Citaat:
Nog even een kermis in mijn hoofd: als 'god' zou willen dat je hele leven om 'hem' moet draaien, is hij dan eigenlijk niet ontzettend ijdel en een vorm van zelfverering? Beiden behoren naar mijn idee bij het lijstje met hoofdzonden?
Citaat:
En daarbij, als God liefde is, waarom zou hij dan het naleven van Zijn regels verkiezen boven het levensgeluk van iemand?
Ik ben een tijd over de vloer geweest bij een gemeente met de (volgens sommigen 'ketterse') dominee Wiersinga, moge hij rusten in vrede.
In een preek had hij het over 'genade', en hij had de verschillende woordenboeken open gehad.
In het Nederlands is het nogal een arrogant woord.
In het Latijn hebben we wel 'gratie verlenen', maar ook gratieus.
In het Grieks zijn er woorden zoals charme en charisma.
En het Hebreeuwse woord kennen we nog in onze eigen taal als 'gein'.
Als het zo uitkwam mocht hij graag een grapje maken - en één daarvan staat hier bijna letterlijk:
'Iemand die de hele dag wil horen hoe goed hij is,
"dat kan nooit een goed mens zijn".
Uit een andere bron ken ik de uitdrukking' echt geestelijke mensen zijn altijd geestig' (gesteld dat het de tijd en plaats is). (Contra het pruimemondje van bisschop Gijsen.)
Het tweede citaat lijkt mij een valse keuze.
Regels kunnen zo hun charme
hebben - maar tegen de tijd dat iemand er ongelukkig van wordt klopt er waarschijnlijk iets niet. (Accoord : het leven kan soms bol staan van lastige keuzes en nare, ingewikkelde dilemma's die je leven flink kunnen vergallen, maar 'offers van bloed' worden afgewezen.)
(Jefta, de binding van Jitzchak, de schanddaad in Gibea - het zijn geen makkelijke verhalen laat staan een braaf spoorboekje ; maar het is geen verheerlijken van geweld.)