Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Polly_ schreef:
ik laat weer eens wat van me horen, ik kan niet goed slapen dus nu kan ik mooi gebruik maken van de situatie! ik kan niet slapen omdat ik een heel vreemd gevoel in mijn buik heb, vergelijkbaar met dat gevoel als je een angst hebt overwonnen en je er heel blij om bent. ik heb echt een tevreden gevoel in m'n buik, omdat ik nu eindelijk echt iets heb kunnen doen voor Steven. anders zat ik naast zijn bed, en had ik makkelijk praten als ik zei at hij nog even vol moest houden en dat alles weer goed zou komen. Nu heb ik hem echt kunnen helpen, en net zei een verpleger dat ik eigenlijk min of meer zijn leven heb gered. Dit zal echt een dag zijn die ik nooit, maar dan ook nooit zal vergeten. Het was emotioneel, ik heb gescholden, gehuild en gehoopt dat het allemaal voorbij was, maar ik heb ook gehuild van opluchting, en tevredenheid. ik denk dat dit al met al de mooiste dag van mijn leven is geweest, en ik had het niet anders gewild. Ik heb nu een gevoel dat het goed gaat komen en ik weet t zeker, over een paar jaar kijk ik hier samen met hem met een glimlach op terug.
morgen zal ik alles in detail vertellen, dus ga ik eerst weer proberen te slapen.
Polly_ schreef:
ik laat weer eens wat van me horen, ik kan niet goed slapen dus nu kan ik mooi gebruik maken van de situatie! ik kan niet slapen omdat ik een heel vreemd gevoel in mijn buik heb, vergelijkbaar met dat gevoel als je een angst hebt overwonnen en je er heel blij om bent. ik heb echt een tevreden gevoel in m'n buik, omdat ik nu eindelijk echt iets heb kunnen doen voor Steven. anders zat ik naast zijn bed, en had ik makkelijk praten als ik zei at hij nog even vol moest houden en dat alles weer goed zou komen. Nu heb ik hem echt kunnen helpen, en net zei een verpleger dat ik eigenlijk min of meer zijn leven heb gered. Dit zal echt een dag zijn die ik nooit, maar dan ook nooit zal vergeten. Het was emotioneel, ik heb gescholden, gehuild en gehoopt dat het allemaal voorbij was, maar ik heb ook gehuild van opluchting, en tevredenheid. ik denk dat dit al met al de mooiste dag van mijn leven is geweest, en ik had het niet anders gewild. Ik heb nu een gevoel dat het goed gaat komen en ik weet t zeker, over een paar jaar kijk ik hier samen met hem met een glimlach op terug.
morgen zal ik alles in detail vertellen, dus ga ik eerst weer proberen te slapen.
Eponastable schreef:Polly_ schreef:
ik laat weer eens wat van me horen, ik kan niet goed slapen dus nu kan ik mooi gebruik maken van de situatie! ik kan niet slapen omdat ik een heel vreemd gevoel in mijn buik heb, vergelijkbaar met dat gevoel als je een angst hebt overwonnen en je er heel blij om bent. ik heb echt een tevreden gevoel in m'n buik, omdat ik nu eindelijk echt iets heb kunnen doen voor Steven. anders zat ik naast zijn bed, en had ik makkelijk praten als ik zei at hij nog even vol moest houden en dat alles weer goed zou komen. Nu heb ik hem echt kunnen helpen, en net zei een verpleger dat ik eigenlijk min of meer zijn leven heb gered. Dit zal echt een dag zijn die ik nooit, maar dan ook nooit zal vergeten. Het was emotioneel, ik heb gescholden, gehuild en gehoopt dat het allemaal voorbij was, maar ik heb ook gehuild van opluchting, en tevredenheid. ik denk dat dit al met al de mooiste dag van mijn leven is geweest, en ik had het niet anders gewild. Ik heb nu een gevoel dat het goed gaat komen en ik weet t zeker, over een paar jaar kijk ik hier samen met hem met een glimlach op terug.
morgen zal ik alles in detail vertellen, dus ga ik eerst weer proberen te slapen.
Ik krijg tranen in mijn ogen als ik dit lees...
Ik ben benieuwd naar je verder verslag