Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
GQMMS schreef:Vandaag ik de trein, ouwe man ging naast mij zitten en voor ik wist dat ie er zat kwam er een zwanger vrouw binnen. Hij vroeg netjes of ze wou zitten, zegt die vrouw 'wat moet je van me?!' Zegt die ouwe man, 'nou zo te zien is t al gebeurd'![]()
Toen had ik t niet meer
Konstantine schreef:GQMMS schreef:Vandaag ik de trein, ouwe man ging naast mij zitten en voor ik wist dat ie er zat kwam er een zwanger vrouw binnen. Hij vroeg netjes of ze wou zitten, zegt die vrouw 'wat moet je van me?!' Zegt die ouwe man, 'nou zo te zien is t al gebeurd'![]()
Toen had ik t niet meer![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
Mag toch hopen dat 'ie haar daarna lekker heeft laten staan... Wat een kreng tegen iemand die het goed bedoelt.
MissDD schreef:Nou ik heb er ook weer eentje hoor...... Ik ging vandaag maar weer eens met de bus, stapt er een hip ventje in, Ipodje met een stoere headphone, mooi wit broekje, beetje baggy, hip bjornborg onderbroekje erboven. Nix mis mee. Het jonkie gaat 2 stoelen voor mij zitten en ineens horen ik en mijn medepassagiers en scheet van heb ik jou daar.... Iedereen keek verschrikt op, behalve het jochie. Ach ja dacht ik nog, die hoort natuurlijk nix met zo'n grote koptelefoon op.Echter was de lucht niet te harden en het jochie rook het ook en keek verbaasd om zich heen, op zoek naar de dader.
Nou de dader meldde zich onvrijwillig hoor.....
Het hippe jochie was namelijk aangekomen bij zijn halte en stond op en dat hagelwitte broekie was flink bruin geworden.....![]()
MissDD schreef:Nou ik heb er ook weer eentje hoor...... Ik ging vandaag maar weer eens met de bus, stapt er een hip ventje in, Ipodje met een stoere headphone, mooi wit broekje, beetje baggy, hip bjornborg onderbroekje erboven. Nix mis mee. Het jonkie gaat 2 stoelen voor mij zitten en ineens horen ik en mijn medepassagiers een scheet van heb ik jou daar.... Iedereen keek verschrikt op, behalve het jochie. Ach ja dacht ik nog, die hoort natuurlijk nix met zo'n grote koptelefoon op. Echter was de lucht niet te harden en het jochie rook het ook en keek verbaasd om zich heen, op zoek naar de dader.
Nou de dader meldde zich onvrijwillig hoor.....
Het hippe jochie was namelijk aangekomen bij zijn halte, stond op en dat hagelwitte broekie was flink bruin geworden.....![]()
MissDD schreef:Nou ik heb er ook weer eentje hoor...... Ik ging vandaag maar weer eens met de bus, stapt er een hip ventje in, Ipodje met een stoere headphone, mooi wit broekje, beetje baggy, hip bjornborg onderbroekje erboven. Nix mis mee. Het jonkie gaat 2 stoelen voor mij zitten en ineens horen ik en mijn medepassagiers een scheet van heb ik jou daar.... Iedereen keek verschrikt op, behalve het jochie. Ach ja dacht ik nog, die hoort natuurlijk nix met zo'n grote koptelefoon op. Echter was de lucht niet te harden en het jochie rook het ook en keek verbaasd om zich heen, op zoek naar de dader.
Nou de dader meldde zich onvrijwillig hoor.....
Het hippe jochie was namelijk aangekomen bij zijn halte, stond op en dat hagelwitte broekie was flink bruin geworden.....![]()
Inujojo schreef:Ooh, beschamende momenten in de trein, kan ik over meepraten.
Een aantal jaar geleden zat ik in de trein naar Amsterdam. Ik zit boven in zo'n vierzits rustig te lezen, ik val verder niemand lastig. Komt er een station verder een man van rond de 45 binnen stappen met een Indisch uiterlijk die in de vierzits schuin tegenover mij gaat zitten. Vervolgens gaat hij mij bijna een uur lang schaamteloos aan zitten staren. Ik deed heel erg m'n best om verder te lezen en te doen alsof ik het allemaal niet doorhad, maar iedere keer dat ik stiekem uit m'n boek omhoog keek, zat hij nog steeds te staren. Geloof me, ik heb nog nooit zo ongemakkelijk in een trein gezeten. Vlak voor Sloterdijk haalt hij z'n kaartje uit z'n zak en begint erop te krabbelen. Bij Sloterdijk stapt hij uit en gooit in het voorbijgaan dat kaartje naar me toe. Hij mikte slecht, dus het kaartje kwam -hopelijk onbedoeld- in mijn decolleté terecht
. Dus ik pak dat kaartje, staat er in zeer gebroken Nederlands iets op als: "jij hele mooie blonde dame. Jij mij bellen, dit is mijn nummer" en dan inderdaad een telefoonnummer erop gekrabbeld . Ik heb de rest van m'n treinrit me zitten bedenken of ik nou heel hard wilde lachen of me kapot moest schamen. Ik was toen 17 of 18 en dan zit er een man die zeker 25 jaar ouders is dan ik die toch gelooft dat ik daar serieus op in zou gaan. Dat hij echt geloofde dat hij een kans zou maken bleek toen ik hem een paar weken later wéér tegenkwam in de trein. Ik doe weer verwoede pogingen om het schaamteloze gestaar te negeren, maar vlak voor Sloterdijk gaat meneer weer op zijn kaartje zitten krabbelen en krijg ik het weer naar me toe geworpen terwijl hij uitstapt: "Dit is nou al de tweede keer dat ik je schrijf, bel me". Ik had het niet meer, helemaal niet toen ik het raam uit keek en zag dat mijn 'lover' buiten op de trap mij aan stond te staren om te kijken wat ik aan het doen was met dat kaartje.
Een paar weken geleden had ik ook weer iets. Ik moest met de metro terug naar Sloterdijk, het was 10 uur 's avonds en ik kwam net bij een cursus vandaan. Dus ik sta daar lekker met m'n muziek op, niets aan de hand, stap rustig de metro in als hij aankomt. Komt er met mij een jongen van mijn leeftijd de metro binnen, met twee plastic tassen bij zich. Hij roept bij het binnenkomen "van twee plastic tassen worden de chickies helemaal loco." en blijkbaar had hij het daarbij over mij, want hij schurkt in het voorbijgaan tegen me aan ( ik voel vervolgens heel onopvallend of m'n portemonnee nog in m'n zak zit) en zegt dan wat tegen me. Ik had m'n muziek op, dus ik had 'm niet verstaan. Dus ik doe doe een oortje uit en vraag gewoon heel vriendelijk: "Sorry, wat zei je?". Hij schiet meteen vol in de verdediging: "Nee sorry, was niet tegen jou. Doe je muziek maar weer op, fijne avond nog. Een fijn leven nog." Oké, dan niet. Ik doe rustig m'n oortje weer in, maar blijkbaar was dat niet de goede reactie volgens meneer. Hij gaat zitten en ik hoor hem even later tegen zichzelf praten. Ik zet m'n muziek wat zachter en luister naar wat hij nou weer aan het bazelen is. Hij had het tegen mij en heeft echt de hele rit dit herhaald: "Vuile prutsmuts, ik hoop dat je verkracht wordt." En eigenlijk vond ik het heel grappig, blijkbaar was ie zodanig op z'n ziel getrapt dat ik niet inging op zijn 'avances' dat hij het nodig vond om mij ten overstaan van alle andere passagiers verrot te schelden. Ik heb vijf minuten heel hard m'n best moeten doen om niet in lachen uit te barsten xD.
Inujojo schreef:Ooh, beschamende momenten in de trein, kan ik over meepraten.
Een aantal jaar geleden zat ik in de trein naar Amsterdam. Ik zit boven in zo'n vierzits rustig te lezen, ik val verder niemand lastig. Komt er een station verder een man van rond de 45 binnen stappen met een Indisch uiterlijk die in de vierzits schuin tegenover mij gaat zitten. Vervolgens gaat hij mij bijna een uur lang schaamteloos aan zitten staren. Ik deed heel erg m'n best om verder te lezen en te doen alsof ik het allemaal niet doorhad, maar iedere keer dat ik stiekem uit m'n boek omhoog keek, zat hij nog steeds te staren. Geloof me, ik heb nog nooit zo ongemakkelijk in een trein gezeten. Vlak voor Sloterdijk haalt hij z'n kaartje uit z'n zak en begint erop te krabbelen. Bij Sloterdijk stapt hij uit en gooit in het voorbijgaan dat kaartje naar me toe. Hij mikte slecht, dus het kaartje kwam -hopelijk onbedoeld- in mijn decolleté terecht
. Dus ik pak dat kaartje, staat er in zeer gebroken Nederlands iets op als: "jij hele mooie blonde dame. Jij mij bellen, dit is mijn nummer" en dan inderdaad een telefoonnummer erop gekrabbeld . Ik heb de rest van m'n treinrit me zitten bedenken of ik nou heel hard wilde lachen of me kapot moest schamen. Ik was toen 17 of 18 en dan zit er een man die zeker 25 jaar ouders is dan ik die toch gelooft dat ik daar serieus op in zou gaan. Dat hij echt geloofde dat hij een kans zou maken bleek toen ik hem een paar weken later wéér tegenkwam in de trein. Ik doe weer verwoede pogingen om het schaamteloze gestaar te negeren, maar vlak voor Sloterdijk gaat meneer weer op zijn kaartje zitten krabbelen en krijg ik het weer naar me toe geworpen terwijl hij uitstapt: "Dit is nou al de tweede keer dat ik je schrijf, bel me". Ik had het niet meer, helemaal niet toen ik het raam uit keek en zag dat mijn 'lover' buiten op de trap mij aan stond te staren om te kijken wat ik aan het doen was met dat kaartje.
Een paar weken geleden had ik ook weer iets. Ik moest met de metro terug naar Sloterdijk, het was 10 uur 's avonds en ik kwam net bij een cursus vandaan. Dus ik sta daar lekker met m'n muziek op, niets aan de hand, stap rustig de metro in als hij aankomt. Komt er met mij een jongen van mijn leeftijd de metro binnen, met twee plastic tassen bij zich. Hij roept bij het binnenkomen "van twee plastic tassen worden de chickies helemaal loco." en blijkbaar had hij het daarbij over mij, want hij schurkt in het voorbijgaan tegen me aan ( ik voel vervolgens heel onopvallend of m'n portemonnee nog in m'n zak zit) en zegt dan wat tegen me. Ik had m'n muziek op, dus ik had 'm niet verstaan. Dus ik doe doe een oortje uit en vraag gewoon heel vriendelijk: "Sorry, wat zei je?". Hij schiet meteen vol in de verdediging: "Nee sorry, was niet tegen jou. Doe je muziek maar weer op, fijne avond nog. Een fijn leven nog." Oké, dan niet. Ik doe rustig m'n oortje weer in, maar blijkbaar was dat niet de goede reactie volgens meneer. Hij gaat zitten en ik hoor hem even later tegen zichzelf praten. Ik zet m'n muziek wat zachter en luister naar wat hij nou weer aan het bazelen is. Hij had het tegen mij en heeft echt de hele rit dit herhaald: "Vuile prutsmuts, ik hoop dat je verkracht wordt." En eigenlijk vond ik het heel grappig, blijkbaar was ie zodanig op z'n ziel getrapt dat ik niet inging op zijn 'avances' dat hij het nodig vond om mij ten overstaan van alle andere passagiers verrot te schelden. Ik heb vijf minuten heel hard m'n best moeten doen om niet in lachen uit te barsten xD.