Fee_ schreef:Hier net officieel gaan samen wonen met mijn vriend in ons koophuis. Ik woonde al ruim een jaar bij hem in zijn huurhuis, alleen al mijn post ging nog naar het huis van mijn ouders zeg maar.
Maar goed. Nu begint iedereen dus met de vraag over wanneer er een baby komt. Er gaan zelfs in twee vriendengroepen een weddenschap over bij wie er als eerst baby's komen. En iedereen, op één na zegt dat het bij ons als eerst gaat gebeuren.
Nu is het dus zo, dat ik het echt heel graag zou willen, maar dat het gewoon nog niet verstandig is. Ik word er alleen zo ongelukkig (is ook weer een beetje overdreven, maar ik weet niet hoe ik het anders moet verwoorden) van als iedereen er steeds maar weer over begint.
En als ik dan zeg dat ik het nu al zou willen, wat ik dus bijna nooit zeg, word ik belachelijk gemaakt. Want je gaat je leven toch niet nu al vergooien.
Onsamenhangend verhaal, maar misschien voor sommige van jullie wel een beetje herkenbaar.
Jep heel herkenbaar! Iedereen verwacht het bij ons als eerste, maar als je verteld dat je er toch misschien al wel voor wil gaan dan zijn we ineens te jong en te kort samen en nog wel veel meer. Heel logisch


we genieten daar nu vooral van... en een bucketlist met allemaal dingen die ik ooit nog eens wil doen en dan zien we wel. Het komt zoals het komt