Bokt.nl

Lieszje schreef:

StableDoor schreef:

De beste wraak is groeien als persoon en laten zien dat je er sterker uit komt, echt, wraakacties gaan je niet helpen.

Hier ben ik het helemaal mee eens

miss_lizje schreef:

Het idee van wraak klink in je hoofd altijd tof en lekker. Maar 9 van de 10 keer komt Karma vroeg of laat om de hoek kijken en is het niet nodig. Bij mijn ex kan ik nog wat behoorlijke stunts uithalen als ik dat zou willen, maar hij verprutst alles zelf goed genoeg en het dus vanaf mijn kant niet eens nodig. Zonde van de energie en zo kan niemand een beschuldigend vingertje naar mij wijzen.

Hier gaat alles rustig aan weer iets de positieve kant op. Zit sinds kerst nu in mijn huisje (waar nog steeds wat klussen gedaan moeten worden, maar daar lijk je niet aan te ontkomen) en ik lijk weer iets meer rust in mijn hoofd te hebben. Toch staat de afspraak nog wel om met iemand te praten. Al is het puur en alleen maar om mijn zelfvertrouwen weer een boost te geven en dingen kan afsluiten.

Voor de grap deze week op tinder aangemeld, maar na een paar rare dingen weet ik niet of dit geschikt is voor mij (al was ik wel nieuwsgierig naar hoe dat nu eigenlijk werkt).

De goede vriend uit Groningen is hier ook wezen logeren. Heeft 1x een ongemakkelijk moment gegeven waarin ik wel even heel duidelijk moest zijn dat hij toch echt niks van mij hoef te verwachten. Ik heb geen behoefte aan een "shoulder to cry on, dick to ride on". In de stad merkte ik toch wel dat ik mij ongemakkelijk kan voelen tussen "de mannen". Iemand een idee hoe je daar mee om moet leren gaan of hoe ik dat kan verbeteren?

Sheran schreef:

Een week is nog maar heel erg kort, ik zou het gewoon nog even wat tijd geven. De manege-eigenaar van mijn vorige manege gaf me ooit een advies waar ik veel aan gehad heb: 'Als je niet weet wat je moet doen, dan moet je wachten.'

Laurahh schreef:

Hier gaat het ook allemaal nog niet goed. Nu 10 dagen geleden dat hij met het nieuws kwam en 7dagen geleden dat ik daar weg ging met de veronderstelling dat we elkaar 'tijdelijk' ruimte gaven. Blijkbaar was het voor hem toen al definitief en hoorde ik dat woensdagavond. Op sommige momenten voel ik me sterk maar de meeste momenten zijn nog ongeloof en het verlangen om het normale leven met hem weer op te pakken..

Mer1980 schreef:

Oh ja dat gevoel heb ik ook al een aantal keer gehad, wat bij mij heeft geholpen is een heel goed gesprek hebben met mijn partner. Bij ons gebeurde dat een dag na een knallende ruzie. Alle frustratie kwam eruit. Gelukkig kon ik de dag erna goed met hem praten. Wij hebben ook kids, dus dan trek je ook niet zomaar de stekker eruit. Ik heb ene tijdje leuke dingen gedaan met vriendinnen buiten mijn relatie om, ben weer paardrijles gaan geven en ik heb ook weer een paard. Ik merkte dan mijn leven teveel om de zijne draaide en dat is nu anders. We kunnen nu weer genieten van de dingen samen, maar wel met de eigen dingen voor mijzelf eromheen. Ik weet niet of dat iets is wat je nu te weinig hebt , maar wellicht dat je er iets aan hebt.

_Dreamer schreef:

Lieve lieve meiden,
Ik heb hier een hele tijd gereageerd wegens mijn break-up. Uiteindelijk het topic ontstipt omdat ik even rust wou betreft relaties, en niet de ""kracht"" had om op iemand anders z'n problemen te reageren. Maar jullie hebben mij hier zoveel geholpen om dingen in te zien, lieve woorden gezegd en gewoon geluisterd (ook de dames met wie ik regelmatig ge'PB't heb!) dat ik jullie nog even wou updaten

Wij zijn inmiddels een half jaar geleden officieel uit elkaar gegaan. In de tussentijd is heel veel gebeurd waar ik volgens mij hier in het begin nog wel is om advies gevraagd heb. Maargoed...
Inmiddels is er veel gehuild, geschreeuwd, gezwegen maar vooral heel veel gesproken. Over echt alles. Over ons verleden, het nu en de angst voor een eventuele toekomst samen en wat ons daarin tegenhoudt. Gepraat, gepraat en gepraat. En ik durf te zeggen dat we nu ongeveer een maand echt op een punt zitten waar we beide niet alleen blij mee zijn, maar ook volledig achter staan. Alsof het heeft moeten gebeuren, want de afgelopen maanden hebben we samen gewoon even alles eruit gegooid wat ons dwars zat, of dat nou terecht/eerlijk naar de ander was of niet. En er zijn daarin echt wel dingen gezegd die enorm pijn deden, absoluut niet verdient waren en het zelfs momenten alleen maar erger gemaakt heeft. Maar het is er wel uit, en wat lucht dat op als ik daaraan terug denk...

Gister wederom een heel heel goed gesprek gehad, waar uit gekomen is dat wij nu toch wel een heel klein stapje verder zetten, en weer officieel aan het daten zijn En zeker met het uitzicht op meer, maar rustig aan. Het gaat nu zo goed dat we niet te snel weer overal in willen vallen. Er zijn zeker nog werkpuntjes op persoonlijk vlak, maar we kunnen zoveel beter praten samen, echt beter dan we ooit gekund hebben...

Dus lieve lieve bokkers, ik wil jullie echt bedanken voor jullie luisterende oren en advies, want dat heeft mij echt wel geholpen het even van buitenaf te bekijken af en toe.
Ik hoop hier weer 'mee te kletsen' nu, en ook een luisterend oor en misschien wel advies te bieden