Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-02-25 21:43

Geplaatst: 15-02-25 21:43

Vraag me af waarom ze zo gelaten en slecht voorbereid waren. Dachten ze dat deze hele zaak niet door zou gaan? Of makkelijk te 'winnen' zou zijn?

Goed dat je een fijn gesprek met de journalisten had.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-02-25 21:47

Re: Volgtopic - mijn gang naar de (medisch) tuchtrechter

Geplaatst door de TopicStarter : 15-02-25 21:47

Ik zou het zo graag weten....

In principe wisten ze in November, net als ik, de datum vd zitting dus niet doorgaan lijkt me sterk.

**Geplaatst**: 15-02-25 21:50

Geplaatst: 15-02-25 21:50

secricible schreef:
Ik zou het zo graag weten....

In principe wisten ze in November, net als ik, de datum vd zitting dus niet doorgaan lijkt me sterk.

Nee, dan blijft alleen makkelijk denken te 'winnen' over. Of het boeit ze gewoon niet. Maar dat lijkt me ook niet het geval. Hoop ik

.

**Geplaatst**: 15-02-25 22:37

Geplaatst: 15-02-25 22:37

Deze houding van de artsen komt mij wel bekend voor.
Ik heb lang geleden een tuchtzaak aangespannen tegen een complete maatschap van artsen. Die kwamen toen ook lachend binnen met een air van 'ons kan niets gebeuren'.
Ook bij mijn zaak was het tuchtcollege bijzonder goed voorbereid en zij leken mijn 1200 paginas dikke dossier helemaal te kennen. De artsen kregen er flink van langs.
Ook hier zat een hele klas leerlingen in de zaal.
Uiteindelijk, na 7 jaar procedures en zittingen, een uitspraak en kregen ze allemaal een berisping. Daarmee is hun het lachen wel vergaan denk ik, want de hele maatschap kwam onder verscherpt toezicht te staan van de inspectie en is uiteindelijk uit elkaar gevallen.
Het gaf mij wel genoegdoening, al was het wel een enorme financiele aderlating voor ons.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-02-25 23:12

Re: Volgtopic - mijn gang naar de (medisch) tuchtrechter

Geplaatst door de TopicStarter : 15-02-25 23:12

7jaar?! Ik ben echt super benieuwd naar het verhaal daar achter, als je dat wilt delen. Dat lijkt me super intens.

**Geplaatst**: 15-02-25 23:41

Geplaatst: 15-02-25 23:41

In het kort kan ik dat wel delen. Voluit zou ik een boek kunnen schrijven.
Tijdens bevalling van 2e kind is alles misgegaan wat er mis kan gaan. Daardoor is zoontje overleden, maar er is ook nog verzaakt om goed te onderzoeken wat er mis was met mijzelf.
In de dagen daarop ging mijn toestand ernstig achteruit, maar er werd onvoldoende op gereageerd. Uiteindelijk ben ik bewusteloos geraakt en pas na een week in zeer slechte toestand, meer dood dan levend, overgeplaatst naar academisch ziekenhuis. Daar werd wel goed gehandeld en is letterlijk mijn leven gered. Ik had een uterus ruptuur waardoor abcessen zich gevormd hadden in mijn hele buik tot achter de longen. Na 4 zware buikoperaties en 10 dagen coma kon het herstel beginnen. Dit heeft ruim een jaar geduurd.
Op advies van academisch ziekenhuis een tuchtzaak begonnen.
1e zaak duurde 5 jaar en allen werden berispt. Toen gingen ze nog in hoger beroep dus kwam er nog 2 jaar bij. Beroep is afgewezen en berisping is blijven staan.
In die tijd kreeg je wel smartegeld, maar dit was lang niet genoeg om de advocaatkosten mee te betalen. Er bleef dus een flinke schuld over.
Nooit heeft een van de artsen contact opgenomen of excuses gemaakt. Dat vind ik echt onbegrijpelijk.
Ik dank mijn leven aan de professoren van het academisch ziekenhuis. Die waren fantastisch en 1 ervan kwam mij zelfs later thuis nog bezoeken.

**Geplaatst**: 15-02-25 23:58

Re: Volgtopic - mijn gang naar de (medisch) tuchtrechter

Geplaatst: 15-02-25 23:58

Wat een ongelooflijk heftig verhaal Agee! Onvoorstelbaar dat zoiets in Nederland kan gebeuren. Lijkt me vreselijk om mee te maken

**Geplaatst**: 16-02-25 00:17

Re: Volgtopic - mijn gang naar de (medisch) tuchtrechter

Geplaatst: 16-02-25 00:17

Jemig Agee wat een heftig verhaal, en dan zo’n nasleep en geen enkel teken van menselijkheid van de artsen. Heel verdrietig

**Geplaatst**: 16-02-25 08:02

Geplaatst: 16-02-25 08:02

Wat vreselijk Agree, dat is echt een nachtmerrie die je niet zomaar even van je af schudt...... :(:)

Dat is een situatie waar je heel goed helemaal aan onderdoor kan gaan, ook nog eens die ellenlange nasleep..... wat knap dat je dat allemaal hebt doorstaan, pfoe...diep respect.

Ik herken de zelfingenomen lachende houding heel goed helaas..... vooral rondom verloskunde is dat een serieus probleem volgens mij als je zo de vele vreselijk nare ervaringen van mensen hoort.... maar jouw ervaring is natuurlijk wel de alles overtreffende trap, wat een diepe, doffe ellende..... gaat het inmiddels wel een beetje met je...? Y;(

Hoe groot is nou de moeite om je te verontschuldigen, dat is toch verdorie het minste dat je kan doen

Zelfs al zou je er geen schuld aan hebben. Zelfs al heb je alles gedaan om het geboorteproces niet te verstoren, heb je goed de boel in de gaten gehouden en goed gehandeld, en is het tòch mis gegaan... dan kan je toch nog gewoon als mens je medeleven tonen.

En al helemaal als je achteraf gezien (wellicht?) beter anders had kunnen / moeten handelen.... dat het gebeurt is al erg genoeg, maar maak het dan niet (zo mogelijk...) nòg erger door er zo hooghartig en afstandelijk onder te blijven

**Geplaatst**: 16-02-25 08:14

Re: Volgtopic - mijn gang naar de (medisch) tuchtrechter

Geplaatst: 16-02-25 08:14

Wat een afschuwelijk verhaal Agee. Hoe gaat het nu met je? Ben je helemaal hersteld? Lichamelijk met name? Dat boek is misschien helemaal geen gek idee. Wat een impact heeft zoiets natuurlijk.

**Geplaatst**: 16-02-25 08:22

Re: Volgtopic - mijn gang naar de (medisch) tuchtrechter

Geplaatst: 16-02-25 08:22

Nou precies, een boek zou helemaal geen raar idee zijn, als je het toch nog eens van je af wilt schrijven het hele verhaal :(:)

**Geplaatst**: 16-02-25 09:58

Geplaatst: 16-02-25 09:58

Suzanne F. schreef:
Wat een afschuwelijk verhaal Agee. Hoe gaat het nu met je? Ben je helemaal hersteld? Lichamelijk met name? Dat boek is misschien helemaal geen gek idee. Wat een impact heeft zoiets natuurlijk.

Het is inmiddels 25 jaar geleden en het gaat nu heel goed met mij.
"What doesn't kill you makes you stronger" is in mijn geval zeker de waarheid. Al gaat er geen dag voorbij dat je er niet aan denkt.
Mijn redding was onze dochter die toen 3 jaar oud was. Daardoor MOET je door, en zij leert je ook om weer te genieten.
Het tuchtproces was enorm zwaar. Ik was toen lichamelijk nog zwak, heb in die periode ook nog 2 hersteloperaties ondergaan, en dan komt nog het rouwen vanwege het verlies van je baby...
Meest frustrerend is dat het allemaal niet nodig was geweest als ze gewoon tijdig hadden ingegrepen. Dan had de baby het gewoon overleefd en hadden ze meteen gezien wat er met mij aan de hand was.
Maar ja, dat moet je uiteindelijk naast je neerleggen anders raak je verbitterd en dat wilde ik niet laten gebeuren.
In de paarden heb ik mijn afleiding gezocht en gevonden, en in mijn werk. Ik heb een leuke baan bij een fijn bedrijf.
En ik heb lieve familie om me heen.

En dat boek ... tja ik heb materiaal voor 3 boeken, dus als ik me ooit verveel (geen idee hoe dat voelt) dan kan ik vooruit.

Nu ben ik wel het topic van TS een beetje aan het kapen, en dat is zeker niet mijn bedoeling. Sorry TS.

**Geplaatst**: 16-02-25 10:59

Geplaatst: 16-02-25 10:59

Wat een heftig verhaal zeg!

Ik vind het onbegrijpelijk dat er geen automatische regeling ingaat voor zaken waar duidelijk geen calamiteiten plan aanwezig is.
Op dat moment zou er wat mij betreft automatische een financiele overname moeten zijn door de overheid die het dan maar mooi zelf uit zoekt met de zorginstelling.
Treurig dat mensen die problemen aankaarten met potentieel systematische gevolgen alleen voor die kosten opdraaien.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-02-25 15:09

Re: Volgtopic - mijn gang naar de (medisch) tuchtrechter

Geplaatst door de TopicStarter : 16-02-25 15:09

Wat een verschrikkelijk verhaal Agee, ik ben er helemaal stil van. Ook al is het al zo lang geleden, ik kan me voorstellen dat het altijd een deel van je blijft,.al is het maar omdat jullie zoontje altijd onderdeel van jullie blijft.
Dapper dat je je zo hebt ingezet.

**Geplaatst**: 16-02-25 16:17

Re: Volgtopic - mijn gang naar de (medisch) tuchtrechter

Geplaatst: 16-02-25 16:17

Agee, wat een onvoorstelbaar verdrietig verhaal

Wat dapper dat je dit dan toch nog op hebt kunnen brengen. Waarschijnlijk had een excuus juist heel veel voor jou betekent, onbegrijplijk dat ze niet eens een handreiking hebben gedaan. Dikke knuffel.

@secricible jij bent net zo dapper! Dank je wel namens andere patiënten, die hier hopelijk iets aan hebben. Al was het maar dat deze artsen zich nog eens achter hun oren krabben.

**Geplaatst**: 17-02-25 16:36

Geplaatst: 17-02-25 16:36

Begrijpelijk en heel netjes dat je het topic van TS respecteert, agee. Toch wil ik ook even zeggen hoe krachtig ik het vind dat je jouw ervaring goed hebt ingekapselt om zo nog een leefbaar leven te kunnen leven. Vergeten zul je het nooit. Wij ook niet meer.

Secrible, hoe is het nu met je?

**Geplaatst**: 17-02-25 18:36

Geplaatst: 17-02-25 18:36

secricible schreef:
Wat een verschrikkelijk verhaal Agee, ik ben er helemaal stil van. Ook al is het al zo lang geleden, ik kan me voorstellen dat het altijd een deel van je blijft,.al is het maar omdat jullie zoontje altijd onderdeel van jullie blijft.
Dapper dat je je zo hebt ingezet.

Dankjewel secricible.
Het moet voor jou ook vreselijk zijn om dit mee te maken.
Heel veel sterkte met het verlies van je man en met de nasleep van dit alles.
Ik hoop dat ook voor jou de zon weer zal gaan schijnen! :knuffel:

**Geplaatst**: 19-02-25 15:34

Re: Volgtopic - mijn gang naar de (medisch) tuchtrechter

Geplaatst: 19-02-25 15:34

Wat vreselijk agee. Ik twijfelde om het per pb te doen. Het is echt niet te vergelijken met jou, maar het gaat echt wel vaak ergens mis. Ik was 27 weken zwanger en belde op zaterdag dat het niet goed ging. Er kwam wel iemand langs, maar de doppler deed het niet en ik was jong en onervaren. (1996)

Op dinsdag had ik een afspraak bij de verloskundige. Ik nam mijn gehandicapte broer mee om naar het hartje te luisteren en toen hoorden ze niks. Ik ben op woensdag bevallen. Ze zeiden meteen dat ze toch niks hadden kunnen doen. Maar dat neemt nooit het gevoel weg dat je je hebt gemeld en niemand je serieus nam. En de talloze opmerkingen dat we jong waren en het snel nog een keer moesten proberen.

De gyn waar we bij terecht kwamen heeft ons echt super begeleid naar onze zoon die ruim een jaar later gezond geboren is. Maar heb me toen amper beseft wat ons is overkomen.

En eigenlijk nog zoveel fouten medische fouten meegemaakt dat een hoop vertrouwen in de zorg wel weg is. Ik kan dat nu gelukkig goed aangeven en stap ook rustig van arts over. Heb nu ook geklaagd over een specialist en ga naar een andere. Maar het menselijke is soms echt ver te zoeken.

Maar eerlijk, soms wordt er wel iets mee gedaan. Ik heb bij de oncoloog geklaagd over de neuroloog van mn moeder en dat gaat nu echt stukken beter qua communicatie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-02-25 19:39

Geplaatst door de TopicStarter : 19-02-25 19:39

balance schreef:
Begrijpelijk en heel netjes dat je het topic van TS respecteert, agee. Toch wil ik ook even zeggen hoe krachtig ik het vind dat je jouw ervaring goed hebt ingekapselt om zo nog een leefbaar leven te kunnen leven. Vergeten zul je het nooit. Wij ook niet meer.

Secrible, hoe is het nu met je?

Het gaat best wel oke. Vandaag kwam de fotograaf van de gelderlander langs. Het interview nog niet gezien dus ben benieuwd wat daar uit komt. Het blijft echt heel raar dat alles nu zo in de openheid is.
Verder is er weinig nieuws te vertellen. We wachten rustig af.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-03-25 16:32

Geplaatst door de TopicStarter : 04-03-25 16:32

*blaast het stof weg*
Afbeelding

Morgen komt denk ik de uitspraak. Nog even duimen draaien en dan weet ik meer!

**Geplaatst**: 04-03-25 16:35

Geplaatst: 04-03-25 16:35

Spannend! Duimen voor een uitspraak waar je vrede mee hebt:).

**Geplaatst**: 04-03-25 16:35

Geplaatst: 04-03-25 16:35

Spannend !

Hoop voor je dat je een gunstige uitspraak krijgt.

**Geplaatst**: 04-03-25 16:46

Geplaatst: 04-03-25 16:46

Spannend. Hopelijk een uitspraak die jou rust en genoegdoening geeft.
Komt het nu als aangetekende brief? Sterkte in ieder geval.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-03-25 16:48

Geplaatst door de TopicStarter : 04-03-25 16:48

senna21 schreef:
Spannend. Hopelijk een uitspraak die jouw rust en genoegdoening geeft. Moet je morgen ook nog wat zeggen of doen? Sterkte in ieder geval.

Nee het komt gewoon met de post. Ik heb ze gisteren eens gebeld hoe dat werkte maar ze gaf aan dat ik voor 11mrt post zou ontvangen met de uitspraak.
Beetje anti-climax dus

**Geplaatst**: 04-03-25 17:01

Re: Volgtopic - mijn gang naar de (medisch) tuchtrechter

Geplaatst: 04-03-25 17:01

Gek eigenlijk dat je het op papier krijgt en in in persoon. Maar goed, spannend! Ik hoop dat de rechtbank je gehoord heeft. Succes morgen!