oomens schreef:2 woorden: te makkelijk.
Lang voordat de term kapitalisme bedacht was, bestond in veel culturen ook al de gedachte 'dat we op aarde zijn om hard te werken (en veel te bidden)'. Uiteraard werd en wordt die houding actief gestimuleerd door degenen die daar het meeste van profiteren, maar het heeft ook daadwerkelijk voordelen.
Onze welvaart en sociale zekerheid bestaan grotendeels doordat we gemiddeld meer werken/produceren/doen dan wat we zelf direct op korte termijn nodig hebben. Dat overschot gebruiken we deels als spaarpot voor de toekomst, maar wordt vooral via belastingen geïnvesteerd in allerlei luxes als infrastructuur, onderwijs, gezondheidszorg, kustbescherming, sociale zekerheid, etc.
Het alternatief - slechts werken totdat je de boterham voor de komende avond verdiend hebt en de rest van de dag achterover leunen en relaxen - dat levert uiteindelijk al die overschotten niet op. Of dat op de lange termijn echt gelukkiger maakt, dat valt te bezien.
Het was ook maar een grapje, maar jouw uitleg klopt ook niet. Je ziet immers in de geschiedenis dat er sprake was van ofwel subsistence, waarbij het vrij inherent is dat er hard gewerkt moet worden, ofwel mensen die met zo min mogelijk werken, zo rijk mogelijk werden. Je verkreeg als Romein echt geen status door zelf je land te ploegen of in de zilvermijnen te werken, dat liet je doen als je een beetje aanzien had, zodat je zelf tijd had voor andere dingen, zoals filosofie, literatuur, theater en andere 'intellectuele' bezigheden. Daarom was lange tijd een superlichte huid ook het schoonheidsideaal in Europa, want dat betekende immers dat je niet buiten op het land hoefde te werken, maar binnenshuis kon blijven.