22-09-11 22:51

Ook ik lees al even mee.
Ik wil jou en je familie ontzettend veel sterkte en kracht toewensen in deze ontzettend moeilijke periode.
Ook ik heb ontzettend veel bewondering voor jou en hoe je hiermee omgaat.
Heel erg veel sterkte!

**Geplaatst**: 22-09-11 23:13

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 22-09-11 23:13

Ik wil jou en je familie heel veel sterkte toewensen! Dikke knuffel.

**Geplaatst**: 23-09-11 08:06

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 23-09-11 08:06

Heel veel sterkte, meis. Ook voor de rest van je familie.

**Geplaatst**: 23-09-11 08:19

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 23-09-11 08:19

Pfff heftig hoor, tranen lopen over mijn wangen, en oooh zo herkenbaar.

Ik heb soort gelijk iets mee gemaakt....

Ik wens je heel, heel veel sterkte !

En je mag me PB'en :(:)

**Geplaatst**: 23-09-11 15:36

Geplaatst: 23-09-11 15:36

Charissa, hoe gaat het nu met jullie, het is hier angstvallig stil *houdt hart vast*.

**Geplaatst**: 23-09-11 15:40

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 23-09-11 15:40

Charissa: je doet het echt heel erg goed

**Geplaatst**: 23-09-11 15:51

Geplaatst: 23-09-11 15:51

Pieteritus1 schreef:
Charissa, hoe gaat het nu met jullie, het is hier angstvallig stil *houdt hart vast*.

Ik ben het hiermee eens. Ik had dat gevoel gisterenmiddag al...

**Geplaatst**: 23-09-11 16:30

Geplaatst: 23-09-11 16:30

ahhh wat erg! ik moest huilen toen ik het las :(:)

**Geplaatst**: 23-09-11 16:43

Geplaatst: 23-09-11 16:43

Ik zit met tranen in mijn ogen. Ik wil jou en je familie veel sterkte wensen. Ik vind wel dat je met enorm veel liefde over je moeder praat!

**Geplaatst**: 23-09-11 17:32

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 23-09-11 17:32

Ik ben ook steeds een stille meelezer geweest. Ik wil je nou toch heel veel sterkte wensen, heb erg veel bewondering voor hoe je hier mee omgaat!

**Geplaatst**: 23-09-11 17:52

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 23-09-11 17:52

Ik hoop snel op een bericht van de TS, ik kan vanaf hier alleen maar duimen dat ze nog fijne moment samen zullen hebben. :(:)

**Geplaatst**: 23-09-11 18:51

Geplaatst: 23-09-11 18:51

Goh wat zijn jullie toch sterk! Laat die maatschappelijk werkster maar voor wat het is. Iedereen gaat er op zn eigen manier mee om en jullie doen het nu eenmaal zo. Zolang jullie gevoel daar goed bij is, moet je dat ook volgen. Uit jouw reacties maak ik op dat jullie momenteel volop genieten van de momenten dat jullie nog bij elkaar kunnen zijn en dat is volgens mij toch het belangrijkste. Ik hoop dat jullie nog veel tijd met haar kunnen doorbrengen. Hoe ging het vandaag met haar?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-09-11 19:08

Geplaatst door de TopicStarter : 23-09-11 19:08

Even een klein stukje uit mijn online dagboek van vandaag :

"’s ochtends lijkt mama nog steeds te slapen en te kreunen. Ik loop naar haar toe om haar te checken. Ik zie dat ze vieze handen heeft. Oeps, cadeautje weer. Ik loop naar voren in het hospice om een verpleegkundige of vrijwilliger te zoeken. Ik kan even niemand vinden. Ik loop weer terug naar de kamer, en druk maar snel op het rode alarm-belletje. Even later komen er twee vrijwilligers die haar verschonen, en haar wassen daar beneden. Ik vertel de verpleegkundige dat het lijkt alsof ze een beetje pijn heeft. Mama heeft ook een morfine-pleister, maar deze schijnt nog niet te helpen. De verpleegkundige geeft haar een halve dosis morfine. De hele ochtend is mama redelijk wakker, en brabbelt met ons. Ik zet een glas water neer, en zegt “Bedankt”. Ben lichtelijk verbaasd. Ik geef mama de waterstokjes weer en vertel dat het net ijsjes zijn. Na de tijd boog ik over mama heen, en mama brabbelde tegen mij “je bent lief”… Wat prachtig. Ik doe mijn haar los, en ze speelt weer met mijn blonde haren. “Mooie haren” brabbelde ze. Ik zeg: “Ja, he mama… Net engelenhaar”. Ze lacht een klein beetje. Vanaf het moment dat mama morfine heeft gekregen, ligt mama te snurken in bed."

Mijn zus en ik gaan binnenkort ons dagboek online zetten. We hebben besloten om dit te doen zodat we misschien ook andere mensen kunnen helpen en steunen die met deze nare ziekte te maken krijgen. En vertellen hoe snel ze moeten reageren. Wij hebben helemaal niets kunnen vinden op internet over deze ziekte. Ja, één pagina met onderzoek. That's it. Op deze manier willen we graag meer 'awareness' creëren.

Vandaag heeft de huisarts ook gebeld. Ze zei dat ik het toch nog even moest proberen. En haar moest vertellen wat ik ervan vond. En klikt het dan alsnog niet, dan houden we er mee op. Ik zal denk ik maar even wat op papier zetten. Want als het er op aan komt, dan klap ik soms dicht... En weet ik niet meer wat ik moet zeggen. Maar ik liet zonet de hond, en ik bleef maar denken... Als mijn moeder dit had gehoord he. Over die maatschappelijk werker.... Ze was laaiend geweest! En haar hoofd er af gebeten! Ik hou van je mama!

Ik moet wel zeggen dat ik me erg verdrietig voel op het moment. Ik zit nu alleen thuis. Papa en ik lossen elkaar wat af. Ik en mijn zus slapen van 8 uur 's avonds in het hospice. Gaan de volgende dag om half 2 naar huis. Douchen, slapen, dieren eten geven en uitlaten. En er weer heen. En dan gaat papa weer naar huis als wij daar zijn, en dan gaat hij thuis slapen.
Het slaat in als een BOM! Ik kijk naar de bank waar mama normaal altijd zat ; waar is mama? blijf bij me mama... ga niet weg, mama... Ik heb je nodig, mama...

**Geplaatst**: 23-09-11 19:10

Geplaatst: 23-09-11 19:10

Wat moet dit zwaar zijn voor jullie allemaal. :(:)

**Geplaatst**: 23-09-11 19:13

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 23-09-11 19:13

Och meis toch, wat onwijs heavy

Maar wat zijn jullie allemaal toch dapper!! echt..! Hou dit vol...!

Geniet er nog van zolang het kan..

Knuffel voor jullie allemaal!

**Geplaatst**: 23-09-11 19:33

Geplaatst: 23-09-11 19:33

Jeetje meid... dat moet confronterend en zwaar zijn...
Hele dikke knuffel..

**Geplaatst**: 23-09-11 19:38

Geplaatst: 23-09-11 19:38

Heel mooi dat je een dagboek bijhoud en helemaal geweldig van jou en en je zus dat jullie dit
oline willen zetten. Zo kun je andere mensen helpen, super +:)+

.

Petje af voor je meis, die respect voor je hou jij je staande weet te houden $_/-\o_$

**Geplaatst**: 23-09-11 19:42

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 23-09-11 19:42

Ik sluit me helemaal aan bij Ingrid..
was vergeten te reageren over het dagboek, maar vind dat een super idee! Respect

**Geplaatst**: 23-09-11 19:53

Geplaatst: 23-09-11 19:53

Ontzettend knap wat je doet en hoe je hier mee omgaat.
Voorbereiden op het verlies van je moeder gaat niet. Of, misschien wel, maar moeilijk.
Pak wat je pakken kan voor zover het nog gaat.

Ik verloor in september 2009 mijn moeder aan alveesklierkanker. Ze kreeg het 7 weken voor haar dood te horen. Ik heb niet je hele topic gelezen, maar zoals je voor haar zorgt heb ik 1 brok bewondering. Ik kon het niet.
Ga door met het van je afschrijven in ieder geval.
Mocht je het willen lezen, een beknopt stukje van mijn rollercoaster: [LZP] Alvleesklierkanker; het begin van het einde.

Sterkte.

**Geplaatst**: 23-09-11 20:13

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 23-09-11 20:13

heel veel sterkt gewenst de komende tijd!
Ik heb gigantisch veel respect voor jullie!!!!