Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Foaly schreef:Ik gooi er even een andere in, want ik ben wel benieuwd naar wat jullie vinden.
Over drie weken ben ik jarig. Omdat een kringverjaardag stom is (en sowieso niet echt handig is nu), wilde ik iedereen meenemen naar AquaZoo in Leeuwarden. Is het dan gierig als ik zeg 'Ik betaal de kaartjes, consumpties zijn voor eigen rekening?' Of liever 'Ik betaal de kaartjes + een kop koffie met gebak en de rest is voor jullie'?
Ik vind de etiquette hierin lastig, ik wil niet gierig doen maar ik heb ook geen oneindige portemonnee
Edit: het gaat om 9 man, dus een groepsarrangement kan net niet, anders had ik dat gedaan
Badeendje schreef:Ik krijg de laatste tijd zo achterlijk vaak tikkies 'cadeautje voor die en die'. Afgelopen maand drie keer een tientje twv een doop, een verjaardag en een housewarming, daarnaast nog een keer 12 euro voor mijn nichtje die 12 werd, 5 euro voor een ander nichtje en 25 euro voor een cadeautje voor de baas. Je wordt gewoon in een app gedumpt met 'hier is een tikkie vanwege dit en dit. We zijn met zo veel, dus je moet zo veel betalen'. Ugh.
Ik heb vroeger als tiener heel zuinig geleefd en veel gespaard, dus ik durf nu geen nee te zeggen tegen dit soort dingen, maar eigenlijk kan ik dit helemaal niet betalen en teer ik elke maand in op mijn spaargeld. Ik baal er zo van. Weet eigenlijk niet zo goed hoe ik moet opperen dat ik eigenlijk niet zo vele kan meebetalen, want ik weet zeker dat er de eerstvolgende keer dat ik ergens geld aan uitgeef gezegd gaat worden 'goh, kan je het hier wel aan kwijt' of iets dergelijks. Zucht.
Ineke2 schreef:Dat dus inderdaad... Natuurlijk vond ik het niet gemakkelijk om nee te roepen, maar ten eerste vond ik 10 euro echt teveel, ten tweede het niet netjes om het op die manier te ‘ overleggen ‘ en ten derde ik heb er mee bereikt dat er beter over word nagedacht nu
Bij mijn vorige baan ging er altijd een envelop rond met grote kaart erbij. Daar deed iedereen dan in wat hij/zij ‘ kwijt’ wilde en als je een bijdrage had geleverd schreef je je naam op de envelop en een persoonlijke noot op de kaart.
Dat vind ik de beste optie nog steeds eigenlijk.
Met het opgehaalde geld werd dan een kado gekocht. Meestal een kadobon zodat de krijger het zelf kon besteden aan wat hij/zij wilde.
Nikass schreef:Het is altijd gedoe idd. Ik vind het ook niet leuk atde ene collega dan veel meer krijgt dan de andere collega, omdat die toevallig populair is of omdat de ander de pech heeft dat er in die periode veel mensen op vakantie zijn ofzo.
Dus het handigste is misschien een vast bedrag ofzo?
Maar ik vind het ook wel lastig soms, ik werk al heel lang bij dezelfde werkgever en je wil niet weten aan hoeveel kadootjes ik al heb mogen meebetalen, van alle kinderen die intussen verwekt zijn tot alle collega's die in de loop der jaren afscheid hebben genomen. Ik heb het niet bijgehouden, maar de 100 tik ik makkelijk aan...
Poekkie schreef:Mwah, dat met die enveloppe deden wij vroeger ook, maar was ik dan weer absoluut geen voorstander van. Te veel mensen die daar niets in deden en alleen hun naam schreven of juist wat muntjes ofzo. Ik voel me dan een beetje ‘bedot’ als ik dan wel netjes 10-25 euro bijleg er dan uiteindelijk samen ‘op de grote hoop’ eindig met de voorgaanden. dan leg ik liever niets bij en geef apart een cadeautje.
Ineke2 schreef:Een vast bedrag stellen is ook lastig, want dan ga je dus bepalen wat iemand kan missen.
In iemands portemonnee kijken kun je niet...
Pech met vakanties kun je altijd hebben, dat doet niet echt ter zake met hoeveel de mensen kunnen en willen bijdragen.
elnienjo schreef:Nikass schreef:Het is altijd gedoe idd. Ik vind het ook niet leuk atde ene collega dan veel meer krijgt dan de andere collega, omdat die toevallig populair is of omdat de ander de pech heeft dat er in die periode veel mensen op vakantie zijn ofzo.
Dus het handigste is misschien een vast bedrag ofzo?
Maar ik vind het ook wel lastig soms, ik werk al heel lang bij dezelfde werkgever en je wil niet weten aan hoeveel kadootjes ik al heb mogen meebetalen, van alle kinderen die intussen verwekt zijn tot alle collega's die in de loop der jaren afscheid hebben genomen. Ik heb het niet bijgehouden, maar de 100 tik ik makkelijk aan...
Daarom zou ik dus niet mee doen aan dat soort potten. Zelf vier ik niks dus ik krijg het niet terug.
Een collega waar ik 'n goeie band mee heb zou ik persoonlijk iets geven. Maar niet voor verwekte koters e.d. Daar heb je als collega alleen maar last van.