Lieve Dorien, ik kom toevallig langs dit topic, en zit het met de tranen rollend over m'n wangen te lezen.
Een jaar geleden heb ik bij een collega precies het zelfde meegemaakt, ik ben toen samen met wat andere collega's na 2 weken al bij haar op bezoek geweest, en dat heeft me zo ontzéttend diep geraakt, net zoals jullie verhaal dat nu ook weer doet. En net zoals ik toen de hele weg naar huis in m'n auto heb zitten huilen, huil ik nu ook weer voor jullie, wat is het oneerlijk dat jullie je kleine manneke niet bij jullie mochten houden, en niet hebben mogen meemaken hoe z'n oogjes in die van jullie keken, zijn handjes die van jullie zochten ...
Ik wens jou en Jan héél veel sterkte, ook bij mij zul je - ook al ken ik je helemaal niet - lang in m'n gedachten blijven zitten. Hopelijk komen jullie hier samen goed doorheen, en gaat de zon ooit weer voor jullie schijnen.
Ik brand een kaarsje voor jullie, en voor jullie prachtige kleine manneke Neil ..