laetitia schreef:Dus ja ik vind hem erg leuk en wil het nog best een kans geven maar dan op mijn voorwaarden.
En dat is open zijn, open zijn en open zijn. Durven zeggen wat je denkt, durven zeggen wat je voelt. Geen verstoppertje meer spelen.
En ik denk dat als we echt open naar elkaar zijn en echt eerlijk zijn dat we dan heel wat dichter bij elkaar komen te staan en we misschien eindelijk echt kunnen gaan voelen.
Maar zo op deze manier werkt het gewoon niet. En als hij dat niet wilt, dan niet. Dan ben ik er klaar mee.
Voila, en zo moet het!!!
Ik snap je warrigheid compleet hoor, want ook ik heb een huh
bij dit smsje.
Al die tijd hoor je niets en nu hij naar huis mag blijk jij ook ineens weer te bestaan.
2 gedachtens:
Kon echt niet smsen/telefoneren/contact opnemen vanuit het ziekenhuis,
of,
Het is thuis saai, dus laten we Laetitia weer eens op laten draven.
Bij optie 1 sluit ik me aan bij jouw mening (quote hierboven)
Bij optie 2 geef je hem toch eens even de wind van voren, kom op nou zeg.
Niet bang zijn hoor Laetiets.
Laat het op je af komen en trek vandaar uit je eigen plan.
Durf!!!!